តើខុសទេដែលខ្ញុំចង់បានភាពផ្ទាល់ខ្លួន?
ជំពូកទី១៥
តើខុសទេដែលខ្ញុំចង់បានភាពផ្ទាល់ខ្លួន?
ពេលជួបស្ថានភាពដូចខាងក្រោម តើប្អូនគិតយ៉ាងណា? សូមដាក់សញ្ញា ✔ នៅជិតចម្លើយរបស់ប្អូន។
១. ប្អូនកំពុងនៅក្នុងបន្ទប់គេងរបស់ខ្លួន ស្រាប់តែបងឬប្អូនបង្កើតចូលមកបន្ទប់ប្អូន ដោយមិនគោះទ្វារ។
□ ‹គ្មានបញ្ហាទេ។ ពេលខ្លះខ្ញុំក៏ធ្វើដូចគ្នាដែរ›។
□ ‹គ្មានសុជីវធម៌សោះ! ចុះយ៉ាងណាបើខ្ញុំកំពុងផ្លាស់ខោអាវ?›។
២. ប្អូនទើបតែមកដល់ផ្ទះ ហើយក៏ត្រូវឪពុកម្ដាយសួរថា៖ «ទើបមកពីណា? ធ្វើអ្វី? ទៅជាមួយអ្នកណា?»។
□ ‹គ្មានបញ្ហាទេ។ ធម្មតាខ្ញុំប្រាប់ពួកគាត់ទាំងអស់›។
□ ‹ស្រងាកចិត្តណាស់! ប៉ាម៉ាក់មិនទុកចិត្តខ្ញុំសោះ!›។
កាលនៅក្មេង ប្អូនប្រហែលជាមិនសូវខ្វល់អំពីភាពផ្ទាល់ខ្លួនទេ។ ទោះជាបងឬប្អូនបង្កើតស្រាប់តែចូលក្នុងបន្ទប់ប្អូន ក៏ប្អូនមិនប្រកាន់ដែរ។ បើឪពុកម្ដាយសួរអ្វីមួយ ប្អូនឆ្លើយភ្លាមៗ។ ពេលនោះជីវិតប្អូនដូចជាទ្វារដែលបើកចំហ។ ប៉ុន្តែ ពេលធំឡើងគឺមិនដូច្នេះឡើយ។ ប្អូនខូរី អាយុ១៤ឆ្នាំ និយាយថា៖ «មានរឿងខ្លះខ្ញុំចង់រក្សាទុកសម្រាប់ខ្លួនខ្ញុំប៉ុណ្ណោះ»។ សូមពិចារណាស្ថានភាពពីរយ៉ាងដែលភាពផ្ទាល់ខ្លួនក្លាយជាបញ្ហា។
ពេលប្អូនចង់នៅម្នាក់ឯង
អាចមានមូលហេតុផ្សេងៗដែលប្អូនចង់នៅស្ងាត់តែឯង។ ជាឧទាហរណ៍ ប្អូនគ្រាន់តែចង់«សម្រាកបន្តិច»។ (ម៉ាកុស ៦:៣១) ឬមួយប្អូនប្រហែលចង់ធ្វើតាមដំបូន្មានរបស់លោកយេស៊ូ ដែលបានឲ្យដល់ពួកអ្នកកាន់តាមលោកថា៖ «ចូរចូលទៅក្នុងបន្ទប់ផ្ទាល់ខ្លួន ហើយបិទទ្វារ រួចអធិដ្ឋានជម្រាបបិតារបស់អ្នកដែលស្ថិតនៅទីស្ងាត់កំបាំង»។ (ម៉ាថាយ ៦:៦; ម៉ាកុស ១:៣៥) ប៉ុន្តែបញ្ហាត្រង់ថា ឪពុកម្ដាយប្រហែលជាមិនគិតថា ពេលប្អូនបិទទ្វារបន្ទប់(បើមានបន្ទប់ផ្ទាល់ខ្លួន) ប្អូនកំពុងអធិដ្ឋាននោះទេ! ចំណែកបងប្អូនបង្កើតវិញ ក៏ប្រហែលជាមិនយល់ពីមូលហេតុដែលប្អូនចង់នៅស្ងាត់តែឯងដែរ។
