1. Kenn hjartans hugsan mína, Gud,

mítt sinn og alt, ið goymist har.

Eg vil, at alt, sum í mær býr,

skal vera gott og líka tær.

Og fái eg á náttartíð

av kvøl og stúran ongan frið,

lat tankan leita tá til tín

og tað, sum tú vilt kennast við.

2. Alt reint, alt satt og alla dygd,

alt elskuligt, alt gott og rætt,

tað dámliga, sum vinnur rós,

ger sinnið frítt og hjartað lætt.

So dýrabar tín hugsan, Gud,

eg grundi fegin á títt orð.

Fest lógir tínar í mítt sinn,

lær meg at stíga vísdóms spor.