ហេតុអ្វីឪពុកម្ដាយនិងខ្ញុំឈ្លោះគ្នាគ្រប់ពេល?
ជំពូកទី២
ហេតុអ្វីឪពុកម្ដាយនិងខ្ញុំឈ្លោះគ្នាគ្រប់ពេល?
ក្នុងសាច់រឿងនេះ ការប្រកែកគ្នាមួយបានចាប់ផ្ដើម។ រ៉ាជែលមានចំណែកដែលនាំឲ្យមានការប្រកែកគ្នា។ នៅបន្ទាត់ខាងក្រោម សូមសរសេរចំណុចមិនល្អបីយ៉ាងរបស់រ៉ាជែល រួចប្រៀបធៀបជាមួយនឹង« ចម្លើយ»ក្នុងប្រអប់នៅទំព័រទី២០។
․․․․․
កាលពីយប់ថ្ងៃពុធ រ៉ាជែល អាយុ១៧ឆ្នាំ ទើបតែធ្វើការងារផ្ទះរួច ហើយចង់សម្រាក។ ដូច្នេះ នាងក៏ទៅបើកទូរទស្សន៍ ហើយទម្រេតខ្លួនលើកៅអី!
ភ្លាមនោះ ម្ដាយចូលមកទាំងទឹកមុខមិនសប្បាយ ហើយនិយាយថា៖ «រ៉ាជែល! ហេតុអ្វីមកអង្គុយមើលទូរទស្សន៍ឥតប្រយោជន៍ចឹង ម៉េចមិនទៅជួយធ្វើលំហាត់ប្អូន? ម៉ាក់ប្រាប់អីកូនមិនដែលធ្វើតាមទេ!»។
រ៉ាជែលរអ៊ូថា៖ «ហឺយ ទៀតហើយ»។
ម្ដាយមើលមុខ ហើយសួរថា៖ «ថាម៉េចមិញ?»។
រ៉ាជែលធ្វើមុខឌឺ ទាំងដកដង្ហើមធំថា៖ «គ្មានអីទេម៉ាក់»។
ម្ដាយខឹងណាស់ ក៏ប្រាប់ថា៖ «កុំបញ្ចេញសំឡេងចឹងដាក់ម៉ាក់ឲ្យសោះ!»។
រ៉ាជែលបកសងទៅម្ដាយវិញថា៖ «ចុះឥឡូវ ម៉ាក់កំពុងប្រើសំឡេងបែបណាដាក់ខ្ញុំ?»។
រ៉ាជែលមិនបានសម្រាកទេ . . . ជម្លោះក៏ផ្ទុះឡើងម្ដងទៀត។
តើប្អូនធ្លាប់ជួបរឿងដូចនោះទេ? តើប្អូននិងឪពុកម្ដាយឧស្សាហ៍ឈ្លោះគ្នាទេ? បើមែន សូមចំណាយពេលបន្តិចដើម្បីគិតអំពីស្ថានភាពរបស់ប្អូន។ តើអ្វីជាមូលហេតុដែលនាំឲ្យកើតរឿងប្រកែកគ្នាញឹកញាប់? សូមគូសសញ្ញា ✔ នៅក្នុងប្រអប់ដែលត្រូវនឹងរឿងរបស់ប្អូន ឬសរសេរមូលហេតុនៅបន្ទាត់ក្បែរពាក្យ«ផ្សេងទៀត»។
□ អាកប្បកិរិយា
□ ការងារផ្ទះ
□ សម្លៀកបំពាក់
□ ដល់ម៉ោងទៅផ្ទះ
□ ការកម្សាន្ត
□ មិត្តភក្ដិ
□ ភេទផ្ទុយ
□ ផ្សេងទៀត ․․․․․
មិនថាមូលហេតុអ្វីក៏ដោយ ការឧស្សាហ៍ប្រកែកគ្នាធ្វើឲ្យប្អូននិងឪពុកម្ដាយមានអារម្មណ៍មិនល្អ។ ជាការពិត ពេលខ្លះប្អូនប្រហែលជាធ្វើពុតយល់ស្របនឹងសម្ដីទាំងអស់របស់ឪពុកម្ដាយ ដោយមិនប្រាប់ពីគំនិតរបស់ប្អូនដល់ពួកគាត់ឡើយ។ ប៉ុន្តែ តើព្រះចង់ឲ្យប្អូនធ្វើដូច្នោះទេ? មិនមែនទេ។ តាមពិត គម្ពីរបង្គាប់ប្អូនឲ្យ«គោរពឪពុកនិងម្ដាយ»។ (អេភេសូរ ៦:២, ៣) គម្ពីរក៏លើកទឹកចិត្តប្អូនឲ្យបង្វឹកបង្ហាត់ និងចេះប្រើ«សមត្ថភាពរិះគិត»របស់ខ្លួនដែរ។ (សុភាសិត ១:១-៤; រ៉ូម ១២:១) ពេលប្អូនធ្វើដូច្នេះ ប្អូននឹងមានគោលជំហរឬគំនិតរបស់ខ្លួន ហើយគោលជំហរខ្លះអាចនឹងខុសគ្នាពីឪពុកម្ដាយប្អូន។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ក្នុងក្រុមគ្រួសារដែលអនុវត្តតាមគោលការណ៍គម្ពីរ ឪពុកម្ដាយនិងកូនអាចនិយាយគ្នាដោយចិត្តស្ងប់ ទោះជាពួកគេម្នាក់ៗមានគំនិតខុសគ្នាក្ដី។—កូឡុស ៣:១៣
តើតាមរបៀបណាប្អូនអាចនិយាយជាមួយឪពុកម្ដាយដោយមិនឈ្លោះប្រកែក? ស្រួលឲ្យប្អូននិយាយថា៖ «នោះជាកំហុសរបស់ប៉ាម៉ាក់ខ្ញុំ។ ពួកគាត់ស្ដីនេះស្ដីនោះឲ្យខ្ញុំឥតឈប់!»។ ប៉ុន្តែ សូមគិត ប្អូនមិនអាចផ្លាស់ប្ដូរអ្នកឯទៀត និងឪពុកម្ដាយតាមចិត្តប្អូនបានទេ។ តាមពិត មនុស្សតែម្នាក់គត់ដែលអាចផ្លាស់ប្ដូរបាន គឺប្អូនខ្លួនឯង។ បើប្អូនព្យាយាមរក្សាអារម្មណ៍ល្អ នោះឪពុកម្ដាយទំនងជាត្រជាក់ចិត្តជាង ហើយស្ដាប់ប្អូនបកស្រាយ។
ដូច្នេះ សូមពិនិត្យមើលអ្វីដែលប្អូនអាចធ្វើដើម្បីកុំឲ្យមានការប្រកែកគ្នា។ បើប្អូនអនុវត្តយោបល់ខាងក្រោម ប្អូននឹងទទួលបានជំនាញថ្មីក្នុងការសន្ទនា ដែលសូម្បីតែឪពុកម្ដាយប្អូនក៏ភ្ញាក់ផ្អើលនឹងរបៀបនិយាយរបស់ប្អូនដែរ។
● គិតមុនឆ្លើយ។ ពេលឪពុកម្ដាយស្ដីបន្ទោស ប្អូនមិនត្រូវឆ្លើយផាំងទៅវិញដោយមិនគិតឡើយ។ ឧបមាម្ដាយនិយាយថា៖ «ហេតុអីមិនលាងចាន?។ កូនមិនដែលជួយស្អីសោះ!»។ ប្អូនប្រហែលតបភ្លាមថា៖ «ហេតុអីម៉ាក់ចេះតែស្ដីឲ្យខ្ញុំចឹង?»។ ប៉ុន្តែ ពេលនោះសូមប្រើសមត្ថភាពរិះគិត ដោយព្យាយាមយល់ពីអារម្មណ៍ដែលនាំឲ្យម្ដាយនិយាយបែបនោះ។ ជាធម្មតា ពេលនិយាយពាក្យ«តែងតែ»ឬ«មិនដែល» តាមពិតមិនមានន័យដូច្នេះទេ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ សម្ដីរបស់ពួកគាត់បញ្ជាក់ពីអារម្មណ៍មួយដែលនៅក្នុងចិត្ត។ តើអាចជាអារម្មណ៍អ្វី?
