یَهُوَه اوّلین زن،‏ یعنی حوّا را آفرید و او را به همسری آدم درآورد.‏ —‏پیدایش ۲:‏۲۱،‏ ۲۲‏.‏

یَهُوَه آن‌ها را با ذهن و بدنی کامل و بی‌نقص آفرید.‏

خانهٔ آن‌ها در بهشت یا باغ عدن بود؛‏ باغی بسیار زیبا با درخت‌های میوه و حیوانات گوناگون.‏ رودخانه‌ای نیز از این باغ می‌گذشت.‏

یَهُوَه با آدم و حوّا صحبت می‌کرد و به آن‌ها آموزش می‌داد.‏ اگر آن‌ها به سخنان یَهُوَه گوش می‌دادند،‏ می‌توانستند تا ابد در بهشت روی زمین زندگی کنند.‏

یَهُوَه درخت میوه‌ای را به آدم و حوّا نشان داد و به آن‌ها گفت که اگر از میوهٔ آن درخت بخورند،‏ خواهند مرد.‏

یکی از فرشتگان در مقابل خدا سرکشی کرد.‏ این فرشتهٔ بدکار،‏ شیطان یا ابلیس است.‏

شیطان نمی‌خواست که آدم و حوّا به فرمان یَهُوَه گوش دهند.‏ بنابراین،‏ با استفاده از ماری به حوّا گفت که اگر از میوهٔ آن درخت بخورد،‏ نخواهد مرد،‏ بلکه مثل خدا خواهد شد.‏ البته،‏ شیطان دروغ می‌گفت.‏—‏پیدایش ۳:‏۱-‏۵‏.‏