۱،‏ ۲.‏ چه مطلبی را در این فصل بررسی خواهیم کرد،‏ و چرا؟‏

زندگی مشترک برخی پر از خوشی و سعادت است و زندگی مشترک برخی دیگر پر از نزاع و کشمکش.‏ اگر متأهل هستید،‏ آیا هنوز از زندگی مشترک در کنار همسرتان لذّت می‌برید؟‏ یا این که به تدریج از هم فاصله گرفته‌اید و گرمی و نزدیکی آغاز زندگی مشترکتان جای خود را به سردی و تنها تحمّل یکدیگر داده است؟‏ شکی نیست که شما به عنوان فردی مسیحی یَهُوَه را بسیار دوست می‌دارید و می‌خواهید با زندگی مشترکتان او را جلال دهید.‏ حتی اگر وضعیت زندگی مشترکتان وخیم و نگران‌کننده است،‏ دلسرد نشوید و تصوّر نکنید که دیگر امیدی وجود ندارد.‏

^۲ برخی زوج‌های مسیحی که زندگی مشترکشان در شرف از هم پاشیدن بود،‏ توانستند برای حل مشکلات خود راهی بیابند و اکنون شاد و سعادتمند در کنار یکدیگر زندگی می‌کنند.‏ شما نیز می‌توانید از زندگی مشترکتان لذّت ببرید.‏ در این فصل به این مطلب می‌پردازیم.‏

۳،‏ ۴.‏ چرا اگر زن و شوهر به یَهُوَه نزدیک شوند به یکدیگر نیز نزدیک‌تر خواهند شد؟‏ با تشبیهی توضیح دهید.‏

^۳ وقتی شما و همسرتان هر دو تلاش کنید که به یَهُوَه نزدیک شوید،‏ خودبه‌خود به یکدیگر نیز نزدیک‌تر خواهید شد.‏ اجازه دهید این مطلب را با تشبیهی توضیح دهیم.‏ دو کوهنورد را در دو طرف یک کوه تصوّر کنید.‏ هر  دو روی کوهپایه ایستاده‌اند و در نتیجه فاصلهٔ زیادی از یکدیگر دارند.‏ اما همچنان که شروع به بالا رفتن می‌کنند و به قلّهٔ کوه نزدیک‌تر می‌شوند،‏ فاصله‌شان به یکدیگر نیز نزدیک‌تر می‌شود.‏ این تشبیه چه اصلی را روشن می‌کند؟‏

^۴ تلاشی را که کوهنورد برای صعود از کوه به خرج می‌دهد،‏ می‌توان با تلاش شما در خدمت به خدا مقایسه کرد.‏ انگیزهٔ شما از این تلاش،‏ عشق به یَهُوَه است.‏ حال شاید شما و همسرتان به تدریج از یکدیگر فاصله گرفته و به اصطلاح در دو طرف کوه قرار گرفته باشید.‏ هر چند که فاصله‌تان از یکدیگر زیاد است،‏ همچنان که به قلّه صعود می‌کنید،‏ چه خواهد شد؟‏ همچنان که به اصطلاح صعود می‌کنید،‏ یعنی تلاش می‌کنید به خدا نزدیک شوید،‏ شما و  همسرتان نیز به یکدیگر نزدیک‌تر خواهید شد.‏ پس راز نزدیک شدن به یکدیگر نزدیک شدن به خداست.‏ اما،‏ چگونه؟‏

۵.‏ الف)‏ یک راه عملی برای نزدیک شدن به یَهُوَه و همسر خود چیست؟‏ ب)‏ یَهُوَه چه نگرشی نسبت به پیوند زناشویی دارد؟‏

