ບົດທີ 6
ວິທີເລືອກຄວາມບັນເທີງທີ່ດີງາມ
“ຈົ່ງກະທຳທຸກສິ່ງໃຫ້ເປັນທີ່ຖວາຍລັດສະຫມີແກ່ພະເຈົ້າ.”—1 ໂກລິນໂທ 10:31.
1, 2. ໃນເລື່ອງຄວາມບັນເທີງເຮົາຕ້ອງເລືອກແບບໃດ?
ຂໍໃຫ້ນຶກພາບວ່າເຈົ້າກຳລັງຈະກິນຫມາກໄມ້ປ່ຽງຫນຶ່ງທີ່ເປັນຕາແຊບ ແຕ່ສັງເກດເຫັນວ່າມີສ່ວນຫນຶ່ງທີ່ເນົ່າ. ເຈົ້າຈະເຮັດແນວໃດ? ເຈົ້າອາດກິນຫມາກໄມ້ປ່ຽງນັ້ນທັງຫມົດແມ່ນແຕ່ສ່ວນທີ່ເນົ່າ; ຫລືເຈົ້າອາດຖິ້ມຫມົດປ່ຽງເລີຍ; ຫລືເຈົ້າອາດຕັດສ່ວນທີ່ເນົ່າອອກແລະກິນສ່ວນທີ່ດີ. ເຈົ້າຈະເລືອກເຮັດວິທີໃດ?
2 ໃນບາງແງ່ ຄວາມບັນເທີງເປັນຄືຫມາກໄມ້ປ່ຽງນັ້ນ. ໃນບາງຄັ້ງ ເຈົ້າຢາກເພີດເພີນກັບການພັກຜ່ອນຢ່ອນໃຈ ແຕ່ພັດສຳນຶກວ່າຄວາມບັນເທີງສ່ວນຫລາຍທີ່ມີໃນທຸກມື້ນີ້ບໍ່ເຫມາະສົມ ເຖິງຂັ້ນວ່າເສື່ອມຊາມທາງສິນລະທຳດ້ວຍຊໍ້າ. ດັ່ງນັ້ນ ເຈົ້າຈະເຮັດແນວໃດ? ບາງຄົນອາດຍອມໃຫ້ກັບສິ່ງທີ່ບໍ່ດີແລະຍອມຮັບຄວາມບັນເທີງແບບໃດກໍຕາມທີ່ໂລກນີ້ສະເຫນີໃຫ້. ສ່ວນຄົນອື່ນອາດຫລີກລ່ຽງຄວາມບັນເທີງທຸກຢ່າງເພື່ອເຮັດໃຫ້ແນ່ໃຈວ່າເຂົາເຈົ້າຈະບໍ່ໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຈາກສິ່ງໃດໆທີ່ກໍ່ຄວາມເສຍຫາຍ. ຍັງມີບາງຄົນທີ່ອາດລະມັດລະວັງໂດຍຫລີກລ່ຽງຄວາມບັນເທີງເຊິ່ງກໍ່ຄວາມເສຍຫາຍ ແຕ່ກໍເພີດເພີນໃນບາງຄັ້ງຄາວກັບຄວາມບັນເທີງທີ່ຂ້ອນຂ້າງດີງາມ. ເຈົ້າຈະເລືອກແນວໃດເພື່ອຮັກສາຕົວໄວ້ໃນຄວາມຮັກຂອງພະເຈົ້າຕໍ່ໆໄປ?
3. ໃນຕອນນີ້ເຮົາຈະພິຈາລະນາຫຍັງ?
3 ພວກເຮົາສ່ວນຫລາຍຄົງຈະເລືອກແບບທີສາມ. ເຮົາຍອມຮັບວ່າຕ້ອງມີການພັກຜ່ອນຢ່ອນໃຈແດ່ ແຕ່ເຮົາກໍຕ້ອງການເລືອກເອົາສະເພາະຄວາມບັນເທີງທີ່ດີງາມທາງດ້ານສິນລະທຳ. ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຕ້ອງພິຈາລະນາວ່າເຮົາຈະຕັດສິນໃຈໄດ້ແນວໃດວ່າຄວາມບັນເທີງແບບໃດທີ່ດີງາມ ແລະແບບໃດທີ່ບໍ່ເຫມາະສົມ. ແຕ່ກ່ອນອື່ນໃຫ້ພິຈາລະນາວ່າການເລືອກຄວາມບັນເທີງຂອງເຮົາອາດມີຜົນກະທົບແນວໃດຕໍ່ການນະມັດສະການທີ່ເຮົາໃຫ້ກັບພະເຢໂຫວາ.
“ຈົ່ງກະທຳທຸກສິ່ງໃຫ້ເປັນທີ່ຖວາຍລັດສະຫມີແກ່ພະເຈົ້າ”
4. ການອຸທິດຕົວຂອງເຮົາມີຜົນກະທົບແນວໃດຕໍ່ການເລືອກຄວາມບັນເທີງ?
4 ເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້ ພະຍານພະເຢໂຫວາທີ່ສູງອາຍຸຄົນຫນຶ່ງເຊິ່ງຮັບບັບເຕມາໃນປີ 1946 ໄດ້ກ່າວວ່າ “ຂ້ອຍຖືວ່າສຳຄັນທີ່ຈະຢູ່ຟັງຄຳບັນລະຍາຍຮັບບັບເຕມາທຸກຄັ້ງ ແລະຕັ້ງໃຈຟັງຄືກັບວ່າເປັນການຮັບບັບເຕມາຂອງຂ້ອຍເອງ.” ເພາະເຫດໃດ? ລາວອະທິບາຍວ່າ “ການເຮັດໃຫ້ການອຸທິດຕົວຂອງຂ້ອຍແຈ່ມແຈ້ງຢູ່ໃນຄວາມຄິດສະເຫມີເປັນສິ່ງສຳຄັນຢ່າງຫນຶ່ງໃນການຮັກສາຄວາມສັດຊື່.” ແນ່ນອນວ່າເຈົ້າຈະເຫັນດີກັບທັດສະນະດັ່ງກ່າວ. ການເຕືອນຕົວເອງໃຫ້ນຶກເຖິງວ່າເຈົ້າໄດ້ສັນຍາກັບພະເຢໂຫວາວ່າຈະໃຊ້ຊີວິດທັງຫມົດເພື່ອຮັບໃຊ້ພະອົງຈະກະຕຸ້ນເຈົ້າໃຫ້ອົດທົນ. (ຜູ້ເທສະໜາປ່າວປະກາດ 5:4; ເຫບເລີ 10:7) ທີ່ຈິງ ການຄິດຕຶກຕອງເຖິງການອຸທິດຕົວຂອງເຈົ້າຈະກະທົບໃສ່ບໍ່ພຽງແຕ່ທັດສະນະຂອງເຈົ້າໃນເລື່ອງວຽກຮັບໃຊ້ຂອງຄລິດສະຕຽນເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ໃນແງ່ມຸມອື່ນໆຂອງຊີວິດ ນັ້ນລວມເຖິງຄວາມບັນເທີງ. ອັກຄະສາວົກໂປໂລເນັ້ນຄວາມຈິງດັ່ງກ່າວເມື່ອລາວຂຽນເຖິງຄລິດສະຕຽນໃນສະໄຫມຂອງລາວວ່າ “ຖ້າທ່ານທັງຫລາຍກິນກໍດີ ດື່ມກໍດີ ຫລືກະທຳການໃດກໍດີ ຈົ່ງກະທຳທຸກສິ່ງ ໃຫ້ເປັນທີ່ຖວາຍລັດສະຫມີແກ່ພະເຈົ້າ.”—1 ໂກລິນໂທ 10:31.
