1. Największym wśród ludzi był sam Chrystus Pan;

ambicji złej nie miał, co trawi ten świat.

Choć Bóg mu obiecał zaszczyty i tron,

to wciąż uniżony w swym sercu był on.

2. Kto szuka wytchnienia od brzemion i trwóg,

niech idzie za Mistrzem i bierze zeń wzór.

On jarzmo da miłe potulnym, co chcą

Królestwo ogłaszać i do Boga lgną.

3. ‛Wy braćmi jesteście’ — tak niegdyś rzekł Pan.

Kto pragnie być wielki, w pokorze niech trwa.

Bóg łaską obdarzy łagodny swój lud,

da ziemię potulnym, nagrodzi ich trud.