1-3. (α) Ποιο είναι ένα δώρο που μας έχει δώσει ο Ιεχωβά, και πώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί με κακό τρόπο; (β) Πώς πρέπει να χρησιμοποιούμε το δώρο της ομιλίας για να παραμείνουμε στην αγάπη του Θεού;

ΑΝ ΚΑΝΑΤΕ ένα δώρο σε κάποιον που αγαπάτε, πώς θα νιώθατε αν εκείνος το χρησιμοποιούσε εσκεμμένα με κακό τρόπο; Ας υποθέσουμε ότι του χαρίζατε ένα αυτοκίνητο και αργότερα μαθαίνατε ότι το οδηγούσε απρόσεκτα και τραυμάτισε άλλους. Δεν θα απογοητευόσασταν;

² Η ικανότητα να μιλάμε κατανοητά είναι δώρο από τον Ιεχωβά, τον Δότη “κάθε καλού δώρου και κάθε τέλειου δωρήματος”. (Ιακώβου 1:17) Χάρη σε αυτό το δώρο, το οποίο ξεχωρίζει την ανθρώπινη οικογένεια από τη ζωική κτίση, είμαστε ικανοί να εκφράζουμε στους άλλους όχι μόνο τις σκέψεις μας αλλά και τα αισθήματά μας. Ωστόσο, όπως ένα όχημα, έτσι και το δώρο της ομιλίας μπορεί να χρησιμοποιηθεί με κακό τρόπο. Πόσο πρέπει να απογοητεύεται ο Ιεχωβά όταν η ομιλία χρησιμοποιείται απρόσεκτα, προξενώντας στενοχώρια και πόνο στους άλλους!

³ Για να παραμείνουμε στην αγάπη του Θεού, χρειάζεται να χρησιμοποιούμε το δώρο της ομιλίας όπως είχε υπόψη του ο Δότης. Ο Ιεχωβά δεν αφήνει καμία αμφιβολία όσον αφορά το είδος της ομιλίας που τον ευαρεστεί. Ο Λόγος του αναφέρει: «Σάπιος λόγος ας μη βγαίνει από το στόμα σας, αλλά όποιος λόγος είναι καλός για εποικοδόμηση ανάλογα με την ανάγκη, για να μεταδώσει ό,τι είναι ευνοϊκό στους ακροατές». (Εφεσίους 4:29) Ας εξετάσουμε γιατί χρειάζεται να προσέχουμε την  ομιλία μας, τι είδους ομιλία πρέπει να αποφεύγουμε και πώς μπορούμε να λέμε λόγια που είναι “καλά για εποικοδόμηση”.

4, 5. Πώς περιγράφουν μερικές Βιβλικές παροιμίες τη δύναμη των λόγων;

⁴ Ένας σημαντικός λόγος για τον οποίο πρέπει να προσέχουμε την ομιλία μας είναι ότι τα λόγια έχουν δύναμη. Το εδάφιο Παροιμίες 15:4 λέει: «Η ηρεμία της γλώσσας είναι δέντρο ζωής, αλλά η διαστροφή της σημαίνει συντριβή του πνεύματος». * Όπως το νερό ξαναζωντανεύει ένα διψασμένο δέντρο, έτσι και τα ήρεμα λόγια μιας καταπραϋντικής γλώσσας μπορούν να αναζωογονήσουν το πνεύμα εκείνων που τα ακούν. Αντίθετα, τα στρεβλά λόγια μιας διεστραμμένης γλώσσας μπορούν να συντρίψουν το πνεύμα των άλλων. Πράγματι, τα λόγια που λέμε έχουν τη δύναμη είτε να τραυματίζουν είτε να γιατρεύουν.—Παροιμίες 18:21.