^۵ یک راه عملی برای نزدیک شدن یک زوج به یَهُوَه و به یکدیگر این است که به پندهای کتاب مقدّس در خصوص زندگی مشترک عمل کنند.‏ (‏مزمور ۲۵:‏۴؛‏ اِشَعْیا ۴۸:‏۱۷،‏ ۱۸‏)‏ برای نمونه به این پند پولُس رسول توجه کنید که می‌گوید:‏ «زناشویی باید در نظر همگان محترم باشد.‏» (‏عبرانیان ۱۳:‏۴‏)‏ به کار بردن واژهٔ «محترم» در این آیه،‏ به طور ضمنی نشان می‌دهد که صحبت از چیزی پرارج و پرارزش در میان است.‏ این دقیقاً همان دیدی است که یَهُوَه نسبت به پیوند زناشویی دارد؛‏ یعنی آن را پرارزش می‌داند.‏

۶.‏ مضمون سخنان پولُس در خصوص زندگی مشترک چه نکته‌ای را آشکار می‌کند،‏ و چرا درک این مطلب مفید است؟‏

^۶ برای ما خادمان یَهُوَه جای شک نیست که پیوند زناشویی در چشم یَهُوَه پرارزش و حتی مقدّس است.‏ یَهُوَه خود بانی پیوند ازدواج است.‏ ‏(‏مَتّی ۱۹:‏۴-‏۶ خوانده شود.‏)‏ ممکن است شما در حال حاضر مشکلی در زندگی زناشویی خود داشته باشید و شاید تنها دانستن این که زندگی زناشویی شایستهٔ احترام است،‏ انگیزهٔ کافی برای محبت به یکدیگر در شما و همسرتان ایجاد نکند.‏ چه چیزی انگیزهٔ لازم را در هر دوی شما ایجاد خواهد کرد؟‏ بار دیگر به آنچه پولُس گفت توجه کنید.‏ او گفت:‏ ‹زندگی زناشویی محترم باشد،‏› نه این که ‹زندگی زناشویی محترم است.‏› این سخن پولُس بیان یک اصل نیست،‏ بلکه یک درخواست یا فرمان است.‏ * درک تفاوت این دو مطلب احتمالاً انگیزهٔ کافی در شما ایجاد خواهد کرد تا بار دیگر به همسر خود احترام  بگذارید و او را گرامی بدارید.‏ اجازه دهید این مطلب را بیشتر توضیح دهیم.‏

۷.‏ الف)‏ به فرمان‌هایی اشاره کنید که با وجود مشکلات از آن‌ها اطاعت می‌کنیم؟‏ ب)‏ دلیل اطاعتمان چیست؟‏ پ)‏ این اطاعت چه فایده‌ای برایمان دارد؟‏

^۷ لحظه‌ای به دیگر فرمان‌های الٰهی،‏ همچون شاگردسازی و حضور در جلسات بیندیشید.‏ (‏مَتّی ۲۸:‏۱۹؛‏ عبرانیان ۱۰:‏۲۴،‏ ۲۵‏)‏ قطعاً عمل نمودن به این فرمان‌ها همیشه آسان نیست.‏ با این حال،‏ با وجود برخورد ناخوشایند کسانی که به آن‌ها موعظه می‌کنید،‏ همچنان به موعظهٔ خود ادامه می‌دهید.‏ همچنین با وجود خستگی یک روز کاری باز تلاش می‌کنید در جلسات مسیحی حضور داشته باشید.‏ هیچ کس،‏ حتی شیطان نیز نمی‌تواند شما را از موعظه کردن و حضور در جلسات باز دارد!‏ به راستی چه انگیزه‌ای شما را بر آن می‌دارد که از این فرمان‌های الٰهی اطاعت کنید؟‏ آیا انگیزه‌ای غیر از محبت قلبی‌تان به یَهُوَه است؟‏ (‏۱یوحنا ۵:‏۳‏)‏ و البته فایدهٔ چنین اطاعتی نیز از شما پنهان نیست.‏ می‌دانید که با موعظه کردن و حضور در جلسات خواست یَهُوَه را به عمل می‌آورید و همین امر در شما آرامش باطنی و شادی قلبی ایجاد می‌کند.‏ سپس همین آرامش و شادی درونی توانی تازه و نیرویی دوباره به شما می‌بخشد.‏ (‏نَحَمِیا ۸:‏۱۰‏)‏ حال،‏ چه درسی از این مطلب می‌آموزیم؟‏

