سرود ۱۳۴
بنگر خود را در دنیای نو
(مکاشفه ۲۱:۱-۵)
۱. بنگر خود را، بنگر مرا،
بنگر همه را در دنیای نو
به احساست، به آرامش،
به حقیقت بیندیش حالا
نه شریری غالب آید،
حکومتِ خدا سرفراز
آغازی نو گشت پدیدار بر زمین،
سرود خوانیم، از دل‌ها ستایش کنیم
یَهُوَه خدا، تمجید بر تو باد،
حکومتِ پسرت برقرار
می‌سراییم از دل، با سپاس می‌خوانیم
جلال و تمجید بر تو بادا تا ابد
۲. بنگر خود را، بنگر مرا،
بنگر به دنیای نو که رسید
نه وحشتی در دل آید،
وعده‌ها شد به انجام تمام
خیمهٔ او با انسان‌ها
گسترده گشته حالا با ما
حال بیدار شوند مردگان از آن خواب،
با هم سراییم ستایشِ خدا را
یَهُوَه خدا، تمجید بر تو باد،
حکومتِ پسرت برقرار
می‌سراییم از دل، با سپاس می‌خوانیم
جلال و تمجید بر تو بادا تا ابد
(به آیه‌های مزمور ۳۷:۱۰، ۱۱؛ اِشَعْیا ۶۵:۱۷؛ یوحنا ۵:۲۸ و ۲پِطرُس ۳:۱۳ نیز مراجعه نمایید.)
