1, 2. Πώς εξυψώνει το όνομα του Θεού η Μετάφραση Νέου Κόσμου;

 ΕΝΑ κρύο αλλά ηλιόλουστο πρωινό, την Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 1947, μια μικρή ομάδα χρισμένων αδελφών από το Μπέθελ του Μπρούκλιν στη Νέα Υόρκη καταπιάστηκε με ένα τεράστιο εγχείρημα. Το έργο τους ήταν απαιτητικό, αλλά προσκολλήθηκαν άοκνα σε αυτό επί 12 ολόκληρα χρόνια. Την Κυριακή 13 Μαρτίου 1960, ολοκλήρωσαν επιτέλους το τελικό κείμενο για μια νέα μετάφραση της Αγίας Γραφής. Τρεις μήνες αργότερα, στις 18 Ιουνίου 1960, σε μια συνέλευση στο Μάντσεστερ της Αγγλίας, ο αδελφός Νάθαν Νορ έθεσε σε κυκλοφορία τον τελευταίο τόμο της ολοκληρωμένης Μετάφρασης Νέου Κόσμου μπροστά σε ένα κατενθουσιασμένο ακροατήριο. Ο ομιλητής απηχούσε απόλυτα τα αισθήματα όλων των παρευρισκομένων όταν αναφώνησε: “Σήμερα είναι μέρα χαράς για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά σε όλη τη γη!” Ένα εξέχον χαρακτηριστικό εκείνης της νέας μετάφρασης αποτελούσε ιδιαίτερη αιτία για χαρά​—η συχνή χρήση του προσωπικού ονόματος του Θεού.

² Πολλές μεταφράσεις της Γραφής παραλείπουν το όνομα του Θεού. Αλλά οι χρισμένοι υπηρέτες του Ιεχωβά αντιτάχθηκαν στο δόλιο σχέδιο του Σατανά που είχε σκοπό να σβήσει το όνομα του Θεού από τη μνήμη των ανθρώπων. Ο πρόλογος της Μετάφρασης Νέου Κόσμου, η οποία τέθηκε σε κυκλοφορία εκείνη την ημέρα, δήλωνε: «Το βασικό γνώρισμα αυτής της μετάφρασης είναι η αποκατάσταση του θεϊκού ονόματος στη δικαιωματική του θέση». Πράγματι, η Μετάφραση Νέου Κόσμου χρησιμοποιεί το προσωπικό όνομα του Θεού, Ιεχωβά, πάνω από 7.000 φορές. Πόσο περίτρανα έχει εξυψώσει το όνομα του ουράνιου Πατέρα μας​—Ιεχωβά!

3. (α) Τι διέκριναν οι αδελφοί μας σχετικά με τη σημασία του ονόματος του Θεού; (β) Πώς πρέπει να κατανοήσουμε τα εδάφια Έξοδος 3:13, 14; (Βλέπε το πλαίσιο « Η Σημασία του Ονόματος του Θεού».)

³ Τα παλιότερα χρόνια, οι Σπουδαστές της Γραφής είχαν την κατανόηση ότι το όνομα του Θεού σημαίνει «Εγώ είμαι ο Ων». (Έξοδ. 3:14, Μετάφραση του Βάμβα) Γι’ αυτό, Η Σκοπιά 1 Ιανουαρίου 1926 (15 Ιανουαρίου 1926 στην ελληνική) σχολίασε: “Το όνομα Ιεχωβά σημαίνει αυθύπαρκτος. . . . Εκείνος που δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος”. Εντούτοις, όταν οι μεταφραστές της Μετάφρασης Νέου Κόσμου άρχισαν την εργασία τους, ο Ιεχωβά είχε πλέον βοηθήσει το λαό του να διακρίνει ότι το όνομά του δεν υποδηλώνει απλώς ότι  είναι αυθύπαρκτος αλλά πρωτίστως ότι είναι Θεός που έχει σκοπό και αναλαμβάνει δράση. Έμαθαν ότι το όνομα «Ιεχωβά» στην κυριολεξία σημαίνει «Αυτός Κάνει να Γίνεται». Ναι, εκείνος έκανε να έρθουν σε ύπαρξη το σύμπαν και τα νοήμονα πλάσματα, και συνεχίζει να κάνει το θέλημα και το σκοπό του να γίνονται πραγματικότητα. Γιατί, όμως, είναι τόσο σημαντικό να εξυψώνεται το όνομα του Θεού, και τι μπορούμε να κάνουμε εμείς για αυτό;