ម្ដាយប្អូនប្រហែលជាមួម៉ៅ ដោយសារគាត់មានការងារផ្ទះច្រើនពេក ហើយចង់ប្រាកដថាកូនអាចជួយសម្រាលកិច្ចការគាត់បានខ្លះ។ ដូច្នេះ ការពោលពាក្យថា៖ «ហេតុអីម៉ាក់ចេះតែស្ដីឲ្យខ្ញុំចឹង?» ប្រហែលជាធ្វើឲ្យស្ថានភាពកាន់តែយ៉ាប់! ជាជាងនិយាយដូច្នោះ សូមប្អូននិយាយអ្វីដែលធ្វើឲ្យម្ដាយមានអារម្មណ៍ស្រួល។ ជាឧទាហរណ៍ ប្អូនអាចនិយាយថា៖ «ខ្ញុំសុំទោសម៉ាក់។ ខ្ញុំនឹងទៅលាងចានភ្លាម»។ ប៉ុន្តែ សូមប្រយ័ត្ន កុំនិយាយឌឺ។ ការតបឆ្លើយដោយយល់ចិត្តម្ដាយ នោះទំនងជាធ្វើឲ្យគាត់ត្រជាក់ចិត្តជាង ហើយគាត់អាចប្រាប់ប្អូនពីបញ្ហាពិតប្រាកដ ដែលនាំឲ្យគាត់មានអារម្មណ៍ដូចនោះ។ a
តើឪពុកឬម្ដាយរបស់ប្អូនប្រហែលជានិយាយពាក្យណាខ្លះដែលធ្វើឲ្យប្អូនខឹង? សូមសរសេរពាក្យទាំងនោះនៅបន្ទាត់ខាងក្រោម។
․․․․․
ឥឡូវសូមគិតអំពីរបៀបតបឆ្លើយដែលបង្ហាញថា ប្អូនយល់ពីអារម្មណ៍របស់ឪពុកម្ដាយ។
․․․․․
● និយាយដោយមានសុជីវធម៌។ តាមរយៈបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ប្អូនស្រីមីសែលបានរៀនថារបៀបដែលនាងនិយាយទៅកាន់ម្ដាយ គឺសំខាន់ណាស់។ មីសែលប្រាប់ថា៖ «មិនថាយើងមានគំនិតខុសគ្នារឿងអ្វីទេ តែអ្វីដែលម្ដាយខ្ញុំមិនចូលចិត្តគឺទំហំសំឡេងរបស់ខ្ញុំ»។ បើប្អូនឧស្សាហ៍មានរឿងបែបនេះ សូមរៀននិយាយដោយប្រើទំហំសំឡេងល្មម បែបទន់ភ្លន់ ហើយជៀសវាងប្រើទឹកមុខឌឺ ឬកាយវិការដែលមិនគួរសម។ (សុភាសិត ៣០:១៧) បើប្អូនឃើញថាខ្លួនពិបាកទប់អារម្មណ៍ សូមអធិដ្ឋានខ្លីៗនៅក្នុងចិត្ត។ (នេហេមា ២:៤) ប្រាកដណាស់ មិនមែនប្អូនអធិដ្ឋានសុំព្រះ‹ធ្វើឲ្យឪពុកម្ដាយឈប់ស្ដីបន្ទោសប្អូននោះទេ› តែអធិដ្ឋានសុំលោកជួយប្អូនឲ្យចេះគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍របស់ខ្លួន ដើម្បីកុំឲ្យប្អូនបន្ថែមសាំងទៅលើភ្លើង។—យ៉ាកុប ១:២៦
នៅបន្ទាត់ខាងក្រោម សូមសរសេរប្រតិកម្មមិនល្អដែលប្អូនឧស្សាហ៍មាន ពេលនិយាយជាមួយនឹងឪពុកម្ដាយ។
ពាក្យសម្ដី៖
․․․․․
ទឹកមុខនិងកាយវិការ៖
․․․․․
