ບົດທີ 14
ຈົ່ງເປັນຄົນສັດຊື່ໃນທຸກສິ່ງ
“ພວກເຮົາ . . . ຢາກໄດ້ກະທຳຕາມຢ່າງສົມຄວນ [“ສັດຊື່,” ລ.ມ.] ໃນການທັງປວງ.”—ເຫບເລີ 13:18.
1, 2. ເປັນຫຍັງພະເຢໂຫວາຈຶ່ງຍິນດີເມື່ອເຫັນເຮົາພະຍາຍາມເປັນຄົນສັດຊື່? ຂໍໃຫ້ຍົກຕົວຢ່າງ.
ແມ່ແລະລູກຊາຍນ້ອຍອອກຈາກຮ້ານຄ້ານຳກັນ. ທັນໃດນັ້ນ ລູກຊາຍກໍຢືນນິ້ງຢູ່ ມີສີຫນ້າຕົກໃຈ. ໃນມືຂອງລາວຖືເຄື່ອງຫລິ້ນນ້ອຍໆທີ່ຈັບເອົາຢູ່ໃນຮ້ານ. ລາວລືມເອົາເຄື່ອງຫລິ້ນໄປວາງໄວ້ບ່ອນເກົ່າ ທັງບໍ່ໄດ້ຖາມວ່າແມ່ຈະຊື້ໃຫ້ລາວຫລືບໍ່. ລາວຮ້ອງບອກແມ່ດ້ວຍຄວາມກັງວົນ. ແມ່ອອຍເອົາລູກຊາຍແລ້ວພາກັບຄືນເຂົ້າໄປໃນຮ້ານເພື່ອລູກສາມາດສົ່ງເຄື່ອງຫລິ້ນຄືນແລະກ່າວຄຳຂໍໂທດ. ເມື່ອລູກເຮັດເຊັ່ນນັ້ນ ແມ່ຮູ້ສຶກພໍໃຈແລະພູມໃຈຢ່າງຍິ່ງ. ເພາະເຫດໃດ?
2 ພໍ່ແມ່ຍິນດີສະເຫມີເມື່ອເຫັນວ່າລູກຮຽນຮູ້ຄຸນຄ່າຂອງຄວາມສັດຊື່. ແລະພໍ່ຂອງເຮົາ “ພະເຈົ້າແຫ່ງຄວາມຈິງ” ທີ່ຢູ່ໃນສະຫວັນກໍຮູ້ສຶກແບບດຽວກັນ. (ຄຳເພງ 31:5) ຂະນະທີ່ພະອົງເຝົ້າເບິ່ງເຮົາເຕີບໂຕທາງຝ່າຍວິນຍານ ພະອົງຍິນດີເມື່ອເຫັນເຮົາພະຍາຍາມເປັນຄົນສັດຊື່. ເນື່ອງຈາກເຮົາຢາກເຮັດໃຫ້ພະອົງພໍໃຈແລະຮັກສາຕົວໄວ້ໃນຄວາມຮັກຂອງພະອົງ ເຮົາຈຶ່ງສະທ້ອນຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ອັກຄະສາວົກໂປໂລໄດ້ສະແດງອອກມາທີ່ວ່າ “ພວກເຮົາ . . . ຢາກໄດ້ກະທຳຕາມຢ່າງສົມຄວນ [“ສັດຊື່,” ລ.ມ.] ໃນການທັງປວງ.” (ເຫບເລີ 13:18) ຂໍໃຫ້ມຸ່ງຄວາມສົນໃຈໄປໃສ່ສີ່ຂອບເຂດທີ່ສຳຄັນໃນຊີວິດເຊິ່ງບາງຄັ້ງເຮົາອາດພົບວ່າການເປັນຄົນສັດຊື່ເປັນເລື່ອງຍາກເປັນພິເສດ. ຕໍ່ຈາກນັ້ນ ເຮົາຈະພິຈາລະນາເບິ່ງຜົນປະໂຫຍດທີ່ໄດ້ຈາກການເປັນຄົນສັດຊື່.
ການເປັນຄົນສັດຊື່ຕໍ່ຕົວເອງ
3-5. (ກ) ພະຄຳຂອງພະເຈົ້າເຕືອນເຮົາແນວໃດກ່ຽວກັບອັນຕະລາຍຂອງການຫລອກລວງຕົວເອງ? (ຂ) ອັນໃດຈະຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເປັນຄົນສັດຊື່ຕໍ່ຕົວເອງ?
3 ຂໍ້ທ້າທາຍທຳອິດທີ່ເຮົາປະເຊີນກໍຄືການຮຽນຮູ້ທີ່ຈະເປັນຄົນສັດຊື່ຕໍ່ຕົວເອງ. ເປັນເລື່ອງງ່າຍຫລາຍທີ່ເຮົາເຊິ່ງເປັນມະນຸດບໍ່ສົມບູນແບບຈະຫລອກລວງຕົວເອງ. ຕົວຢ່າງ ພະເຍຊູໄດ້ບອກຄລິດສະຕຽນໃນເມືອງລະໂອດີເຊວ່າເຂົາເຈົ້າໄດ້ຫລອກລວງຕົວເອງໂດຍຄິດວ່າຕົນຮັ່ງມີ ທັງໆທີ່ຕາມຕົວຈິງແລ້ວເຂົາເຈົ້າເປັນ ‘ຄົນຈົນ ແລະຕາບອດ ແລະເປືອຍກາຍ’ ທາງຝ່າຍວິນຍານ ເປັນສະພາບທີ່ຫນ້າສັງເວດແທ້ໆ. (ຄຳປາກົດ 3:17) ການຫລອກລວງຕົວເອງມີແຕ່ຈະເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຕົກຢູ່ໃນອັນຕະລາຍຫລາຍຂຶ້ນ.
