ХУДА Әйсаға башқа инсанлар қилалмайдиған ишларни қилиш күч-қудритини бәргән еди. У дайим көпчиликниң көз алдида, нурғунлиған мөҗүзиләрни көрсәткән. Шу мөҗүзиләрни көрситиш арқилиқ, Әйса адәмзатниң йешилмәй келиватқан еғир мәсилилирини йеңишкә күч-қудритиниң барлиғини көрсәтти. Бир нәччә мисалларни қараштурайли.

Ачарчилиқ. Әйсаниң биринчи мөҗүзиси суни яхши шарапқа өзгәртиш болған. Икки қетим, у қорсиғи ач қалған нәччә миң кишини пәқәт бир қанчә нан вә белиқлар билән тойғузған. Һәр иккилисидила нурғун йемәклик ешип қалған еди.

Кесәлләрни сақайтиш. Әйса «һәрхил ағриқ-силақларни» сақайтқан (Мәтта 4:23). Мәсилән, у қарғу, гас, ақсақ-чолақ, мейип-накар, тутқақлиқ вә мохо кесәллири болғанларни сақайтқан еди. У сақайталмайдиған кесәл йоқ болған.

Хәтәрлик боран-чапқунларни тизгинләш. Бир қетим, Әйса шагиртлири билән Җәлилийә көлидә қарши тәрипигә кемә билән үзүп келиватқанда, туюқсиз қаттиқ боран-чапқун башлинип кәтти. Шагиртлар наһайити қорқушуп кәткән еди. Бирақ Әйса һодуқмастин, боран-чапқунға қарап: «Тохта! Тиничлан!» дегән. Шуниң билән боран тохтап, җим-җит болуп қалди (Марк 4:37—39). Йәнә бир қетим қаттиқ боран-чапқун болғанда, Әйса су үстидә маңған (Мәтта 14:24—33).

Җинларни бойсундуруш. Җинлар инсанлардин көп күчлүк. Худаниң шу явуз дүшмәнлиридин қутулушқа нурғун кишиләрниң күчи йәтмәйду. Амма Әйса нурғун қетим җинларға адәмләрни ташлап кетишкә буйруғанда, улар беқинған. У җинлардин қорқмиған. Әксичә, җинлар униң күч-қудритиниң қәйәрдин кәлгәнлигини билгәнлигидин униңдин қорққатти.

Өлүм үстидин ғәлибә қилиш. «Ахирқи дүшмән» дәп аталған өлүмни һеч қандақ инсан йеңәлмәйду (Коринтлиқларға 1-хәт 15:26). Лекин Әйса пәйғәмбәр өлүкләрни тирилдүргән. Мәсилән, бир тул аялниң өлүп кәткән ялғуз оғлини вә қаттиқ қайғу-һәсрәт чекиватқан бир ата-аниниң кичик қизини тирилдүргән. Йәнә Әйса, өлгинигә төрт күнчә болған йеқин дости Лазарни қайғуруп матәм тутуватқан бир топ кишиләрниң алдида өлүмдин тирилдүрүп, әҗайип мөҗүзә көрсәткән. Һәтта Әйсаниң әң әшәддий дүшмәнлири, униң көрсәткән мошу мөҗүзисини етирап қилған (Йоһан 11:38—48; 12:9—11).

Әйса ярдәм қилғанларниң һәммиси әң ахирида өлүп кәттиму? Шундақ. Ундақта, Әйса немә үчүн шундақ мөҗүзиләрни көрсәткән? Чүнки шу мөҗүзиләрниң йәнә башқа муһим әһмийити болған. Шулар Мәсиһниң падишалиғиға тегишлик барлиқ бәшарәтләрниң кәлгүсидә әмәлгә ашурулидиғанлиғини испатлиған еди. Шуңа, Худа тайинлиған падишаниң ачарчилиқ, кесәллик, хейим-хәтәр вә җинлар һәтта өлүмни пүтүнләй йоқиталайдиғанлиғиға шәк-шубһисиз ишәш қилалаймиз. Чүнки Худаниң бәргән күч-қудритини Әйса аллиқачан көрсәтти.

Мәтта, Марк, Луқа вә Йоһан китаплириға асасланған.