5. ພວກເລວີ 22:18-20 ຊ່ວຍເຮົາແນວໃດໃຫ້ເຫັນຄຳເຕືອນທີ່ແຝງຢູ່ໃນໂລມ 12:1?
5 ທຸກສິ່ງທີ່ເຈົ້າເຮັດໃນຊີວິດສົ່ງຜົນຕໍ່ການນະມັດສະການພະເຢໂຫວາ. ໃນຈົດຫມາຍທີ່ຂຽນໄປເຖິງຊາວໂລມັນ ໂປໂລໃຊ້ຖ້ອຍຄຳທີ່ມີຄວາມຫມາຍເລິກເຊິ່ງເພື່ອເນັ້ນຄວາມຈິງຂໍ້ນີ້ກັບເພື່ອນຮ່ວມຄວາມເຊື່ອ. ລາວກະຕຸ້ນເຕືອນເຂົາເຈົ້າວ່າ “ຈົ່ງເອົາຕົວຂອງຕົນຖວາຍແກ່ພະອົງເປັນເຄື່ອງບູຊາອັນມີຊີວິດຢູ່ອັນບໍລິສຸດແລະເປັນທີ່ຊອບໃຈແກ່ພະເຈົ້າ ເປັນການບົວລະບັດສົມຄວນທີ່ທ່ານທັງຫລາຍກະທຳ.” (ໂລມ 12:1) ຕົວຂອງເຈົ້າແມ່ນລວມເອົາຈິດໃຈ ຫົວໃຈ ແລະເຫື່ອແຮງຂອງເຈົ້າ. ເຈົ້າໃຊ້ສິ່ງທັງຫມົດນີ້ເພື່ອຮັບໃຊ້ພະເຈົ້າ. (ມາລະໂກ 12:30) ໂປໂລກ່າວເຖິງການຮັບໃຊ້ສຸດຊີວິດເຊັ່ນນັ້ນເປັນຄືກັບເຄື່ອງບູຊາ. ຄຳວ່າ “ເຄື່ອງບູຊາ” ໃນທີ່ນີ້ມີຄຳເຕືອນແຝງຢູ່. ພາຍໃຕ້ພະບັນຍັດຂອງໂມເຊ ການເອົາສັດພິການມາເປັນເຄື່ອງບູຊາຈະຖືກພະເຈົ້າປະຕິເສດ. (ພວກເລວີ 22:18-20) ຄ້າຍກັນ ຖ້າການຮັບໃຊ້ພະເຈົ້າທີ່ປຽບເຫມືອນເຄື່ອງບູຊາຂອງຄລິດສະຕຽນມີມົນທິນໃນທາງໃດທາງຫນຶ່ງ ພະເຈົ້າກໍຈະປະຕິເສດເຄື່ອງບູຊານັ້ນ. ເລື່ອງນີ້ຈະເກີດຂຶ້ນໄດ້ແນວໃດ?
6, 7. ຄລິດສະຕຽນອາດເຮັດໃຫ້ຮ່າງກາຍຂອງຕົນເປັນມົນທິນໄດ້ແນວໃດແລະອາດກໍ່ຜົນແນວໃດ?
6 ໂປໂລເຕືອນຄລິດສະຕຽນທີ່ຢູ່ໃນເມືອງໂລມວ່າ “ຢ່າມອບອະໄວຍະວະ [“ສ່ວນຕ່າງໆຂອງຮ່າງກາຍ,” ສະບັບແປນິວ ອິນເຕີເນຊັນແນວ] ຂອງພວກເຈົ້າໃຫ້ແກ່ຄວາມຜິດບາບ.” ໂປໂລຍັງບອກເຂົາເຈົ້າວ່າໃຫ້ “ທຳລາຍການຂອງຝ່າຍເນື້ອກາຍເສຍ.” (ໂລມ 6:12-14; 8:13, ປ.ມ.) ໃນຕອນຕົ້ນໆຂອງຈົດຫມາຍ ລາວໄດ້ຍົກບາງຕົວຢ່າງຂອງ “ການຂອງຝ່າຍເນື້ອກາຍ” ດັ່ງກ່າວ. ເຮົາອ່ານກ່ຽວກັບມະນຸດທີ່ຜິດບາບວ່າ “ປາກຂອງເຂົາເຕັມໄປດ້ວຍຄຳປ້ອຍດ່າ.” “ຕີນຂອງເຂົາເຮວຈະກະທຳເລືອດຄົນໃຫ້ໄຫລອອກ.” “ຕໍ່ຕາ ຂອງເຂົາ ຄວາມຢ້ານກົວພະເຈົ້າກໍບໍ່ມີ.” (ໂລມ 3:13-18) ຄລິດສະຕຽນຈະເຮັດໃຫ້ຮ່າງກາຍຂອງຕົນເປັນມົນທິນຖ້າລາວໃຊ້ “ອະໄວຍະວະ” ຫລືສ່ວນຕ່າງໆຂອງຮ່າງກາຍໃນການກະທຳທີ່ຜິດບາບດັ່ງກ່າວ. ຕົວຢ່າງ ຖ້າຄລິດສະຕຽນໃນທຸກມື້ນີ້ເຈຕະນາເບິ່ງເລື່ອງທີ່ເສື່ອມຊາມເຊັ່ນ ພາບລາມົກຫລືເບິ່ງພາບການທາລຸນທີ່ໂຫດຮ້າຍ ລາວກໍ “ມອບ [ຕາຂອງຕົນ] ໃຫ້ແກ່ຄວາມຜິດບາບ” ແລະດ້ວຍເຫດນີ້ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ຮ່າງກາຍທຸກສ່ວນເປັນມົນທິນ. ການນະມັດສະການໃດໆກໍຕາມທີ່ລາວຖວາຍຄົງຈະກາຍເປັນເຄື່ອງບູຊາທີ່ບໍ່ບໍລິສຸດອີກຕໍ່ໄປແລະພະເຈົ້າກໍບໍ່ຍອມຮັບ. (ພະບັນຍັດ 15:21; 1 ເປໂຕ 1:14-16; 2 ເປໂຕ 3:11) ການເລືອກຄວາມບັນເທີງທີ່ບໍ່ຈົບງາມກໍ່ຜົນເສຍຫາຍຫລາຍແທ້ໆ!