⁵ Περιγράφοντας παραστατικά τη δύναμη που έχουν τα λόγια, μια άλλη παροιμία λέει: «Υπάρχει εκείνος που μιλάει αστόχαστα σαν να δίνει χτυπήματα με σπαθί». (Παροιμίες 12:18) Τα αστόχαστα λόγια που λέγονται βιαστικά μπορούν να προξενήσουν βαθιά συναισθηματικά τραύματα και να καταστρέψουν σχέσεις. Έχει πληγωθεί ποτέ η καρδιά σας από τα χτυπήματα ενός φραστικού σπαθιού; Αναφέροντας τη θετική  πλευρά, η ίδια παροιμία λέει: «Η γλώσσα των σοφών είναι γιατρειά». Τα στοχαστικά λόγια ενός ατόμου που εκδηλώνει θεοειδή σοφία μπορούν να επουλώσουν μια πονεμένη καρδιά και να αποκαταστήσουν τις σχέσεις. Θυμάστε κάποια περίπτωση που νιώσατε τη θεραπευτική δύναμη των καλοσυνάτων λόγων; (Παροιμίες 16:24) Εφόσον αναγνωρίζουμε ότι τα λόγια που λέμε έχουν δύναμη, ασφαλώς θέλουμε να χρησιμοποιούμε την ομιλία μας για να γιατρεύουμε τους άλλους, όχι να τους πληγώνουμε.

6. Γιατί απαιτείται πραγματικός αγώνας για να ελέγχουμε τη γλώσσα μας;

⁶ Όσο σκληρά και αν προσπαθούμε, δεν μπορούμε να ελέγξουμε πλήρως τη γλώσσα μας. Να, λοιπόν, ένας δεύτερος λόγος για τον οποίο χρειάζεται να προσέχουμε συνεχώς την ομιλία μας: Η αμαρτία και η ατέλεια μας ωθούν να κάνουμε κακή χρήση της γλώσσας μας. Τα λόγια είναι προϊόν της καρδιάς μας, και «η τάση της καρδιάς του ανθρώπου είναι κακή». (Γένεση 8:21· Λουκάς 6:45) Ως εκ τούτου, απαιτείται πραγματικός αγώνας για να χαλιναγωγούμε τη γλώσσα μας. (Ιακώβου 3:2-4) Παρότι δεν μπορούμε να την ελέγξουμε απόλυτα, μπορούμε να προσπαθούμε συνεχώς να βελτιωνόμαστε όσον αφορά τη χρήση της. Όπως ακριβώς ένας κολυμβητής που πασχίζει να κολυμπήσει αντίθετα προς το ρου του ποταμού χρειάζεται να παλεύει συνεχώς με το ρεύμα, έτσι και εμείς πρέπει να παλεύουμε συνεχώς με την αμαρτωλή τάση που έχουμε να κάνουμε κακή χρήση της γλώσσας μας.

7, 8. Σε ποιο βαθμό μάς θεωρεί ο Ιεχωβά υπόλογους για τα λόγια μας;

⁷ Ένας τρίτος λόγος για τον οποίο πρέπει να προσέχουμε την ομιλία μας είναι ότι ο Ιεχωβά μάς θεωρεί υπόλογους για τα λόγια μας. Ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιούμε τη γλώσσα μας επηρεάζει, όχι μόνο τη σχέση μας με τους συνανθρώπους μας, αλλά και την υπόστασή μας ενώπιον του Ιεχωβά. Το εδάφιο Ιακώβου 1:26 λέει: «Αν κανείς θεωρεί τον εαυτό του θρήσκο και εντούτοις δεν χαλιναγωγεί τη γλώσσα του αλλά εξακολουθεί να απατάει την καρδιά του, η θρησκεία αυτού του ανθρώπου είναι μάταιη». * Όπως είδαμε στο  προηγούμενο κεφάλαιο, η ομιλία μας δεν είναι ανεξάρτητη από τη λατρεία μας. Αν η γλώσσα μας είναι αχαλιναγώγητη και εκτοξεύει βλαβερά, δηλητηριώδη λόγια, όλα τα Χριστιανικά μας έργα μπορεί να θεωρηθούν άχρηστα στα μάτια του Θεού. Δεν πρέπει να μας προβληματίζει αυτή η σκέψη;—Ιακώβου 3:8-10.

⁸ Είναι σαφές ότι έχουμε βάσιμους λόγους για να προσέχουμε να μην κάνουμε κακή χρήση του δώρου της ομιλίας. Προτού ασχοληθούμε με τις ωφέλιμες μορφές ομιλίας που εποικοδομούν, ας εξετάσουμε το είδος της ομιλίας που ασφαλώς δεν έχει θέση στη ζωή του αληθινού Χριστιανού.