អ្វីដែលប្អូនអាចធ្វើ។ ជាជាងបង្កឲ្យមានការប្រកែកគ្នា សូមសាកធ្វើតាមយោបល់ខាងក្រោម៖
● ស្ដីអំពីបងប្អូនបង្កើត សូមប្អូនកំណត់ច្បាប់សមហេតុសមផលមួយចំនួន ដើម្បីប្អូនអាចមានពេលវេលាផ្ទាល់ខ្លួនខ្លះ។ បើចាំបាច់ ចូរសុំជំនួយពីឪពុកម្ដាយ។ a
● ស្ដីអំពីឪពុកម្ដាយ សូមប្អូនព្យាយាមស្វែងយល់ទស្សនៈរបស់ពួកគាត់។ យុវតីរេបិកា អាយុ១៦ឆ្នាំ និយាយថា៖ «ឪពុកម្ដាយឧស្សាហ៍មកឆែកមើលថាខ្ញុំសម្ងំធ្វើអ្វី។ ប៉ុន្តែ និយាយឲ្យត្រង់ទៅ បើខ្ញុំមានកូនជំទង់ ខ្ញុំក៏ធ្វើដូចពួកគាត់ដែរ។ ជាពិសេស យុវវ័យសម័យនេះមានការល្បងលច្រើន!»។ ដូចរេបិកា តើប្អូនយល់ចិត្តឪពុកម្ដាយរបស់ប្អូនឬទេ?—សុភាសិត ១៩:១១
● សូមប្អូនសួរខ្លួនដោយស្មោះត្រង់ថា៖ ‹ពេលខ្ញុំបិទទ្វារបន្ទប់ ហេតុអ្វីឪពុកម្ដាយសង្ស័យថាខ្ញុំកំពុងធ្វើអ្វីមិនល្អ? តើខ្ញុំជាហេតុនាំឲ្យពួកគាត់សង្ស័យឬទេ? តើខ្ញុំលាក់លៀមរឿងផ្ទាល់ខ្លួនជ្រុលពេកបានជាធ្វើឲ្យឪពុកម្ដាយតាមដានខ្ញុំឬ?›។ បើប្អូនឆ្លើយថា‹ទេ› ហើយឪពុកម្ដាយនៅតែមិនទុកចិត្តប្អូន នោះសូមនិយាយជាមួយពួកគាត់ដោយចិត្តស្ងប់ និងដោយគួរសមអំពីអារម្មណ៍របស់ប្អូន។ រួចមក សូមយកចិត្តទុកដាក់ស្ដាប់អ្វីដែលឪពុកម្ដាយប្អូនប្រាប់ ហើយព្យាយាមយល់ពីមូលហេតុដែលពួកគាត់ព្រួយបារម្ភ។—យ៉ាកុប ១:១៩
ពេលប្អូនចង់មានមិត្តភក្ដិ
ពេលនៅវ័យជំទង់ ជាការធម្មតាទេដែលប្អូនចង់មានមិត្តភក្ដិ។ មិនមែនជារឿងចម្លែកឡើយ ដែលឪពុកម្ដាយចង់ដឹងថាមិត្តភក្ដិរបស់ប្អូនជាអ្នកណា ហើយប្អូនទៅធ្វើអ្វីជាមួយពួកគេ។ ប៉ុន្តែ ពេលខ្លះប្អូនប្រហែលជាគិតថា ឪពុកម្ដាយបារម្ភជ្រុលពេក។ ប្អូនស្រីអេមី អាយុ១៦ឆ្នាំ និយាយថា៖ «រៀងរាល់១០នាទីម្ដង នៅពេលដែលខ្ញុំនិយាយទូរស័ព្ទឬផ្ញើសារ ប៉ាម៉ាក់ចេះតែមកក្បែរខ្ញុំ ហើយសួរថា‹ខ្ញុំកំពុងនិយាយជាមួយអ្នកណា›»។