7 ເຫັນໄດ້ແຈ້ງວ່າການເລືອກຄວາມບັນເທີງຂອງຄລິດສະຕຽນສາມາດກໍ່ຜົນຮ້າຍແຮງ. ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຈຶ່ງຕ້ອງການທີ່ຈະເລືອກຄວາມບັນເທີງທີ່ຈະເພີ່ມຄຸນຄ່າເຄື່ອງບູຊາທີ່ເຮົາຖວາຍແກ່ພະເຈົ້າ ບໍ່ແມ່ນເຮັດໃຫ້ເຄື່ອງບູຊານັ້ນເປັນມົນທິນ. ຕອນນີ້ຂໍໃຫ້ພິຈາລະນາວ່າເຮົາຈະຕັດສິນໃຈໄດ້ແນວໃດວ່າຄວາມບັນເທີງແບບໃດທີ່ດີງາມແລະແບບໃດທີ່ເສື່ອມຊາມ.
“ຈົ່ງກຽດຊັງການຊົ່ວ”
8, 9. (ກ) ໂດຍລວມແລ້ວຄວາມບັນເທີງອາດແບ່ງອອກເປັນສອງປະເພດຄືແນວໃດແດ່? (ຂ) ເຮົາຕ້ອງປະຕິເສດຄວາມບັນເທີງແບບໃດແດ່ ແລະເພາະເຫດໃດ?
8 ໂດຍລວມແລ້ວມີການແບ່ງຄວາມບັນເທີງອອກເປັນສອງປະເພດ. ປະເພດທີຫນຶ່ງຄືຄວາມບັນເທີງທີ່ຄລິດສະຕຽນຫລີກລ່ຽງຢ່າງແນ່ນອນ; ອີກປະເພດຫນຶ່ງແມ່ນຄວາມບັນເທີງທີ່ຄລິດສະຕຽນອາດຍອມຮັບໄດ້ຫລືຍອມຮັບບໍ່ໄດ້. ຂໍໃຫ້ເຮົາເລີ່ມຕົ້ນໂດຍການພິຈາລະນາປະເພດທຳອິດກ່ອນ ເຊິ່ງເປັນຄວາມບັນເທີງທີ່ຄລິດສະຕຽນຕ້ອງຫລີກລ່ຽງ.
9 ດັ່ງທີ່ກ່າວໄວ້ໃນບົດທີ 1 ຄວາມບັນເທີງບາງແບບເນັ້ນການກະທຳທີ່ມີການຕຳຫນິຢ່າງຈະແຈ້ງໃນຄຳພີໄບເບິນ. ຕົວຢ່າງ ຂໍໃຫ້ຄິດເຖິງເວັບໄຊ ພາບພະຍົນ ລາຍການໂທລະພາບ ແລະເພງທີ່ມີເນື້ອໃນກ່ຽວຂ້ອງກັບຄວາມໂຫດຮ້າຍທາລຸນແລະຜີປີສາດ ມີພາບລາມົກ ຫລືການກະທຳທີ່ສົ່ງເສີມການເຮັດຜິດສິນລະທຳທີ່ຫນ້າລັງກຽດ. ເນື່ອງຈາກຄວາມບັນເທີງທີ່ຕໍ່າຊາມດັ່ງກ່າວມີການນຳສະເຫນີການກະທຳທີ່ລະເມີດຫລັກການໃນຄຳພີໄບເບິນຫລືຂັດກັບກົດຫມາຍໃນພະຄຳພີໃນແບບທີ່ຜິດໆວ່າເປັນການກະທຳທີ່ຍອມຮັບໄດ້ ຄລິດສະຕຽນແທ້ຈຶ່ງຄວນຫລີກລ່ຽງຄວາມບັນເທີງດັ່ງກ່າວ. (ກິດຈະການ 15:28, 29; 1 ໂກລິນໂທ 6:9, 10; ຄຳປາກົດ 21:8) ໂດຍການປະຕິເສດຄວາມບັນເທີງທີ່ເສື່ອມຊາມເຊັ່ນນັ້ນ ເຈົ້າພິສູດຕໍ່ກັບພະເຢໂຫວາວ່າເຈົ້າ “ກຽດຊັງການຊົ່ວ” ຢ່າງແທ້ຈິງ ແລະ “ເວັ້ນຫນີຈາກການຊົ່ວ” ສະເຫມີ. ໂດຍວິທີນັ້ນ ເຈົ້າຈຶ່ງມີ “ຄວາມເຊື່ອອັນສັດຊື່.”—ໂລມ 12:9; ຄຳເພງ 34:14; 1 ຕີໂມເຕ 1:5.
10. ການຫາເຫດຜົນແບບໃດໃນເລື່ອງຄວາມບັນເທີງທີ່ເປັນອັນຕະລາຍ ແລະເພາະເຫດໃດ?
