۱،‏ ۲.‏ شما در پروژهٔ ساخت چه بنایی مشغول به کارید،‏ و چرا کیفیت کارتان بسیار اهمیت دارد؟‏

می‌توان گفت شما با جدّیت در پروژهٔ ساختن بنایی مشغول به فعالیت هستید.‏ در واقع بنایی که در دست ساخت است،‏ خود شمایید.‏ مدتی است که به فعالیت در این پروژه مشغولید؛‏ اما کار همچنان ادامه دارد.‏ بی‌شک تأیید می‌کنید که فعالیت در این پروژه هر چند مشکل،‏ اما رضایت‌بخش نیز بوده است.‏ همچنین می‌دانید که کیفیت این بنا بر زندگی امروز و آینده‌تان اثر دارد.‏ از این رو صرف‌نظر از هر آنچه پیش آید،‏ مصممید که دست از کار نکشید و در ساخت این بنا کوتاهی نکنید.‏

^۲ یهودا،‏ شاگرد عیسی تأکید کرد که ما باید در ساختن این بنا کوشا باشیم.‏ زمانی که او مسیحیان را ترغیب کرد که ‹خود را در محبتِ خدا نگاه دارند› راه و رسم آن را نیز بیان نموده،‏ گفت:‏ «خویشتن را بر ایمان بس مقدّس خود بنا کنید.‏» (‏یهودا ۲۰،‏ ۲۱‏)‏ اما چگونه می‌توانید ‹خویشتن را بنا کنید›؛‏ یعنی ایمانتان را استوار سازید تا در پناه محبت خدا بمانید؟‏ در اینجا می‌خواهیم سه جنبه را که یاری‌دهندهٔ ما در تقویت بنای ایمانمان است بررسی کنیم.‏

۳-‏۵.‏ الف)‏ شیطان برای گمراه کردن ما می‌خواهد که ما چه دیدی به خواسته‌های یَهُوَه داشته باشیم؟‏ ب)‏ دید ما به قوانین یَهُوَه چگونه باید باشد،‏ چنین دیدی چه تأثیری بر ما خواهد داشت؟‏ با مثالی توضیح دهید.‏

^۳ برای تقویت بنای ایمانمان بیش از هر چیز باید ایمانمان را به درستی  قوانین الٰهی قوی سازیم.‏ در طی مطالعهٔ این کتاب شما با برخی از خواسته‌های بجا و عادلانهٔ یَهُوَه از خادمینش در خصوص کردار و رفتارشان آشنا شدید.‏ نظرتان در مورد این خواسته‌ها چیست؟‏ شیطان می‌خواهد که قوانین،‏ اصول و معیارهای یَهُوَه در نظر شما دست‌وپاگیر و حتی ظالمانه به نظر آید.‏ این ترفند او در باغ عدن موفق بود و باید گفت تا به امروز نیز موفق بوده است.‏ (‏پیدایش ۳:‏۱-‏۶‏)‏ آیا این ترفند شیطان بر شما هم اثر خواهد کرد؟‏ مؤثر بودن آن تا حد بسیار زیادی به طرز فکر و دید شما به خواسته‌های یَهُوَه بستگی دارد.‏

^۴ مثالی می‌زنیم.‏ فرض کنید در پارکی زیبا قدم می‌زنید و متوجه می‌شوید که حصاری بسیار محکم و بلند راه را بر قسمتی از پارک بسته است.‏ منظرهٔ آن سوی حصار زیبا و چشمگیر است.‏ شاید ابتدا وجود این حصار به نظرتان بی‌مورد آید و حس کنید آزادی‌تان را محدود کرده است.‏ اما،‏ با دیدن شیری درنده و خشمگین در آن طرف حصار که به این سو و آن سو می‌گردد،‏ به چشم دیگری به آن حصار می‌نگرید!‏ حال متوجه می‌شوید که آن حصار حافظ شماست.‏ اما این تشبیه چه ارتباطی با وضعیت کنونی ما دارد؟‏ کتاب مقدّس به ما چنین هشدار می‌دهد:‏ «مراقب باشید،‏ زیرا دشمن شما ابلیس همچون شیری غرّان در گردش است و کسی را می‌جوید تا ببلعد.‏»—‏ ۱پِطرُس ۵:‏۸‏.‏