អ្វីដែលប្អូនអាចធ្វើ។ ដើម្បីកុំឲ្យមានបញ្ហាជាមួយឪពុកម្ដាយដោយសារតែមិត្តភក្ដិ សូមសាកធ្វើតាមយោបល់ខាងក្រោម៖
● ណែនាំមិត្តភក្ដិឲ្យឪពុកម្ដាយស្គាល់៖ ប្អូនមិនចង់ឲ្យឪពុកម្ដាយតាមស៊ើបអង្កេតប្អូនដូចជាប៉ូលិសទេ។ ហេតុនេះ ជាការល្អឲ្យឪពុកម្ដាយស្គាល់មិត្តភក្តិប្អូនឲ្យបានច្រើន ក្រោយមកពួកគាត់ទំនងជាទុកចិត្តប្អូនកាន់តែខ្លាំង។
● សូមស្មោះត្រង់នឹងខ្លួនឯង៖ តើការដែលប្អូនចង់បានភាពផ្ទាល់ខ្លួន ពិតជាអ្វីដែលប្អូនត្រូវការមែនឬ? ឬក៏ប្អូនគ្រាន់តែចង់ធ្វើរឿងលួចលាក់? ប្អូនស្រីប៊្រីថានី អាយុ២២ឆ្នាំ និយាយថា៖ «បើអ្នករស់នៅផ្ទះជាមួយឪពុកម្ដាយ ហើយមានរឿងដែលឪពុកម្ដាយសួរអ្នក អ្នកគួរគិតក្នុងចិត្តថា‹ខ្ញុំមិនបានធ្វើអ្វីខុសទេ។ ហេតុអ្វីខ្ញុំត្រូវលាក់?›។ ប៉ុន្តែ បើអ្នកគិតថា‹ខ្ញុំត្រូវលាក់› នោះមានន័យថាអ្នកកំពុងធ្វើអ្វីមួយខុសហើយ»។
ប្អូននិងភាពផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ប្អូន
បើប្អូនបារម្ភអំពីភាពផ្ទាល់ខ្លួន សូមគិតអំពីដំណោះស្រាយខ្លះដែលប្អូនអាចធ្វើបាន។ សូមសរសេរចម្លើយនៅខាងក្រោមសំណួរដូចតទៅ៖
ជំហានទី១ ចេះសម្គាល់បញ្ហា។ តើប្អូនចង់បានភាពផ្ទាល់ខ្លួនក្នុងរឿងអ្វីជាងគេ?
․․․․․
ជំហានទី២ គិតអំពីទស្សនៈរបស់ឪពុកម្ដាយប្អូន។ ហេតុអ្វីបានជាឪពុកម្ដាយនិយាយឬធ្វើដូច្នេះ? ហើយតើអ្វីជាមូលហេតុពិតប្រាកដ?
․․․․․
ជំហានទី៣ ស្វែងរកដំណោះស្រាយ។ តើប្អូនបានធ្វើអ្វីដោយចៃដន្យដែលបណ្ដាលឲ្យឪពុកម្ដាយសង្ស័យឬទេ? ហើយតើប្អូនអាចដោះស្រាយបញ្ហានោះតាមវិធីណា? តើប្អូនចង់ឲ្យឪពុកម្ដាយធ្វើយ៉ាងណាចំពោះរឿងនោះ?
․․․․․
ជំហានទី៤ និយាយចេញមក។ តើតាមរបៀបណាប្អូនអាចពន្យល់ឪពុកម្ដាយអំពីមូលហេតុដែលប្អូនចង់មានភាពផ្ទាល់ខ្លួន?
․․․․․
បើឪពុកឬម្ដាយរបស់ប្អូនស្លាប់ តើប្អូនអាចទទួលការសម្រាលទុក្ខនៅឯណា?