4, 5. (α) Τι ζητάμε όταν προσευχόμαστε: «Ας αγιαστεί το όνομά σου»; (β) Πώς και πότε θα αγιάσει ο Θεός το όνομά του;

⁴ Ο Ιεχωβά θέλει να εξυψώνεται το όνομά του. Στην πραγματικότητα, ο πρώτιστος σκοπός του είναι να αγιάσει το όνομά του, όπως φαίνεται από το πρώτο αίτημα του Ιησού στην υποδειγματική προσευχή του: «Ας αγιαστεί το όνομά σου». (Ματθ. 6:9) Όταν υποβάλλουμε αυτό το αίτημα, τι ακριβώς ζητάμε;

⁵ Όπως μάθαμε στο Κεφάλαιο 1, η παράκληση «Ας αγιαστεί το όνομά σου» είναι ένα από τα τρία αιτήματα στην υποδειγματική προσευχή του Ιησού τα οποία σχετίζονται με το σκοπό του Θεού. Τα άλλα δύο είναι: «Ας έρθει η βασιλεία σου. Ας γίνει το θέλημά σου». (Ματθ. 6:10) Επομένως, όπως ζητάμε να αναλάβει ο Ιεχωβά δράση για να κάνει να έρθει η Βασιλεία του και να γίνει το θέλημά του, έτσι ζητάμε και να αναλάβει δράση για να αγιάσει το όνομά του. Με άλλα λόγια, του ζητάμε να αναλάβει δράση για να απαλλάξει το όνομά του από όλο το όνειδος που έχει συσσωρευτεί πάνω του αφότου συνέβη ο στασιασμός στην Εδέμ. Πώς θα ανταποκριθεί ο Ιεχωβά σε αυτή την προσευχή; Ο ίδιος λέει: «Ασφαλώς θα αγιάσω το μεγάλο όνομά μου, το οποίο βεβηλωνόταν ανάμεσα στα έθνη». (Ιεζ. 36:23· 38:23) Όταν ο Ιεχωβά εξαλείψει κάθε κακία στον Αρμαγεδδώνα, θα αγιάσει το όνομά του ενώπιον όλης της δημιουργίας.

6. Πώς μπορούμε να συμμετέχουμε στον αγιασμό του ονόματος του Θεού;

⁶ Στο διάβα της ιστορίας, ο Ιεχωβά έχει επιτρέψει στους υπηρέτες του να συμμετέχουν στον αγιασμό του ονόματός του. Φυσικά, δεν μπορούμε εμείς να κάνουμε το όνομα του Θεού πιο ιερό. Είναι ήδη ιερό, άγιο, με την απόλυτη έννοια. Τότε πώς μπορούμε να το αγιάζουμε; Ο Ησαΐας δηλώνει: «Τον Ιεχωβά των στρατευμάτων​—Αυτόν να αγιάζετε». Η έκφραση του πρωτότυπου κειμένου που αποδίδεται εδώ «να αγιάζετε» κυριολεκτικά σημαίνει «να θεωρείτε άγιο». Και ο ίδιος ο Ιεχωβά είπε σχετικά με το λαό του: «Θα αγιάσουν το όνομά μου . . . και για τον Θεό του Ισραήλ θα νιώσουν δέος». (Ησ. 8:13· 29:23) Συνεπώς, αγιάζουμε το όνομα του Θεού θεωρώντας το ξεχωριστό και ανώτερο από κάθε άλλο όνομα, σεβόμενοι ό,τι αντιπροσωπεύει και βοηθώντας και άλλους να το θεωρούν άγιο. Ένας ιδιαίτερος τρόπος με τον οποίο καταδεικνύουμε το δέος μας και την ευλάβειά μας για το όνομα του Θεού είναι όταν αναγνωρίζουμε τον Ιεχωβά ως Κυβερνήτη μας και τον υπακούμε ολόκαρδα.​—Παρ. 3:1· Αποκ. 4:11.

