PIŞTÎ ku sê roj bi ser mirina Îsa re bihûrîbûn, ji şagirtên wî yên jin hinek hatin ser gorê, lê wan kevirê ku deriyê gorê pê hatibû girtin, ji cihê wî gindirîbûyî dîtin. Herweha hundirê gorê jî vala bû.

Li wir du milyaket li wan xuya bûn. Ji wan yekî weha got: “Hûn li Îsayê Nisretî ... digerin. Ew ji mirinê” hatiye vejandin (Marqos 16:6). Jinan ji wir dest bi bezînê kir û xwestin ku vê yekê ji şandiyên wî re bêjin. Ew di rê de rastî Îsa hatin. Wî ji wan re got: “Netirsin; herin û ji birayên min re bêjin ku bila ew biçin Celîlê û ewê li wir min bibînin!” (Metta 28:10).

Di heman rojê de piştî çend saetan, du şagirtên Îsa ji Orşelîmê diçûn gundê Emwasê. Di rê de yekser yekî biyan beşdarî wan bû û ji wan re got, hûn derbarê çi mijarê de qise dikin. Ev zilam Îsayê ku ji mirinê hatibû vejîn bû, lê ew bi şiklekî ku di destpêkê de neyê naskirin li wan xuya bûbû. Herdu şagirtan bi awayeke xemgîn jê re gotin, ku ew derbarê Îsa de dipeyivin. Yê biyan jî, li ser vê yekê dest pê kir derbarê Mesîh de, tevahiya xalên di Nivîsarên Pîroz de, ji wan re şîrove kirin. Bi rastî jî, hemû tiştên ku ji berê ve derbarê Mesîh de hatibûn ragihandin, yek bi yek di jiyana Îsa de pêk hatibûn. * Lê gava şagirtan fêm kirin, yê biyan Îsayê ku bi awayeke ruh hatiye vejandine, ew yekser li ber çavê wan winda bû.

Herdu şagirt bilez vegerîn Orşelîmê. Wan şandî li wir dîtin; ew hemû li cem hev bûn û deriyê cihê ku lê bûn, bi awayeke zexim hatibû girtin. Gava herdu zilaman tiştên ku hatibûn serê wan ji şandiyan re digotin, yekser Îsa li wan xuya bû. Lê şopînerên wî li vê yekê şaş û metal mabûn û ji çavên serê xwe bawer nedikirin. Îsa ji wan re got: “Çima di dilê we de şik dizên? ... Û wî ji wan re got: Wusa hatiye nivîsîn ku Mesîh wê eziyetê [cefayê] bikişîne û wê roja sêyemîn ji nav miriyan [bê vejandin]” (Lûqa 24:38, 46).

Îsa piştî ku hat vejandin di pêvejoya 40 rojan de, gelek caran li şagirtên xwe xuya bû. Ew carekê li ajaweyeke ku ji 500 kesan zêdetir bû jî, xuya bû! Wî di vê bûyerê de, bi îhtimaleke pirr mezin ji wan re ev peywira girîng da: “Niha hûn herin, hemû neteweyan bikin şagirtên min ... Û bi girtina hemû tiştên ku min ji we re [ferman dane] hînî wan bikin. Û a vay, ez hemûya rojan, heta dawiya [cîhanê] bi we re me!” (Metta 28:19, 20).

Îsa wexta ku cara dawîn li 11 şandiyên xwe yên dilsoz xuya bû, ji wan re ev soz da: “Lê gava ku ruhê pîroz bê ser we, hûnê hêzê bistînin û ... heta bi kûjê [cîhanê] yê herî dûr bibin şahidên min” (Karên Şandiyan 1:8, MIZ). Ew paşê hat hilkişandinî jor û gava ber bi ezmên ve bilind dibû, ji aliyê ewrekî ve hat nixûmandin, da ku ji ber çavên şagirtan bê veşartin.

Ji Metta beş 28; Marqos beş 16; Lûqa beş 24; Yûhenna beşên 20 û 21; 1. Korîntî 15:5, 6.