10 ແຕ່ບາງຄົນອາດຮູ້ສຶກວ່າການເບິ່ງຄວາມບັນເທີງທີ່ສະແດງພາບພຶດຕິກຳທີ່ຜິດສິນລະທຳຢ່າງຈະແຈ້ງນັ້ນບໍ່ມີພິດມີໄພຫຍັງ. ເຂົາເຈົ້າຫາເຫດຜົນວ່າ ‘ຂ້ອຍອາດເບິ່ງເລື່ອງນັ້ນໃນພາບພະຍົນຫລືໃນໂທລະພາບ ແຕ່ຂ້ອຍຈະບໍ່ມີວັນເຮັດແບບນັ້ນດອກ.’ ການອ້າງເຫດຜົນແບບນັ້ນເປັນການຫລອກລວງແລະເປັນອັນຕະລາຍ. (ເຢເຣມີ 17:9) ຖ້າເຮົາຮູ້ສຶກເພີດເພີນໃນການເບິ່ງສິ່ງທີ່ພະເຢໂຫວາຕຳຫນິ ເຮົາ “ກຽດຊັງການຊົ່ວ” ແທ້ໆບໍ? ການປ່ອຍຕົວເອງໃຫ້ເບິ່ງ ອ່ານ ແລະຟັງເລື່ອງຄວາມປະພຶດທີ່ຊົ່ວຊໍ້າແລ້ວຊໍ້າອີກຈະເຮັດໃຫ້ຄວາມຮູ້ສຶກຂອງເຮົາຕາຍດ້ານ. (ຄຳເພງ 119:70; 1 ຕີໂມເຕ 4:1, 2) ກິດປະຕິບັດແບບນັ້ນອາດມີຜົນກະທົບຕໍ່ສິ່ງທີ່ເຮົາເຮັດຫລືທັດສະນະຂອງເຮົາຕໍ່ການປະພຶດຜິດຂອງຄົນອື່ນ.
11. ຄາລາຊີ 6:7 ປາກົດວ່າເປັນຈິງແນວໃດໃນເລື່ອງຄວາມບັນເທີງ?
11 ນີ້ເປັນສິ່ງທີ່ໄດ້ເກີດຂຶ້ນແທ້ໆ. ຄລິດສະຕຽນບາງຄົນໄດ້ເຮັດຜິດສິນລະທຳຍ້ອນໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຈາກຄວາມບັນເທີງທີ່ເຂົາເຈົ້າເບິ່ງເປັນປະຈຳ. ສະເພາະເມື່ອໄດ້ຮັບປະສົບການອັນເຈັບປວດເທົ່ານັ້ນ ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງຮຽນຮູ້ວ່າ “ຄົນຜູ້ຫນຶ່ງໄດ້ຫວ່ານກ້າເມັດຢ່າງໃດ ເພິ່ນຈະກ່ຽວເກັບຫມາກຢ່າງນັ້ນ.” (ຄາລາຊີ 6:7) ແຕ່ຜົນໄດ້ຮັບທີ່ຫນ້າເສົ້າແບບນັ້ນສາມາດຫລີກລ່ຽງໄດ້. ຖ້າເຈົ້າເອົາໃຈໃສ່ຢ່າງດີໃນການຫວ່ານສິ່ງທີ່ສະອາດທາງສິນລະທຳໃນຄວາມຄິດຂອງເຈົ້າ ເຈົ້າກໍຈະເກັບກ່ຽວຜົນທີ່ດີງາມໃນຊີວິດດ້ວຍຄວາມຍິນດີ.—ເບິ່ງຂອບ “ ຂ້ອຍຄວນເລືອກຄວາມບັນເທີງແບບໃດ?”
ການຕັດສິນໃຈສ່ວນຕົວໂດຍອີງໃສ່ຫລັກການໃນຄຳພີໄບເບິນ
12 ຄາລາຊີ 6:5 ກ່ຽວຂ້ອງແນວໃດກັບຄວາມບັນເທີງ ແລະເຮົາມີການຊີ້ນຳແນວໃດໃນການຕັດສິນໃຈສ່ວນຕົວ?
12 ຕອນນີ້ຂໍໃຫ້ພິຈາລະນາປະເພດທີສອງ ນັ້ນຄືຄວາມບັນເທີງເຊິ່ງມີຮູບແບບທີ່ພະຄຳຂອງພະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຕຳຫນິໂດຍກົງຫລືບໍ່ໄດ້ລະບຸຊັດເຈນວ່າຍອມຮັບໄດ້. ເມື່ອເລືອກຄວາມບັນເທີງດັ່ງກ່າວ ຄລິດສະຕຽນແຕ່ລະຄົນຕ້ອງຕັດສິນໃຈເອົາເອງໃນສິ່ງທີ່ຕົນຮູ້ສຶກວ່າເປັນສິ່ງທີ່ດີງາມ. (ຄາລາຊີ 6:5) ແນວໃດກໍຕາມ ເມື່ອປະເຊີນກັບການເລືອກແບບນີ້ ບໍ່ແມ່ນວ່າພວກເຮົາຈະບໍ່ໄດ້ຮັບການຊີ້ນຳ. ຄຳພີໄບເບິນມີຫລັກການ ຫລືຄວາມຈິງພື້ນຖານທີ່ຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເຂົ້າໃຈແນວຄິດຂອງພະເຢໂຫວາ. ໂດຍການເອົາໃຈໃສ່ຕໍ່ຫລັກການເຫລົ່ານັ້ນ ເຮົາຈະສາມາດເຂົ້າໃຈໃນທຸກສິ່ງວ່າ “ນໍ້າໃຈພະອົງເຈົ້າເປັນຢ່າງໃດ” ເຊິ່ງລວມເຖິງການເລືອກຄວາມບັນເທີງຂອງເຮົານຳ.—ເອເຟດ 5:17.
13. ສິ່ງໃດຈະກະຕຸ້ນເຮົາໃຫ້ຫລີກລ່ຽງຄວາມບັນເທີງທີ່ອາດເຮັດໃຫ້ພະເຢໂຫວາບໍ່ພໍໃຈ?
13 ເປັນເລື່ອງທີ່ເຂົ້າໃຈໄດ້ ບໍ່ແມ່ນຄລິດສະຕຽນທຸກຄົນພັດທະນາຄວາມຮັບຮູ້ຫລືຄວາມເຂົ້າໃຈທາງສິນລະທຳໃນລະດັບດຽວກັນ. (ຟີລິບ 1:9) ຍິ່ງກວ່ານັ້ນ ຄລິດສະຕຽນສຳນຶກວ່າໃນເລື່ອງກ່ຽວກັບຄວາມບັນເທີງນັ້ນ ຍ່ອມມີລົດນິຍົມທີ່ຕ່າງກັນ. ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາບໍ່ຄາດຫມາຍວ່າຄລິດສະຕຽນທຸກຄົນຈະເຮັດການຕັດສິນໃຈທຸກຢ່າງແບບດຽວກັນ. ເຖິງຢ່າງນັ້ນກໍຕາມ ແຮ່ງເຮົາຍອມໃຫ້ຫລັກການຂອງພະເຈົ້າມີອິດທິພົນຕໍ່ຈິດໃຈແລະຫົວໃຈຂອງເຮົາ ເຮົາແຮ່ງຮູ້ສຶກໄວຫລາຍເທົ່ານັ້ນທີ່ຈະຫລີກລ່ຽງຄວາມບັນເທີງແບບໃດກໍຕາມທີ່ອາດເຮັດໃຫ້ພະເຢໂຫວາບໍ່ພໍໃຈ.—ຄຳເພງ 119:11, 129; 1 ເປໂຕ 2:16.