4 ເຈົ້າອາດຈື່ໄດ້ທີ່ສາວົກຢາໂກໂບເຕືອນວ່າ “ຖ້າຜູ້ຫນຶ່ງຜູ້ໃດຖືວ່າຕົວເປັນຄົນຂັບຕາມສາສະໜາ [“ນະມັດສະການພະເຈົ້າຢ່າງຖືກວິທີ,” ລ.ມ.] ແລະບໍ່ໄດ້ລະວັງຫ້າມລີ້ນແຫ່ງຕົນໄວ້ ແຕ່ວ່າໄດ້ລໍ້ລວງໃຈແຫ່ງຕົນ ສາສະໜາ [“ການນະມັດສະການ,” ລ.ມ.] ຂອງຄົນນັ້ນເປັນການເປົ່າໆ.” (ຢາໂກໂບ 1:26) ຖ້າເຮົາຄິດວ່າເຮົາສາມາດໃຊ້ລີ້ນແບບບໍ່ເຫມາະສົມໄດ້ແລະຍັງນະມັດສະການພະເຢໂຫວາແບບທີ່ພະອົງພໍໃຈ ເຮົາກໍຫລອກລວງຕົວເອງ. ການທີ່ເຮົານະມັດສະການພະເຢໂຫວາຄົງໄຮ້ປະໂຫຍດແລະໃຊ້ບໍ່ໄດ້ຢ່າງສິ້ນເຊີງ. ອັນໃດຈະປ້ອງກັນເຮົາໄວ້ຈາກແນວທາງທີ່ກໍ່ຄວາມເສຍຫາຍເຊັ່ນນັ້ນ?
5 ໃນຂໍ້ພະຄຳພີນັ້ນ ຢາໂກໂບສົມທຽບຄວາມຈິງໃນພະຄຳຂອງພະເຈົ້າວ່າເປັນຄືກະຈົກ. ລາວແນະນຳເຮົາໃຫ້ວິເຄາະກົດຫມາຍອັນສົມບູນແບບຂອງພະເຈົ້າ ແລ້ວປັບປ່ຽນໃຫ້ສອດຄ່ອງກັບກົດຫມາຍນັ້ນ. (ຢາໂກໂບ 1:23-25) ຄຳພີໄບເບິນສາມາດຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເປັນຄົນສັດຊື່ຕໍ່ຕົວເອງແລະມອງເຫັນສິ່ງທີ່ເຮົາຕ້ອງເຮັດເພື່ອປັບປຸງຕົວ. (ບົດຄວາມເພງຮໍ່າໄຮ 3:40; ອາກເກ 1:5) ນອກຈາກນັ້ນ ເຮົາອາດອະທິດຖານຂໍໃຫ້ພະເຢໂຫວາກວດກາເບິ່ງຕົວເຮົາ ຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ເບິ່ງເຫັນແລະແກ້ໄຂຂໍ້ບົກພ່ອງຮ້າຍແຮງອັນໃດກໍຕາມໃນຕົວເຮົາ. (ຄຳເພງ 139:23, 24) ຄວາມບໍ່ສັດຊື່ເປັນຄວາມອ່ອນແອທີ່ແອບແຝງຢູ່ ແລະເຮົາຕ້ອງມີມຸມມອງໃນເລື່ອງນີ້ຄືກັບພໍ່ຂອງເຮົາທີ່ຢູ່ໃນສະຫວັນ. ສຸພາສິດ 3:32 ກ່າວວ່າ “ພະເຢໂຫວາຫນ່າຍແຫນງຄົນຄົດໂກງແລະຄວາມລະຫັດ [“ຄວາມສະຫນິດສະຫນົມ,” ລ.ມ.] ແຫ່ງພະອົງຢູ່ນຳພວກຄົນສັດຊື່.” ພະເຢໂຫວາສາມາດຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ຮູ້ສຶກຄືກັບທີ່ພະອົງຮູ້ສຶກ ແລະເບິ່ງເຫັນຕົວເອງຄືກັບທີ່ພະອົງເຫັນ. ຂໍໃຫ້ຈື່ທີ່ໂປໂລກ່າວວ່າ “ພວກເຮົາ . . . ຢາກ ໄດ້ກະທຳຕາມຢ່າງສົມຄວນ [“ສັດຊື່,” ລ.ມ.].” ເຮົາບໍ່ສາມາດເປັນຄົນສົມບູນແບບໄດ້ໃນຕອນນີ້ ແຕ່ເຮົາປາຖະຫນາຢ່າງຈິງໃຈແລະພະຍາຍາມຢ່າງຈິງຈັງທີ່ຈະເປັນຄົນສັດຊື່.
ຄວາມສັດຊື່ໃນຄອບຄົວ
ການເປັນຄົນສັດຊື່ຊ່ອຍເຮົາໃຫ້ຫລີກລ່ຽງຄວາມປະພຶດທີ່ບໍ່ຢາກໃຫ້ຜູ້ອື່ນຮູ້
6. ເປັນຫຍັງຄູ່ສົມລົດຕ້ອງສັດຊື່ຕໍ່ກັນ ແລະດັ່ງນີ້ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງຫລີກລ່ຽງອັນຕະລາຍອັນໃດ?
