سرود ۴۷
مژدهٔ ملکوت را برسانیم
(مکاشفه ۱۴:۶، ۷)
۱. قرنها حقیقتِ ملکوت بود پنهان
اما سّرِ موعود بر ما شد نمایان
محبت و عدالتِ یاه بیپایان
رحمت کند بخشد خطا را با احسان
مسیح شد پادشاه و سَروَرِ ایمان
ملکوتش دهد برکاتِ فراوان
یَهُوَه گلهای بساخته از یاران
که چون عروسِ عیسی باشند آن خوبان
۲. امروز کلامِ مژده را کنیم آغاز
یَهُوَه منشاء اسرار و رمز و راز
فرشتگان با ما این مژده را گویند
همکارِ ما در کارِ موعظه باشند
در هر کجا محبتِ تو را یابیم
سپاسِ نامِ پاکِ یاه را ما میخوانیم
این مژده را ما تا ابد همی گوییم
از نامِ شاهدانِ یَهُوَه شادیم
(به آیههای مَرقُس ۴:۱۱؛ اعمال ۵:۳۱ و ۱قُرِنتیان ۲:۱، ۷ نیز مراجعه نمایید.)