Кʹьлама 14

Һәр тьшти ну чедькьм

(Әʹйанти 21:1-5)

1. Жь кьред дьнйайе, мәрʹа кʹьфш дьбә

Кӧ Иса Мәсиһ пʹадшатийе дькә.

Ль әʹзман әwи шәрʹ кьр у шәрʹ бьр,

У сәр әʹрде жи wе һʹӧкӧм бькә.

(Леwәгәрʹандьн)

2. Бьра Оршәлима ну гьшк бьбиньн,

Әw чаwа бука бәрх бәдәw кьрьн.

Бь кәвьре бьһа хәмьланди йә,

У шәмала wе жь Йаһоwа йә.

(Леwәгәрʹандьн)

3. Әw шәһәр сәва һәр кәса шабун ә,

Шәв у рʹож дәре wе вәкьри нә.

Һʹәмуйе бьбиньн рʹонайа тә,

Wәки бьбьрьqьн пе шәwqа тә.

(ЛЕWӘГӘРʹАНДЬН)

Ша бьн! Хwәде тʹәви мә йә,

У нав мәда щиwар буйә.

Нә шин, нә гьри wе тʹӧнә бә,

Һесьр у мьрьн wе кʹӧта кә.

«Тьштед ну чекьм» Хwәде дьбежә,

Созе wи амьн, рʹаст ә.

(Бьньһерʹә ӧса жи Мәт. 16:3; Әʹйан. 12:7-9; 21:23-25.)