1. Ó, verði hugsun hjarta míns,

hver hugleiðing þér þóknanleg.

Það stöðugt, Guð minn, styrki mig

er geng ég staðfastur þinn veg.

Er áhyggjur mér íþyngja

og órótt er að nóttu til

ég hugsa megi þá um þig

og það sem gott og rétt ég skil.

2. Það allt sem sannast satt og hreint

og sérhvern dyggðarinnar sið,

já, allt sem gott er afspurnar

ég hugsi um og öðlist frið.

Hver hugsun þín, Guð, einstök er,

þeim enginn festir tölu á.

Ég stöðugt orð þín íhuga

og verð því allur í þeim þá.