14. (ກ) ເຮົາຄວນຄິດເຖິງປັດໄຈອັນໃດເມື່ອເລືອກຄວາມບັນເທີງ? (ຂ) ເຮົາຈະຈັດໃຫ້ຜົນປະໂຫຍດໃນເລື່ອງລາຊະອານາຈັກຢູ່ໃນອັນດັບທຳອິດໃນຊີວິດໄດ້ແນວໃດ?
14 ເມື່ອເລືອກຄວາມບັນເທີງ ມີປັດໄຈສຳຄັນອີກຢ່າງຫນຶ່ງທີ່ຄວນຄິດເຖິງ ນັ້ນຄືເວລາຂອງເຈົ້າ. ໃນຂະນະທີ່ເນື້ອຫາຂອງຄວາມບັນເທີງເປີດເຜີຍໃຫ້ເຫັນສິ່ງທີ່ເຈົ້າຍອມຮັບໄດ້ ແຕ່ເວລາທີ່ເຈົ້າໃຊ້ກັບຄວາມບັນເທີງນັ້ນເປີດເຜີຍວ່າອັນໃດສຳຄັນສຳລັບເຈົ້າ. ແນ່ນອນວ່າສຳລັບຄລິດສະຕຽນ ເລື່ອງຕ່າງໆທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບການນະມັດສະການພະເຈົ້າເປັນສິ່ງສຳຄັນທີ່ສຸດ. (ມັດທາຍ 6:33) ຖ້າເຊັ່ນນັ້ນ ເຈົ້າຈະເຮັດໃຫ້ແນ່ໃຈໄດ້ແນວໃດວ່າຜົນປະໂຫຍດໃນເລື່ອງລາຊະອານາຈັກຍັງຢູ່ໃນອັນດັບທຳອິດໃນຊີວິດຂອງເຈົ້າ? ອັກຄະສາວົກໂປໂລກ່າວວ່າ “ຈົ່ງລະວັງໃຫ້ດີທ່ານທັງຫລາຍທຽວໄປຢ່າງໃດ ບໍ່ໃຊ່ເຫມືອນດັ່ງຄົນບໍ່ຮູ້ແຕ່ວ່າເຫມືອນດັ່ງຄົນສະຫລາດ ຈົ່ງໄຖ່ເວລາທີ່ສົມຄວນໃຊ້ເຖີ້ນ.” (ເອເຟດ 5:15, 16) ທີ່ຈິງ ການກຳນົດເວລາໄວ້ຢ່າງຊັດເຈນສຳລັບຄວາມບັນເທີງຈະຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ມີເວລາທີ່ຈຳເປັນສຳລັບ ‘ສິ່ງທີ່ສຳຄັນກວ່າ’ ນັ້ນຄືກິດຈະກຳທີ່ຈະເປັນປະໂຫຍດຕໍ່ສະຫວັດດີພາບຝ່າຍວິນຍານຂອງເຈົ້າ.—ຟີລິບ 1:10.
15. ເປັນຫຍັງຈຶ່ງເປັນເລື່ອງສະຫລາດສຸຂຸມທີ່ຈະຢູ່ໃນໄລຍະທີ່ປອດໄພໄວ້ກ່ອນເມື່ອເລືອກຄວາມບັນເທີງ?
15 ນອກຈາກນີ້ ເປັນເລື່ອງສະຫລາດທີ່ຈະຢູ່ໃນໄລຍະທີ່ປອດໄພໄວ້ກ່ອນເມື່ອເລືອກຄວາມບັນເທີງ. ນີ້ຫມາຍຄວາມວ່າແນວໃດ? ຂໍໃຫ້ພິຈາລະນາຕົວຢ່າງເລື່ອງຫມາກໄມ້ອີກເທື່ອຫນຶ່ງ. ເພື່ອຫລີກລ່ຽງການກິນຫມາກໄມ້ສ່ວນທີ່ເນົ່ານັ້ນໂດຍບໍ່ຕັ້ງໃຈ ເຈົ້າຈະຕັດບໍ່ແມ່ນແຕ່ສ່ວນທີ່ເນົ່າເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ຈະຕັດສ່ວນທີ່ຢູ່ອ້ອມໆບ່ອນເນົ່ານັ້ນອອກນຳ. ຄ້າຍກັນ ເປັນເລື່ອງສະຫລາດທີ່ຈະກຳນົດໄລຍະທີ່ປອດໄພໄວ້ກ່ອນໃນການເລືອກຄວາມບັນເທີງ. ຄລິດສະຕຽນທີ່ສະຫລາດສຸຂຸມບໍ່ພຽງແຕ່ຫລີກລ່ຽງຄວາມບັນເທີງທີ່ລະເມີດຫລັກການໃນຄຳພີໄບເບິນຢ່າງຈະແຈ້ງ ແຕ່ຍັງຫລີກລ່ຽງຄວາມບັນເທີງປະເພດທີ່ເປັນຕາຫນ້າສົງໄສຫລືອາດກໍ່ຄວາມເສຍຫາຍຕໍ່ສາຍສຳພັນແລະຈຸດຢືນຂອງຕົນທີ່ມີຕໍ່ພະເຢໂຫວາ. (ສຸພາສິດ 4:25-27) ການປະຕິບັດຕາມຄຳແນະນຳໃນພະຄຳຂອງພະເຈົ້າຢ່າງເຄັ່ງຄັດຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ຫລີກລ່ຽງຄວາມບັນເທີງດັ່ງກ່າວນັ້ນ.
“ສິ່ງທັງຫລາຍທີ່ເປັນບໍລິສຸດ”
ການໃຊ້ຫລັກການຂອງພະເຈົ້າເມື່ອເລືອກຄວາມບັນເທີງຈະຊ່ວຍປົກປ້ອງສາຍສຳພັນຂອງເຮົາກັບພະເຈົ້າ
16. (ກ) ເຮົາອາດສະແດງໃຫ້ເຫັນໂດຍວິທີໃດວ່າເຮົາມີທັດສະນະແບບດຽວກັບພະເຢໂຫວາໃນເລື່ອງສິນລະທຳ? (ຂ) ການໃຊ້ຫລັກການໃນຄຳພີໄບເບິນຈະກາຍເປັນແນວທາງຊີວິດຂອງເຈົ້າໄດ້ແນວໃດ?