^۵ شیطان صیّادی درنده‌خوست.‏ از آنجا که یَهُوَه نمی‌خواهد ما طعمهٔ این صیّاد گردیم،‏ به ما قوانینی داده است تا خود را در مقابل «حیله‌های ابلیس» حفظ کنیم.‏ (‏اِفِسُسیان ۶:‏۱۱‏)‏ آری،‏ قوانین یَهُوَه نشانهٔ محبت او به ماست.‏ پس بیایید همواره در قوانین یَهُوَه تعمّق کنیم و به محبتی که در پس آن‌هاست پی ببریم.‏ به این ترتیب خواهیم دید که رعایت این قوانین به نفع ما و مایهٔ شادی و آرامش ماست.‏ یعقوب،‏ شاگرد عیسی نوشته است:‏ «آن که به شریعتِ کامل که شریعت آزادی است چشم دوخته،‏ آن را از نظر دور نمی‌دارد .‏ .‏ .‏ او در عمل خویش خجسته خواهد بود.‏»—‏ یعقوب ۱:‏۲۵‏.‏

۶.‏ بهترین راه استوار ساختن ایمانمان به قوانین و اصول عادلانهٔ یَهُوَه چیست؟‏ مثالی بزنید.‏

^۶ بهترین راه برای این که ایمان خود را به قانونگذارمان یَهُوَه و حکمت قوانین او استوار سازیم،‏ عمل کردن به احکام اوست.‏ برای مثال پیروی از  ‏«شریعت مسیح» عمل به این فرمان عیسی را شامل می‌شود که گفت به دیگران «تعلیم دهید که هر آنچه به شما فرمان داده‌ام،‏ به‌جا آورند.‏» (‏غَلاطیان ۶:‏۲؛‏ مَتّی ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰‏)‏ همچنین شرکت مرتب در جلسات به منظور پرستش یَهُوَه و تشویق یکدیگر نیز از جمله فرامین مهمی است که به مسیحیان داده شده است.‏ (‏عبرانیان ۱۰:‏۲۴،‏ ۲۵‏)‏ از دیگر قوانین یَهُوَه خدا این است که مرتباً،‏ به دفعات و صادقانه به او دعا کنیم‏.‏ (‏مَتّی ۶:‏۵-‏۸؛‏ ۱تِسالونیکیان ۵:‏۱۷‏)‏ با حفظ این قوانین در زندگی بیش از پیش به این حقیقت پی می‌بریم که این قوانین و فرامین در واقع راهنمایی‌هایی محبت‌آمیزند.‏ اطاعت از این قوانین شادی و رضایتی برایمان به ارمغان می‌آورد که در هیچ کجای این دنیای پرآشوب یافت نمی‌شود.‏ آیا تأمّل بر بهره‌ای که از رعایت قوانین یَهُوَه برده‌اید،‏ ایمانتان را به درستی آن‌ها استوارتر نمی‌سازد؟‏

۷،‏ ۸.‏ کلام خدا به آنانی که تصوّر می‌کنند نمی‌توانند قوانین عادلانهٔ یَهُوَه را برای مدتی طولانی حفظ کنند،‏ چه قوّت قلبی می‌دهد؟‏

^۷ برخی تصوّر می‌کنند که قادر نیستند برای مدت طولانی به قوانین یَهُوَه پای‌بند مانند.‏ این افراد ترس دارند که روزی قانون یَهُوَه را زیر پا گذارند.‏ اگر شما  هم زمانی چنین احساسی کردید،‏ این گفتهٔ یَهُوَه را به یاد آورید:‏ «من یَهُوَه خدای تو هستم و تو را تعلیم می‌دهم تا سود ببری و تو را به راهی که باید بروی هدایت می‌نمایم.‏ کاش که به اوامر من گوش می‌دادی،‏ آنگاه سلامتی [یعنی آرامش] تو مثل نهر و عدالت تو مانند امواج دریا می‌بود.‏» (‏اِشَعْیا ۴۸:‏۱۷،‏ ۱۸‏)‏ آیا تا به حال به دلگرمی و اعتمادی که در این کلمات نهفته است،‏ عمیقاً فکر کرده‌اید؟‏

