Sikj selfst tofrädstalen es eene Aunjewanheit, waut Jehova nuscht jleicht. * Doabie es eena daut ieeschte om sikj selfst bedocht un kjemt opp orreine Jedanken. Daut kaun bat doa komen, daut eena aundre bloos noch aus eene Sach aunsitt, aun dee eena siene Fleescheslost haben kaun. Dan brukt eena daut Jeschlajchtsläwen nich mea, om Leew to wiesen, oba om sikj selfst to erjazen un sien ieejnet Velangen to stellen. Oba dit Velangen kjemt emma wada opp. Un wan eena sikj selfst tofrädstalt, woat daut emma stoakja enne Städ daut eena jäajen de “sintliche Natua . . ., de Huararie, Orreinichkjeit un sintelje Liedenschoften” schauft (Kolossa 3:5).

De Apostel Paulus schreef: “Leewe Frind, wan ons dit aula vesproaken es, dan well wie ons nu von aules reinjen waut Kjarpa un Jeist besudelt, un en Gottesforcht heilich läwen” (2. Korinta 7:1). Veleicht felt die daut schwoa, disen Rot notokomen. Oba woa nich mootloos. Jehova es emma “reed to vejäwen” un to halpen (Psalm 86:5; Lukas 11:9-13). Daut dien Hoat die veuadeelt un daut du die bemieechst, met dise Aunjewanheit opptohieren, wiest, daut du de rajchte Jesennunk hast, wan du uk mol trigjfelst. Denkj doaraun: “Gott [es] jrata aus ons Hoat un weet, woo daut met aules steit” (1. Johanes 3:20). Gott sitt nich bloos onse Sinden; hee sitt, woo wie werkjlich sent. Hee es metfeelent un horcht too, wan wie  opprechtich om togoodhoolen froagen. Soo aus een Kjint siene Pape no Help frajcht, sell wie nich noloten, iernstlich un deemootich to bäden. Dan woat Jehova ons een reinet Jewessen jäwen (Psalm 51:3-14, 19; Jesaja 1:18). Oba bloos bäden es nich jenuach. Wie motten uk ons Poat doatoo doonen un biejlikj gaunz von noaktje Bilda ooda schlajchte Jesalschoft wajchbliewen. *

Wan dit noch nich jenuach deit, dan wudd daut goot sennen, met wäm äwa dise Sach to räden. Daut kunn biejlikj eent von diene christelje Elren sennen ooda een leeftolja, erfoarna Frint von de Vesaumlunk (Spricha 1:8-9; 1. Tessalonicha 5:14; Titus 2:3-5). *