7, 8. (α) Γιατί χρειάστηκε χρόνος προτού μπορέσει ο λαός του Θεού να φέρει το όνομά του; (β) Τι θα εξετάσουμε τώρα;

⁷ Οι υπηρέτες του Θεού στους σύγχρονους καιρούς χρησιμοποιούν το όνομα του Θεού στα έντυπά τους από τη δεκαετία του 1870. Για παράδειγμα, Η Σκοπιά της Σιών του Αυγούστου του 1879 και οι Ύμνοι της Νύμφης (Songs of the Bride), ένα υμνολόγιο που κυκλοφόρησε το ίδιο έτος, αναφέρουν το όνομα Ιεχωβά. Ωστόσο, φαίνεται ότι, προτού ο Ιεχωβά επιτρέψει στο λαό του να αποκαλείται δημοσίως με το ιερό όνομά του, φρόντισε να πληρούν τις προϋποθέσεις για αυτό το μεγαλειώδες προνόμιο. Πώς προετοίμασε ο Ιεχωβά εκείνους τους πρώτους Σπουδαστές της Γραφής για να γίνουν φορείς του ονόματός του;

⁸ Ανατρέχοντας στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ού, βλέπουμε πώς έδωσε ο Ιεχωβά στο λαό του σαφέστερη κατανόηση κάποιων σημαντικών αληθειών που σχετίζονται με το όνομά του. Ας εξετάσουμε τρεις από αυτές.

9, 10. (α) Τα πρώτα χρόνια, γιατί τα άρθρα της Σκοπιάς εστίαζαν την προσοχή στον Ιησού; (β) Ποια αλλαγή έγινε από το 1919, και με ποια αποτελέσματα; (Βλέπε επίσης το πλαίσιο « Πώς Έχει Εξυψώσει Η Σκοπιά το Όνομα του Θεού».)

⁹ Πρώτον, οι υπηρέτες του Ιεχωβά απέκτησαν τη σωστή άποψη για τη σπουδαιότητα του ονόματος του Θεού. Οι πιστοί Σπουδαστές της Γραφής τα πρώτα χρόνια πίστευαν ότι η κύρια διδασκαλία της Γραφής είναι η διευθέτηση του λύτρου. Αυτός είναι και ο λόγος που Η Σκοπιά συχνά εστίαζε την προσοχή στον Ιησού. Για παράδειγμα, στο πρώτο έτος της κυκλοφορίας της, ανέφερε το όνομα «Ιησούς» δεκαπλάσιες φορές από ό,τι το όνομα «Ιεχωβά». Αναφορικά με εκείνα τα πρώτα χρόνια, Η Σκοπιά 15 Μαρτίου 1976 (15 Ιουνίου 1976 στην ελληνική) παρατήρησε ότι οι Σπουδαστές της Γραφής απέδιδαν υπερβολική σπουδαιότητα στον Ιησού. Με τον καιρό, όμως, ο Ιεχωβά τούς βοήθησε να διακρίνουν πόσο εξέχουσα θέση δίνει η Γραφή στο δικό Του προσωπικό όνομα. Πώς τους επηρέασε αυτό; Το ίδιο άρθρο της Σκοπιάς λέει ότι, ιδίως από το 1919 και μετά, “άρχισαν να δείχνουν περισσότερη εκτίμηση για τον ουράνιο Πατέρα του Μεσσία, τον Ιεχωβά”. Μάλιστα, μέσα σε μια δεκαετία μετά το 1919, Η Σκοπιά ανέφερε το όνομα του Θεού πάνω από 6.500 φορές!

¹⁰ Δίνοντας στο όνομα «Ιεχωβά» την πρέπουσα αναγνώριση, οι αδελφοί μας έδειξαν την αγάπη τους για το όνομά του. Όπως ο Μωυσής, ήταν πλέον αποφασισμένοι να “διακηρύξουν το όνομα του Ιεχωβά”. (Δευτ. 32:3· Ψαλμ. 34:3) Και ο Ιεχωβά, σύμφωνα με τη Γραφική υπόσχεση, πρόσεξε την αγάπη τους για το όνομά του και τους έδειξε εύνοια.​—Ψαλμ. 119:132· Εβρ. 6:10.

