KAPITEL 1
Een Paradies fa de Menschen
Gott moakt daut Weltaul un daut Läwen oppe Ieed. Hee moakt eenen volkomnen Maun un eene volkomne Fru un sat dee en eenen wundascheenen Goaden nenn. Hee jeft an Jebooten, waut see jehorchen sellen.
“AUM Aunfank muak Gott Himmel un Ieed” (1. Mose 1:1). Dise ieeschte Wieed enne Bibel sent sea bekaunt. Dee sent gaunz eefach jeschräwen un doch soo besonda. Dee wiesen doaropp han, om wäm daut en de Bibel daut mieeschte jeit: om dän aulmajchtjen Gott Jehova, dee daut Weltaul met de Sonn, de Mon, de Stierns uk onsen Ieedbaul jemoakt haft. En de näakjste Varzh jeit daut om de lange Tieden, wua Gott aunfunk de Ieed fa ons Menschen wonboa to moaken. Dise Tieden woaren enne Bibel aus Doag betieekjent. Gott muak aules wundascheen, soo aus wie daut aun de Natua seenen kjennen.
Oba nuscht oppe Ieed wia soo besonda aus de Mensch. De Mensch wia soo jemoakt, daut dee Gott likjend. Daut meent, dee kunn Gott siene Ieejenschoften nodoonen, biejlikj Leew un Weisheit. Gott muak dän ieeschten Mensch von Stoff ut de Ieed. Hee nand dän Adam un sad dän en een Paradies nenn. Daut wia de Goaden Eden. Gott haud disen Goaden selfst aunjeplaunt un gaunz met schmocke Fruchtbeem besat.
Gott sach, daut dän Maun een Poatna fäld. Hee neem eene Rebb von Adam un muak doavon eene Fru. Dan brocht hee dee no dän Maun un daut wort siene Ehefru. Dee wort lota Eva jenant. Adam säd dan ut groote Freid: “Dit es Knoaken von mienen Knoaken, un Fleesch von mien Fleesch.” Un Gott säd: “Doawäajen jeit een Maun von siene Elren wajch, un veeenicht sikj met siene Fru, un see sent eent” (1. Mose 2:22-24; 3:20).
Gott jeef Adam un Eva twee Jebooten. Ieeschtens sullen see sikj om de Ieed kjemren un dee unjahoolen. See sullen Nokomen haben, soo daut schlieslich de gaunze Ieed bewont wia. Tweedens sullen see von eenen jewessen Boom em Goaden nich äten. Daut wia de Boom, ‘dee daut Vestentnis jäwen kunn, waut goot un schlajcht wia’ (1. Mose 2:17). Wan see nich jehorchten, wudden see motten stoawen. Gott jeef dän Maun un de Fru derch dise Jebooten de Jeläajenheit, to wiesen, daut see am aus äaren Harscha haben wullen. Wan see jehorchten, wudden see uk äare Dankboakjeit un äare Leew to am bewiesen. See hauden werkjlich aulen Grunt, soo eenen gooden Harscha unjadon to sennen. Adam un Eva wieren gaunz un goa volkomen. Enne Bibel läs wie: “Gott sach waut hee jemoakt haud un hee sach daut daut sea goot wia” (1. Mose 1:31).
Stett sikj opp 1. Mose, Kapitels 1 un 2.