16 ເມື່ອເລືອກຄວາມບັນເທີງ ກ່ອນອື່ນຫມົດຄລິດສະຕຽນແທ້ຄຳນຶງເຖິງທັດສະນະຂອງພະເຢໂຫວາ. ຄຳພີໄບເບິນເປີດເຜີຍເຖິງຄວາມຮູ້ສຶກແລະມາດຕະຖານຂອງພະເຢໂຫວາ. ຕົວຢ່າງ ກະສັດຊາໂລໂມນເຮັດລາຍການຕ່າງໆທີ່ພະເຢໂຫວາກຽດຊັງເຊັ່ນ ‘ລີ້ນທີ່ເວົ້າບໍ່ຈິງ ກັບມືທີ່ໃຫ້ເລືອດບໍ່ຜິດໄຫລອອກ ໃຈທີ່ຄຶດຜິປອງການອະທຳ ຕີນທີ່ຮີບແລ່ນໄປເຮັດການຮ້າຍ.’ (ສຸພາສິດ 6:16-19) ທັດສະນະຂອງພະເຢໂຫວາຄວນສົ່ງຜົນກະທົບແນວໃດຕໍ່ທັດສະນະຂອງເຈົ້າ? ຜູ້ປະພັນຄຳເພງກະຕຸ້ນເຕືອນວ່າ “ຄົນທັງຫລາຍທີ່ຮັກພະເຢໂຫວາຈົ່ງກຽດຊັງການຊົ່ວຮ້າຍ.” (ຄຳເພງ 97:10) ການເລືອກຄວາມບັນເທີງຂອງເຈົ້າຕ້ອງສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າເຈົ້າກຽດຊັງແທ້ໆໃນສິ່ງທີ່ພະເຢໂຫວາກຽດຊັງ. (ຄາລາຊີ 5:19-21) ຂໍໃຫ້ຈື່ໄວ້ດ້ວຍວ່າສິ່ງທີ່ເຈົ້າເຮັດໃນບ່ອນລັບຕາຄົນເຜີຍໃຫ້ເຫັນວ່າເຈົ້າເປັນຄົນປະເພດໃດແທ້ໆ ຫລາຍກວ່າສິ່ງທີ່ເຈົ້າເຮັດຕໍ່ຫນ້າຄົນອື່ນ. (ຄຳເພງ 11:4; 16:8) ດັ່ງນັ້ນ ຖ້າເຈົ້າມີຄວາມປາຖະຫນາຢ່າງຈິງໃຈທີ່ຈະສະທ້ອນຄວາມຮູ້ສຶກຂອງພະເຢໂຫວາໃນເລື່ອງສິນລະທຳໃນທຸກແງ່ມຸມຂອງຊີວິດ ເຈົ້າຈະເລືອກແບບທີ່ສອດຄ່ອງກັບຫລັກການໃນຄຳພີໄບເບິນສະເຫມີ. ການເຮັດແນວນັ້ນຈະກາຍເປັນແນວທາງຊີວິດຂອງເຈົ້າ.—2 ໂກລິນໂທ 3:18.
17. ກ່ອນຈະເລືອກຄວາມບັນເທີງ ເຮົາຄວນຖາມຕົວເອງວ່າແນວໃດ?
17 ໃນການເລືອກຄວາມບັນເທີງ ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດຫຍັງຕື່ມອີກເພື່ອໃຫ້ແນ່ໃຈວ່າເຈົ້າຈະປະຕິບັດແບບທີ່ສອດຄ່ອງກັບຄວາມຄິດຂອງພະເຢໂຫວາ? ຂໍໃຫ້ຄິດຕຶກຕອງຄຳຖາມທີ່ວ່າ ‘ເລື່ອງນີ້ຈະມີຜົນກະທົບແນວໃດຕໍ່ຂ້ອຍແລະຕໍ່ສາຍສຳພັນຂອງຂ້ອຍກັບພະເຈົ້າ?’ ຕົວຢ່າງ ກ່ອນຈະຕັດສິນໃຈເບິ່ງພາບພະຍົນເລື່ອງຫນຶ່ງຫລືບໍ່ນັ້ນ ຈົ່ງຖາມຕົວເອງວ່າ ‘ເນື້ອໃນຂອງເລື່ອງນີ້ຈະສົ່ງຜົນກະທົບແນວໃດຕໍ່ສະຕິຮູ້ສຶກຜິດຊອບຂອງຂ້ອຍ?’ ຂໍໃຫ້ເຮົາພິຈາລະນາວ່າຈະເອົາຫລັກການອັນໃດມາໃຊ້ໃນເລື່ອງນີ້.
18, 19. (ກ) ຫລັກການທີ່ຢູ່ຟີລິບ 4:8 ຊ່ວຍເຮົາໄດ້ແນວໃດໃນການຕັດສິນໃຈວ່າຄວາມບັນເທີງຂອງເຮົາເປັນສິ່ງທີ່ດີງາມຫລືບໍ່? (ຂ) ມີຫລັກການອັນໃດອີກແດ່ທີ່ສາມາດຊ່ວຍເຮົາໃນການເລືອກຄວາມບັນເທີງທີ່ດີງາມ? (ເບິ່ງຂໍ້ຄວາມໄຂເງື່ອນ.)
18 ຫລັກການສຳຄັນຂໍ້ຫນຶ່ງແມ່ນຢູ່ຟີລິບ 4:8 ເຊິ່ງກ່າວວ່າ “ສິ່ງທັງຫລາຍທີ່ເປັນສັດຊື່ ສິ່ງທັງຫລາຍທີ່ເປັນທີ່ນັບຖື ສິ່ງທັງຫລາຍທີ່ເປັນຊອບທຳ ສິ່ງທັງຫລາຍທີ່ເປັນບໍລິສຸດ ສິ່ງທັງຫລາຍທີ່ເປັນທີ່ຮັກ ສິ່ງທັງຫລາຍທີ່ມີຊື່ສຽງດີ ຖ້າມີການດີປະການໃດ ແລະຖ້າມີການສັນລະເສີນສິ່ງໃດ ຈົ່ງຄຶດຢູ່ເຖິງສິ່ງທັງປວງນັ້ນ.” ແມ່ນຢູ່ ໂປໂລບໍ່ໄດ້ພິຈາລະນາເລື່ອງຄວາມບັນເທີງ ແຕ່ກຳລັງພິຈາລະນາການຄຶດຕຶກຕອງໃນຫົວໃຈເຊິ່ງຄວນຈະເລັງໃສ່ໃນສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ພະເຈົ້າພໍໃຈ. (ຄຳເພງ 19:14) ແນວໃດກໍຕາມ ຫລັກການໃນຖ້ອຍຄຳຂອງໂປໂລສາມາດເອົາມາໃຊ້ໄດ້ກັບເລື່ອງຄວາມບັນເທີງ. ໂດຍວິທີໃດ?