9, 10. (α) Τι είδους γλώσσα έχει γίνει μέρος της καθημερινής ομιλίας στο σημερινό κόσμο; (β) Γιατί χρειάζεται να απορρίπτουμε την αισχρή γλώσσα; (Βλέπε επίσης υποσημείωση.)

⁹ Αισχρή γλώσσα. Οι ύβρεις, οι βωμολοχίες και άλλες μορφές αισχρής γλώσσας αποτελούν μέρος της καθημερινής ομιλίας στο σημερινό κόσμο. Πολλοί καταφεύγουν σε βρώμικες κουβέντες για να δώσουν έμφαση στα λόγια τους ή για να αντισταθμίσουν το περιορισμένο τους λεξιλόγιο. Οι κωμικοί χρησιμοποιούν συχνά χυδαία ομιλία με σεξουαλικό περιεχόμενο για να κάνουν τους ανθρώπους να γελάσουν. Ωστόσο, το ζήτημα της αισχρής γλώσσας δεν είναι για γέλια. Πριν από 2.000 χρόνια περίπου, ο απόστολος Παύλος υπό θεϊκή έμπνευση συμβούλεψε την εκκλησία των Κολοσσών να αποβάλει την «αισχρολογία». (Κολοσσαείς 3:8) Ο Παύλος είπε στην εκκλησία της Εφέσου ότι τα «χυδαία αστεία» συγκαταλέγονται στα πράγματα που δεν πρέπει “ούτε να αναφέρονται μεταξύ” των αληθινών Χριστιανών.—Εφεσίους 5:3, 4.

¹⁰ Η αισχρή γλώσσα είναι προσβλητική για τον Ιεχωβά. Είναι προσβλητική και για αυτούς που τον αγαπούν. Πράγματι, η αγάπη μας για τον Ιεχωβά μάς υποκινεί να απορρίπτουμε την αισχρή γλώσσα. Απαριθμώντας τα «έργα της σάρκας», ο Παύλος κάνει λόγο για την «ακαθαρσία», η οποία μπορεί να περιλαμβάνει την ακάθαρτη ομιλία. (Γαλάτες 5:19-21) Πρόκειται για σοβαρό ζήτημα. Ένα άτομο  μπορεί να αποκοπεί από την εκκλησία αν, παρά τις επανειλημμένες συμβουλές, τηρεί αμετανόητη στάση και χρησιμοποιεί κατά συνήθεια ομιλία που αναφέρει ή προάγει ό,τι είναι χονδροειδώς ανήθικο, εξαχρειωτικό και φθοροποιό. *

11, 12. (α) Τι είναι σπερμολογία, και πώς μπορεί να γίνει επιβλαβής; (β) Γιατί χρειάζεται να αποφεύγουν οι λάτρεις του Ιεχωβά τη συκοφαντική ομιλία;

¹¹ Επιβλαβής σπερμολογία, συκοφαντία. Σπερμολογία ή κουτσομπολιό είναι η άσκοπη ομιλία για τους ανθρώπους και τη ζωή τους. Είναι άραγε κακή κάθε συζήτηση αυτού του είδους; Όχι αν πρόκειται για αθώες συζητήσεις στις οποίες ανταλλάσσουμε θετικά ή χρήσιμα νέα, όπως το ποιος βαφτίστηκε πρόσφατα ή ποιος χρειάζεται έναν λόγο ενθάρρυνσης. Οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα ενδιαφέρονταν έντονα ο ένας για την ευημερία του άλλου και αντάλλασσαν κατάλληλες πληροφορίες σχετικά με τους ομοπίστους τους. (Εφεσίους 6:21, 22· Κολοσσαείς 4:8, 9) Η σπερμολογία, όμως, μπορεί να είναι επιβλαβής αν παραποιεί τα γεγονότα ή αποκαλύπτει ιδιωτικά ζητήματα. Κάτι ακόμη σοβαρότερο είναι ότι μπορεί να οδηγήσει στη συκοφαντία, η οποία είναι πάντοτε επιζήμια. Συκοφαντία είναι «η διατύπωση ψεύτικων κατηγοριών . . . που δυσφημούν και καταστρέφουν την υπόληψη κάποιου άλλου». Οι Φαρισαίοι, για παράδειγμα, κατέφυγαν σε κακεντρεχή συκοφαντία προσπαθώντας να σπιλώσουν το όνομα του Ιησού. (Ματθαίος 9:32-34· 12:22-24) Η συκοφαντία προξενεί συνήθως φιλονικίες.—Παροιμίες 26:20.