● ស្ដាប់។ គម្ពីរចែងថា៖ «អ្នកណាដែលនិយាយច្រើន គង់តែមានកំហុសជាមិនខាន»។ (សុភាសិត ១០:១៩) សូមប្អូនទុកឲ្យឪពុកឬម្ដាយនិយាយផង ហើយពេលគាត់និយាយ សូមប្អូនស្ដាប់ដោយយកចិត្តទុកដាក់។ ប្អូនមិនត្រូវកាត់សម្ដីគាត់ដើម្បីដោះសាខ្លួនទេ។ ពេលគាត់និយាយចប់ ប្អូនអាចសួរសំណួរ ហើយប្រាប់ពីទស្សនៈរបស់ប្អូន។ ផ្ទុយទៅវិញ បើឪពុកឬម្ដាយកំពុងនិយាយ ហើយដំណាលគ្នាប្អូនក៏ប្រឹងបញ្ចេញទស្សនៈខ្លួនតបទៅវិញដែរ នោះនឹងធ្វើឲ្យស្ថានភាពកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរ។ ទោះជាប្អូនមានអ្វីដែលត្រូវនិយាយក៏ដោយ នោះប្រហែលជាពេលដែលប្អូនគួរ«នៅស្ងៀម»។—អ្នកទូន្មាន ៣:៧
● សុខចិត្តសុំទោស។ បើប្អូនបានធ្វើអ្វីមួយដែលនាំឲ្យមានការប្រកែកគ្នា ការនិយាយ«ខ្ញុំសុំទោស»តែងតែជាការសមរម្យ។ (រ៉ូម ១៤:១៩) ទោះជាប្អូនមិនបានបង្កជម្លោះក្ដី ប្អូនអាចសុំទោសដែលបណ្ដោយឲ្យជម្លោះកើតឡើង។ បើប្អូនពិបាកនិយាយសុំទោសឪពុកម្ដាយដោយផ្ទាល់ ប្អូនអាចសរសេរសារប្រាប់ពួកគាត់។ បន្ទាប់មក សូម‹បន្តកែប្រែថែមទៀត›នូវពាក្យសម្ដីឬទង្វើណាមួយដែលនាំឲ្យតឹងសរសៃកដាក់ឪពុកម្ដាយ។ (ម៉ាថាយ ៥:៤១) ជាឧទាហរណ៍ បើសង្គ្រាមពាក្យសម្ដីផ្ទុះឡើងដោយសារប្អូនមិនសូវយកចិត្តទុកដាក់ធ្វើការងារផ្ទះ នោះប្អូនគួរខំធ្វើកិច្ចការនោះឲ្យបានល្អ ដើម្បីឲ្យឪពុកម្ដាយសប្បាយចិត្ត។ ការសុខចិត្តធ្វើកិច្ចការដែលខ្លួនមិនពេញចិត្ត នោះប្រសើរជាងត្រូវឪពុកម្ដាយស្ដីបន្ទោស មែនទេ? (ម៉ាថាយ ២១:២៨-៣១) សូមគិតអំពីអត្ថប្រយោជន៍ដែលប្អូនអាចទទួលបាន ពេលប្អូនខំបំពេញកិច្ចការរបស់ប្អូន ដើម្បីកាត់បន្ថយភាពតានតឹងជាមួយឪពុកម្ដាយ។
សូម្បីតែក្នុងគ្រួសារដែលមានសុភមង្គល ក៏នៅតែមានការទាស់សម្ដីគ្នាដែរ តែពួកគេដឹងពីវិធីដោះស្រាយដោយសន្តិវិធី។ ពេលប្អូនព្យាយាមធ្វើតាមយោបល់ក្នុងជំពូកនេះ ប្អូនប្រហែលជាឃើញថា ប្អូនអាចពិភាក្សាអំពីបញ្ហាពិបាកៗជាមួយនឹងឪពុកម្ដាយដោយមិនចាំបាច់ប្រកែកគ្នា!
តើប្អូនគិតថាឪពុកម្ដាយគួរឲ្យប្អូនមានសេរីភាពច្រើនជាងឬទេ? បើដូច្នេះ តើប្អូនត្រូវធ្វើអ្វី?
