1, 2. Si e ka zbuluar Jehovai qëllimin e tij për njerëzimin?

 PRINDËRIT e mirë i përfshijnë fëmijët kur diskutojnë çështje familjare. Ama janë të kujdesshëm me sasinë e informacioneve që u japin. U thonë vetëm ato detaje që mendojnë se fëmijët mund t’i kuptojnë sipas pjekurisë që kanë.

² Po njësoj, Jehovai ia ka zbuluar qëllimin e tij familjes njerëzore në mënyrë progresive. Por e ka bërë këtë vetëm kur gjykonte se ishte momenti i duhur. Të shikojmë shkurtimisht si i ka zbuluar Jehovai të vërtetat për Mbretërinë gjatë historisë.

3, 4. A e paracaktoi Jehovai rrugën e historisë njerëzore? Shpjego.

³ Në fillim, Mbretëria mesianike nuk bënte pjesë në qëllimin e Perëndisë. Pse? Sepse Jehovai nuk e paracaktoi rrugën e historisë njerëzore; në fund të fundit i krijoi njerëzit me vullnet të lirë. Ndaj ia tha Adamit dhe Evës qëllimin e tij për njerëzimin me këto fjalë: «Jini të frytshëm, shumohuni dhe mbusheni tokën e sundojeni.» (Zan. 1:28) Gjithashtu, Jehovai u kërkoi të respektonin normat e tij për çka është e mirë dhe e keqe. (Zan. 2:16, 17) Adami dhe Eva mund të zgjidhnin të qëndronin besnikë. Sikur ata dhe pasardhësit e tyre ta kishin bërë këtë, nuk do të kishim nevojë për Mbretërinë e drejtuar nga Krishti që të plotësohej qëllimi i Perëndisë. Tani krejt globi do të gëlonte nga njerëz të përsosur, të gjithë adhurues të Jehovait.

⁴ Rebelimi i Satanait, i Adamit dhe i Evës nuk e detyroi Jehovain të braktiste qëllimin e tij që të mbushte tokën me një familje njerëzore të përsosur. Përkundrazi, Jehovai përshtati mënyrën si do ta plotësonte. Qëllimi i tij nuk është si një tren që duhet të ndjekë shinat për të mbërritur në destinacion ose që mund të pengohet nga veprimet e të tjerëve. Kur Jehovai thotë qëllimin e tij, s’ka forcë në univers që t’ia ndalojë plotësimin. (Lexo Isainë 55:11.) Nëse rrezikon të bllokohet një rrugë, Jehovai përdor një tjetër. a (Dal. 3:14, 15)  Kur e sheh të udhës, i informon shërbëtorët besnikë për mënyrën e re që do të përdorë për të plotësuar qëllimin e tij.

5. Si iu përgjigj Jehovai rebelimit që nisi në Eden?

⁵ Në përgjigje të rebelimit në Eden, Jehovai shtoi në qëllimin e tij formimin e Mbretërisë. (Mat. 25:34) Në atë moment të errët të historisë njerëzore, Jehovai nisi të hidhte dritë mbi mjetin që do të përdorte për të kthyer njerëzimin në gjendjen fillestare e për të zhbërë dhembjen që u shkaktua nga përpjekja e kotë e Satanait për të rrëmbyer pushtetin. (Zan. 3:14-19) Prapëseprapë, Jehovai nuk i tregoi detajet për Mbretërinë të gjitha njëherësh.

6. Çfarë premtoi Jehovai? Çfarë nuk zbuloi?

⁶ Që në profecinë e parë, Jehovai premtoi se një farë ose një pasardhës do të shtypte gjarprin. (Lexo Zanafillën 3:15.) Sidoqoftë, identiteti i atij pasardhësi dhe pasardhja e gjarprit nuk u zbuluan në atë moment. Faktikisht, për 2.000 vjet Jehovai nuk hodhi dritë të mëtejshme mbi këto detaje. b

7. Pse u zgjodh Abrahami dhe çfarë mësimi të rëndësishëm nxjerrim nga kjo?

⁷ Më vonë, Jehovai zgjodhi që nga Abrahami të vinte pasardhësi i premtuar. Abrahami u zgjodh sepse ‘dëgjoi zërin’ e Jehovait. (Zan. 22:18) Nxjerrim një mësim të rëndësishëm nga kjo: Jehovai ua zbulon qëllimin vetëm atyre që kanë frikë përnderuese nga ai.​—Lexo Psalmin 25:14.