۸،‏ ۹.‏ الف)‏ چه انگیزه‌ای ما را بر آن می‌دارد تا پیوند زناشویی را محترم داریم؟‏ ب)‏ اکنون به توضیح کدام دو نکته خواهیم پرداخت؟‏

^۸ همان طور که محبت قلبی‌تان به یَهُوَه شما را برمی‌انگیزد که در شرایط دشوار به فرمان او در خصوص موعظه و حضور در جلسات عمل کنید،‏ همین محبت قلبی می‌تواند شما را برانگیزد تا با وجود مشکلات به این فرمان الٰهی عمل کنید که می‌گوید:‏ «زناشویی باید در نظر همگان محترم باشد.‏» (‏عبرانیان ۱۳:‏۴؛‏ مزمور ۱۸:‏۲۹؛‏ جامعه ۵:‏۴‏)‏ به علاوه،‏ همان طور که یَهُوَه تلاش‌های شما را در خدمت موعظه و حضور در جلسات برکت می‌دهد،‏ تلاش‌هایتان را برای محترم نگاه داشتن پیوند زناشویی نیز بسیار برکت خواهد داد.‏—‏ ۱تِسالونیکیان ۱:‏۳؛‏ عبرانیان ۶:‏۱۰‏.‏

 ^۹ برای این که پیوند زناشویی‌تان محترم باشد،‏ چه می‌توانید بکنید؟‏ اوّل این که از رفتارهایی که به این پیوند الٰهی صدمه می‌زند،‏ پرهیز کنید.‏ دوّم این که برای تقویت این پیوند اقداماتی صورت دهید.‏

۱۰،‏ ۱۱.‏ الف)‏ برای محترم داشتن پیوند زناشویی باید از چه رفتاری پرهیز کرد؟‏ ب)‏ بجاست از همسر خود در مورد چه موضوعی سؤال کنیم؟‏

^۱۰ چندی پیش زنی مسیحی احساسات خود را چنین بیان کرد:‏ «من به یَهُوَه دعا می‌کنم که به من قدرت تحمّل دهد.‏» سپس توضیح داد که چرا نیاز به تحمّل دارد.‏ او گفت:‏ «زخم زبان‌های شوهرم از زخم شمشیر بدتر است.‏ شاید جراحتی روی بدن من نباشد،‏ ولی قلبم از زخم زبان‌هایی مثل ‹سربار› و ‹بی‌مصرف› مجروح است.‏» این زن به مشکلی اشاره می‌کند که میان بسیاری از زوج‌ها دیده می‌شود؛‏ زخم‌زبان به همسر.‏

^۱۱ به راستی بسیار تأسف‌آور است اگر زوجی مسیحی با زخم‌زبان و کلمات دردآور احساسات یکدیگر را جریحه‌دار کنند.‏ چنین جراحاتی اغلب به سختی التیام می‌یابد.‏ آیا چنین زندگی مشترکی را می‌توان محترم خواند؟‏ قطعاً خیر.‏ شما با همسرتان چگونه صحبت می‌کنید؟‏ یک راه برای یافتن پاسخ این سؤال این است که مستقیماً از همسرتان سؤال کنید.‏ می‌توانید متواضعانه از او بپرسید که آیا گاه با سخنانتان احساسات او را جریحه‌دار می‌کنید.‏ اگر همسرتان اشاره کرد که سخنانتان گاه چنین تأثیری روی او داشته است،‏ باید حاضر باشید که نحوهٔ سخن گفتن خود را تغییر دهید.‏—‏ غَلاطیان ۵:‏۱۵؛‏ اِفِسُسیان ۴:‏۳۱ خوانده شود.‏

