در اواخر قرن نوزدهم گروهی از مسیحیان که به محققان کتاب مقدّس معروف بودند اعلام نمودند که در سال ۱۹۱۴ تحوّلاتی اساسی در صحنهٔ جهان به وقوع خواهد پیوست.‏ چه تحوّلاتی در آن سال روی داد،‏ و چرا می‌توان گفت که در سال ۱۹۱۴ تاریخ جهان ورق خورد؟‏

عیسی اظهار نمود:‏ «اورشلیم تا آن زمان که دوران ملل بیگانه به پایان نرسد پایمال آنان خواهد بود.‏» (‏لوقا ۲۱:‏۲۴‏،‏ انجیل شریف‏)‏ اورشلیم پایتخت قوم یهود،‏ و مقر سلطنت سلسلهٔ پادشاهان پس از داود بود.‏ (‏مزمور ۴۸:‏۱،‏ ۲‏)‏ پادشاهان این سلسله،‏ برخلاف پادشاهان اقوام دیگر به نمایندگی از جانب یَهُوَه بر تخت سلطنت وی نشسته بودند.‏ (‏۱تواریخ ۲۹:‏۲۳‏)‏ به همین دلیل،‏ اورشلیم سمبول حکمرانی یَهُوَه محسوب می‌شد.‏

چه زمانی ملت‌ها حکمرانی خدا را پایمال کردند؟‏ این واقعه در سال ۶۰۷ ق.‏م.‏ هنگام فتح اورشلیم به دست بابلیان اتفاق افتاد.‏ در آن هنگام ‹کرسی یَهُوَه› خالی شد،‏ و سلسلهٔ پادشاهان یهودی منقطع گردید.‏ (‏۲پادشاهان ۲۵:‏۱-‏۲۶‏)‏ آیا کرسی یَهُوَه همچنان خالی باقی می‌ماند؟‏ خیر.‏ حِزْقِیال نبی در یکی از پیشگویی‌های خود در خصوص صِدِقیّا،‏ آخرین پادشاه اورشلیم چنین گفته بود:‏ «عمامه را دور  کن و تاج را بردار.‏ .‏ .‏ .‏ این دیگر واقع نخواهد شد تا آن کس بیاید که حقّ او می‌باشد.‏ و من آن را به وی عطا خواهم نمود.‏» (‏حِزْقِیال ۲۱:‏۲۶،‏ ۲۷‏)‏ تنها کسی که ‹حق او می‌بود› که بر تخت داود،‏ یا به عبارت دیگر تخت سلطنت یَهُوَه بنشیند عیسی مسیح است.‏ (‏لوقا ۱:‏۳۲،‏ ۳۳‏)‏ آری،‏ مطابق پیشگویی کتاب مقدّس یَهُوَه عیسی را بر کرسی خود می‌نشانْد.‏

آیا این واقعهٔ عظیم اتفاق افتاده است؟‏ بله،‏ عیسی اظهار نمود که کرسی یَهُوَه فقط برای مدتی معین خالی می‌ماند.‏ باب چهارم کتاب دانیال مدت آن را دقیقاً مشخص می‌کند.‏ این بابِ کتاب دانیال در مورد خواب نبوی نَبُوکدْنَصَّر،‏ پادشاه بابل است.‏ او در عالَم خواب درخت بسیار بلندی را دید که قطع شد و دور تنهٔ آن را حلقه‌ای از جنس آهن و مس بستند تا رشد نکند.‏ سپس فرشته‌ای اعلام نمود که این درخت می‌باید به مدت «هفت زمان» به همین حالت باقی بماند.‏—‏دانیال ۴:‏۱۰-‏۱۶‏.‏

کتاب مقدّس گاهی درخت را به عنوان سمبول حکمرانی به کار می‌برد.‏ (‏حِزْقِیال ۱۷:‏۲۲-‏۲۴؛‏ ۳۱:‏۲-‏۵‏)‏ قطع شدن آن درختِ سمبولیک،‏ نشانگر این موضوع بود که حکمرانی خدا،‏ که پادشاهان اورشلیم مظهر آن بودند،‏ برای مدتی قطع می‌شد.‏ به علاوه،‏ در کتاب مقدّس پیشگویی شده بود که «پایمال شدن اورشلیم» مدتی معین یعنی «هفت زمان» به طول خواهد انجامید.‏ «هفت زمان» چه مدت است؟‏

مکاشفه ۱۲:‏۶،‏ ۱۴ سه زمان و نیم را «هزار و دویست و شصت روز» تعیین کرده است.‏ به این ترتیب،‏ هفت زمان برابر با ۲۵۲۰ روز خواهد بود.‏ اما واضح است که «پایمال» شدن اورشلیم توسط «ملل بیگانه» خیلی بیشتر از ۲۵۲۰ روز به طول انجامید.‏ باید در نظر داشته باشیم که این ۲۵۲۰ روز مطابق قانونی است که در کتاب اعداد ۱۴:‏۳۴ و حِزْقِیال ۴:‏۶ بدان اشاره شده است؛‏ یعنی «یک سال به عوض هر روز.‏» مطابق این قانون «هفت زمان» برابر با ۲۵۲۰ سال خواهد بود.‏

این ۲۵۲۰ سال در ماه اکتبر سال ۶۰۷ ق.‏م.‏ یعنی زمانی که اورشلیم به دست بابلیان تسخیر شد و سلسلهٔ پادشاهان پس از داود منقطع گردید آغاز شد،‏ و در اکتبر سال ۱۹۱۴ به پایان رسید.‏ در آن تاریخ «دوران ملل بیگانه» خاتمه یافت،‏  و عیسی مسیح بر تخت سلطنت حکومت آسمانی خدا نشست.‏ *‏—‏مزمور ۲:‏۱-‏۶؛‏ دانیال ۷:‏۱۳،‏ ۱۴‏.‏

همان طور که عیسی خود پیشگویی کرده بود،‏ پس از «حضورش» در مقام پادشاه آسمانی،‏ رویدادها و امور بسیار وخیمی در دنیا به وقوع پیوست؛‏ رویدادهایی همچون جنگ،‏ قحطی،‏ زلزله و انواع امراض و بیماری‌ها.‏  ‏(‏متّیٰ ۲۴:‏۳-‏۸؛‏ لوقا ۲۱:‏۱۱‏)‏ همهٔ این وقایع گواهی محکم بر این واقعیت است که سال ۱۹۱۴ آغاز برقراری حکومت آسمانی خدا،‏ و همچنین آغاز دورانی است که کتاب مقدّس آن را «روزهای آخر» این نظام شریر خوانده است.‏—‏۲تیموتاؤس ۳:‏۱-‏۵‏.‏