¹² Ο Ιεχωβά δεν παίρνει στα ελαφρά εκείνους που χρησιμοποιούν το δώρο της ομιλίας για να δυσφημούν τους άλλους ή για να προξενούν διαιρέσεις. Μισεί εκείνους που προξενούν «φιλονικίες ανάμεσα σε αδελφούς». (Παροιμίες 6:16-19) Η λέξη διάβολος του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου σημαίνει «συκοφάντης» και χρησιμοποιείται επίσης ως  τίτλος του Σατανά, του κακού συκοφάντη του Θεού. (Αποκάλυψη 12:9, 10) Ασφαλώς θέλουμε να αποφεύγουμε το είδος της ομιλίας που ουσιαστικά θα έκανε κάποιον από εμάς διάβολο. Στην εκκλησία δεν υπάρχει χώρος για συκοφαντική ομιλία η οποία προκαλεί έργα της σάρκας όπως είναι οι «φιλονικίες» και οι «διαιρέσεις». (Γαλάτες 5:19-21) Συνεπώς, προτού επαναλάβετε μια είδηση σχετικά με κάποιον, αναρωτηθείτε: “Αληθεύει αυτό; Θα είναι ένδειξη καλοσύνης αν το επαναλάβω; Είναι απαραίτητο ή ενδεδειγμένο να μεταδώσω αυτή την πληροφορία;”—1 Θεσσαλονικείς 4:11.

13, 14. (α) Πώς μπορούν να επιδράσουν τα υβριστικά λόγια σε αυτούς που τα ακούν; (β) Τι είναι η εξύβριση, και γιατί φέρνει ο υβριστής τον εαυτό του σε επικίνδυνη θέση;

¹³ Υβριστικά λόγια. Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, τα λόγια έχουν τη δύναμη να πληγώνουν. Ομολογουμένως, λόγω της ανθρώπινης ατέλειας, όλοι λέμε μερικές φορές πράγματα για τα οποία λυπόμαστε μετά. Ωστόσο, η Αγία Γραφή προειδοποιεί για έναν τρόπο ομιλίας που δεν έχει καμιά απολύτως θέση σε ένα Χριστιανικό σπιτικό ή στην εκκλησία. Ο Παύλος έδωσε την εξής νουθεσία στους Χριστιανούς: «Κάθε μοχθηρή πικρία και θυμός και οργή και κραυγή και υβριστικά λόγια ας αφαιρεθούν από εσάς». (Εφεσίους 4:31) Άλλες μεταφράσεις αποδίδουν τον όρο «υβριστικά λόγια» ως «κακολογία», «γλώσσα που πληγώνει» και «προσβλητική γλώσσα». Τα υβριστικά λόγια—που περιλαμβάνουν τη χρήση μειωτικών χαρακτηρισμών και τις σκληρές, αδιάκοπες επικρίσεις—μπορούν να απογυμνώσουν τους άλλους από την αξιοπρέπειά τους και να τους κάνουν να νιώθουν άχρηστοι. Η τρυφερή και εύπιστη καρδιά των παιδιών είναι ιδιαίτερα ευάλωτη στην ισοπεδωτική επίδραση των υβριστικών λόγων.—Κολοσσαείς 3:21.