۱۲.‏ چگونه ممکن است پرستش کسی در نظر خدا کاملاً «باطل» و بی‌ارزش شود؟‏

^۱۲ باید به خاطر داشته باشید که نحوهٔ صحبت کردن شما با همسرتان تأثیر مستقیم بر پرستشتان دارد.‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «آن که خود را دیندار  بداند،‏ اما مهارِ زبان خود را نداشته باشد.‏ خویشتن را می‌فریبد و دیانتش باطل است.‏» (‏یعقوب ۱:‏۲۶‏)‏ نحوهٔ سخن گفتن شما بخشی از دیانت و پرستشتان است.‏ کتاب مقدّس به هیچ وجه رفتار کسی را که خود را خداپرست جلوه می‌دهد و در خانه رفتاری ناپسند دارد،‏ تأیید نمی‌کند.‏ پس خود را فریب ندهید.‏ بی‌احترامی به همسر موضوعی بسیار جدّی است.‏ ‏(‏۱پِطرُس ۳:‏۷ خوانده شود.‏)‏ شاید شما شخصی بااستعداد و فعال باشید،‏ اما اگر عمداً همسر خود را با زخم‌زبان و کلمات گزنده آزار دهید،‏ به این مفهوم است که به پیوند زناشویی‌تان احترام نمی‌گذارید و چه بسا پرستشتان در نظر خدا کاملاً «باطل» و بی‌ارزش شود.‏

۱۳.‏ چگونه ممکن است زن یا شوهری مسیحی باعث رنجش همسرش شود؟‏

^۱۳ زن و شوهر مسیحی شاید به شکل دیگری نیز باعث رنجش یکدیگر شوند.‏ به دو نمونه توجه کنید:‏ مادری که باید به تنهایی از فرزندانش نگهداری کند،‏ مرتباً برای مشورت به برادری متأهل تلفن می‌زند و مدت طولانی با او صحبت می‌کند.‏ برادری مجرّد هر هفته ساعت‌ها با خواهری متأهل به موعظه می‌رود.‏ احتمالاً در هر دو نمونه برادر و خواهر متأهل نیّتشان خیر است،‏ اما به نظر شما این عملشان ممکن است چه تأثیری بر همسرانشان داشته باشد؟‏ خواهری که با این مشکل روبروست می‌گوید:‏ «دیدن این که شوهرم به خواهری در جماعت توجه بسیاری نشان می‌دهد و وقت زیادی با او صرف می‌کند،‏ مرا رنج می‌دهد و باعث می‌شود خود را کم‌ارزش حس کنم.‏»‏

۱۴.‏ الف)‏ در پیدایش ۲:‏۲۴ بر کدام مسئولیت افراد متأهل تأکید شده است؟‏ ب)‏ پاسخ به چه سؤالی حائز اهمیت است؟‏

^۱۴ رنجیده خاطر شدن این خواهر و کسان دیگری که با مشکلی مشابه روبرو هستند،‏ کاملاً طبیعی است.‏ در واقع همسران آنان به این اصلی‌ترین حکم الٰهی در خصوص ازدواج بی‌توجهی می‌کنند که می‌گوید:‏ «مرد پدر و مادر خود را ترک کرده،‏ با زن خویش خواهد پیوست و یک تن خواهند بود.‏» (‏پیدایش ۲:‏۲۴‏)‏ البته کسی که ازدواج می‌کند باید همچنان به والدین خود  احترام بگذارد؛‏ با این حال،‏ یَهُوَه فرموده است که توجه اصلی فرد متأهل باید به همسرش باشد.‏ مسیحیان نیز هر چند برادران و خواهران خود را بسیار دوست می‌دارند،‏ اما مسئولیت اصلی‌شان توجه به نیازهای همسرشان است.‏ پس اگر مسیحی‌ای متأهل بیش از همسرش با شخص دیگری در جماعت وقت بگذراند یا رفت‌وآمد کند،‏ به ویژه اگر آن شخص از جنس  مخالف باشد،‏ پیوند زناشویی خود را به خطر می‌اندازد.‏ آیا ممکن است که این گونه دوستی‌ها مشکلی در زندگی مشترک شما ایجاد کرده باشد؟‏ از خود سؤال کنید:‏ ‹آیا واقعاً وقت،‏ توجه و محبتی را که حق همسرم است به او ادا می‌کنم؟‏›‏

