DISA dhjetëvjeçarë më përpara, studentët e Biblës shpallën se në vitin 1914 do të ndodhnin ngjarje të rëndësishme. Çfarë ishin këto ngjarje dhe cilat fakte tregojnë se viti 1914 është një vit kaq i rëndësishëm?

 Te Luka 21:24 lexojmë fjalët e Jezuit: «Jerusalemin do ta shkelin kombet, derisa të përmbushen kohët e caktuara të kombeve [«kohët e paganëve», Dio].» Jerusalemi kishte qenë kryeqyteti i kombit judaik, selia e mbretërve që ishin nga linja gjenealogjike e mbretit David. (Psalmi 48:1, 2) Por, ata mbretër nuk ishin si gjithë udhëheqësit e kombeve të tjera. Ata uleshin në «fronin e Jehovait» si përfaqësues të vetë Perëndisë. (1 Kronikave 29:23) Pra, Jerusalemi ishte simbol i sundimit të Jehovait.

Por, si dhe kur filluan ta ‘shkelnin kombet’ sundimin e Perëndisë? Kjo ndodhi në vitin 607 p.e.s., kur Jerusalemin e pushtuan babilonasit. ‘Froni i Jehovait’ mbeti bosh dhe linja e mbretërve që ishin pasardhës të Davidit, u ndërpre. (2 Mbretërve 25:1-26) A do të vazhdonte përgjithmonë kjo ‘shkelje’? Jo, sepse në profecinë e Ezekielit iu tha kështu Zedekisë, mbretit të fundit të Jerusalemit: «Hiqe çallmën, hiqe kurorën. . . . Nuk do t’i jepet askujt, gjersa të vijë ai që ka të drejtën ligjore, dhe atij do t’ia jap.» (Ezekieli  21:26, 27) Ai që ka «të drejtën ligjore» për të marrë kurorën e Davidit, është Krishti Jezu. (Luka 1:32, 33) Pra, ‘shkelja’ do të mbaronte kur Jezui të bëhej Mbret.

Kur do të ndodhte kjo ngjarje e shënuar? Jezui tregoi se paganët do të sundonin për një periudhë kohe të caktuar. Tregimi që gjejmë në kapitullin e katërt të librit të Danielit, përmban informacionet që na duhen për të ditur sa do të zgjaste kjo periudhë. Aty tregohet për një ëndërr profetike që pa mbreti i Babilonisë, Nabukodonosori. Ai pa në ëndërr një pemë gjigante që u pre. Kërcuri i pemës nuk mund të rritej, sepse ishte lidhur me rrathë hekuri dhe bakri. Një engjëll tha: «Le të kalojnë shtatë kohë.»—Danieli 4:10-16.

Nganjëherë, në Bibël, pemët përdoren për të paraqitur sundimin. (Ezekieli 17:22-24; 31:2-5) Pra, prerja e pemës simbolike paraqet ndërprerjen e sundimit të Perëndisë, të shprehur nëpërmjet mbretërve në Jerusalem. Megjithatë, në vegim u tha që ‘shkelja e Jerusalemit’ nga kombet do të ishte e përkohshme, do të zgjaste ‘shtatë kohë’. Sa e gjatë është kjo periudhë?

Zbulesa 12:6, 14 tregon që tre kohë e gjysmë janë të barabarta me «një mijë e dyqind e gjashtëdhjetë ditë». Kështu, «shtatë kohë» do të ishin sa dyfishi, 2.520 ditë. Por, kombet pagane nuk pushuan së ‘shkeluri’ mbi sundimin e Perëndisë 2.520 ditë pasi kishte rënë Jerusalemi. Kështu, me sa duket, kjo profeci përfshin një periudhë kohe shumë më të gjatë. Në bazë të Numrave 14:34 dhe Ezekielit 4:6, ku përmendet «një ditë për një vit», ‘shtatë kohët’ do të ishin 2.520 vjet.

Këto 2.520 vjet filluan në tetor të vitit 607 p.e.s., kur Jerusalemi u pushtua nga babilonasit dhe mbreti i linjës së Davidit u hoq nga froni, dhe përfunduan në tetor të vitit 1914. Atëherë mbaruan «kohët e caktuara të kombeve» dhe Jezu Krishti u vendos si Mbreti qiellor i Perëndisë. *—Psalmi 2:1-6; Danieli 7:13, 14.

 Siç paratha Jezui, ‘prania’ e tij si Mbret qiellor është karakterizuar nga zhvillime të jashtëzakonshme në botë: luftëra, zi buke, tërmete dhe murtaja. (Mateu 24:3-8; Luka 21:11) Këto zhvillime janë dëshmi e fuqishme se viti 1914 shënoi vërtet lindjen e Mbretërisë qiellore të Perëndisë dhe fillimin e ‘ditëve të fundit’ të këtij sistemi të lig.—2 Timoteut 3:1-5.