6 ຄວາມສັດຊື່ຄວນເປັນລັກສະນະເດັ່ນຂອງຄອບຄົວຄລິດສະຕຽນ. ດັ່ງນັ້ນ ຜົວແລະເມຍຕ້ອງເປີດເຜີຍແລະສັດຊື່ຕໍ່ກັນ. ຊີວິດສົມລົດຂອງຄລິດສະຕຽນບໍ່ຄວນມີຄວາມປະພຶດທີ່ກໍ່ຄວາມເສຍຫາຍແລະບໍ່ສະອາດ ເຊັ່ນ ການສະແດງຄວາມສົນໃຈແບບຮັກໄຄ່ກັບຜູ້ທີ່ບໍ່ແມ່ນຄູ່ຄອງຂອງຕົນ ການພັດທະນາສາຍສຳພັນແບບລັບໆທາງອິນເຕີເນັດຫລືທາງໂທລະສັບ ຫລືເຂົ້າໄປກ່ຽວຂ້ອງກັບສື່ລາມົກບໍ່ວ່າຮູບແບບໃດກໍຕາມ. ຄລິດສະຕຽນທີ່ສົມລົດແລ້ວບາງຄົນໄດ້ປະພຶດຜິດແບບດັ່ງກ່າວໂດຍບໍ່ໃຫ້ຄູ່ຄອງຂອງຕົນຮູ້. ການກະທຳແບບນັ້ນເປັນຄວາມບໍ່ສັດຊື່. ຂໍໃຫ້ສັງເກດຖ້ອຍຄຳຂອງກະສັດດາວິດຜູ້ສັດຊື່ທີ່ວ່າ “ຂ້ານ້ອຍບໍ່ໄດ້ນັ່ງລົງກັບພວກຄົນເປົ່າໆ ແລະບໍ່ໄດ້ໄປດ້ວຍກັນກັບຄົນທັງຫລາຍທີ່ມີຫນ້າຊື່ໃຈຄົດ.” (ຄຳເພງ 26:4) ຖ້າເຈົ້າແຕ່ງດອງແລ້ວ ຂໍຢ່າເຂົ້າໄປຫຍຸ້ງກ່ຽວກັບການປະພຶດທີ່ເຈົ້າບໍ່ຢາກໃຫ້ຄູ່ສົມລົດຮູ້!
7, 8. ຕົວຢ່າງອັນໃດແດ່ໃນຄຳພີໄບເບິນທີ່ສາມາດຊ່ວຍເດັກນ້ອຍໃຫ້ຮຽນຮູ້ຄຸນຄ່າຂອງການເປັນຄົນສັດຊື່?
7 ເມື່ອສອນລູກໆເຖິງປະໂຫຍດຂອງການເປັນຄົນສັດຊື່ ນັບວ່າສຸຂຸມທີ່ພໍ່ແມ່ຈະໃຊ້ຕົວຢ່າງຈາກຄຳພີໄບເບິນ. ມີບາງຕົວຢ່າງທີ່ບໍ່ດີກ່ຽວກັບຄວາມບໍ່ສັດຊື່ ເຊັ່ນ ເລື່ອງຂອງທ້າວອາການທີ່ເປັນຄົນຂະໂມຍແລະພະຍາຍາມປົກປິດຄວາມຜິດ; ບ່າວເຄຫາຊີຜູ້ທີ່ຕົວະເພື່ອເຫັນແກ່ຊັບສິນເງິນຄຳ; ແລະຢູດາທີ່ເປັນຄົນຂະໂມຍແລະຕົວະເພື່ອກໍ່ຄວາມເສຍຫາຍແກ່ພະເຍຊູ.—ໂຢຊວຍ 6:17-19; 7:11-25; 2 ກະສັດ 5:14-16, 20-27; ມັດທາຍ 26:14, 15; ໂຢຮັນ 12:6.
8 ມີຕົວຢ່າງທີ່ດີກ່ຽວກັບຄວາມສັດຊື່ເຊັ່ນ ເລື່ອງຂອງຢາໂຄບທີ່ຂຸ້ນຂ້ຽວພວກລູກຊາຍໃຫ້ເອົາເງິນໃນຖົງໄປສົ່ງຄືນເພາະຮູ້ສຶກວ່າອາດມີບາງຄົນຫລົງເອົາໃສ່; ເລື່ອງຂອງເຢບເທແລະລູກສາວ ທີ່ໄດ້ຍອມເຮັດຕາມຄຳປະຕິຍານຂອງພໍ່ໂດຍຕ້ອງເສຍສະລະຢ່າງໃຫຍ່ຫລວງ; ແລະເລື່ອງທີ່ພະເຍຊູກ້າສະແດງຕົວຕໍ່ຫນ້າຝູງຄົນທີ່ມຸ່ງຮ້າຍເພື່ອຈະເຮັດໃຫ້ຄຳພະຍາກອນສຳເລັດແລະປົກປ້ອງສະຫາຍຂອງພະອົງໄວ້. (ຕົ້ນເດີມ 43:12; ຜູ້ຕັດສິນ 11:30-40; ໂຢຮັນ 18:3-11) ພຽງແຕ່ຕົວຢ່າງເຫລົ່ານີ້ອາດໃຫ້ແນວຄິດແກ່ພໍ່ແມ່ວ່າມີເລື່ອງທີ່ມີຄ່າໃນພະຄຳຂອງພະເຈົ້າເຊິ່ງສາມາດຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າສອນລູກໃຫ້ຮັກແລະເຫັນຄຸນຄ່າຂອງຄວາມສັດຊື່.
9. ພໍ່ແມ່ຄວນຫລີກລ່ຽງສິ່ງໃດຖ້າເຂົາເຈົ້າຢາກວາງຕົວຢ່າງໃຫ້ລູກໃນເລື່ອງຄວາມສັດຊື່ ແລະເປັນຫຍັງຕົວຢ່າງແບບນັ້ນຈຶ່ງສຳຄັນ?