11, 12. (α) Τι άλλαξε στα έντυπά μας λίγο μετά το 1919; (β) Σε τι έστρεφε την προσοχή των υπηρετών του ο Ιεχωβά, και γιατί;

¹¹ Δεύτερον, οι αληθινοί Χριστιανοί απέκτησαν τη σωστή κατανόηση για το έργο που τους είχε αναθέσει ο Θεός. Λίγο μετά το 1919, οι χρισμένοι αδελφοί που ασκούσαν τότε την ηγεσία υποκινήθηκαν να εξετάσουν την προφητεία του Ησαΐα. Έκτοτε, το κέντρο βάρους στο περιεχόμενο των εντύπων μας άλλαξε. Γιατί αποδείχτηκε αυτή η προσαρμογή «τροφή . . . στον κατάλληλο καιρό»;​—Ματθ. 24:45.

 ¹² Πριν από το 1919, Η Σκοπιά δεν είχε αναλύσει ποτέ λεπτομερώς τη δήλωση του Ησαΐα: «“Εσείς είστε μάρτυρές μου”, λέει ο Ιεχωβά, “ο υπηρέτης μου τον οποίο εξέλεξα”». (Διαβάστε Ησαΐας 43:10-12) Αλλά λίγο μετά το 1919, τα έντυπά μας άρχισαν να δίνουν προσοχή σε αυτή τη Γραφική περικοπή, προτρέποντας όλους τους χρισμένους να συμμετέχουν στο έργο που τους είχε αναθέσει ο Ιεχωβά​—να δίνουν μαρτυρία για εκείνον. Μάλιστα, από το 1925 ως το 1931 και μόνο, το 43ο κεφάλαιο του Ησαΐα εξετάστηκε σε 57 τεύχη της Σκοπιάς, και όλα τους εφάρμοσαν αυτά τα λόγια στους αληθινούς Χριστιανούς. Σαφώς, εκείνα τα χρόνια ο Ιεχωβά έστρεφε την προσοχή των υπηρετών του στο έργο που έπρεπε να κάνουν. Γιατί; Από μια άποψη, για να “δοκιμαστούν πρώτα ως προς την καταλληλότητα”. (1 Τιμ. 3:10) Για να δικαιούνται οι Σπουδαστές της Γραφής να φέρουν το όνομα του Θεού, έπρεπε πρώτα να του αποδείξουν με τα έργα τους ότι ήταν πραγματικά μάρτυρές του.​—Λουκ. 24:47, 48.

13. Πώς αποκαλύπτει ο Λόγος του Θεού το σημαντικότερο ζήτημα που πρέπει να τακτοποιηθεί;

¹³ Τρίτον, ο λαός του Ιεχωβά αντιλήφθηκε πόσο σημαντικός είναι ο αγιασμός του ονόματος του Θεού. Τη δεκαετία του 1920, διέκριναν ότι ο αγιασμός του ονόματος του Θεού είναι το σημαντικότερο ζήτημα που πρέπει να τακτοποιηθεί. Πώς αποκαλύπτει ο Λόγος του Θεού αυτή τη βαρυσήμαντη αλήθεια; Εξετάστε δύο παραδείγματα. Ποιος ήταν ο πρώτιστος λόγος για τον οποίο έσωσε ο Θεός τον Ισραήλ από την Αίγυπτο; Ο Ιεχωβά δήλωσε: «Για να κάνω το όνομά μου να διακηρυχτεί σε όλη τη γη». (Έξοδ. 9:16) Και γιατί έδειχνε έλεος στους Ισραηλίτες όταν στασίαζαν εναντίον του; Και πάλι ο Ιεχωβά είπε: «Ενήργησα για χάρη του ονόματός μου, ώστε να μη βεβηλωθεί ενώπιον των εθνών». (Ιεζ. 20:8-10) Τι έμαθαν οι Σπουδαστές της Γραφής από αυτές και άλλες Γραφικές αφηγήσεις;

14. (α) Τι είχε πλέον διακρίνει ο λαός του Θεού στα τέλη της δεκαετίας του 1920; (β) Πώς επηρέασε το έργο κηρύγματος η βαθύτερη κατανόηση που απέκτησαν οι Σπουδαστές της Γραφής; (Βλέπε επίσης το πλαίσιο « Ένας Ισχυρός Λόγος για να Κηρύττουμε».)

