خودارضایی عادتی ناسالم است که نه تنها افکار شخص را فاسد می‌کند و امیال خودخواهانه در او به وجود می‌آورد،‏ بلکه به رابطهٔ وی با یَهُوَه نیز صدمه می‌زند.‏ * شخصی که به این عمل عادت کرده است،‏ در تصوّر خود دیگران را وسیله‌ای برای ارضای میل جنسی خود می‌بیند.‏ چنین شخصی دیگر عشق و صمیمیت موجود در رابطهٔ جنسی را حس نمی‌کند و به این رابطه صرفاً به چشم یک واکنش غیر ارادی که با لذّتی زودگذر همراه است و تنش جنسی را تسکین می‌دهد،‏ می‌نگرد.‏ البته این تسکین موقتی است.‏ در واقع،‏ شخص در عوض آن که آتش امیال نفسانی خود را در خصوص «بی‌عفتی،‏ ناپاکی،‏ هوی و هوس» خاموش کند،‏ با خودارضایی بر آن هیزم می‌ریزد.‏—‏ کولُسیان ۳:‏۵‏.‏

پولُس رسول می‌نویسد:‏ ‹ای عزیزان،‏ بیایید خود را از هر ناپاکی جسم و روح بزداییم و با ترس از خدا،‏ تقدّس را به کمال رسانیم.‏› (‏۲قُرِنتیان ۷:‏۱‏)‏ اگر حس می‌کنید عمل کردن به این اندرز برایتان دشوار است،‏ دلسرد نشوید.‏ یَهُوَه،‏ خدای «غَفّار» همواره آمادهٔ بخشش است.‏ (‏مزمور ۸۶:‏۵؛‏ لوقا ۱۱:‏۹-‏۱۳‏)‏ در واقع،‏ همین که شخص در دل خود احساس پشیمانی می‌کند و با وجود هرازگاه افتادن در گرداب گناه تلاش می‌کند خود را از آن برهاند،‏ نشان می‌دهد که نگرشی صحیح دارد.‏ همچنین به خاطر داشته باشید که «خدا بزرگ‌تر از دل‌های ما است و از همه چیز آگاه است.‏» (‏۱یوحنا ۳:‏۲۰‏)‏ خدا کل شخصیت بندهٔ خود را می‌بیند،‏ نه صرفاً گناهان او را.‏ یَهُوَه،‏ خدای رحیم و بزرگوارمان با این شناخت باطنی از ما،‏ با دلسوزی به استدعاهای بنده‌اش که طلب رحمت  می‌کند،‏ گوش می‌دهد.‏ پس درست مثل کودکی که برای مقابله با مشکلی پیش پدرش می‌رود،‏ شما نیز از دعاهای متواضعانه و صمیمانه به پدر آسمانی‌تان خسته نشوید.‏ برکتی که یَهُوَه به شما خواهد داد،‏ وجدانی پاک است.‏ (‏مزمور ۵۱:‏۱-‏۱۲،‏ ۱۷؛‏ اِشَعْیا ۱:‏۱۸‏)‏ البته لازم است هماهنگ با دعاهای خود اقداماتی نیز صورت دهید؛‏ برای مثال،‏ باید تلاش کنید از همنشینان بد و هر گونه هرزه‌نگاری اجتناب کنید.‏ *

اگر مشکل شما با خودارضایی ادامه یافت،‏ لطفاً در مورد آن با والدین مسیحی یا دوستی که از لحاظ روحانی قوی است،‏ صحبت کنید.‏ *‏—‏ امثال ۱:‏۸،‏ ۹؛‏ ۱تِسالونیکیان ۵:‏۱۴؛‏ تیتوس ۲:‏۳-‏۵‏.‏