8, 9. Cilat fakte për pasardhësin e premtuar i zbuloi Jehovai Abrahamit dhe Jakobit?

⁸ Kur i foli Abrahamit, mikut të tij, nëpërmjet një engjëlli, Jehovai zbuloi për herë të parë këtë fakt jetësor për pasardhësin e premtuar: do të ishte njeri. (Zan. 22:15-17; Jak. 2:23) Por, si do ta shtypte ky njeri gjarprin? Cili ishte gjarpri? Zbulimet që Jehovai bëri më vonë hodhën dritë mbi këto pyetje.

⁹ Jehovai përcaktoi se pasardhësi i premtuar do të vinte nga nipi i Abrahamit, Jakobi, një burrë që tregoi besim të madh te Perëndia. (Zan. 28:13-22) Me anë të Jakobit, Jehovai tregoi se i Premtuari do të vinte nga linja gjenealogjike e djalit të tij, Judës. Jakobi profetizoi se i Premtuari do të merrte një ‘skeptër’ ose shkop që simbolizon autoritetin mbretëror, dhe se atij ‘do t’i bindeshin popujt’. (Zan. 49:1, 10) Me këtë deklaratë, Jehovai tregoi se i Premtuari do të bëhej qeveritar, mbret.

10, 11. Pse ua zbuloi Jehovai qëllimin e tij Davidit dhe Danielit?

¹⁰ Nja 650 vjet pas Judës, Jehovai i zbuloi më shumë për qëllimin e tij mbretit David nga fisi i Judës. Jehovai e përshkroi Davidin «njeri siç ma do zemra». (1 Sam. 13:14; 17:12; Vep. 13:22) Meqë Davidi kishte frikë përnderuese nga Perëndia, Jehovai zgjodhi të bënte një besëlidhje me të  dhe i premtoi se një prej pasardhësve të tij do të qeveriste përgjithmonë.​—2 Sam. 7:8, 12-16.

¹¹ Rreth 500 vjet më vonë, Jehovai përdori profetin Daniel për të treguar vitin e saktë kur Mesia, i Mirosuri, do të shfaqej në tokë. (Dan. 9:25) Për Jehovain, Danieli ishte «shumë i vyer». Pse? Sepse Danieli kishte respekt të thellë për Jehovain dhe i shërbente pareshtur.​—Dan. 6:16; 9:22, 23.

12. Çfarë iu tha Danielit të bënte dhe pse?

¹² Jehovai përdori profetë besnikë si Danieli që të shkruanin një sërë detajesh për pasardhësin e premtuar, Mesinë. Ama, për Jehovain, nuk ishte ende momenti i duhur që shërbëtorët e tij të kuptonin domethënien e plotë të asaj që i frymëzoi të shkruanin. Për shembull, pasi mori një vegim për kohën kur do të fillonte qeverisjen Mbretëria e Perëndisë, Danielit iu tha ta vuloste profecinë deri në kohën që kishte caktuar Jehovai. Në kohën e caktuar prej tij, njohuria e vërtetë ‘do të bëhej e bollshme’.​—Dan. 12:4.

13. (a) Kush ishte pasardhësi i premtuar? (b) Si hodhi dritë Jezui mbi profecinë e Zanafillës 3:15?

¹³ Jehovai e përcaktoi qartë Jezuin si pasardhësin e premtuar që do të vinte nga familja e Davidit e që do të qeveriste si Mbret. (Luka 1:30-33; 3:21, 22) Kur Jezui nisi shërbimin, ishte sikur dielli po lindte mbi njohurinë e njerëzimit rreth qëllimit të Perëndisë. (Mat. 4:13-17) Për shembull, Jezui sqaroi çdo dyshim për identitetin e «gjarprit» të përmendur te Zanafilla 3:14, 15, duke e quajtur Djallin «vrasës» dhe ‘at të gënjeshtrës’. (Gjoni 8:44) Në zbulesën që i dha Gjonit, Jezui e identifikoi ‘gjarprin e hershëm’ si ai «që quhet Djall dhe Satana». c (Lexo Zbulesën 1:1; 12:9.) Në të njëjtën zbulesë, Jezui tregoi si ai vetë​—pasardhësi i premtuar—​më në fund do të plotësonte profecinë e dhënë në Eden dhe do të shtypte Satanain.​—Zbul. 20:7-10.