9 ການສອນດັ່ງກ່າວເຮັດໃຫ້ພໍ່ແມ່ມີພັນທະຫນ້າທີ່ທີ່ສຳຄັນ. ອັກຄະສາວົກໂປໂລໄດ້ຖາມວ່າ “ເຫດສັນນີ້ທ່ານທີ່ສັ່ງສອນຄົນອື່ນກໍບໍ່ສັ່ງສອນຕົວເອງຫລື ທ່ານທີ່ປ່າວປະກາດວ່າ ‘ຢ່າລັກຂອງ’ ທ່ານເອງລັກຫລື?” (ໂລມ 2:21) ຜູ້ເປັນພໍ່ແມ່ບາງຄົນເຮັດໃຫ້ລູກສັບສົນໂດຍສອນເລື່ອງຄວາມສັດຊື່ໃນຂະນະທີ່ຕົວເຂົາເຈົ້າເອງປະພຶດບໍ່ສັດຊື່. ເຂົາເຈົ້າອາດອ້າງເຫດຜົນສຳລັບການລັກເລັກໆນ້ອຍໆແລະການໃຊ້ຄຳເວົ້າທີ່ບໍ່ຈິງດ້ວຍຂໍ້ແກ້ຕົວຕ່າງໆເຊັ່ນ “ບໍລິສັດຮູ້ຢູ່ວ່າພະນັກງານຈະເອົາຂອງເຫລົ່ານີ້ໄປໃຊ້ສ່ວນຕົວ” ຫລື “ພຽງແຕ່ຕົວະເລັກໆນ້ອຍໆ ບໍ່ມີຫຍັງຜິດດອກ.” ໃນຄວາມຈິງແລ້ວ ການລັກກໍຄືການລັກ ບໍ່ວ່າເຄື່ອງທີ່ລັກນັ້ນຈະມີຄ່າຫລືບໍ່ກໍຕາມ ແລະການຕົວະກໍຄືການຕົວະ ບໍ່ວ່າເນື້ອໃນຫລືຂອບເຂດຂອງຄວາມບໍ່ຈິງຈະເປັນແນວໃດກໍຕາມ. * (ລືກາ 16:10) ເດັກນ້ອຍວ່ອງໄວໃນການສັງເກດເຫັນຄວາມຫນ້າຊື່ໃຈຄົດ ແລະອາດໄດ້ຮັບຜົນເສຍຫາຍຮ້າຍແຮງຈາກການກະທຳດັ່ງກ່າວ. (ເອເຟດ 6:4) ແນວໃດກໍຕາມ ເມື່ອຮຽນຮູ້ຄວາມສັດຊື່ຈາກຕົວຢ່າງຂອງຜູ້ເປັນພໍ່ແມ່ ກໍເປັນໄປໄດ້ຫລາຍທີ່ເດັກຈະເຕີບໂຕຂຶ້ນເພື່ອຍົກຍ້ອງສັນລະເສີນພະເຢໂຫວາແມ່ນແຕ່ໃນໂລກທີ່ບໍ່ສັດຊື່ນີ້.—ສຸພາສິດ 22:6.
ຄວາມສັດຊື່ໃນປະຊາຄົມ
10. ໃນການສົນທະນາກັບເພື່ອນຮ່ວມຄວາມເຊື່ອ ເຮົາຕ້ອງລະວັງອັນໃດສະເຫມີ?
10 ການຄົບຫາກັບເພື່ອນຄລິດສະຕຽນເຮັດໃຫ້ເຮົາມີຫລາຍໂອກາດທີ່ຈະພັດທະນາຄວາມສັດຊື່. ດັ່ງທີ່ຮຽນໃນບົດທີ 12 ເຮົາຕ້ອງລະວັງວິທີທີ່ເຮົາໃຊ້ຂອງປະທານເຊິ່ງກໍຄືການເວົ້າ ໂດຍສະເພາະຢ່າງຍິ່ງໃນທ່າມກາງພີ່ນ້ອງຮ່ວມຄວາມເຊື່ອ. ການສົນທະນາທຳມະດາອາດປ່ຽນເປັນການຊຸບຊິບນິນທາໄດ້ຢ່າງງ່າຍດາຍ ອາດເຖິງກັບເປັນການໃສ່ຮ້າຍຊໍ້າ! ຖ້າເຮົາເອົາເລື່ອງທີ່ບໍ່ສາມາດຢືນຢັນໄດ້ວ່າເປັນຄວາມຈິງໄປເລົ່າຕໍ່ ເຮົາກໍອາດຊ່ວຍແພ່ຄຳຕົວະ ດັ່ງນັ້ນຄົງຈະດີກວ່າຫລາຍຖ້າເຮົາຢັບຍັ້ງສົບປາກຂອງເຮົາໄວ້. (ສຸພາສິດ 10:19) ກົງກັນຂ້າມ ເຮົາອາດຮູ້ບາງເລື່ອງວ່າເປັນຄວາມຈິງ ແຕ່ນັ້ນບໍ່ໄດ້ຫມາຍຄວາມວ່າເຮົາຄວນເວົ້າເລື່ອງນັ້ນ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ ເລື່ອງນັ້ນອາດບໍ່ແມ່ນວຽກຂອງເຮົາ ຫລືການເວົ້າເລື່ອງນັ້ນອາດເປັນການບໍ່ສະແດງຄວາມກະລຸນາ. (1 ເທຊະໂລນີກ 4:11) ບາງຄົນໃຊ້ຄຳເວົ້າທີ່ຫຍາບຄາຍໂດຍອ້າງວ່າເວົ້າແບບກົງໄປກົງມາ ແຕ່ຄຳເວົ້າຂອງເຮົາຄວນເປັນຕາຟັງແລະສະແດງຄວາມກະລຸນາສະເຫມີ.—ໂກໂລດ 4:6.
11, 12. (ກ) ບາງຄົນທີ່ເຮັດຜິດຮ້າຍແຮງໄດ້ເຮັດໃຫ້ບັນຫາຫນັກຂຶ້ນໂດຍວິທີໃດ? (ຂ) ຄຳຕົວະອັນໃດທີ່ຊາຕານສົ່ງເສີມກ່ຽວກັບບາບທີ່ຮ້າຍແຮງ ແລະເຮົາອາດຕ້ານທານຄຳຕົວະເຫລົ່ານັ້ນໂດຍວິທີໃດ? (ຄ) ໂດຍວິທີໃດແດ່ທີ່ເຮົາສາມາດສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າສັດຊື່ຕໍ່ອົງການຂອງພະເຢໂຫວາ?
