1. Miłość w sercu źródło swe ma,

w nim tkliwych uczuć płonie żar.

Kto siłę jej prawdziwą zna,

do bliźnich stale lgnie.

Bóg nam dał miłości tej wzór,

więc darzmy nią lojalny zbór.

Niech jej nie braknie nigdy już,

niech płynie z głębi serc.

Słowa wprowadzajmy w czyn,

krzepmy braci, by nie upadł nikt.

Dobroć okazujmy im,

chętnie swą podajmy dłoń.

Miłość każe nam o nich dbać,

cenić, szanować w każdy czas,

nie wyolbrzymiać drobnych wad.

Jedność zachowujmy wciąż

— miłość niechaj wyda plon.

2. Miłość ufna i szczera jest,

na braci nie obraża się,

złym podejrzeniom kładzie kres

— tak spaja Boży lud.

Przyjaźń wierna łączy nas dziś,

wciąż nam dodaje nowych sił.

Jak miło z braćmi razem być

tam, gdzie Jehowy duch.

W grzechu wszyscy ludzie tkwią,

często słowem swym zadają cios.

Zbożnych uczuć ceńmy moc,

nigdy nie szukajmy zwad.

Niech miłością tchnie cały zbór

— to znak oddanych Bogu sług,

to w świecie niepojęty cud.

Chwałę więc oddajmy Jah

— miłość nasza niechaj trwa.