14-16. A e kuptuan gjithnjë dishepujt e shekullit të parë domethënien e plotë të të vërtetave që zbuloi Jezui? Shpjego.

¹⁴ Siç u trajtua në kapitullin e parë, Jezui foli gjatë e gjerë për Mbretërinë. Sidoqoftë, nuk u tregoi gjithmonë dishepujve çdo detaj që kishin qejf të dinin. Madje, edhe kur dha detaje, kaloi kohë​—në disa raste shekuj—​para se dishepujt e tij të shquanin domethënien e plotë të të vërtetave që u kishte zbuluar Mësuesi. Të shohim nja dy shembuj.

¹⁵ Në vitin 33 të e.s., Jezui e zbuloi qartësisht se bashkëqeveritarët që do të ndihmonin Mbretin e Mbretërisë së Perëndisë, do të merreshin nga toka në qiell si krijesa frymore. Por dishepujt e tij nuk e kuptuan menjëherë këtë. (Dan. 7:18;  Gjoni 14:2-5) Po atë vit, me anë të ilustrimeve, Jezui tregoi se Mbretëria do të niste qeverisjen shumë kohë pasi ai të ngjitej në qiell. (Mat. 25:14, 19; Luka 19:11, 12) Dishepujt nuk e kuptuan këtë aspekt të rëndësishëm dhe më vonë e pyetën Jezuin e ringjallur: «Në këtë kohë do ta rivendosësh mbretërinë e Izraelit?» Gjithsesi, Jezui zgjodhi të mos zbulonte detaje të tjera në atë kohë. (Vep. 1:6, 7) Ai tha gjithashtu se do të kishte «dele të tjera» që nuk do të ishin pjesë e ‘kopesë së vogël’ të bashkëqeveritarëve. (Gjoni 10:16; Luka 12:32) Dishepujt e Krishtit nuk e kuptuan tamam identitetin e këtyre dy grupeve madje edhe mjaft kohë pasi Mbretëria nisi qeverisjen më 1914.

¹⁶ Jezui mund t’u kishte thënë shumë gjëra dishepujve të tij kur ishte në tokë, por e dinte se nuk ishin në gjendje t’i kuptonin. (Gjoni 16:12) S’ka dyshim, në shekullin e parë u zbulua goxha njohuri për Mbretërinë. Sidoqoftë, nuk ishte ende koha që njohuria të bëhej e bollshme.

17. Ç’duhet të bëjmë që të kuptojmë të vërtetat për Mbretërinë? Çfarë nevojitet tjetër?

¹⁷ Jehovai i premtoi Danielit se, gjatë ‘kohës së fundit’, shumë ‘do të endeshin lartë e poshtë dhe njohuria e vërtetë’ për qëllimin e Perëndisë do të bëhej e bollshme. (Dan. 12:4) Kush e do këtë njohuri duhet të derdhë mund që ta marrë. Një vepër referimi thotë se, në hebraisht, ‘të endesh lart e poshtë’ jep idenë e dikujt që shqyrton një libër me shumë kujdes dhe tërësisht. Mirëpo, sado thellë ta studiojmë Biblën, nuk mund t’i kuptojmë siç duhet të vërtetat për Mbretërinë nëse Jehovai nuk na e jep këtë privilegj.—Lexo Mateun 13:11.

18. Si kanë treguar besim dhe përulësi ata që i frikësohen Jehovait?

 ¹⁸ Edhe në ditët e fundit, siç bëri në periudhën para vitit 1914, Jehovai po i zbulon progresivisht të vërtetat për Mbretërinë. Siç do të shohim në kapitujt 4 e 5 të këtij libri, gjatë 100 viteve të kaluara, popullit të Perëndisë i është dashur të ndreqë kuptueshmërinë në raste të ndryshme. A do të thotë kjo se nuk kemi mbështetjen e Jehovait? Përkundrazi, na mbështet! Pse? Sepse ata që i frikësohen Jehovait shfaqin dy cilësi që atij i pëlqejnë shumë: besim dhe përulësi. (Hebr. 11:6; Jak. 4:6) Besim se premtimet e Fjalës së Perëndisë do të realizohen. Përulësi se e pranojnë kur e kanë keqkuptuar mënyrën si do të plotësoheshin saktësisht ato premtime. Ky qëndrim i përulur duket në Kullën e Rojës të 1 marsit 1925 (angl.), ku thuhet: «E dimë se Zoti është interpretuesi dhe do t’ia interpretojë Fjalën e vet popullit të tij në mënyrën dhe në kohën që thotë Ai.»