11 ການເປັນຄົນສັດຊື່ຕໍ່ຜູ້ທີ່ນຳຫນ້າໃນປະຊາຄົມກໍນັບວ່າສຳຄັນເປັນພິເສດ. ບາງຄົນທີ່ໄດ້ເຮັດຜິດຮ້າຍແຮງໄດ້ເຮັດໃຫ້ບັນຫາຫນັກຂຶ້ນໄປອີກໂດຍພະຍາຍາມປົກປິດບາບຂອງຕົນແລະຕົວະຜູ້ເຖົ້າແກ່ໃນປະຊາຄົມເມື່ອຖືກຖາມກ່ຽວກັບຄວາມຜິດນັ້ນ. ຄົນແບບນັ້ນເຖິງຂັ້ນເລີ່ມດຳເນີນຊີວິດແບບຕີສອງຫນ້າ ໂດຍທຳທ່າວ່າຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາໃນຂະນະທີ່ຕິດຕາມແນວທາງຂອງບາບທີ່ຮ້າຍແຮງຕໍ່ໄປ. ທີ່ຈິງແລ້ວ ແນວທາງການດຳເນີນຊີວິດແບບນັ້ນເຮັດໃຫ້ທຸກສິ່ງທີ່ຄົນນັ້ນເຮັດລ້ວນແຕ່ເປັນການຕົວະທັງສິ້ນ. (ຄຳເພງ 12:2) ບາງຄົນບອກຄວາມຈິງບາງສ່ວນຕໍ່ຜູ້ເຖົ້າແກ່ໃນຂະນະທີ່ປົກປິດຄວາມຈິງທີ່ສຳຄັນໄວ້. (ກິດຈະການ 5:1-11) ຫລາຍຄັ້ງ ຄວາມບໍ່ສັດຊື່ແບບນັ້ນເກີດຈາກການເຊື່ອຄຳຕົວະທີ່ຊາຕານສົ່ງເສີມ.—ເບິ່ງຂອບ “ ຄຳຕົວະຂອງຊາຕານກ່ຽວກັບບາບທີ່ຮ້າຍແຮງ”
12 ເປັນເລື່ອງສຳຄັນເຊັ່ນກັນທີ່ຈະເປັນຄົນສັດຊື່ຕໍ່ອົງການຂອງພະເຢໂຫວາເມື່ອເຮົາຂຽນແບບຟອມຕ່າງໆ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ ເມື່ອເຮົາລາຍງານການຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາ ເຮົາຕ້ອງລະວັງທີ່ຈະບໍ່ລາຍງານຜິດໄປຈາກຄວາມເປັນຈິງ. ຄ້າຍກັນ ເມື່ອເຮົາຂຽນໃບສະຫມັກເພື່ອໄດ້ຮັບສິດທິພິເສດໃນວຽກຮັບໃຊ້ບາງຢ່າງ ເຮົາບໍ່ຄວນບິດເບືອນເລື່ອງສຸຂະພາບຫລືແງ່ມຸມອື່ນໆກ່ຽວກັບປະຫວັດຂອງເຮົາ.—ສຸພາສິດ 6:16-19.
13. ເຮົາຈະຮັກສາຄວາມສັດຊື່ໄວ້ໂດຍວິທີໃດຖ້າເຮົາມີການກ່ຽວຂ້ອງກັນທາງທຸລະກິດກັບເພື່ອນຮ່ວມຄວາມເຊື່ອ?
13 ຄວາມສັດຊື່ຕໍ່ເພື່ອນຮ່ວມຄວາມເຊື່ອຍັງລວມເຖິງເລື່ອງກ່ຽວກັບທຸລະກິດນຳ. ບາງຄັ້ງ ຄລິດສະຕຽນອາດຕິດຕໍ່ກ່ຽວຂ້ອງກັນທາງທຸລະກິດ. ເຂົາເຈົ້າຄວນແຍກເລື່ອງທຸລະກິດໄວ້ຕ່າງຫາກຈາກການນະມັດສະການຢູ່ຫໍປະຊຸມຫລືໃນວຽກປະກາດທີ່ເຮັດຮ່ວມກັນ. ຄວາມສຳພັນທາງທຸລະກິດອາດເປັນໃນລັກສະນະນາຍຈ້າງແລະລູກຈ້າງ. ຖ້າເຮົາຈ້າງພີ່ນ້ອງເຮັດວຽກ ເຮົາຄົງຈະລະວັງທີ່ຈະປະຕິບັດກັບເຂົາເຈົ້າແບບສັດຊື່ ຈ່າຍເງິນຄ່າຈ້າງຕາມເວລາ ຈ່າຍຕາມຈຳນວນທີ່ໄດ້ຕົກລົງກັນ ລວມທັງໃຫ້ສະຫວັດດີການຕ່າງໆຕາມທີ່ກົດຫມາຍກຳນົດໄວ້. (1 ຕີໂມເຕ 5:18; ຢາໂກໂບ 5:1-4) ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ ຖ້າເຮົາເປັນລູກຈ້າງຂອງພີ່ນ້ອງ ເຮົາກໍເຮັດວຽກຢ່າງເຕັມທີເພື່ອແລກກັບຄ່າຈ້າງ. (2 ເທຊະໂລນີກ 3:10) ເຮົາບໍ່ຄາດຫມາຍວ່າຈະໄດ້ຮັບການປະຕິບັດທີ່ພິເສດເນື່ອງຈາກມີສາຍສຳພັນແບບຄລິດສະຕຽນ ຄືກັບວ່ານາຍຈ້າງມີພັນທະທີ່ຕ້ອງໃຫ້ເວລາພັກ ການຊ່ວຍເຫລືອ ຫລືຜົນປະໂຫຍດອື່ນໆແກ່ເຮົາເຊິ່ງບໍ່ໄດ້ໃຫ້ກັບລູກຈ້າງຄົນອື່ນໆ.—ເອເຟດ 6:5-8.
