นักศึกษาคัมภีร์ไบเบิลได้ประกาศล่วงหน้าเป็นเวลาหลายสิบปีว่าจะมีเหตุการณ์สำคัญเกิดขึ้นในปี 1914. เหตุการณ์เหล่านั้นคืออะไร และมีหลักฐานอะไรบ่งชี้ว่าปี 1914 เป็นปีที่สำคัญ?

ดังที่บันทึกไว้ในลูกา 21:24 พระเยซูตรัสว่า “กรุงเยรูซาเลมจะถูกชนต่างชาติเหยียบย่ำจนกว่าเวลากำหนดของชนต่างชาติจะครบถ้วน.” กรุงเยรูซาเลมเคยเป็นเมืองหลวงของชาติยิว เป็นศูนย์กลางการปกครองของกษัตริย์ต่าง ๆ ในราชวงศ์ของกษัตริย์ดาวิด. (บทเพลงสรรเสริญ 48:1, 2) แต่กษัตริย์เหล่านี้ไม่ เหมือนใครในท่ามกลางผู้นำของชาติต่าง ๆ. กษัตริย์เหล่านี้ประทับบน “พระที่นั่งของพระยะโฮวา” ในฐานะเป็นตัวแทนของพระเจ้าเอง. (1 โครนิกา 29:23) ด้วยเหตุนี้ กรุงเยรูซาเลมจึงเป็นสัญลักษณ์หมายถึงการปกครองของพระยะโฮวา.

แต่การปกครองของพระเจ้าเริ่มถูก “ชนต่างชาติเหยียบย่ำ” โดยวิธีใดและเมื่อไร? เหตุการณ์นี้ได้เกิดขึ้นในปี 607 ก่อนสากลศักราช ตอนที่ชาวบาบิโลนพิชิตกรุงเยรูซาเลม. ไม่มีใครครองราชย์บน “พระที่นั่งของพระยะโฮวา” และราชวงศ์กษัตริย์ซึ่งสืบเชื้อสายมาจากดาวิดขาดช่วงไป. (2 กษัตริย์ 25:1-26) ‘การเหยียบย่ำ’ นี้จะดำเนินไปตลอดกาลไหม? ไม่ เพราะคำพยากรณ์ของยะเอศเคลได้กล่าวถึงซิดคียา กษัตริย์องค์สุดท้ายของเยรูซาเลมว่า “จงปลดผ้าโพกและถอดมงกุฎออกเสีย. . . . จะไม่มีเลยจนกว่าผู้มีสิทธิ์อันชอบธรรมจะมาถึงและเราจะประทานให้แก่ท่านผู้นั้น.” (ยะเอศเคล 21:26, 27, ฉบับ R73 ) ผู้มี “สิทธิ์อันชอบธรรม” ที่จะได้รับมงกุฎของดาวิดก็คือพระคริสต์เยซู. (ลูกา 1:32, 33) ดังนั้น ‘การเหยียบย่ำ’ จะสิ้นสุดลงเมื่อพระเยซูเป็นกษัตริย์.

 เหตุการณ์ที่สำคัญยิ่งนี้จะเกิดขึ้นเมื่อไร? พระเยซูทรงชี้แจงว่าคนต่างประเทศจะปกครองตลอดช่วงเวลาหนึ่งที่มีการกำหนดไว้. เรื่องราวในดานิเอลบท 4 เป็นกุญแจที่จะช่วยให้รู้ว่าช่วงเวลานั้นจะนานเท่าไร. เรื่องราวนั้นเกี่ยวข้องกับความฝันเชิงพยากรณ์ของกษัตริย์นะบูคัดเนซัรแห่งบาบิโลน. ท่านเห็นต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งถูกโค่น. ตอของต้นไม้นั้นไม่สามารถงอกขึ้นใหม่ได้เพราะมีปลอกเหล็กและปลอกทองแดงสวมอยู่. ทูตสวรรค์องค์หนึ่งได้ประกาศว่า “ปล่อยให้เป็นอยู่อย่างนั้นจนครบเจ็ดวาระ.”—ดานิเอล 4:10-16, ฉบับ R73.

ในคัมภีร์ไบเบิล บางครั้งต้นไม้ถูกใช้หมายถึงการปกครอง. (ยะเอศเคล 17:22-24; 31:2-5) ดังนั้น การโค่นต้นไม้โดยนัยจึงเป็นสัญลักษณ์ที่แสดงว่าการปกครองของพระเจ้าซึ่งมีกษัตริย์ที่กรุงเยรูซาเลมเป็นตัวแทนนั้นจะถูกขัดจังหวะ. แต่ความฝันนั้นก็ได้แสดงให้เห็นว่า ‘การเหยียบย่ำกรุงเยรูซาเลม’ นี้จะดำเนินอยู่ชั่วคราว นั่นคือช่วงเวลา “เจ็ดวาระ.” ช่วงเวลานี้นานเท่าไร?

วิวรณ์ 12:6, 14 ชี้แจงว่า สามวาระครึ่งเท่ากับ “หนึ่งพันสองร้อยหกสิบวัน.” ดังนั้น “เจ็ดวาระ” จะนานสองเท่า หรือ 2,520 วัน. แต่เมื่อ 2,520 วันผ่านไปนับตั้งแต่กรุงเยรูซาเลมถูกพิชิต คนต่างชาติก็ยังไม่เลิก “เหยียบย่ำ” การปกครองของพระเจ้า. ดังนั้น เห็นได้ชัดว่าคำพยากรณ์นี้ครอบคลุมระยะเวลาที่นานกว่านั้นมาก. โดยอาศัยอาฤธโม 14:34 (ฉบับ R73 ) และยะเอศเคล 4:6 ซึ่งกล่าวถึง “วันหนึ่งจะเป็นปีหนึ่ง” “เจ็ดวาระ” จะกินเวลา 2,520 ปี.

เวลา 2,520 ปีเริ่มต้นในเดือนตุลาคม ปี 607 ก่อน ส.ศ. ตอนที่ชาวบาบิโลนพิชิตกรุงเยรูซาเลม และกษัตริย์ในราชวงศ์ของดาวิดถูกถอดออกจากราชบัลลังก์ของท่าน. ช่วงเวลานั้นสิ้นสุดลงในเดือนตุลาคม 1914. ในตอนนั้น “เวลากำหนดของชนต่างชาติ” สิ้นสุดลง และพระเยซูคริสต์ได้รับการแต่งตั้งเป็นพระมหากษัตริย์ฝ่ายสวรรค์ของพระเจ้า. *—บทเพลงสรรเสริญ 2:1-6; ดานิเอล 7:13, 14.

 ดังที่พระเยซูได้ทรงพยากรณ์ไว้ ‘การประทับ’ ของพระองค์ฐานะพระมหากษัตริย์ฝ่ายสวรรค์จะเห็นได้ชัดเจนจากเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่น่าตื่นเต้นของโลก เช่น สงคราม, การกันดารอาหาร, แผ่นดินไหว, โรคระบาด. (มัดธาย 24:3-8; ลูกา 21:11) เหตุการณ์ดังกล่าวเป็นหลักฐานที่เชื่อถือได้สำหรับความเป็นจริงที่ว่า ราชอาณาจักรฝ่ายสวรรค์ของพระเจ้าได้ถูกสถาปนาขึ้นในปี 1914 อย่างแท้จริง และ “สมัยสุดท้าย” ของระบบชั่วในปัจจุบันนี้ได้เริ่มขึ้นในปีนั้นเอง.—2 ติโมเธียว 3:1-5.