۱۵.‏ بر طبق مَتّی ۵:‏۲۸ چرا یک مسیحی متأهل نباید توجهی را که باید به همسرش نشان دهد به شخصی دیگر ابراز کند؟‏

^۱۵ به علاوه،‏ مسیحی متأهلی که توجهی را که باید به همسر خود ابراز کند،‏ به شخص دیگری از جنس مخالف ابراز می‌دارد،‏ زندگی مشترک خود را شدیداً به خطر می‌اندازد.‏ جای تأسف است که بعضی مسیحیان متأهل با نزدیک شدن بیش از اندازه به شخصی دیگر به او احساسات عاشقانه پیدا کردند.‏ (‏مَتّی ۵:‏۲۸‏)‏ سپس در پی آن اعمالی مرتکب شدند که بیش از پیش پیوند زناشویی‌شان را بی‌حرمت ساخت.‏ توجه کنید که پولُس رسول در این خصوص چه می‌گوید.‏

۱۶.‏ پولُس چه هشداری در خصوص رابطهٔ زناشویی داده است؟‏

^۱۶ پولُس رسول پس از این فرمان که «زناشویی باید در نظر همگان محترم باشد» این هشدار را نیز اضافه نمود:‏ ‹بستر زناشویی پاک نگاه داشته شود،‏ زیرا خدا بی‌عفتان و زناکاران را مجازات خواهد کرد.‏› (‏عبرانیان ۱۳:‏۴‏)‏ منظور پولُس از ‹بستر زناشویی› رابطهٔ جنسی است.‏ این رابطه باید «پاک نگاه داشته شود» یا به عبارت دیگر،‏ محدود به زن و شوهر باشد.‏ از این رو،‏ مسیحیان به این گفتهٔ کتاب مقدّس عمل می‌کنند که می‌گوید:‏ «از زن جوانیِ خویش مسرور باش.‏»—‏ امثال ۵:‏۱۸‏.‏

۱۷.‏ الف)‏ چرا نباید اجازه دهیم که نظرات انسان‌ها در خصوص معیارهای اخلاقی بر طرز فکر ما تأثیر بگذارد؟‏ ب)‏ چگونه می‌توانیم ایّوب را سرمشق قرار دهیم؟‏

^۱۷ داشتن رابطهٔ جنسی با شخصی غیر از همسر خود بی‌حرمتی محض به معیارهای اخلاقی خداست.‏ البته،‏ در دنیای امروز چنین روابط نامشروعی  تا حدّ زیادی معمول و عادی جلوه داده می‌شود.‏ با این حال،‏ ما اجازه نمی‌دهیم که نگرش انسان‌ها بر طرز فکر ما تأثیر بگذارد؛‏ زیرا می‌دانیم که در نهایت خداست که «بی‌عفتان و زناکاران را مجازات خواهد کرد.‏» (‏عبرانیان ۱۰:‏۳۱؛‏ ۱۲:‏۲۹‏)‏ از این رو،‏ ما مسیحیان حقیقی همواره می‌خواهیم،‏ نگرش یَهُوَه را در خصوص معیارهای اخلاقی مدّ نظر داشته باشیم.‏ ‏(‏رومیان ۱۲:‏۹ خوانده شود.‏)‏ سخن ایّوب را به خاطر آورید که گفت:‏ «با چشمان خود عهد بسته‌ام.‏» (‏ایّوب ۳۱:‏۱‏)‏ مسیحیان متأهل نیز برای این که حتی قدم اوّل را در راه بی‌عفتی و زنا بر ندارند،‏ توجه دارند که هرگز به شخصی از جنس مخالف نگاهی ناپاک نیندازند.‏—‏ ضمیمهٔ «‏نگرش کتاب مقدّس در خصوص متارکه و طلاق‏» ملاحظه شود.‏