14. ເມື່ອຄລິດສະຕຽນຮ່ວມລົງທຶນນຳກັນໃນທຸລະກິດ ນັບວ່າສຸຂຸມທີ່ເຂົາເຈົ້າຈະເຮັດຫຍັງເພື່ອປ້ອງກັນໄວ້ກ່ອນ ແລະເພາະເຫດໃດ?
14 ຈະວ່າແນວໃດຖ້າທຸລະກິດຂອງເຮົາກ່ຽວຂ້ອງກັບການຮ່ວມເຮັດທຸລະກິດບາງຢ່າງທີ່ມີຄວາມສ່ຽງ ບາງທີອາດເປັນການລົງທຶນຫລືການກູ້ຢືມ? ຄຳພີໄບເບິນໃຫ້ຫລັກການທີ່ສຳຄັນແລະເປັນປະໂຫຍດຄື ເຮັດທຸກຢ່າງເປັນລາຍລັກອັກສອນ! ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ ຕອນທີ່ເຢເຣມີຊື້ດິນຕອນຫນຶ່ງ ລາວໄດ້ເຮັດເອກະສານເປັນສອງສະບັບ ໃຫ້ມີພະຍານຮູ້ເຫັນ ແລະເກັບເອກະສານໄວ້ຢ່າງປອດໄພເພື່ອການອ້າງອີງໃນວັນຂ້າງຫນ້າ. (ເຢເຣມີ 32:9-12; ເບິ່ງຕົ້ນເດີມ 23:16-20 ນຳ.) ເມື່ອເຮັດທຸລະກິດກັບເພື່ອນຮ່ວມຄວາມເຊື່ອ ການຂຽນລາຍລະອຽດທຸກຢ່າງໄວ້ໃນເອກະສານທີ່ໄດ້ຕຽມໄວ້ຢ່າງຮອບຄອບ ພ້ອມທັງມີການເຊັນແລະມີພະຍານ ບໍ່ໄດ້ຫມາຍຄວາມວ່າພີ່ນ້ອງບໍ່ໄວ້ໃຈກັນ. ແທນທີ່ຈະເປັນແນວນັ້ນ ມັນຊ່ວຍປ້ອງກັນບໍ່ໃຫ້ເກີດການເຂົ້າໃຈຜິດ ການຂັດຂ້ອງໃຈກັນ ແລະແມ່ນແຕ່ຄວາມຂັດແຍ້ງທີ່ອາດກໍ່ຄວາມແຕກແຍກໄດ້. ຄລິດສະຕຽນຄົນໃດກໍຕາມທີ່ເຮັດທຸລະກິດຮ່ວມກັນຄວນຈື່ໄວ້ສະເຫມີວ່າ ບໍ່ສົມຄວນທີ່ຈະໃຫ້ຄວາມສ່ຽງທາງທຸລະກິດມາທຳລາຍເອກະພາບແລະຄວາມສະຫງົບສຸກໃນປະຊາຄົມ. *—1 ໂກລິນໂທ 6:1-8.
ຄວາມສັດຊື່ກ່ຽວກັບວຽກຝ່າຍໂລກ
15. ພະເຢໂຫວາຮູ້ສຶກແນວໃດຕໍ່ການເຮັດທຸລະກິດທີ່ບໍ່ສັດຊື່ ແລະຄລິດສະຕຽນມີທ່າທີແນວໃດຕໍ່ແນວໂນ້ມເຊັ່ນນັ້ນທີ່ມີຢູ່ທົ່ວໄປ?
15 ຄວາມສັດຊື່ຂອງຄລິດສະຕຽນບໍ່ໄດ້ຈຳກັດໄວ້ແຕ່ໃນປະຊາຄົມ. ໂປໂລຂຽນວ່າ “ພວກເຮົາ . . . ຢາກໄດ້ກະທຳຕາມຢ່າງສົມຄວນ [“ສັດຊື່,” ລ.ມ.] ໃນການທັງປວງ.” (ເຫບເລີ 13:18) ໃນເລື່ອງທຸລະກິດທາງໂລກ ຜູ້ສ້າງຂອງເຮົາສົນໃຈຢ່າງຍິ່ງໃນເລື່ອງຄວາມສັດຊື່. ສະເພາະພະທຳສຸພາສິດ ມີການເນັ້ນເຖິງສີ່ຄັ້ງກ່ຽວກັບຕາຊິງທີ່ບໍ່ທ່ຽງກົງ. (ສຸພາສິດ 11:1; 16:11; 20:10, 23) ໃນສະໄຫມບູຮານ ເປັນເລື່ອງທຳມະດາທີ່ຈະໃຊ້ຊິງແລະຫມາກໂຕ້ນເມື່ອເຮັດການຄ້າຂາຍເພື່ອຈະຊັ່ງສິນຄ້າແລະເງິນທີ່ໃຊ້ຊື້ສິນຄ້ານັ້ນ. ພໍ່ຄ້າທີ່ບໍ່ສັດຊື່ຈະໃຊ້ຫມາກໂຕ້ນແລະຊິງທີ່ບໍ່ທ່ຽງກົງສອງຊຸດເພື່ອຫລອກລວງແລະສໍ້ໂກງລູກຄ້າ. * ພະເຢໂຫວາຫນ່າຍແຫນງການກະທຳເຊັ່ນນັ້ນ! ເພື່ອຈະຮັກສາຕົວໃຫ້ຢູ່ໃນຄວາມຮັກຂອງພະອົງຕໍ່ໆໄປ ເຮົາຕ້ອງຫລີກລ່ຽງຢ່າງເຄັ່ງຄັດຕໍ່ການດຳເນີນທຸລະກິດແບບບໍ່ສັດຊື່.