¹⁴ Με τον πλέον αυστηρό τρόπο, η Γραφή καταδικάζει την εξύβριση—το να εξευτελίζει κάποιος τους άλλους με προσβλητική, υποτιμητική ή υβριστική γλώσσα. Το άτομο που χρησιμοποιεί κατά συνήθεια τέτοια ομιλία φέρνει τον εαυτό του σε επικίνδυνη θέση, επειδή ο υβριστής μπορεί να αποβληθεί από την εκκλησία αν δεν πάρει στα σοβαρά τις επανειλημμένες  προσπάθειες που θα γίνουν για να βοηθηθεί να αλλάξει. Αν δεν αλλάξει τη συμπεριφορά του, μπορεί επίσης να χάσει τις ευλογίες της Βασιλείας. (1 Κορινθίους 5:11-13· 6:9, 10) Σαφώς, λοιπόν, δεν υπάρχει τρόπος να παραμείνουμε στην αγάπη του Θεού αν έχουμε τη συνήθεια να χρησιμοποιούμε ομιλία που είναι επιβλαβής, αναληθής ή αποκαλύπτει έλλειψη καλοσύνης. Αυτού του είδους η ομιλία καταρρακώνει.

15. Τι είδους ομιλία είναι “καλή για εποικοδόμηση”;

¹⁵ Πώς μπορούμε να χρησιμοποιούμε το δώρο της ομιλίας όπως είχε υπόψη του ο Δότης; Θυμηθείτε ότι ο Λόγος του Θεού μάς παροτρύνει να λέμε “όποιον λόγο είναι καλός για εποικοδόμηση”. (Εφεσίους 4:29) Ο Ιεχωβά ευαρεστείται όταν λέμε λόγια που εποικοδομούν, ενθαρρύνουν και ενισχύουν τους άλλους. Απαιτείται σκέψη για να λέμε τέτοια λόγια. Η Γραφή δεν δίνει ένα καθορισμένο πρότυπο το οποίο πρέπει να ακολουθούμε ούτε περιέχει κάποιον κατάλογο εγκεκριμένων μορφών “ωφέλιμου λόγου”. (Τίτο 2:8) Προκειμένου να λέμε λόγια που είναι “καλά για εποικοδόμηση”, πρέπει να θυμόμαστε τρία απλά αλλά σημαντικά χαρακτηριστικά της εποικοδομητικής ομιλίας: είναι ωφέλιμη, αληθινή και καλοσυνάτη. Έχοντας κατά νου αυτά τα χαρακτηριστικά, ας εξετάσουμε μερικά συγκεκριμένα παραδείγματα ομιλίας που εποικοδομεί.—Βλέπε το πλαίσιο « Είναι η Ομιλία μου Εποικοδομητική;»

16, 17. (α) Γιατί πρέπει να επαινούμε τους άλλους; (β) Ποιες ευκαιρίες έχουμε για να επαινούμε τους άλλους στην εκκλησία; στην οικογένεια;

¹⁶ Ειλικρινής έπαινος. Και ο Ιεχωβά και ο Ιησούς αναγνωρίζουν την ανάγκη να λένε λόγια επαίνου και επιδοκιμασίας. (Ματθαίος 3:17· 25:19-23· Ιωάννης 1:47) Ως Χριστιανοί, πρέπει να δίνουμε και εμείς γνήσιο έπαινο στους άλλους. Γιατί; «Λόγος που λέγεται στην κατάλληλη στιγμή πόσο καλός είναι!» λέει το εδάφιο Παροιμίες 15:23. Αναρωτηθείτε: “Πώς νιώθω εγώ όταν λαβαίνω εγκάρδιο έπαινο; Δεν συγκινούμαι και δεν αναπτερώνεται το ηθικό μου;” Πράγματι, ο ειλικρινής έπαινος σας γνωστοποιεί ότι κάποιος σας  παρατηρεί, ότι κάποιος ενδιαφέρεται για εσάς και ότι αυτό που κάνατε άξιζε τον κόπο. Τέτοιου είδους επιβεβαίωση ενισχύει την αυτοπεποίθησή σας και σας υποκινεί να εργαστείτε με ακόμη μεγαλύτερη επιμέλεια στο μέλλον. Εφόσον εκτιμάτε το να λαβαίνετε έπαινο, δεν θα πρέπει και εσείς με τη σειρά σας να κάνετε το καλύτερο που μπορείτε για να δίνετε έπαινο σε άλλους;—Ματθαίος 7:12.

