กล่าวกันว่าประโยคถัดไปเป็นถ้อยคำเริ่มต้นที่รู้จักกันมากที่สุดเท่าที่เคยมีการบันทึกมา. “ในตอนเริ่มต้นพระเจ้าได้ทรงสร้างฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลก.” (เยเนซิศ 1:1, ล.ม.) ด้วยประโยคที่เรียบง่ายและน่าเกรงขามนี้ คัมภีร์ไบเบิลแนะนำเราให้รู้จักผู้ที่สำคัญที่สุดในพระคัมภีร์บริสุทธิ์ นั่นคือ พระยะโฮวา พระเจ้าองค์ทรงฤทธานุภาพทุกประการ. ข้อแรกในคัมภีร์ไบเบิลเปิดเผยว่า พระเจ้าเป็นพระผู้สร้างเอกภพที่กว้างใหญ่ไพศาลรวมทั้งลูกโลกที่เราอาศัยอยู่. ข้อถัด ๆ ไปอธิบายว่าในแต่ละช่วงที่ยาวนานซึ่งถูกเรียกว่าวันในความหมายเป็นนัย พระเจ้าทรงเตรียมแผ่นดินโลกเพื่อเราจะอาศัยอยู่และสร้างสิ่งมีชีวิตทุกสิ่งที่น่าพิศวงในธรรมชาติ.

ผลงานชิ้นเอกที่พระเจ้าทรงสร้างบนแผ่นดินโลกคือมนุษย์. มนุษย์ถูกสร้างตามแบบของพระเจ้า กล่าวคือสามารถสะท้อนคุณลักษณะต่าง ๆ ของพระเจ้าได้ เช่น ความรักและสติปัญญา. พระเจ้าสร้างมนุษย์จากผงคลีดิน. พระเจ้าตั้งชื่อให้เขาว่า อาดาม และให้เขาอยู่ในอุทยานที่เรียกว่าสวนเอเดน. พระเจ้าเองทรงจัดให้สวนนั้นเต็มไปด้วยต้นไม้ที่สวยงามและเกิดผล.

พระเจ้าทรงเห็นว่ามนุษย์จำเป็นต้องมีคู่. พระองค์ทรงสร้างผู้หญิงโดยใช้กระดูกซี่โครงซี่หนึ่งของอาดามแล้วมอบให้เป็นภรรยาของเขาซึ่งต่อมาได้ชื่อว่า ฮาวา. อาดามรู้สึกปลาบปลื้มใจถึงกับกล่าวเป็นเชิงกวีว่า “นี่เป็นกระดูกแท้และเนื้อแท้ของเรา.” พระเจ้าทรงอธิบายดังนี้: “เพราะเหตุนั้นผู้ชายจึงจะละบิดามารดาของตนไปผูกพันอยู่กับภรรยา: และเขาทั้งสองจะเป็นเนื้อหนังอันเดียวกัน.”—เยเนซิศ 2:22-24; 3:20

พระเจ้าให้พระบัญชาสองข้อแก่อาดามและฮาวา. ข้อแรก พระองค์บอกเขาให้ดูแลรักษาสวน และในที่สุดมีลูกหลานจนเต็มแผ่นดินโลก. ข้อสอง พระองค์ห้ามไม่ให้เขารับประทานผลไม้จากต้นเดียวเท่านั้นในบรรดาต้นไม้ในสวนที่กว้างใหญ่ คือ “ต้นไม้ที่ให้รู้ความดีและชั่ว.” (เยเนซิศ 2:17) หากพวกเขาไม่เชื่อฟัง เขาก็จะตาย. ด้วยพระบัญชาทั้งสองข้อนี้ พระเจ้าทรงให้ชายและหญิงมีโอกาสแสดงว่าพวกเขายอมรับพระองค์เป็นผู้ปกครองของเขา. การเชื่อฟังของทั้งสองยังแสดงให้เห็นด้วยว่าเขารักและสำนึกบุญคุณพระผู้สร้าง. พวกเขามีเหตุผลทุกประการที่จะยอมรับการปกครองที่เปี่ยมด้วยความกรุณานี้. มนุษย์สมบูรณ์ทั้งสองไม่มีที่ติ. คัมภีร์ไบเบิลบอกเราว่า “พระเจ้าทอดพระเนตรดูสิ่งทั้งปวงที่พระองค์ทรงสร้างไว้นั้นเห็นว่าดีนัก.”—เยเนซิศ 1:31

—จากเยเนซิศบท 1 และ 2.