^۸ در اینجا یَهُوَه به ما وعده داده است که اطاعت از او از دو جهت به نفع ماست.‏ اوّل این که آرامش ما همچون نهری،‏ آرام،‏ بی‌پایان و وافر خواهد بود؛‏ دوّم این که عدالت ما همچون موج‌های دریا،‏ تداوم خواهد داشت.‏ بی‌تردید زمانی که از ساحل،‏ حرکت امواج دریا را دنبال می‌کنید و می‌بینید که موجی پس از موجی دیگر به ساحل می‌آید،‏ مفهوم دوام و پایان‌ناپذیری در ذهنتان تداعی می‌شود.‏ یَهُوَه می‌گوید عدالت شما،‏ یعنی اعمال درست و عادلانه‌تان همین گونه پایان‌ناپذیر و همیشگی خواهد بود.‏ تا زمانی که تلاش شما بر آن باشد که به او وفادار بمانید،‏ او هرگز حمایتش را از شما دریغ نخواهد کرد.‏ ‏(‏مزمور ۵۵:‏۲۲ خوانده شود.‏)‏ آیا این گفته‌های دلگرم‌کنندهٔ یَهُوَه ایمانتان را به او و قوانین عادلانه‌اش استوار نمی‌سازد؟‏

۹،‏ ۱۰.‏ الف)‏ چرا بلوغ مسیحی هدفی فوق‌العاده برای مسیحیان است؟‏ ب)‏ داشتن دیدی روحانی چگونه به شادی فرد می‌انجامد؟‏

^۹ جنبهٔ دوّمی که شما را در ساختن بنای ایمانتان یاری می‌کند،‏ در این آیهٔ الهامی آشکار می‌گردد:‏ «به سوی بلوغ پیش برویم.‏» (‏عبرانیان ۶:‏۱‏،‏ ترجمهٔ مژده برای عصر جدید‏)‏ رسیدن به بلوغ برای یک مسیحی هدف فوق‌العاده‌ای است.‏ برخلاف کاملیت که اکنون برای ما انسان‌ها دست‌نیافتنی است،‏ رسیدن به بلوغ مسیحی برایمان امکان‌پذیر است.‏ به علاوه پیشرفت و رسیدن به بلوغ مسیحی خدمتمان را به یَهُوَه شادی‌بخش‌تر خواهد کرد.‏ چرا چنین است؟‏

^۱۰ پولُس رسول می‌گوید:‏ «آنان که نفسانی هستند،‏ به آنچه از نفس است می‌اندیشند،‏ امّا آنان که روحانی‌اند،‏ به آنچه از روح است.‏» (‏رومیان ۸:‏۵‏)‏ فرد روحانی کسی است که به بلوغ مسیحی رسیده و نگرشش به هر چیز همچون  یَهُوَه خداست.‏ (‏یوحنا ۴:‏۲۳‏)‏ دید نفسانی به شادی نمی‌انجامد؛‏ زیرا فردی با چنین طرز فکری خودمحور،‏ تنگ‌نظر و متمرکز بر امور مادی است.‏ اما دید فرد روحانی مایهٔ شادی اوست؛‏ زیرا به یَهُوَه «خدای متبارک» و شاد چشم می‌دوزد.‏ (‏۱تیموتائوس ۱:‏۱۱‏)‏ فرد روحانی خواهان رضایت و خشنودی یَهُوَه است و حتی هنگام سختی و مصیبت نیز شادی‌اش را از دست نمی‌دهد.‏ چرا؟‏ زیرا مصایب و سختی‌ها فرصتی برای مسیحی بالغ فراهم می‌آورد که اطاعت قلبی‌اش به یَهُوَه و دروغگو بودن شیطان را ثابت کند و دل یَهُوَه خدا را شاد سازد.‏—‏ امثال ۲۷:‏۱۱؛‏ یعقوب ۱:‏۲،‏ ۳ خوانده شود.‏