¹⁴ Στα τέλη της δεκαετίας του 1920, ο λαός του Θεού είχε πλέον διακρίνει τη σημασία των λόγων που είχε γράψει ο Ησαΐας πριν από 2.700 χρόνια περίπου. Αναφορικά με τον Ιεχωβά, ο προφήτης δήλωσε: «Έτσι οδήγησες το λαό σου για να κάνεις θεσπέσιο όνομα για τον εαυτό σου». (Ησ. 63:14) Οι Σπουδαστές της Γραφής κατανόησαν ότι το πρώτιστο ζήτημα ήταν, όχι η προσωπική σωτηρία, αλλά ο αγιασμός του ονόματος του Θεού. (Ησ. 37:20· Ιεζ. 38:23) Το 1929, το βιβλίο Προφητεία συνόψισε αυτή την αλήθεια ως εξής: “Το όνομα του Ιεχωβά είναι το πιο ζωτικό ζήτημα ενώπιον ολόκληρης της δημιουργίας”. Αυτή η διορθωμένη κατανόηση υποκίνησε περαιτέρω τους υπηρέτες του Θεού να δίνουν μαρτυρία για τον Ιεχωβά και να απαλλάξουν το όνομά του από τη συκοφαντία.

15. (α) Τι είχαν πλέον αποκτήσει οι αδελφοί μας τη δεκαετία του 1930; (β) Για ποιο πράγμα είχε έρθει ο καιρός;

¹⁵ Στη χαραυγή της δεκαετίας του 1930, οι αδελφοί μας είχαν ήδη αποκτήσει σωστή άποψη για τη σπουδαιότητα του ονόματος του Θεού, σαφέστερη κατανόηση για το έργο που τους είχε αναθέσει εκείνος και βαθύτερη ενόραση στο κύριο ζήτημα που έπρεπε να  τακτοποιηθεί. Τώρα, είχε έρθει ο καιρός του Ιεχωβά για να δώσει στους υπηρέτες του την τιμή να φέρουν δημόσια το όνομά του. Για να δούμε πώς συνέβη αυτό, ας κάνουμε μια αναδρομή στο παρελθόν.

16. (α) Με ποιον εξέχοντα τρόπο εξυψώνει ο Ιεχωβά το όνομά του; (β) Στο παρελθόν, ποιοι είχαν υπηρετήσει αρχικά ως λαός για το όνομα του Θεού;

¹⁶ Ένας εξέχων τρόπος με τον οποίο ο Ιεχωβά εξυψώνει το όνομά του είναι το ότι έχει έναν λαό στη γη που φέρει αυτό το όνομα. Από το 1513 Π.Κ.Χ. και μετά, το έθνος του Ισραήλ εκπροσωπούσε τον Ιεχωβά ως λαός του. (Ησ. 43:12) Ωστόσο, δεν τήρησαν τους όρους της διαθήκης με τον Θεό, και το 33 Κ.Χ. έχασαν την ειδική σχέση τους μαζί του. Λίγο αργότερα, ο Ιεχωβά «έστρεψε . . . την προσοχή του στα έθνη για να πάρει από αυτά έναν λαό για το όνομά  του». (Πράξ. 15:14) Αυτός ο πρόσφατα εκλεγμένος λαός έγινε γνωστός ως ο «Ισραήλ του Θεού», τον οποίο αποτελούν χρισμένοι ακόλουθοι του Χριστού από διάφορα έθνη.​—Γαλ. 6:16.