¹⁷ Μάθετε να αναζητάτε το καλό στους άλλους και κατόπιν να κάνετε θετικά σχόλια. Μέσα στην εκκλησία, μπορεί να ακούσετε μια ωραία ομιλία σε κάποια συνάθροιση, να προσέξετε ένα νεαρό άτομο που επιδιώκει πνευματικούς στόχους ή να παρατηρήσετε ένα ηλικιωμένο άτομο που παρακολουθεί πιστά τις συναθροίσεις παρά τους περιορισμούς που του επιβάλλει η προχωρημένη ηλικία. Ο ειλικρινής έπαινος μπορεί να αγγίξει την καρδιά τέτοιων ατόμων και να τα ενισχύσει πνευματικά. Στην οικογένεια, οι σύζυγοι έχουν ανάγκη να ακούν λόγια θερμού επαίνου και εκτίμησης ο ένας από τον άλλον. (Παροιμίες 31:10, 28) Ιδιαίτερα τα παιδιά ευημερούν όταν νιώθουν ότι οι άλλοι τους δίνουν προσοχή και τα εκτιμούν. Ο έπαινος και η επιδοκιμασία είναι για το παιδί ό,τι είναι ο ήλιος και το νερό για το φυτό. Γονείς, να αναζητάτε ευκαιρίες ώστε να επαινείτε τα παιδιά σας για τις αξιόλογες ιδιότητες και προσπάθειές τους. Αυτός ο έπαινος μπορεί να οικοδομεί θάρρος και αυτοπεποίθηση στα παιδιά σας και να τα υποκινεί να προσπαθούν ακόμη πιο σκληρά να κάνουν το σωστό.

18, 19. Γιατί πρέπει να καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για να παρηγορούμε τους ομοπίστους μας, και πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό;

¹⁸ Παρηγοριά. Ο Ιεχωβά ενδιαφέρεται βαθιά για “τους ταπεινούς” και για “εκείνους που συντρίβονται”. (Ησαΐας 57:15) Ο Λόγος του μας παροτρύνει να “παρηγορούμε ο ένας τον άλλον” και να “μιλάμε παρηγορητικά στις καταθλιμμένες ψυχές”. (1 Θεσσαλονικείς 5:11, 14) Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι ο Θεός παρατηρεί και εκτιμάει τις προσπάθειες που καταβάλλουμε για να παρηγορούμε τους ομοπίστους μας των οποίων οι καρδιές είναι καταβαρημένες από τη λύπη.

 ¹⁹ Τι μπορείτε να πείτε, όμως, για να εποικοδομήσετε έναν συγχριστιανό σας ο οποίος είναι αποθαρρυμένος ή καταθλιμμένος; Μη θεωρείτε ότι πρέπει να λύσετε εσείς το πρόβλημα. Σε πολλές περιπτώσεις, τα απλά λόγια είναι αυτά που βοηθούν περισσότερο. Βεβαιώστε το αποκαρδιωμένο άτομο ότι ενδιαφέρεστε και νοιάζεστε για αυτό. Προσφερθείτε να προσευχηθείτε μεγαλόφωνα μαζί με τον αποθαρρυμένο. Μπορείτε να ικετεύσετε τον Ιεχωβά να τον βοηθήσει να αντιληφθεί πόσο πολύ τον αγαπούν οι άλλοι και ο Θεός. (Ιακώβου 5:14, 15) Διαβεβαιώστε τον ότι είναι απαραίτητος και πολύτιμος ως μέλος της εκκλησίας. (1 Κορινθίους 12:12-26) Διαβάστε ένα ενθαρρυντικό Γραφικό εδάφιο για να τον βεβαιώσετε ότι ο Ιεχωβά ενδιαφέρεται ειλικρινά για αυτόν ως άτομο. (Ψαλμός 34:18· Ματθαίος 10:29-31) Αν αφιερώσετε αρκετό χρόνο για να πείτε έναν “καλό λόγο” σε εκείνον που βρίσκεται σε απόγνωση και μιλήσετε από την καρδιά σας, αυτό αναμφίβολα θα τον βοηθήσει να νιώσει ότι περιβάλλεται με αγάπη και εκτίμηση.—Παροιμίες 12:25.

