سموئیل بچپن توں ای خیمۂ‌اِجتماع چ یہوواہ خدا دی خدمت کردے سن۔‏ خیمۂ‌اِجتماع اوہ جگہ سی جِتھے بنی‌اِسرائیل یہوواہ خدا دی عبادت کردے سن۔‏ سموئیل ایس جگہ دے کول ای رہندے سن۔‏ کیہہ توانوں پتہ اے کہ سموئیل خیمۂ‌اِجتماع چ خدمت کرن کیوں گئے؟‏ ایہہ جانن توں پہلے،‏ آؤ اَسی سموئیل دی امی حنّہ دے بارے پڑھنے آں۔‏

لمے عرصے توں حنّہ دی کوئی اولاد نئیں سی۔‏ پر اوہ ماں بنن لئی ترس دی سی۔‏ ایس لئی اوہنے رو رو کے یہوواہ خدا کولوں دُعا کیتی۔‏ اوہنے یہوواہ خدا نال اِک وعدہ کیتا۔‏ اوہنے یہوواہ خدا نُوں کہیا کہ جے تُوں مینوں پترُ دَویں گا تے مَیں اوہنوں زندگی بھر لئی تینوں دے دَواں گی تے اوہ ساری عمر خیمۂ‌اِجتماع چ تیری خدمت کرے گا۔‏ یہوواہ خدا نے اوہدی دُعا سُن لئی تے حنّہ نُوں اِک پترُ دِتا۔‏ اوہنے اپنے پترُ دا ناں سموئیل رکھیا۔‏ جدوں سموئیل تِن چار سالاں دے ہوئے تے حنّہ اوہناں نُوں خیمۂ‌اِجتماع لے گئی تاکہ اوہ اوتھے یہوواہ خدا دی خدمت کرن۔‏ ایس طرحاں حنّہ نے اپنا وعدہ پُورا کیتا۔‏

خیمۂ‌اِجتماع دے سردار کاہن دا ناں عیلی سی۔‏ سردار کاہن لوکاں نُوں خدا بارے سکھاؤندا سی۔‏ عیلی دے دو پترُ سن۔‏ اوہ وی خیمۂ‌اِجتماع چ یہوواہ خدا دی خدمت کردے سن۔‏ خیمۂ‌اِجتماع یہوواہ خدا دی عبادت دی جگہ سی ایس لئی لوکاں نُوں اوتھے چنگے کم کرنے چاہی دے سن۔‏ پر عیلی دے منڈُے اوتھے بوہت بھیڑے کم کردے سن۔‏ سموئیل نے عیلی دے پترُاں نُوں بھیڑے کم کردیاں ویکھیا سی۔‏ پر کیہہ سموئیل وی عیلی دے منڈُیاں وانگوں بھیڑے کم کرن لگ پئے؟‏—‏ سموئیل نے اوہناں ورگے کم نئیں کیتے۔‏ سموئیل دے امی‌ابو نے اوہناں نُوں سکھایا سی کہ اوہ چنگے کم کرن تاکہ یہوواہ خدا خوش ہووے۔‏ سموئیل نے اپنے امی‌ابو دا کہنا منیا تے چنگے کم کردے رہے۔‏

تواڈے خیال چ عیلی نُوں اپنے پترُاں نال کیہہ کرنا چاہی دا سی؟‏—‏ اوہناں نُوں اپنے پترُاں نُوں سزا دینی چاہی دی سی۔‏ اوہناں نُوں چاہی دا سی کہ اوہ اوہناں نُوں خیمۂ‌اِجتماع چوں باہر کڈھ دیندے۔‏ پر عیلی نے اِنج نئیں کیتا۔‏ یہوواہ خدا،‏ عیلی تے اوہناں دے پترُاں نال بوہت غصے ہویا۔‏ ایس لئی اوہنے اوہناں نُوں سزا دین دا فیصلہ کیتا۔‏

اِک رات جدوں سموئیل سُتے ہوئے سن تے اوہناں نُوں اِنج لگا کہ جیویں کوئی اوہناں نُوں بلا رہیا اے۔‏ سموئیل اُٹھے تے نس کے عیلی  کول گئے۔‏ پر عیلی نے کہیا:‏ مَیں تے تینوں نئیں بلایا۔‏ سموئیل نے دو واری فیر آواز سنیُ۔‏ جدوں سموئیل نُوں تیجی واری آواز آئی تے عیلی نے سموئیل نُوں کہیا:‏ جے ہُن تینوں آواز آئے تے کہویں:‏ جی یہوواہ خدا،‏ دسو!‏ مَیں سُن رہیا واں۔‏ جدوں یہوواہ خدا نے سموئیل نُوں فیر بلایا تے سموئیل نے اِنج ای کہیا۔‏ یہوواہ خدا نے سموئیل نُوں کہیا کہ عیلی نُوں دس کہ مَیں اوہنوں تے اوہدے پترُاں نُوں سزا دَواں گا۔‏ کیہہ سموئیل لئی عیلی نُوں ایہہ گل دسنا سوکھا سی؟‏—‏ سموئیل لئی ایہہ بڑا اوکھا کم سی۔‏ بھانویں کہ سموئیل نُوں ایہہ گل دسن توں ڈر لگدا سی پر فیر وی اوہناں نے عیلی نُوں یہوواہ خدا دی گل دسی۔‏ یہوواہ خدا نے جو کہیا سی،‏ اُنج ای ہویا۔‏ عیلی تے اوہناں دے دونویں پترُ مر گئے۔‏

سموئیل توں اَسی بڑیاں چنگیاں گلاں سکھ سکنے آں۔‏ اوہناں سامنے لوک بڑے بھیڑے کم کر رہے سن پر فیر وی اوہناں نے چنگے کم کیتے۔‏ کیہہ تُسی وی سموئیل وانگوں بنو گے تے چنگے کم کردے رہوو گے؟‏ جے تُسی ایس طرحاں کرو گے تے یہوواہ خدا تے تواڈے امی‌ابو بوہت خوش ہون گے۔‏