19 ຈົ່ງຖາມຕົວເອງວ່າ ‘ການເລືອກພາບພະຍົນຂອງຂ້ອຍ ວີດີໂອເກມ ເພງ ຫລືຄວາມບັນເທີງໃນຮູບແບບອື່ນໆເຮັດໃຫ້ຈິດໃຈຂອງຂ້ອຍເຕັມໄປດ້ວຍ “ສິ່ງທັງຫລາຍທີ່ເປັນບໍລິສຸດ” ບໍ?’ ຕົວຢ່າງ ພາຍຫລັງທີ່ເບິ່ງພາບພະຍົນແລ້ວ ພາບອັນໃດທີ່ຍັງຄົງຄອບງຳຈິດໃຈຂອງເຈົ້າຢູ່? ຖ້າແມ່ນພາບທີ່ເປັນຕາເບິ່ງ ສະອາດ ແລະໃຫ້ຄວາມສົດຊື່ນ ເຈົ້າກໍຮູ້ວ່າຄວາມບັນເທີງຂອງເຈົ້າເປັນສິ່ງທີ່ດີງາມ. ແນວໃດກໍຕາມ ຖ້າພາບພະຍົນທີ່ເຈົ້າເບິ່ງເຮັດໃຫ້ເຈົ້າຄິດເຖິງສິ່ງທີ່ບໍ່ບໍລິສຸດ ຄວາມບັນເທີງນັ້ນທັງບໍ່ເຫມາະສົມ ແລະເປັນອັນຕະລາຍ. (ມັດທາຍ 12:33; ມາລະໂກ 7:20-23) ເປັນຫຍັງຈຶ່ງເປັນອັນຕະລາຍ? ເພາະການຄິດເຖິງສິ່ງທີ່ບໍ່ສະອາດດ້ານສິນລະທຳລົບກວນຄວາມສະຫງົບໃນໃຈເຈົ້າ ເຮັດໃຫ້ສະຕິຮູ້ສຶກຜິດຊອບຂອງເຈົ້າທີ່ໄດ້ຮັບການຝຶກຝົນຈາກຄຳພີໄບເບິນເປັນຮອຍແປ້ວທີ່ຕາຍດ້ານ ແລະສາມາດທຳລາຍສາຍສຳພັນຂອງເຈົ້າກັບພະເຈົ້າໄດ້. (ເອເຟດ 5:5; 1 ຕີໂມເຕ 1:5, 19) ເນື່ອງຈາກຄວາມບັນເທີງດັ່ງກ່າວກໍ່ຜົນເສຍຫາຍຕໍ່ເຈົ້າເປັນສ່ວນຕົວ ຈົ່ງຕັ້ງໃຈທີ່ຈະຫລີກລ່ຽງຄວາມບັນເທີງນັ້ນ. * (ໂລມ 12:2) ຈົ່ງເປັນຄືກັບຜູ້ປະພັນຄຳເພງທີ່ອະທິດຖານເຖິງພະເຢໂຫວາວ່າ “ຂໍໂຜດໃຫ້ຕາຂ້ານ້ອຍຫລຽວຈາກເບິ່ງຄວາມເປົ່າໆ.”—ຄຳເພງ 119:37.
ຄຳນຶງເຖິງປະໂຫຍດຂອງຄົນອື່ນ
20, 21. ຫນຶ່ງໂກລິນໂທ 10:23, 24 ກ່ຽວຂ້ອງແນວໃດກັບການເລືອກຄວາມບັນເທີງທີ່ດີງາມ?
20 ໂປໂລກ່າວເຖິງຫລັກການທີ່ສຳຄັນໃນຄຳພີໄບເບິນທີ່ຕ້ອງຄຳນຶງເຖິງເມື່ອເຮັດການຕັດສິນໃຈເປັນສ່ວນຕົວໃນເລື່ອງຕ່າງໆ. ລາວກ່າວວ່າ “ສິ່ງສາລະພັດເຮົາທຳໄດ້ແຕ່ວ່າບໍ່ໃຊ່ສິ່ງສາລະພັດນັ້ນເປັນເຫດໃຫ້ຈຳເລີນຂຶ້ນ. ຢ່າໃຫ້ຜູ້ໃດຫາປະໂຫຍດຂອງຕົວເອງ ແຕ່ວ່າໃຫ້ທຸກຄົນຫາປະໂຫຍດຂອງເພື່ອນບ້ານ.” (1 ໂກລິນໂທ 10:23, 24) ຫລັກການຂໍ້ນີ້ກ່ຽວຂ້ອງແນວໃດກັບການເລືອກຄວາມບັນເທີງທີ່ດີງາມ? ເຈົ້າຕ້ອງຖາມຕົວເອງວ່າ ‘ຄວາມບັນເທີງທີ່ຂ້ອຍເລືອກນັ້ນຈະມີຜົນກະທົບແນວໃດຕໍ່ຄົນອື່ນ?’
21 ສະຕິຮູ້ສຶກຜິດຊອບອາດຍອມໃຫ້ເຈົ້າເຂົ້າຮ່ວມໃນຄວາມບັນເທີງບາງຢ່າງທີ່ເຈົ້າຖືວ່າ “ທຳໄດ້” ບໍ່ມີຂໍ້ຫ້າມຫລືຍອມຮັບໄດ້. ແນວໃດກໍຕາມ ຖ້າເຈົ້າສັງເກດວ່າພີ່ນ້ອງບາງຄົນທີ່ມີສະຕິຮູ້ສຶກຜິດຊອບເຄັ່ງຄັດຫລາຍກວ່າຮູ້ສຶກວ່າຄວາມບັນເທີງດັ່ງກ່າວເປັນຕາຫນ້າລັງກຽດ ເຈົ້າອາດຕັດສິນໃຈທີ່ຈະບໍ່ເຂົ້າໄປກ່ຽວຂ້ອງກັບຄວາມບັນເທີງນັ້ນ. ຍ້ອນຫຍັງ? ຍ້ອນເຈົ້າບໍ່ຢາກ ‘ທຳຜິດຕໍ່ພວກພີ່ນ້ອງ’—ຫລືແມ່ນແຕ່ “ທຳຜິດຕໍ່ພະຄລິດ” ດັ່ງທີ່ໂປໂລກ່າວ—ໂດຍເຮັດໃຫ້ມັນເປັນເລື່ອງຍາກຫລາຍຂຶ້ນສຳລັບເພື່ອນຮ່ວມຄວາມເຊື່ອທີ່ຈະຮັກສາຄວາມສັດຊື່ຕໍ່ພະເຈົ້າຕໍ່ໆໄປ. ເຈົ້າຄວນໃສ່ໃຈຄຳຕັກເຕືອນທີ່ວ່າ “ຢ່າກະທຳເຫດໃຫ້ຊູນສະດຸດ.” (1 ໂກລິນໂທ 8:12; 10:32) ຄລິດສະຕຽນແທ້ໃນທຸກມື້ນີ້ເອົາໃຈໃສ່ຄຳແນະນຳຂອງໂປໂລທີ່ສະແດງເຖິງການຄຳນຶງເຖິງຜູ້ອື່ນແລະເຫັນອົກເຫັນໃຈໂດຍຫລີກລ່ຽງຄວາມບັນເທີງທີ່ອາດ “ທຳໄດ້” ແຕ່ວ່າບໍ່ໄດ້ “ເປັນເຫດໃຫ້ຈຳເລີນຂຶ້ນ.”—ໂລມ 14:1; 15:1.
