Günah işleyip tövbe etmeyen bir aile ferdimizin ya da yakın arkadaşımızın cemaatten çıkarılması bize çok acı verir. Fakat Kutsal Kitabın bu konudaki talimatına uyarsak Tanrı’yı sevdiğimizi ve bu düzenlemeyi vefayla desteklediğimizi gösteririz. * Şimdi bazı soruları ele alalım.

Cemaatten çıkarılmış birine nasıl davranmalıyız? Kutsal Kitap şöyle der: “Kardeş olarak bilindiği halde cinsel ahlaksızlık yapan ya da açgözlü, putperest, sövücü, içkici ya da gaspçı olan kişiyle görüşmeyi kesin; böyle biriyle yemek bile yemeyin” (1. Korintoslular 5:11). “Mesih’in öğretisine bağlı kalmayan” birine nasıl davranmamız gerektiği hakkında şunları okuyoruz: “Onu asla evinize kabul etmeyin ve ona selam bile vermeyin. Çünkü böyle birine selam veren, kötü işlerine de ortak olur” (2. Yuhanna 9-11). Cemaatten çıkarılmış biriyle ruhen ya da sosyal olarak hiçbir şey paylaşmayız. Daha önce Gözcü Kulesi’nde şunlar belirtildi: “Birine sadece bir ‘merhaba’ demenin sohbete, hatta dostluğa bile yol açabileceğini biliyoruz. Acaba [cemaatten çıkarılmış] bir kimse için bu ilk adımı atmak ister miydik?” (1 Ekim 1981 tarihli Gözcü Kulesi, sayfa 26).

O kişiyle kesinlikle görüşmemek gerçekten gerekli mi? Evet, çeşitli nedenlerle gerekli. İlk olarak, bu Tanrı’ya ve Sözüne vefamızı ortaya koyar. Yehova’ya itaat etmemiz bunun kolay ya da zor olmasına bağlı değildir. Tanrı’ya olan sevgimizden ötürü O’nun bütün emirlerine uymak istiyoruz. O’nun adil ve sevgi dolu olduğunu, kanunlarının da yararımıza olduğunu kabul ediyoruz (İşaya 48:17; 1. Yuhanna 5:3). İkinci olarak, tövbe etmeyen biriyle görüşmemek hem bizim ve cemaatteki kardeşlerin ruhen ve ahlaken zarar görmesini  önler hem de cemaatin iyi adını korur (1. Korintoslular 5:6, 7). Üçüncü olarak, Kutsal Kitap ilkelerine sıkıca bağlı kalmamız cemaatten çıkarılmış kişiye de yarar sağlayabilir. Adli heyetin kararını destekleyerek, o ana kadar ihtiyarların yardım çabalarına karşılık vermeyen kişinin yüreğini etkileyebiliriz. Sevdiği kişilerle arasındaki değerli ilişkiyi kaybetmek onun ‘aklının başına gelmesine’, suçunun ciddiyetini anlamasına ve Yehova’ya geri dönmek üzere adımlar atmasına yardım edebilir (Luka 15:17).

Cemaatten çıkarılan kişi ailemizden biriyse ona nasıl davranmalıyız? Böyle bir durumda aile üyeleri arasındaki yakın bağ ciddi bir vefa sınavına yol açabilir. Ortaya çıkabilecek bütün durumları burada ele alamasak da iki temel duruma bakalım.

Bazı durumlarda, cemaatten çıkarılan aile üyesi bizimle aynı evde yaşıyor olabilir. Onun cemaatten çıkarılmış olması aile bağlarını koparmadığından, ailece yapılan günlük faaliyetler ve ilişkiler devam edebilir. Bununla birlikte kişi sergilediği tutumla, hakikatte olan ailesiyle arasındaki ruhi bağı koparmayı tercih etmiştir. Dolayısıyla Tanrı’ya vefalı aile üyeleri artık onunla ruhi ilişkilerini sürdüremezler. Örneğin aile ibadeti için bir araya geldiklerinde cemaatten çıkarılmış kişi yanlarında bulunsa bile ibadete katılamaz. Fakat cemaatten çıkarılan kişi reşit olmayan bir çocuksa, anne babası hâlâ onu eğitmek ve terbiye etmekle sorumludur. Bu nedenle sevgi dolu anne babalar bu durumdaki çocuklarıyla Kutsal Kitabı inceleyebilirler * (Özdeyişler 6:20-22; 29:17).

Başka durumlarda, cemaatten çıkarılan kişi aynı evde yaşadığımız bir aile üyemiz olmayabilir. Bazı nadir durumlarda, halledilmesi gereken ailevi bir mesele için sınırlı görüşmeler yapılması gerekebilir. Ancak bunlar en az düzeyde tutulmalıdır. Vefalı Hıristiyanlar aynı evde yaşamadıkları  cemaatten çıkarılmış akrabalarıyla görüşmek için bahane aramaz. Aksine, Yehova’ya ve teşkilatına vefaları nedeniyle Kutsal Yazılara dayanan cemaatten çıkarma düzenlemesini desteklerler. Onların vefalı davranışı suç işleyen kişinin iyiliğinedir ve onun bu terbiyeden yararlanmasına yardımcı olabilir * (İbraniler 12:11).