۱۱،‏ ۱۲.‏ الف)‏ پولُس در خصوص قدرت «تشخیص» مسیحیان چه می‌گوید،‏ و مفهوم واژهٔ «تربیت» چیست؟‏ ب)‏ برای آموزش بدن چه لازم است؟‏

^۱۱ واضح است برای این که به سوی بلوغ پیش برویم و مسائل را از دید یَهُوَه بنگریم باید سخت تلاش کنیم.‏ به این آیه توجه کنید:‏ «غذای سنگین از آنِ بالغان است که با تمرین مداوم،‏ خود را تربیت کرده‌اند که خوب را از بد تشخیص دهند.‏» (‏عبرانیان ۵:‏۱۴‏)‏ پولُس در این آیه اشاره می‌کند که برای تقویت قدرت تشخیصمان باید خود را «تربیت» کنیم.‏ او در اینجا از واژه‌ای استفاده کرده است که یونانیان در قرن اوّل عموماً برای آموزش‌های ژیمناستیک به کار می‌بردند.‏ این گفتهٔ پولُس نشان می‌دهد که برای تقویت قوهٔ تشخیصمان باید همچون یک ژیمناست سخت تلاش کنیم؛‏ اما چگونه؟‏

^۱۲ عضلات بدن انسان در بدو تولّد ناآزموده و حرکات او ناهماهنگ است.‏ آیا تا به حال در بحر حرکات یک نوزاد رفته‌اید؟‏ حرکات ناهماهنگ بازوها و دست‌های نوزاد نشان می‌دهد که هنوز قادر نیست جهت حرکت آن‌ها را تشخیص دهد.‏ گاه حتی مشتش به صورتش می‌خورد و متعجب از ضربهٔ آن اخم‌هایش در هم می‌رود.‏ * اما به تدریج یاد می‌گیرد با کمک دست‌ها و پاهایش چهاردست و  پا برود،‏ بعد روی دو پا راه رود و سپس بدود.‏ البته انسان قادر است حرکات بسیار پیچیده‌تری انجام دهد.‏ به عنوان مثال یک ژیمناست را در نظر بگیرید.‏ پرش‌ها و پیچ‌وتاب‌های نرم،‏ دقیق،‏ متوازن و زیبای او نشان می‌دهد که عضلات بدنش مدت‌ها آموزش دیده است.‏ آری،‏ مهارت‌های ژیمناست خودبه‌خود به وجود نیامده است،‏ بلکه حاصل سال‌ها تمرین و آموزش است.‏ ما می‌دانیم که تمرینات بدنی تنها «اندک فایده‌ای» به انسان می‌رساند،‏ اما واضح است که اگر چنین تلاشی را در راه تقویت قدرت تشخیصمان به کار گیریم،‏ فایدهٔ عظیمی خواهیم برد.‏—‏ ۱تیموتائوس ۴:‏۸‏.‏

۱۳.‏ چگونه می‌توانیم قدرت تشخیص خود را تقویت کنیم؟‏

^۱۳ در این کتاب به بررسی نکاتی پرداختیم که با کمک آن می‌توانید قدرت تشخیص خود را بالا ببرید و بدین شکل دید روحانی خود را تقویت کرده،‏ به یَهُوَه وفادار بمانید.‏ بجاست در تصمیمات روزانه‌تان،‏ همراه با دعا،‏ اصول الٰهی و قوانین موجود در کلام او را بررسی کنید.‏ هنگام تصمیم‌گیری از خود سؤال کنید:‏ ‹برای اتخاذ این تصمیم کدام اصل یا قانون کلام خدا به کار می‌آید؟‏ چگونه می‌توانم آن را به کار بگیرم؟‏ چگونه می‌توانم پدر آسمانی‌ام را از خود خشنود سازم؟‏› ‏(‏امثال ۳:‏۵،‏ ۶؛‏ یعقوب ۱:‏۵ خوانده شود.‏)‏ هر تصمیمی که به این طریق بگیرید،‏ قدرت تشخیصتان را آزموده‌تر می‌کند.‏ در واقع،‏ این نوعی «تربیت» ذهنی است که به شما کمک می‌کند دیدی روحانی به دست آورید.‏