19. Çfarë na ka lejuar Jehovai të kuptojmë sot dhe pse?

¹⁹ Në vitin 1914, kur Mbretëria nisi qeverisjen, populli i Perëndisë kishte njohuri të pjesshme për mënyrën si do të plotësoheshin profecitë rreth Mbretërisë. (1 Kor. 13:9, 10, 12) Për shkak të dëshirës së madhe për të parë plotësimin e premtimeve të Perëndisë, në disa raste kemi nxjerrë përfundime të gabuara. Gjatë viteve, është bërë e qartë mençuria e një pohimi tjetër të bërë në Kullën e Rojës të cituar në paragrafin e mëparshëm. Artikulli thoshte: «Duket një rregull i sigurt për t’u ndjekur: nuk mund ta kuptojmë profecinë para se të plotësohet ose kur është në plotësim e sipër.» Tani që jemi zhytur në ditët e fundit, shumë profeci për Mbretërinë janë plotësuar e të tjera po plotësohen. Meqë populli i Perëndisë është i përulur dhe e pranon korrigjimin, Jehovai ka lejuar që kuptueshmëria  jonë për qëllimet e tij të bëhet më e plotë. Njohuria e vërtetë është bërë e bollshme!

20, 21. Çfarë nënkuptonin për të krishterët e shekullit të parë përmirësimet në kuptueshmëri?

²⁰ Gjendja e zemrës sonë vihet në provë kur Jehovai na përmirëson kuptueshmërinë për të vërtetën. A do të na nxitin besimi dhe përulësia që t’i pranojmë ndryshimet? Të krishterët që jetuan aty nga mesi i shekullit të parë kaluan një provë të tillë. Për shembull, mendo sikur je i krishterë jude i asaj kohe. Ke respekt të madh për Ligjin e Moisiut dhe krenohesh me trashëgiminë tënde kombëtare. Tani merr letra të frymëzuara të apostullit Pavël që thonë se Ligji nuk është më i detyrueshëm dhe se Jehovai e ka hedhur poshtë Izraelin natyror, sepse po mbledh një Izrael frymor të formuar nga judenj e jojudenj. (Rom. 10:12; 11:17-24; Gal. 6:15, 16; Kolos. 2:13, 14) Çfarë do të bëje?

²¹ Të krishterët e përulur e pranuan shpjegimin e frymëzuar të Pavlit dhe Jehovai i bekoi për këtë. (Vep. 13:48) Por disa nuk i pranuan përmirësimet sepse u pëlqente mendja e vet. (Gal. 5:7-12) Po të mos ndryshonin pikëpamjen, do t’u ikte nga duart mundësia për të qeverisur me Krishtin.​—2 Pjet. 2:1.

22. Si ndikojnë te ti sqarimet në kuptueshmërinë tonë për qëllimin e Perëndisë?

²² Dekadat e fundit, Jehovai ka përmirësuar kuptueshmërinë tonë për Mbretërinë. Na ka ndihmuar, për shembull, të kuptojmë më qartë kur do të ndahen nënshtetasit e Mbretërisë nga indiferentët, siç ndahen delet nga cjeptë. Gjithashtu, na ka mësuar kur do të plotësohet numri i 144.000-ve, domethënien e ilustrimeve të Jezuit për Mbretërinë dhe kur do të ngrihen në jetën qiellore të mirosurit e fundit. d Si ndikojnë te ti këto sqarime? A të forcojnë besimin? A i sheh si provë se Jehovai vazhdon të mësojë popullin e tij të përulur? Informacioni i mëtejshëm i librit do të të përforcojë bindjen se Jehovai po ua zbulon progresivisht qëllimin e tij atyre që i frikësohen.