۱۸.‏ الف)‏ یَهُوَه تا چه حد از بی‌عفتی و زنا نفرت دارد؟‏ ب)‏ تشابه بت‌پرستی و زنا در چیست؟‏

^۱۸ یَهُوَه تا چه حد از بی‌عفتی و زنا نفرت دارد؟‏ نگاهی به شریعت موسی این مطلب را برایمان روشن می‌کند.‏ در اسرائیل،‏ زنا و بت‌پرستی گناهانی مستوجب مرگ بودند.‏ (‏لاویان ۲۰:‏۲،‏ ۱۰‏)‏ به نظر شما تشابه این دو گناه در چیست؟‏ فردی اسرائیلی با پرستش یک بت،‏ روی عهد خود با یَهُوَه پا می‌گذاشت.‏ همچنین فردی اسرائیلی با زنا کردن،‏ روی عهد خود با همسرش پا می‌گذاشت.‏ در هر دو مورد عمل شخص خیانت محسوب می‌شد.‏ (‏خروج ۱۹:‏۵،‏ ۶؛‏ تثنیه ۵:‏۹؛‏ مَلاکی ۲:‏۱۴ خوانده شود.‏)‏ در نتیجه هر دو عمل در نظر یَهُوَه،‏ خدای امین و وفادار گناهی جدّی محسوب می‌شد.‏—‏ مزمور ۳۳:‏۴‏.‏

۱۹.‏ چه چیز می‌تواند مسیحیان را مصمم سازد که از رابطهٔ جنسی نامشروع حذر کنند؟‏

^۱۹ اگر چه مسیحیان تحت عهد شریعت نیستند،‏ دانستن این که در اسرائیل باستان زنا گناهی بسیار جدّی محسوب می‌شد،‏ می‌تواند آنان را مصمم سازد که به چنین عملی دست نزنند.‏ چرا؟‏ اجازه دهید مقایسه‌ای انجام دهیم:‏ آیا می‌توانید تصوّر کنید که به کلیسایی داخل شوید و در مقابل تصویر یا مجسمه‌ای سجده کنید؟‏ بدون شک خیر.‏ حال اگر به شما در مقابل مبلغی هنگفت چنین پیشنهادی کنند،‏ چطور؟‏ قطعاً باز هم چنین نخواهید کرد.‏ در نظر مسیحیان حقیقی،‏ حتی فکر سجده کردن در مقابل یک مجسمه  و خیانت به یَهُوَه نفرت‌انگیز است.‏ پس هر قدر هم که رابطهٔ نامشروع جنسی اغواکننده باشد،‏ آیا برای یک مسیحی حتی فکر خیانت به یَهُوَه و همسرش نباید نفرت‌انگیز باشد؟‏ (‏مزمور ۵۱:‏۱،‏ ۴؛‏ کولُسیان ۳:‏۵‏)‏ ما هرگز نمی‌خواهیم دست به عملی بزنیم که مایهٔ خشنودی شیطان و شدیداً بی‌حرمتی به یَهُوَه و پیوند مقدّس زناشویی باشد.‏