20, 21. Ποιοι παράγοντες κάνουν μια συμβουλή αποτελεσματική;

²⁰ Αποτελεσματικές συμβουλές. Ως ατελή πλάσματα, όλοι χρειάζεται να λαβαίνουμε συμβουλή κατά καιρούς. Η Γραφή μάς προτρέπει: «Να ακούς συμβουλή και να δέχεσαι διαπαιδαγώγηση, ώστε να γίνεις σοφός στο μέλλον σου». (Παροιμίες 19:20) Συμβουλές δεν δίνουν μόνο οι πρεσβύτεροι. Οι γονείς συμβουλεύουν τα παιδιά τους. (Εφεσίους 6:4) Οι ώριμες αδελφές ίσως χρειάζεται να δίνουν συμβουλές στις νεότερες  γυναίκες. (Τίτο 2:3-5) Η αγάπη για τους άλλους μας υποκινεί να θέλουμε να δίνουμε συμβουλές τις οποίες να μπορεί να ακολουθήσει ο αποδέκτης χωρίς να νιώθει ότι τον συνθλίβουν. Τι μπορεί να μας βοηθήσει να δίνουμε τέτοιες συμβουλές; Εξετάστε τρεις παράγοντες που κάνουν μια συμβουλή πιο αποτελεσματική: τη στάση και το κίνητρο του συμβούλου, τη βάση της συμβουλής και τον τρόπο με τον οποίο δίνεται.

²¹ Η αποτελεσματική συμβουλή αρχίζει από το σύμβουλο. Αναρωτηθείτε: “Πότε είναι εύκολο για εμένα να δεχτώ συμβουλή;” Όταν γνωρίζετε ότι το άτομο που σας συμβουλεύει ενδιαφέρεται για εσάς, καθώς επίσης ότι δεν μιλάει από προσωπικό εκνευρισμό και δεν έχει υστερόβουλα κίνητρα, τότε είναι ευκολότερο να δεχτείτε τη συμβουλή. Όταν, λοιπόν, εσείς συμβουλεύετε τους άλλους, δεν πρέπει να ισχύουν τα ίδια πράγματα όσον αφορά τη στάση και το κίνητρό σας; Επίσης, η επιτυχημένη συμβουλή βασίζεται στο Λόγο του Θεού. (2 Τιμόθεο 3:16) Είτε παραθέτουμε άμεσα από τη Γραφή είτε όχι, πρέπει να έχουμε Γραφική βάση για οποιαδήποτε συμβουλή δίνουμε. Συνεπώς, οι πρεσβύτεροι προσέχουν να μην επιβάλλουν τις δικές τους απόψεις στους άλλους. Ούτε διαστρεβλώνουν ή παραποιούν τα Γραφικά εδάφια για να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι η Γραφή υποστηρίζει κάποια προσωπική άποψη. Επιπρόσθετα, οι συμβουλές είναι πιο αποτελεσματικές αν δίνονται με το σωστό τρόπο. Οι συμβουλές που είναι καρυκευμένες με καλοσύνη γίνονται δεκτές πιο εύκολα και επιτρέπουν στον αποδέκτη να διατηρήσει την αξιοπρέπειά του.—Κολοσσαείς 4:6.

22. Πώς είστε αποφασισμένοι να χρησιμοποιείτε το δώρο της ομιλίας;

²² Ασφαλώς, η ομιλία είναι πολύτιμο δώρο από τον Θεό. Η αγάπη μας για τον Ιεχωβά πρέπει να μας υποκινεί να κάνουμε καλή χρήση αυτού του δώρου, όχι κακή. Ας θυμόμαστε ότι τα λόγια που λέμε στους άλλους έχουν δύναμη—τη δύναμη να εποικοδομούν ή να καταρρακώνουν. Ας αγωνιζόμαστε, λοιπόν, να χρησιμοποιούμε αυτό το δώρο όπως είχε υπόψη του ο Δότης—«για εποικοδόμηση». Ως αποτέλεσμα, η ομιλία μας θα αποτελεί ευλογία για όσους μας περιβάλλουν και θα μας βοηθάει να παραμείνουμε στην αγάπη του Θεού.