22. ເປັນຫຍັງຄລິດສະຕຽນຈຶ່ງຍອມໃຫ້ກັບການມີທັດສະນະທີ່ແຕກຕ່າງກັນໃນເລື່ອງສ່ວນຕົວ?
22 ແນວໃດກໍດີມີອີກແງ່ຫນຶ່ງກ່ຽວກັບການຄຳນຶງເຖິງຜົນປະໂຫຍດຂອງຄົນອື່ນ. ຄລິດສະຕຽນທີ່ມີສະຕິຮູ້ສຶກຜິດຊອບທີ່ເຄັ່ງຄັດກວ່າບໍ່ຄວນຮຽກຮ້ອງໃຫ້ຄລິດສະຕຽນທຸກຄົນໃນປະຊາຄົມເຮັດຕາມທັດສະນະທີ່ເຄັ່ງຄັດຂອງຕົນໃນເລື່ອງຄວາມບັນເທີງທີ່ເຫມາະສົມ. ຖ້າລາວຮຽກຮ້ອງແບບນັ້ນ ລາວອາດເປັນຄືຄົນຂັບລົດຄົນຫນຶ່ງຢູ່ໃນທາງຫລວງເຊິ່ງຮຽກຮ້ອງໃຫ້ຄົນຂັບລົດທຸກຄົນທີ່ໃຊ້ທາງເສັ້ນນັ້ນຂັບດ້ວຍຄວາມໄວຕາມທີ່ລາວມັກ. ການຮຽກຮ້ອງແບບນັ້ນແມ່ນບໍ່ມີເຫດຜົນ. ດ້ວຍຄວາມຮັກແບບຄລິດສະຕຽນ ບາງຄົນທີ່ມີສະຕິຮູ້ສຶກຜິດຊອບທີ່ເຄັ່ງຄັດກວ່າຕ້ອງນັບຖືເພື່ອນຮ່ວມຄວາມເຊື່ອເຊິ່ງມີທັດສະນະໃນເລື່ອງຄວາມບັນເທີງທີ່ແຕກຕ່າງຈາກຕົນ ແຕ່ກໍຍັງຢູ່ພາຍໃນຂອບເຂດຫລັກການຂອງຄລິດສະຕຽນ. ໂດຍວິທີນີ້ ລາວໃຫ້ ‘ຄວາມອ່ອນຫວານ [“ຄວາມມີເຫດຜົນ,” ລ.ມ.] ປາກົດແກ່ຄົນທັງປວງ.’—ຟີລິບ 4:5; ຜູ້ເທສະໜາປ່າວປະກາດ 7:16.
23. ເຈົ້າຈະເຮັດໃຫ້ແນ່ໃຈໄດ້ແນວໃດວ່າເຈົ້າເລືອກຄວາມບັນເທີງທີ່ດີງາມ?
23 ສະຫລຸບແລ້ວ ເຈົ້າຈະເຮັດໃຫ້ແນ່ໃຈໄດ້ແນວໃດວ່າເຈົ້າເລືອກຄວາມບັນເທີງທີ່ດີງາມ? ຈົ່ງປະຕິເສດຄວາມບັນເທີງປະເພດໃດກໍຕາມທີ່ສະແດງພາບຢ່າງຊັດເຈນກ່ຽວກັບການກະທຳທີ່ຕໍ່າຊາມ ຜິດສິນລະທຳ ເຊິ່ງພະຄຳຂອງພະເຈົ້າຕຳຫນິຢ່າງຈະແຈ້ງ. ຈົ່ງປະຕິບັດຕາມຫລັກການໃນຄຳພີໄບເບິນທີ່ສາມາດເອົາມາໃຊ້ໄດ້ກັບຄວາມບັນເທີງຊະນິດທີ່ບໍ່ໄດ້ກ່າວຢ່າງເຈາະຈົງໃນພະຄຳພີ. ຈົ່ງຫລີກລ່ຽງຄວາມບັນເທີງແບບທີ່ກໍ່ຜົນເສຍຫາຍຕໍ່ສະຕິຮູ້ສຶກຜິດຊອບຂອງຕົນເອງ ແລະເຕັມໃຈທີ່ຈະສະລະຄວາມບັນເທີງທີ່ອາດເຮັດໃຫ້ຄົນອື່ນບໍ່ສະບາຍໃຈ ໂດຍສະເພາະແລ້ວແມ່ນຜູ້ທີ່ເປັນເພື່ອນຮ່ວມຄວາມເຊື່ອ. ຂໍໃຫ້ການຕັດສິນໃຈທີ່ຫນັກແຫນ້ນຂອງເຈົ້າໃນການເຮັດເຊັ່ນນີ້ນຳເອົາຄຳສັນລະເສີນມາໃຫ້ພະເຈົ້າແລະເຮັດໃຫ້ເຈົ້າແລະຄອບຄົວຢູ່ໃນຄວາມຮັກຂອງພະອົງຕໍ່ໆໄປ.
^ ຂໍ້ 19 ຫລັກການອື່ນອີກບາງຂໍ້ທີ່ໃຊ້ໄດ້ກັບຄວາມບັນເທີງແມ່ນຢູ່ສຸພາສິດ 3:31; 13:20; ເອເຟດ 5:3, 4; ແລະໂກໂລດ 3:5, 8, 20.
