۱.‏ از ظلمِ دنیا مردم پریشانند،‏

گمراه و سرگردان مانند

پند و اندرزِ خدا را نخواهند،‏

راهِ راستی را نیابند

اما جماعتْ ما را شادی بخشد،‏

جانی تازه می‌بخشاید

امید و ایمانِ‌مان را به خدا،‏

استوار و قوی سازد

جماعتْ ما را به نیکی وادارد،‏

محبت را شناساند

زنده مانَد حقیقت در دلِ ما،‏

عشقِ ما را نگه دارد

 ۲.‏ یَهُوَه به خوبی ما را شناسد،‏

نیازِ ما را می‌داند

در جماعت پندِ خود را می‌گوید،‏

خوبیِ ما را می‌خواهد

آموزش می‌دهد او عدالت را،‏

حکمت را در دل‌ها کارَد

در زندگیْ ما را یاری رسانَد،‏

نورِ پاکش بر ما تابد

همهٔ برادران و خواهران،‏

با مهر و خوشی می‌خوانند

با محبتِ به هم در جماعت،‏

حکمتِ بالا را یابند