Երգ 134
Կեանքդ պատկերացուր նոր աշխարհին մէջ
1. Պատկերացուր, թէ դուն եւ ես
պիտի ապրինք նոր աշխարհի մը մէջ. . .
Ի՞նչ պիտ’ զգաս, երբ որ տեսնես
թէ խաղաղութիւն կը վայելես։
Ամբարիշտը պիտի չիշխէ.
զայն պիտ’ փնտռես ու պիտ’ չգտնես։
Ատենը պիտի գայ դրախտ նոր երկրի,
եւ գովերգութիւն մեր սրտերէն պիտ’ յորդի. . .
(ԿՐԿՆԵՐԳ)
«Եհո՛վա Աստուած, ինչ լաւ ըրած ես,
իշխանութիւնը Որդւոյդ տուած ես։
Բերկրանքը մեր սրտին մեր երգէն կը բխի։
Ամէն փառք ու պատիւ քեզի կը պատկանի»։
2. Ահաւասիկ. . . թէ՛ դուն, թէ՛ ես,
կը վայելենք կեանքը դրախտին մէջ։
Բան մը չկայ, որ վախցնէ
եւ դառնութեան արցունքներ բերէ։
Եահի խօսքը կատարուեցաւ.
իր վրանը հոս տարածուեցաւ։
Հիմա ննջեցեալները պիտ’ արթնցնէ,
ուրախ սրտերով միաձայն պիտի երգենք. . .
(ԿՐԿՆԵՐԳ)
«Եհո՛վա Աստուած, ինչ լաւ ըրած ես,
իշխանութիւնը Որդւոյդ տուած ես։
Բերկրանքը մեր սրտին մեր երգէն կը բխի։
Ամէն փառք ու պատիւ քեզի կը պատկանի»։
(Տե՛ս նաեւ Սաղ. 37։10, 11. Եսա. 65։17. Յովհ. 5։28. Բ. Պետ. 3։13)
