Canción 42
Miremos polos febles
1. Non che hai no mundo quen
todo o faga ben;
inda así, o noso Deus
compaixón nos ten.
Como nos ten amor,
concede o Seu perdón.
Non deixemos de axudar
a quen fráxil é.
2. “Son tan feble coma vós”,
Paulo afirmou;
foi por iso que Xesús
se sacrificou.
Dá forzas sempre Deus
ós febles, pois son Seus.
Consolemos sempre a quen
bágoas derramou.
3. Ós irmáns que febles son
non hai que xulgar,
máis ben temos que facer
por os alentar.
Sinte a súa dor
estando ó seu carón.
Imitemos a Xesús
ó lles axudar.
(Ver tamén Is. 35:3, 4; 2a Cor. 11:29; Gál. 6:2.)