17. Ποιο σχέδιο του Σατανά πέτυχε;

¹⁷ Γύρω στο 44 Κ.Χ., οι μαθητές του Χριστού «ονομάστηκαν με θεϊκή πρόνοια Χριστιανοί». (Πράξ. 11:26) Αρχικά, αυτό το όνομα ήταν ξεχωριστό, επειδή αναφερόταν μόνο στους αληθινούς Χριστιανούς. (1 Πέτρ. 4:16) Εντούτοις, όπως έδειχνε η παραβολή του Ιησού για το σιτάρι και τα ζιζάνια, το σχέδιο του Σατανά πέτυχε: το μοναδικό όνομα Χριστιανός αποδόθηκε σε κάθε λογής κατ’ απομίμηση Χριστιανούς. Ως επακόλουθο, για πολλούς αιώνες, οι αληθινοί Χριστιανοί δεν ξεχώριζαν καθαρά από τους κατ’ απομίμηση Χριστιανούς. Αλλά η κατάσταση άρχισε να αλλάζει κατά τη διάρκεια “της εποχής του θερισμού”, η οποία ξεκίνησε το 1914. Γιατί; Επειδή οι άγγελοι άρχισαν να διαχωρίζουν τους κατ’ απομίμηση Χριστιανούς από τους γνήσιους.​—Ματθ. 13:30, 39-41.

18. Τι βοήθησε τους αδελφούς μας να αντιληφθούν την ανάγκη για ένα νέο όνομα;

¹⁸ Μετά το διορισμό του πιστού δούλου το 1919, ο Ιεχωβά βοήθησε το λαό του να διακρίνει ποιο ήταν το έργο που τους είχε αναθέσει. Σύντομα αντιλήφθηκαν ότι το κήρυγμα από σπίτι σε σπίτι τούς ξεχώριζε από όλους τους κατ’ απομίμηση Χριστιανούς. Από τη στιγμή που το συνειδητοποίησαν αυτό, δεν άργησαν να καταλάβουν ότι η ονομασία «Σπουδαστές της Γραφής» δεν τους διαφοροποιούσε επαρκώς. Ο πρωταρχικός σκοπός στη ζωή τους δεν ήταν απλώς να μελετούν τη Γραφή αλλά να δίνουν μαρτυρία για τον Θεό καθώς και να τιμούν και να εξυψώνουν το όνομά του. Ποιο όνομα, λοιπόν, θα ταίριαζε με το έργο που έκαναν; Η απάντηση δόθηκε το 1931.

19, 20. (α) Ποια συναρπαστική απόφαση υιοθετήθηκε σε μια συνέλευση το 1931; (β) Πώς ανταποκρίθηκαν οι αδελφοί μας στην υιοθέτηση του νέου ονόματος;

¹⁹ Τον Ιούλιο του 1931, 15.000 Σπουδαστές της Γραφής κατέφθασαν στο Κολόμπους του Οχάιο, στις ΗΠΑ, για μια συνέλευση. Όταν πήραν στα χέρια τους το πρόγραμμα, τα δύο μεγάλα γράμματα J και W (Μ και Ι) που στόλιζαν το εξώφυλλο κέντρισαν την περιέργειά τους. Αναρωτιούνταν τι να σημαίνουν, και έκαναν διάφορες εικασίες. Κατόπιν, την Κυριακή 26 Ιουλίου, ο αδελφός Ιωσήφ Ρόδερφορντ παρουσίασε μια απόφαση που περιείχε και την εξής δυναμική δήλωση: «Επιθυμούμε να είμαστε γνωστοί και να μας αποκαλούν με το όνομα μάρτυρες του Ιεχωβά». Εκείνη τη στιγμή, λύθηκε το αίνιγμα των δύο γραμμάτων​—επρόκειτο για τα αρχικά του Γραφικού ονόματος Μάρτυρες του Ιεχωβά, το οποίο βασίζεται στο εδάφιο Ησαΐας 43:10.