[កំណត់សម្គាល់]
a ដើម្បីបានព័ត៌មានថែមទៀត សូមមើលជំពូកទី៦ ក្នុងសៀវភៅនេះ។
បទគម្ពីរសំខាន់
«ចូរខំប្រឹងអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីបង្ហាញខ្លួនអ្នកនៅចំពោះមុខព្រះថា អ្នកជាមនុស្សដែលលោកពេញចិត្ត និងជាអ្នកធ្វើការដែលគ្មានហេតុអៀនខ្មាស»។—ធីម៉ូថេទី២ ២:១៥
យោបល់
កុំរអ៊ូរទាំ ពេលប្អូននិយាយជាមួយឪពុកម្ដាយអំពីភាពផ្ទាល់ខ្លួន។ ផ្ទុយទៅវិញ សូមប្រាប់ពួកគាត់អំពីអារម្មណ៍របស់ប្អូន។ តើចំណុចទាំងពីរនេះខុសគ្នាយ៉ាងណា? ការរអ៊ូរទាំ គឺផ្ដោតទៅលើអ្វីដែលប្អូនគិតថាឪពុកម្ដាយបានធ្វើខុស។ ប៉ុន្តែ ការប្រាប់អំពីអារម្មណ៍ អាចជួយគ្រួសារទាំងមូលឲ្យស្វែងរកវិធីដោះស្រាយ។
តើប្អូនដឹងទេ . . . ?
ការនិយាយដោយបើកចំហជាមួយឪពុកម្ដាយ ធ្វើឲ្យពួកគាត់មិនសូវសង្ស័យ។
គម្រោងអនុវត្ត!
ដើម្បីទទួលបាន(ឬទទួលបានម្ដងទៀត)នូវទំនុកចិត្តពីឪពុកម្ដាយ ខ្ញុំនឹង ․․․․․
អ្វីដែលខ្ញុំចង់សួរឪពុកម្ដាយរបស់ខ្ញុំអំពីរឿងនេះគឺ ․․․․․
តើប្អូនគិតយ៉ាងណា?
● ហេតុអ្វីឪពុកម្ដាយមានសិទ្ធិសួរនាំអំពីជីវិតរបស់ប្អូន?
● បើប្អូនខំព្យាយាមមានទំនាក់ទំនងល្អជាមួយឪពុកម្ដាយ តើប្អូនគិតថានេះអាចជួយប្អូនយ៉ាងណាក្នុងការប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយមនុស្សធំផ្សេងទៀត?
[ឃ្លាអក្សរធំនៅទំព័រ១០៨]
«យុវតីអេឡាណឺ ប្រាប់ថា៖ ‹ឪពុកម្ដាយរបស់អ្នកមិនចង់ឲ្យមានរឿងអាក្រក់កើតឡើងចំពោះអ្នកទេ។ ហេតុនេះ ពេលខ្លះពួកគាត់ហាក់ដូចជាជ្រៀតជ្រែកក្នុងរឿងផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក។ ពិតមែនថានេះមើលទៅជ្រុលបន្តិច តែនិយាយឲ្យត្រង់ទៅ បើខ្ញុំជាឪពុកម្ដាយ ខ្ញុំក៏ធ្វើដូចគ្នាដែរ›»
[រូបភាពនៅទំព័រ១០៩]
ទំនុកចិត្តគឺប្រៀបដូចជាប្រាក់ខែ។ យើងមិនអាចទទួលបានដោយគ្មានការខំប្រឹងនោះទេ
លោកអ្នកក៏ប្រហែលជាចូលចិត្តដែរ
ក្មេងជំទង់និងយុវវ័យ
សំណួរពីយុវវ័យ
សំណួរទូទៅពីយុវវ័យ មានដូចជារឿងខាងផ្លូវភេទ មិត្តភក្ដិ ឪពុកម្ដាយ សាលារៀន និងរឿងផ្សេងទៀត។