۱۴.‏ برای پیشرفت روحانی باید عطش چه چیز را در خود ایجاد کنیم،‏ و چه خطری را نباید از نظر دور بداریم؟‏

^۱۴ همهٔ ما مسیحیان می‌توانیم به آنچه کتاب مقدّس «بلوغ» می‌خواند،‏ دست یابیم.‏ اما حتی پس از رسیدن به بلوغ مسیحی نیز می‌توانیم باز هم از لحاظ روحانی پیشرفت کنیم.‏ ما می‌دانیم که برای رشد به غذا نیاز است.‏ پولُس اشاره  می‌کند:‏ «غذای سنگین از آنِ بالغان است.‏» برای رشد ایمان نیز به غذای روحانی نیاز داریم.‏ به علاوه،‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «حکمت از همه چیز افضل است.‏» از آنجا که حکمت،‏ به معنی به‌کارگیری صحیح آموخته‌هایمان است،‏ لازم است در خود عطشی برای آموختن تعالیم الٰهی ایجاد کنیم.‏ (‏امثال ۴:‏۵-‏۷؛‏ ۱پِطرُس ۲:‏۲‏)‏ البته شناخت و حکمت الٰهی نباید ما را مغرور سازد.‏ ما باید مرتباً خود را محک بزنیم تا مبادا غرور یا خصوصیات بد دیگر در دل ما ریشه دواند و رشد کند.‏ پولُس نوشت:‏ «خود را بیازمایید تا ببینید آیا در ایمان هستید یا نه.‏ خود را محک بزنید.‏»—‏ ۲قُرِنتیان ۱۳:‏۵‏.‏

۱۵.‏ چرا محبت برای پیشرفت روحانی ما ضروری است؟‏

^۱۵ آیا پس از ساختن یک خانه کار روی آن تمام می‌شود؟‏ خیر.‏ یک خانه همواره نیاز به رسیدگی و مراقبت دارد.‏ گاه نیز تغییر در وضعیت ساکنان خانه ایجاب می‌کند که به مساحت خانه افزوده شود.‏ برای رسیدن به بلوغ مسیحی و حفظ روحانیتمان نیز نیاز به تلاشی مستمر است.‏ برای این منظور بیش از هر چیز باید همواره محبت به یَهُوَه و هم‌ایمانانمان را در خود بیشتر کنیم.‏ اگر محبت نداشته باشیم،‏ تمام آموخته‌ها و اعمالمان همچون طبلی میان‌تهی و سنجی پرهیاهو پوچ و بی‌ارزش خواهد بود.‏ (‏۱قُرِنتیان ۱۳:‏۱-‏۳‏)‏ اما محبت برای رسیدن به بلوغ مسیحی و حفظ روحانیتمان به ما کمک می‌کند.‏

۱۶.‏ شیطان چه افکاری را اشاعه می‌دهد،‏ و یَهُوَه به چه وسیله از ذهن ما محافظت می‌کند؟‏

^۱۶ حال می‌خواهیم به جنبه‌ای دیگر از بنای ایمان مسیحی بپردازیم.‏ پیرو واقعی مسیح برای این که ایمان خود را بنا کند،‏ باید مراقب طرز فکر خود باشد.‏ شیطان،‏ حاکم این دنیا در ایجاد یأس،‏ بدبینی،‏ سوءظن و افکار منفی در اذهان انسان‌ها استاد است.‏ (‏اِفِسُسیان ۲:‏۲‏)‏ این گونه افکار مثل موریانه‌هایی که خانه‌ای چوبی را ویران می‌کنند،‏ برای ذهن مسیحیان خطرناک است.‏ جای بسی خوشحالی است،‏ امیدی که یَهُوَه به ما داده است ذهن ما را از این افکار موریانه‌وار محافظت می‌کند.‏