16, 17. ຮູບການໃດແດ່ຂອງຄວາມບໍ່ສັດຊື່ທີ່ເປັນເລື່ອງທຳມະດາໃນໂລກທຸກມື້ນີ້ ແລະຄລິດສະຕຽນແທ້ຕັ້ງໃຈຈະເຮັດແນວໃດ?
16 ເນື່ອງຈາກຊາຕານເປັນຜູ້ປົກຄອງໂລກນີ້ ເຮົາຈຶ່ງບໍ່ແປກໃຈທີ່ພົບວ່າຄວາມບໍ່ສັດຊື່ມີຢູ່ອ້ອມຮອບຕົວເຮົາ. ໃນແຕ່ລະວັນເຮົາອາດປະເຊີນການລໍ້ໃຈໃຫ້ເປັນຄົນບໍ່ສັດຊື່. ເມື່ອຜູ້ຄົນຂຽນຊີວະປະຫວັດຫຍໍ້ເພື່ອສະຫມັກເຮັດວຽກ ເປັນເລື່ອງທຳມະດາທີ່ຈະຕົວະແລະເວົ້າເກີນຈິງ ປອມຈົດຫມາຍຢັ້ງຢືນຄວາມສາມາດແລະອ້າງເຖິງປະສົບການທີ່ບໍ່ຈິງ. ເມື່ອຜູ້ຄົນຂຽນແບບຟອມເອກະສານການເຂົ້າເມືອງ ການເສຍພາສີ ການປະກັນໄພ ແລະແບບຟອມອື່ນໆທີ່ຄ້າຍກັນ ຕາມປົກກະຕິແລ້ວເຂົາເຈົ້າໃຫ້ຂໍ້ມູນທີ່ບໍ່ຈິງເພື່ອຈະໄດ້ໃນສິ່ງທີ່ຕົນຕ້ອງການ. ນັກຮຽນຫລາຍຄົນໂກງການສອບເສັງ ຫລືເມື່ອຂຽນບົດຫັດແຕ່ງແລະເຮັດບົດລາຍງານສົ່ງນາຍຄູ ເຂົາເຈົ້າອາດເຂົ້າໄປໃນອິນເຕີເນັດແລະລັກກ່າຍເອົາຂໍ້ມູນເຊິ່ງເປັນຜົນງານຂອງຄົນອື່ນ ແລ້ວນຳສະເຫນີວ່າເປັນຜົນງານຂອງຕົນເອງ. ແລະເມື່ອຕິດຕໍ່ກັບເຈົ້າຫນ້າທີ່ທີ່ບໍ່ສັດຊື່ ຫລາຍຄັ້ງຜູ້ຄົນໃຫ້ສິນບົນເພື່ອຈະໄດ້ສິ່ງທີ່ຕົນຕ້ອງການ. ເຮົາຄາດຫມາຍຢູ່ແລ້ວວ່າຈະມີພຶດຕິກຳແບບນີ້ໃນໂລກທີ່ຜູ້ຄົນມາກມາຍເປັນຄົນ “ຮັກແຕ່ຕົວເອງ ມັກເງິນຄຳ . . . ບໍ່ຮັກການດີ.”—2 ຕີໂມເຕ 3:1-5.
17 ຄລິດສະຕຽນແທ້ຕັ້ງໃຈຈະບໍ່ເຂົ້າຮ່ວມໃນການກະທຳໃດໆທີ່ກ່າວມານັ້ນ. ສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ຍາກທີ່ຈະສັດຊື່ໃນບາງຄັ້ງກໍຄື ໃນໂລກທຸກມື້ນີ້ຄົນທີ່ປະຕິບັດໃນວິທີທີ່ບໍ່ສັດຊື່ເບິ່ງຄືວ່າປະສົບຜົນສຳເລັດແລະແມ່ນແຕ່ໄດ້ຜົນປະໂຫຍດຫລາຍກວ່າຄົນອື່ນ. (ຄຳເພງ 73:1-8) ໃນຂະນະດຽວກັນ ຄລິດສະຕຽນອາດປະສົບຄວາມລຳບາກດ້ານເສດຖະກິດເນື່ອງຈາກເຂົາເຈົ້າປາຖະຫນາທີ່ຈະເປັນຄົນສັດຊື່ “ໃນການທັງປວງ.” ນັ້ນຄຸ້ມຄ່າກັບການຍອມເສຍສະລະບໍ? ຄຸ້ມຄ່າແທ້! ແຕ່ເປັນຫຍັງຈຶ່ງຄຸ້ມຄ່າ? ຈະໄດ້ປະໂຫຍດຫຍັງແດ່ຈາກການເປັນຄົນທີ່ປະພຶດຕົວສັດຊື່?
ຜົນປະໂຫຍດຈາກການເປັນຄົນສັດຊື່
18. ເປັນຫຍັງການມີຊື່ສຽງວ່າເປັນຄົນສັດຊື່ຈຶ່ງມີຄ່າຢ່າງຍິ່ງ?
