مزامیر حجیم‌ترین کتاب از کتب کتاب مقدّس است.‏ کل این کتاب در مدت هزار سال نگاشته شده است.‏ سُراینده‌گان کتاب مزامیر به طور بی‌سابقه‌ای ایمان خود را با احساساتی گرم و زیبا ابراز کرده‌اند.‏ در این اشعار انواع احساسات انسان‌ها مشاهده می‌شود؛‏ احساساتی گرفته از شادی،‏ تمجید و شکرگزاری تا غم،‏ تأثر و توبه.‏ به روشنی می‌توان دید که مزمورنویسان رابطه‌ای صمیمی و گرم با خدا داشتند.‏ به برخی از موضوع‌های این اثر شاعرانه توجه کنید.‏

یَهُوَه پادشاهی برحق است که شایستهٔ پرستش و تمجید می‌باشد.‏ در مزمور ۸۳:‏۱۸ آمده است:‏ «تو که اسمت یَهُوَه می‌باشد‏،‏ به تنها بر تمامیِ زمین متعال هستی.‏» در چندین مزمور،‏ یَهُوَه خدا به دلیل آفرینشش ستوده شده است؛‏ مانند آسمان پر ستاره،‏ عجایب حیات در زمین و بدن شگفت‌انگیز انسان.‏ (‏مزامیر ۸،‏ ۱۹،‏ ۱۳۹،‏ ۱۴۸‏)‏ در برخی دیگر خدا به دلیل نجات و حفاظت خادمان وفادارش تمجید شده است.‏ (‏مزامیر ۱۸،‏ ۹۷،‏ ۱۳۸‏)‏ در بعضی مزامیر نیز یَهُوَه خدای عادلی توصیف شده است که ستمدیدگان را نجات و شریران را مجازات می‌کند.‏ —‏ مزامیر ۱۱،‏ ۶۸،‏ ۱۴۶‏.‏

یَهُوَه عاشقان خود را تسلّی می‌دهد و به آن‌ها کمک می‌کند.‏ مزمور ۲۳ شناخته‌ترین مزموری است که داود در آن یَهُوَه خدا را همچون چوپانی توصیف می‌کند؛‏ چوپان مهربانی که گوسفندان خود را راهنمایی،‏ حمایت و مراقبت می‌نماید‏.‏ مزمور ۶۵:‏۲ به پرستندگان یادآوری می‌کند که یَهُوَه ‹شنوندهٔ دعاست.‏› بسیاری که مرتکب گناه شده‌اند با خواندن مزمور ۳۹ و ۵۱ تسلّی یافته‌اند.‏ در این دو مزمور،‏ داود صادقانه از گناهان بزرگ خود توبه می‌کند و ایمان خود را به این که یَهُوَه او را می‌بخشد ابراز می‌نماید.‏ مزمور ۵۵:‏۲۲ خواننده را ترغیب می‌کند که به یَهُوَه توکّل کند و تمام مشکلات خود را به او بسپارد.‏

یَهُوَه از طریق ملکوت یعنی پادشاهی مسیح دنیا را تغییر خواهد داد.‏ برخی قسمت‌های مزامیر در رابطه با مسیح‏،‏ پادشاه موعود است.‏ مزمور ۲ پیشگویی می‌کند این حاکم،‏ قوم‌های شریر را که با او مخالفت می‌کنند نابود خواهد کرد.‏ مزمور ۷۲ روشن می‌سازد که این پادشاه به قحطی،‏ بی‌عدالتی و ظلم پایان می‌دهد.‏ بر طبق مزمور ۴۶:‏۹ خدا از طریق حکومت مسیح به جنگ‌ها خاتمه می‌دهد و تمام سلاح‌ها را از بین می‌برد.‏ در مزمور ۳۷‏،‏ می‌خوانیم که شریر دیگر وجود نخواهد داشت،‏ ولی انسان‌های درستکار تا ابد بر زمین زندگی خواهند کرد و از صلح و هماهنگی در جهان لذّت خواهند برد.‏

‏—‏بر اساس کتاب مزامیر‏.‏