²⁰ Το ακροατήριο ανταποκρίθηκε με ενθουσιώδεις ιαχές και παρατεταμένα χειροκροτήματα. Μέσω ραδιοφώνου, αυτή η έκρηξη ενθουσιασμού μεταδόθηκε ως την άλλη άκρη της γης! Ο Έρνεστ και η Ναόμι Μπάρμπερ στην Αυστραλία αφηγήθηκαν: «Όταν ξεκίνησε το χειροκρότημα στην Αμερική, οι αδελφοί στη Μελβούρνη πετάχτηκαν όρθιοι και άρχισαν να χειροκροτούν και εκείνοι. Ήταν μια αξέχαστη στιγμή!» a

21. Πώς έδωσε ώθηση το νέο όνομα στο έργο κηρύγματος;

²¹ Το Γραφικό όνομα Μάρτυρες του Ιεχωβά έδωσε στους υπηρέτες του Θεού επιπρόσθετο σθένος για να συμμετέχουν στο έργο κηρύγματος. Ο Έντουαρντ και η Τζέσι Γκράιμς, ένα αντρόγυνο σκαπανέων στις Ηνωμένες Πολιτείες οι οποίοι παρακολούθησαν εκείνη τη συνέλευση, σχολίασαν: «Φύγαμε από το σπίτι Σπουδαστές της Γραφής και γυρίσαμε Μάρτυρες του Ιεχωβά. Ήμασταν πανευτυχείς που το νέο μας όνομα θα μας βοηθούσε να μεγαλύνουμε το όνομα του Θεού μας». Έπειτα από εκείνη τη συνέλευση, μερικοί Μάρτυρες χρησιμοποιούσαν μια νέα μέθοδο για να το κάνουν αυτό. Συστήνονταν στους οικοδεσπότες δίνοντάς τους μια κάρτα με το άγγελμα: «Είμαι μάρτυρας του ΙΕΧΩΒΑ και κηρύττω τη Βασιλεία του ΙΕΧΩΒΑ του Θεού μας». Ναι, οι υπηρέτες του Θεού ήταν περήφανοι που έφεραν το όνομα Ιεχωβά και ήταν έτοιμοι να διακηρύξουν τη σημασία του στα πέρατα της γης.​—Ησ. 12:4.

22. Τι αποδεικνύει ότι ο λαός του Ιεχωβά έχει διακριτή ταυτότητα;

²² Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που ο Ιεχωβά υποκίνησε τους χρισμένους αδελφούς μας να υιοθετήσουν το ξεχωριστό τους όνομα. Σε όλο αυτό το διάστημα, κατάφερε ο Σατανάς να συσκοτίσει την ταυτότητα του λαού του Θεού; Κατάφερε να μας ενσωματώσει στο παγκόσμιο θρησκευτικό τοπίο; Όχι, καθόλου! Απεναντίας, η διακριτή μας ταυτότητα ως μαρτύρων του Θεού ξεχωρίζει περισσότερο από ποτέ. (Διαβάστε Μιχαίας 4:5· Μαλαχίας 3:18) Στην πραγματικότητα, έχουμε συνδεθεί τόσο στενά με το όνομα του Θεού, ώστε σήμερα αν κάποιος το χρησιμοποιεί ανοιχτά τον ταυτίζουν αμέσως με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Αντί να επισκιάζεται από μια οροσειρά ψεύτικων θρησκειών, η αληθινή λατρεία του Ιεχωβά έχει «στερεωθεί πάνω από την κορυφή των βουνών». (Ησ. 2:2) Σήμερα, η λατρεία του Ιεχωβά και το ιερό όνομά του έχουν όντως εξυψωθεί υπέρτατα.

23. Σύμφωνα με το εδάφιο Ψαλμός 121:5, ποια σημαντική αλήθεια για τον Ιεχωβά μάς δίνει πολλή δύναμη;

²³ Πόσο ενισχυτικό είναι να ξέρουμε ότι ο Ιεχωβά θα μας προστατέψει τόσο από τις τωρινές όσο και από τις μελλοντικές επιθέσεις του Σατανά! (Ψαλμ. 121:5) Εύλογα απηχούμε τα αισθήματα του ψαλμωδού: «Ευτυχισμένο είναι το έθνος του οποίου Θεός είναι ο Ιεχωβά, ο λαός τον οποίο εξέλεξε για κληρονομιά του».​—Ψαλμ. 33:12.