۱۷.‏ چگونه کلام خدا حیاتی بودن امید را نشان می‌دهد؟‏

 ^۱۷ در کتاب مقدّس به بخش‌های مختلف لباس رزم روحانی اشاره شده است.‏ ما برای نبرد با شیطان و دنیای او به این لباس رزم نیاز داریم.‏ از بخش‌های مهم این لباس «کلاهخود» یعنی «امیدِ نجات» است.‏ (‏۱تِسالونیکیان ۵:‏۸‏)‏ در قدیم کلاهخود برای یک سرباز هنگام جنگ حیاتی بود.‏ قسمت خارجی کلاهخود اغلب از فلز و پوشش داخلی آن از نمد یا چرم ساخته می‌شد.‏ این کلاه جنگی تیرهایی را که به سر سرباز پرتاب می‌شد،‏ منحرف می‌ساخت و به این ترتیب تا حد زیادی از شخص محافظت می‌کرد.‏ همان طور که کلاهخود سر را از تیرهای دشمن محفوظ می‌دارد،‏ امید نیز ذهن را از افکار منفی محافظت می‌کند.‏

۱۸،‏ ۱۹.‏ چگونه امید عیسی به او کمک کرد که همواره به یَهُوَه وفادار بماند،‏ و ما چگونه می‌توانیم او را سرمشق قرار دهیم؟‏

^۱۸ عیسی بهترین نمونهٔ کسی است که امیدش را تا پای مرگ حفظ کرد.‏ سختی‌هایی که عیسی در شب آخر زندگی‌اش متحمّل شد در نظر گیرید.‏ یکی از یاران صمیمی‌اش تنها برای چند سکه به او خیانت کرد.‏ دیگری او را علناً انکار کرد.‏ باقی یاران نزدیکش نیز او را تنها گذاشته،‏ گریختند.‏ به علاوه،‏ هم‌قومان عیسی به ضدّ او بلند شدند و سربازان رومی را تهییج کردند که او را با زجر و شکنجه به قتل برسانند.‏ قطعاً موافقید که هیچ یک از ما طعم سختی و مشقّتی را که عیسی متحمّل شد،‏ نخواهد چشید.‏ اما چه چیز به عیسی قدرت تحمّل داد؟‏ در عبرانیان ۱۲:‏۲ آمده است:‏ «به‌خاطر آن خوشی که پیشِ رو داشت،‏ صلیب را تحمل کرد و ننگ آن را ناچیز شمرد و اکنون بر جانب راست تخت خدا نشسته است.‏» عیسی ‹آن خوشی‌ای› را که پیش رو داشت،‏ هرگز از نظر دور نداشت.‏

^۱۹ اما عیسی چه خوشی‌ای پیش رو داشت؟‏ او می‌دانست که با تحمّل آن مشقّات سهمی بزرگ در تقدّس نام پدرش ایفا خواهد کرد و محکم‌ترین گواه را بر دروغگو بودن شیطان ارائه خواهد داد.‏ به راستی که هیچ امیدی بیش از این‌ها در او خوشی ایجاد نمی‌کرد!‏ عیسی همچنین می‌دانست که یَهُوَه،‏ وفاداری او را پاداشی عظیم خواهد داد و او را به آغوش پرمهر خود در آسمان باز خواهد گرداند.‏ عیسی تحت سخت‌ترین شرایط هم این امید فوق‌العاده را از نظر دور  نداشت.‏ چقدر بجاست که ما مسیحیان نیز عیسی را سرمشق قرار دهیم.‏ در واقع،‏ ما نیز خوشی‌ای عظیم پیش رو داریم.‏ تصوّرش را بکنید،‏ یَهُوَه به فردفرد ما این افتخار را داده است که در تقدّس نام عظیمش سهمی داشته باشیم.‏ همچنین هنگامی که یَهُوَه را در مقام حاکم بر حق خود برمی‌گزینیم و تلاش می‌کنیم که تحت سخت‌ترین شرایط و وسوسه‌ها خود را در پناه محبت او نگاه داریم،‏ ثابت می‌کنیم که شیطان دروغگویی بیش نیست.‏