18 ເຈົ້າຈະພົບວ່າມີບໍ່ເທົ່າໃດຢ່າງໃນຊີວິດທີ່ມີຄ່າກວ່າການມີຊື່ສຽງວ່າເປັນຄົນສັດຊື່ແລະເຊື່ອໃຈໄດ້. (ເບິ່ງຂອບ “ ຂ້ອຍເປັນຄົນສັດຊື່ສໍ່າໃດ?”) ແລະຄິດເບິ່ງດູ ໃຜກໍຕາມສາມາດສ້າງຊື່ສຽງແບບນີ້ໄດ້! ມັນບໍ່ໄດ້ຂຶ້ນກັບຄວາມສາມາດພິເສດ ຊັບສົມບັດ ຮູບຮ່າງຫນ້າຕາ ພູມຫລັງທາງສັງຄົມ ຫລືປັດໄຈອື່ນໆທີ່ຢູ່ເຫນືອການຄວບຄຸມຂອງເຈົ້າ. ແນວໃດກໍຕາມ ຫລາຍຄົນບໍ່ໄດ້ສ້າງຊື່ສຽງທີ່ດີເຊິ່ງນັບວ່າມີຄ່າ. ຊື່ສຽງດີເປັນສິ່ງທີ່ຫາຍາກ. (ມີເກ 7:2) ບາງຄົນອາດເຍາະເຍີ້ຍເຈົ້າຍ້ອນເປັນຄົນສັດຊື່ ແຕ່ຄົນອື່ນໆຈະເຫັນຄຸນຄ່າຄວາມສັດຊື່ຂອງເຈົ້າ ແລະເຂົາເຈົ້າຈະນັບຖືແລະເຊື່ອໃຈເຈົ້າ. ພະຍານພະເຢໂຫວາຫລາຍຄົນເຖິງກັບພົບວ່າຄວາມສັດຊື່ເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຮັບປະໂຫຍດດ້ານການເງິນ. ເຂົາເຈົ້າຍັງມີວຽກເຮັດຕໍ່ໄປໃນຂະນະທີ່ພະນັກງານຜູ້ບໍ່ສັດຊື່ຖືກໄລ່ອອກຈາກວຽກ ຫລືເມື່ອມີວຽກທີ່ຕ້ອງການພະນັກງານທີ່ສັດຊື່ ເຂົາເຈົ້າກໍຈະໄດ້ຮັບຈ້າງໃຫ້ເຮັດວຽກນັ້ນ.
19. ແນວທາງການດຳເນີນຊີວິດທີ່ສັດຊື່ມີຜົນກະທົບແນວໃດຕໍ່ສະຕິຮູ້ສຶກຜິດຊອບແລະສາຍສຳພັນຂອງເຮົາກັບພະເຢໂຫວາ?
19 ບໍ່ວ່າເຈົ້າຈະມີປະສົບການແບບນັ້ນຫລືບໍ່ກໍຕາມ ເຈົ້າຈະພົບວ່າຄວາມສັດຊື່ກໍ່ປະໂຫຍດຫລາຍກວ່ານັ້ນອີກ. ເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບພະພອນຈາກການມີສະຕິຮູ້ສຶກຜິດຊອບທີ່ສະອາດ. ໂປໂລຂຽນວ່າ “ພວກເຮົາໄວ້ໃຈວ່າພວກເຮົາມີໃຈຮູ້ຜິດແລະຊອບເປັນອັນດີ.” (ເຫບເລີ 13:18) ຍິ່ງກວ່ານັ້ນ ພໍ່ຜູ້ປ່ຽມດ້ວຍຄວາມຮັກຂອງເຮົາທີ່ຢູ່ໃນສະຫວັນສັງເກດເຫັນຊື່ສຽງທີ່ດີຂອງເຈົ້າ ແລະພະອົງຮັກຄົນສັດຊື່. (ຄຳເພງ 15:1, 2; ສຸພາສິດ 22:1) ແມ່ນແລ້ວ ການເປັນຄົນສັດຊື່ຊ່ວຍເຈົ້າໃຫ້ຮັກສາຕົວໄວ້ໃນຄວາມຮັກຂອງພະເຈົ້າຕໍ່ໆໄປ ແລະນັ້ນເປັນຜົນຕອບແທນອັນສູງສຸດທີ່ເຮົາຈະໄດ້ຮັບ. ຕໍ່ຈາກນີ້ເຮົາຈະພິຈາລະນາເລື່ອງຫນຶ່ງທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັນ ນັ້ນຄືທັດສະນະຂອງພະເຢໂຫວາໃນເລື່ອງວຽກ.
^ ຂໍ້ 9 ໃນປະຊາຄົມ ຫາກມີການຕົວະໂດຍມີເຈຕະນາຮ້າຍຢ່າງຈະແຈ້ງ ເຊິ່ງມຸ່ງຫມາຍຈະເຮັດໃຫ້ຄົນອື່ນໄດ້ຮັບຄວາມເສຍຫາຍຢ່າງເຫັນໄດ້ແຈ້ງ ຜູ້ເຖົ້າແກ່ກໍອາດມີເຫດຜົນພຽງພໍທີ່ຈະຕັ້ງຄະນະກຳມະການຕັດສິນ.
^ ຂໍ້ 14 ກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ຄວນເຮັດເມື່ອການດຳເນີນທຸລະກິດຫລົມແຫລວ ເບິ່ງພາກຜະຫນວກ “ການແກ້ບັນຫາເມື່ອມີຂໍ້ຂັດແຍ້ງທາງທຸລະກິດ.”
^ ຂໍ້ 15 ເຂົາເຈົ້າໃຊ້ຫມາກໂຕ້ນຊຸດຫນຶ່ງໃນການຊື້ແລະອີກຊຸດຫນຶ່ງໃນການຂາຍ ເຮັດໃຫ້ຕົວເອງໄດ້ກຳໄລທັງສອງທາງ. ນອກຈາກນັ້ນ ເຂົາເຈົ້າອາດໃຊ້ຜາງຊິງທີ່ແຂນຂ້າງຫນຶ່ງຍາວກວ່າຫລືຫນັກກວ່າອີກຂ້າງຫນຶ່ງເພື່ອຈະໂກງລູກຄ້າໃນການຊື້ຂາຍໃດໆກໍຕາມ.