[កំណត់សម្គាល់]
a ដើម្បីបានព័ត៌មានថែមទៀត សូមមើលជំពូកទី២១ ក្បាលទី២។
បទគម្ពីរសំខាន់
«មនុស្សសុចរិតគិតសិនមុននឹងឆ្លើយ»។—សុភាសិត ១៥:២៨
យោបល់
ពេលឪពុកម្ដាយនិយាយជាមួយប្អូន ប្អូនគួរបិទសំឡេងតន្ត្រី ទុកសៀវភៅឬទស្សនាវដ្ដីសិន ហើយស្ដាប់ទាំងមើលមុខពួកគាត់ផង។
តើប្អូនដឹងទេ . . . ?
ការទប់ចិត្តមិនឈ្លោះប្រកែកនឹងជួយប្អូនឲ្យមានជីវិតរីករាយជាង។ តាមពិត គម្ពីរចែងថា៖ «មនុស្សសប្បុរសនឹងនាំឲ្យខ្លួនជួបតែអ្វីល្អៗ»។—សុភាសិត ១១:១៧
គម្រោងអនុវត្ត!
ក្នុងជំពូកនេះ យោបល់ដែលខ្ញុំចង់ធ្វើតាមជាងគេគឺ ․․․․․
ខ្ញុំតាំងចិត្តធ្វើតាមយោបល់នេះ ចាប់ពីថ្ងៃទី ․․․․․
អ្វីដែលខ្ញុំចង់សួរឪពុកម្ដាយរបស់ខ្ញុំអំពីរឿងនេះគឺ ․․․․․
តើប្អូនគិតយ៉ាងណា?
● ហេតុអ្វីយុវវ័យខ្លះចូលចិត្តអួតថាខ្លួនពូកែឈ្លោះ?
● ហេតុអ្វីព្រះយេហូវ៉ាចាត់ទុកមនុស្សដែលឈ្លោះប្រកែកគ្នាថា ជាមនុស្សល្ងង់ខ្លៅ?—សុភាសិត ២០:៣
● បើប្អូនព្យាយាមកាត់បន្ថយភាពតានតឹងជាមួយនឹងឪពុកម្ដាយ តើប្អូនអាចទទួលប្រយោជន៍អ្វីខ្លះ?
[ឃ្លាអក្សរធំនៅទំព័រ១៨]
«ប្អូនស្រីឡូរេន ប្រាប់ថា៖ ‹ជួនកាលម៉ាក់ខ្ញុំនិយាយថា«ម៉ាក់សុំទោស» ហើយឱបខ្ញុំ។ បន្ទាប់មក យើងឈប់គិតអំពីរឿងដែលបានកើតឡើង។ ខ្ញុំក៏ខំធ្វើដូច្នោះដែរ ដោយកាត់កេរ្ដិ៍កាត់ខ្មាសប្រាប់ម៉ាក់ថា«កូនសុំទោស»។ នោះពិតជាជួយច្រើនណាស់ ទោះជាមិនងាយស្រួលនិយាយក៏ដោយ›»
[ប្រអប់នៅទំព័រ២០]
ចម្លើយ
១. រអ៊ូថា(«ហឺយ ទៀតហើយ») ជាសម្ដីដែលបន្ថែមសាំងទៅក្នុងភ្លើង ធ្វើឲ្យម្ដាយខឹងកាន់តែខ្លាំង។
២. ដោយ(ធ្វើមុខឌឺដាក់ម្ដាយ) រ៉ាជែលកំពុងរករឿងដាក់ខ្លួន។
៣. និយាយបកសងទៅម្ដាយវិញថា(«ចុះឥឡូវ ម៉ាក់កំពុងប្រើសំឡេងបែបណាដាក់ខ្ញុំ?») នេះច្រើនតែធ្វើឲ្យរឿងកាន់តែរីកធំទៅ។
[រូបភាពនៅទំព័រ១៩]
ការឈ្លោះជាមួយឪពុកម្ដាយប្រៀបដូចជាប្អូនខំរត់នៅលើម៉ាស៊ីនហាត់ប្រាណដែលនៅតែមួយកន្លែង
លោកអ្នកក៏ប្រហែលជាចូលចិត្តដែរ
ក្មេងជំទង់និងយុវវ័យ
សំណួរពីយុវវ័យ
សំណួរទូទៅពីយុវវ័យ មានដូចជារឿងខាងផ្លូវភេទ មិត្តភក្ដិ ឪពុកម្ដាយ សាលារៀន និងរឿងផ្សេងទៀត។