۲۰.‏ چه چیز می‌تواند به شما کمک کند که همواره افکار مثبت و امیدبخش بر ذهنتان حاکم باشد؟‏

^۲۰ یَهُوَه از صمیم دل مشتاق است که به خادمان وفادارش پاداش دهد.‏ (‏اِشَعْیا ۳۰:‏۱۸؛‏ مَلاکی ۳:‏۱۰ خوانده شود.‏)‏ او از این که آرزوهای معقول دل خادمانش را برآورده کند،‏ بسیار خرسند می‌شود.‏ (‏مزمور ۳۷:‏۴‏)‏ پس اجازه ندهید افکار منفی،‏ فاسد و ناسالمِ دنیای شیطان بر ذهن شما تأثیر گذارد.‏ ذهن خود را تماماً بر امیدی که پیش رو دارید،‏ معطوف کنید.‏ اگر حس می‌کنید که روحیهٔ دنیا بر ذهن و دلتان تأثیر گذاشته است،‏ از صمیم دل به یَهُوَه دعا کنید تا ‹آرامشی را که فراتر از تمامی عقل است،‏› به شما عطا نماید.‏ این آرامش الٰهی همواره دل و ذهن شما را محافظت خواهد کرد.‏—‏ فیلیپیان ۴:‏۶،‏ ۷‏.‏

۲۱،‏ ۲۲.‏ الف)‏ گروه بزرگی از مسیحیان از چه امید باشکوهی برخوردارند؟‏ ب)‏ برای شما کدام یک از وعده‌های فوق‌العادهٔ خدا جذاب‌تر است،‏ و شما مصمم به چه کاری هستید؟‏

^۲۱ لحظه‌ای بر امید فوق‌العاده‌ای که پیش رو دارید تأمّل کنید.‏ ممکن است  شما نیز در زمرهٔ گروه بزرگی باشید که از «عذاب عظیم» بیرون می‌آیند.‏ حال،‏ زندگی زیبایی را که پس از آن خواهید داشت مجسم کنید.‏ (‏مکاشفه ۷:‏۹،‏ ۱۴‏)‏ متأسفانه هیچ یک از ما تا به حال طعم زندگی‌ای فارغ از فشار و تأثیر شیطان را نچشیده است.‏ ما حتی نمی‌توانیم تصوّر کنیم که با از میان رفتن نفوذ شیطان و دیوهایش بر دنیا چه بار سنگینی از دوشمان برداشته خواهد شد.‏ اما می‌توانیم مطمئن باشیم که بدون این فشارها،‏ تحت حکمرانی عیسی و ۱۴۴٬۰۰۰ حکمران دیگر،‏ ساختن بهشتی بر روی زمین چه خوشی و سُرور عظیمی در پی خواهد داشت.‏ آری،‏ در آن زمان ضعف و بیماری از پهنهٔ زمین رخت خواهد بست،‏ عزیزانمان از خواب مرگ برخواهند خواست و ما به گونه‌ای زندگی خواهیم کرد که یَهُوَه در ابتدا برای نسل بشر در نظر داشت.‏ به راستی که چه امید زیبا و فوق‌العاده‌ای!‏ در آن زمان انسان به سوی کاملیت پیش خواهد رفت و در نهایت به بزرگ‌ترین پاداش خود که همانا ‹شریک شدن در آزادی پر جلال فرزندان خداست،‏› خواهد رسید.‏—‏ رومیان ۸:‏۲۱‏.‏

^۲۲ آزادی‌ای که یَهُوَه در آن زمان به شما خواهد بخشید اکنون برایتان غیرقابل تصوّر است.‏ راه رسیدن به این آزادی اطاعت است.‏ به نظر شما آیا حقیقتاً این پاداش عظیم الٰهی ارزش هر تلاشی را ندارد؟‏ آیا شما را مصمم نمی‌سازد که در تمام امور زندگی خود از او اطاعت کنید؟‏ پس امید است با عزمی استوار،‏ خود را بر ایمان مقدّستان بنا کرده،‏ تا ابد در پناه محبت خدا بمانید.‏