۲۰.‏ با تشبیهی توضیح دهید که در زندگی مشترک برخی چه موقعیتی به وجود آمده است.‏

^۲۰ برای ایجاد احترام متقابل در زندگی مشترک،‏ به غیر از اجتناب از اعمالی که سبب بی‌حرمتی به پیوند زناشویی می‌شود،‏ چه امر دیگری اهمیت دارد؟‏ برای جواب به این سؤال زندگی مشترک را به یک خانه تشبیه می‌کنیم و سخنان دلنشین،‏ اعمال محبت‌آمیز و احترام متقابل را به تزیینات خانه.‏ اگر رابطهٔ شما و همسرتان گرم و صمیمی باشد،‏ مانند این است که خانه‌ای را با تزییناتی زیبا زینت بخشیده‌اید.‏ اما اگر روابط شما به تدریج به سردی گراید،‏ مثل این است که از این تزیینات کاسته می‌شود و در نهایت چیزی نمی‌ماند جز یک چهاردیواری خالی.‏ مسلّماً خواست شما این است که مطابق فرمان خدا ‹پیوند زناشویی‌تان را محترم نگاه دارید.‏› همچنین می‌خواهید رابطه‌تان را بار دیگر گرم و صمیمی کنید و به اصطلاح خانهٔ خالی‌تان را بار دیگر با تزیینات زیبا زینت دهید.‏ اما چگونه؟‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «خانه به حکمت بنا می‌شود،‏ و با فطانت استوار می‌گردد،‏ و به معرفت اطاق‌ها پر می‌شود،‏ از هر گونه اموال گرانبها و نفایس.‏» (‏امثال ۲۴:‏۳،‏ ۴‏)‏ چگونه می‌توانید این سخنان کتاب مقدّس را در مورد زندگی مشترک به کار گیرید؟‏

۲۱.‏ چگونه می‌توانیم به تدریج به زندگی مشترک خود گرمی بخشیم؟‏ (‏کادر «‏ چگونه می‌توانم پیوند ازدواجم را مستحکم سازم؟‏‏» نیز ملاحظه شود.‏)‏

^۲۱ در میان ‹نفایسی› که خانه را زینت می‌دهد،‏ می‌توان به محبت خالصانه،‏  ترس خدایی و ایمان پایدار اشاره کرد.‏ (‏امثال ۱۵:‏۱۶،‏ ۱۷؛‏ ۱پِطرُس ۱:‏۷‏)‏ این خصوصیات پیوند زناشویی را استحکام می‌بخشد.‏ اما اگر توجه کرده باشید،‏ امثال ۲۴:‏۳،‏ ۴ اشاره می‌کند که برای پر کردن خانه با این نفایس «به معرفت» یا شناخت نیاز است.‏ آری،‏ دانش و معرفت الٰهی،‏ اگر به کار گرفته شود،‏ قادر است طرز فکر انسان‌ها را تغییر دهد و آنان را بر آن دارد که عشق و صمیمیت را به روابط خویش بازگردانند.‏ (‏رومیان ۱۲:‏۲؛‏ فیلیپیان ۱:‏۹‏)‏ وقتی شما و همسرتان با هم آیاتی از کتاب مقدّس را در کتابچهٔ آیهٔ روز یا مقاله‌ای را در برج دیده‌بانی یا نشریات دیگر مسیحی در خصوص ازدواج بررسی می‌کنید،‏ مثل این است که تصمیم می‌گیرید شیئی تزئینی را به خانه‌تان بیاورید.‏ سپس وقتی محبت‌تان به یَهُوَه شما را بر آن می‌دارد که آن پند الٰهی را به کار گیرید،‏ گویی آن شیء تزئینی را به ‹اطاق‌هایتان› آورده‌اید.‏ به این ترتیب آن گرمی و مهر گذشته را بار دیگر به خانه‌تان می‌آورید و رنگ و بوی تازه‌ای به زندگی مشترکتان می‌بخشید.‏

۲۲.‏ اگر به سهم خود کوشش کنیم که پیوند زناشویی‌مان را استحکام بخشیم،‏ از چه امری رضایت خاطر خواهیم داشت؟‏

^۲۲ البته واضح است که آوردن تک‌تک این اشیای نفیس به خانه‌تان مستلزم وقت و تلاش بسیار است.‏ اما تصوّر کنید که اگر به سهم خود مطابق این پند الٰهی عمل کنید که می‌گوید:‏ «در احترام گذاشتن به یکدیگر،‏ از هم پیشی بگیرید،‏» چه رضایت خاطری خواهید داشت.‏ (‏رومیان ۱۲:‏۱۰؛‏ مزمور ۱۴۷:‏۱۱‏)‏ از همه مهم‌تر تلاش‌های صمیمانه‌ای که برای محترم داشتن پیوند زناشویی‌تان به خرج می‌دهید،‏ سبب می‌شود که در پناه محبت خدا بمانید.‏