ບົດທີ 4
ພະເຢໂຫວາຍົກຍ້ອງຊື່ຂອງພະອົງ
1, 2. ຄຳພີໄບເບິນສະບັບແປໂລກໃໝ່ ຍົກຍ້ອງຊື່ຂອງພະເຈົ້າແນວໃດ?
ຕອນເຊົ້າວັນອັງຄານທີ 2 ທັນວາ 1947 ພີ່ນ້ອງຜູ້ຖືກເຈີມກຸ່ມນ້ອຍໆຈາກເບເທນບຸກລິນ ນິວຢອກ ເລີ່ມເຮັດວຽກໃຫຍ່ເຊິ່ງຕ້ອງໃຊ້ຄວາມບາກບັ່ນພະຍາຍາມຫຼາຍ ແຕ່ເຂົາເຈົ້າກໍເຮັດວຽກນີ້ຕະຫຼອດໄລຍະເວລາ 12 ປີ. ໃນທີ່ສຸດ ຕອນເຊົ້າວັນອາທິດທີ 13 ມີນາ 1960 ເຂົາເຈົ້າກໍແປສ່ວນສຸດທ້າຍຂອງພະຄຳພີສຳເລັດສົມບູນ. ຫຼັງຈາກນັ້ນອີກ 3 ເດືອນ ຄືວັນທີ່ 18 ມິຖຸນາ 1960 ພີ່ນ້ອງນາທານ ນໍ ໄດ້ປະກາດການອອກສ່ວນສຸດທ້າຍຂອງຄຳພີໄບເບິນຄົບຊຸດທີ່ເອີ້ນວ່າ: ພະຄຳພີບໍລິສຸດສະບັບແປໂລກໃໝ່ ໃນການປະຊຸມໃຫຍ່ທີ່ເມືອງແມນເຊັດເຕີ ປະເທດອັງກິດ. ຜູ້ຟັງທຸກຄົນໃນທີ່ນັ້ນຕື່ນເຕັ້ນແລະດີໃຈຫຼາຍ ຜູ້ບັນລະຍາຍເວົ້າແທນຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຜູ້ເຂົ້າຮ່ວມການປະຊຸມທຸກຄົນໄດ້ເປັນຢ່າງດີເມື່ອລາວເວົ້າວ່າ: ‘ມື້ນີ້ເປັນມື້ທີ່ພະຍານພະເຢໂຫວາທົ່ວໂລກຍິນດີຫຼາຍ!’ ເຫດຜົນທີ່ເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າດີໃຈເປັນພິເສດກໍຄືລັກສະນະເດັ່ນຂອງການແປຄຳພີໄບເບິນສະບັບນີ້ແມ່ນມີການໃຊ້ຊື່ສະເພາະຂອງພະເຢໂຫວາຫຼາຍແທ້ໆ.
ມີການອອກພະຄຳພີຄລິດສະຕຽນພາກພາສາເກັຣກສະບັບແປໂລກໃໝ່ ທີ່ການປະຊຸມໃຫຍ່ ປີ 1950 Theocracy’s Increase Assembly (ໄວ້: ສະໜາມກິລາແຢງກີ ນະຄອນຫຼວງນິວຢອກ Yankee Stadium, New York City; ຂວາ: ການາ)
2 ຄຳພີໄບເບິນສະບັບແປຫຼາຍສະບັບຕັດຊື່ຂອງພະເຈົ້າອອກ. ແຕ່ຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ຖືກເຈີມຂອງພະເຢໂຫວາຕ້ານທານແຜນຮ້າຍຂອງຊາຕານທີ່ຕ້ອງການລົບຊື່ຂອງພະເຈົ້າອອກຈາກຄວາມຊົງຈຳຂອງມະນຸດ. ຄຳນຳຂອງຄຳພີໄບເບິນສະບັບແປໂລກໃໝ່ ທີ່ອອກໃນມື້ນັ້ນບອກວ່າ: “ລັກສະນະເດັ່ນທີ່ສຸດຂອງສະບັບແປນີ້ຄືມີການໃສ່ຊື່ຂອງພະເຈົ້າໄວ້ໃນບ່ອນເກົ່າທີ່ເຄີຍມີຢູ່.” ທີ່ຈິງ ສະບັບແປໂລກໃໝ່ ໃຊ້ຊື່ພະເຈົ້າຄື ເຢໂຫວາ ຫຼາຍກວ່າ 7.000 ຄັ້ງ. ເຫັນໄດ້ແຈ້ງວ່າ ສະບັບແປນີ້ຍົກຍ້ອງຊື່ພະເຢໂຫວາພໍ່ໃນສະຫວັນຂອງເຮົາຫຼາຍກວ່າສະບັບອື່ນໆ!
3. (ກ) ພີ່ນ້ອງຂອງເຮົາໄດ້ຮຽນຮູ້ຫຍັງກ່ຽວກັບຄວາມໝາຍຂອງຊື່ພະເຈົ້າ? (ຂ) ເຮົາເຂົ້າໃຈພະທຳອົບພະຍົບ 3:13, 14 ແນວໃດ? (ເບິ່ງຂອບ “ ຊື່ຂອງພະເຈົ້າມີຄວາມໝາຍແນວໃດ?”)
3 ໃນຕອນທຳອິດ ນັກສຶກສາຄຳພີໄບເບິນເຂົ້າໃຈວ່າ ຊື່ຂອງພະເຈົ້າໝາຍຄວາມວ່າ: “ເຮົາຈະເປັນທຸກຢ່າງທີ່ເຮົາຕ້ອງການຈະເປັນ.” (ອົບ. 3:14, ລ.ມ.) ດັ່ງນັ້ນ ຫໍສັງເກດການ 1 ມັງກອນ 1926 ຈຶ່ງບອກວ່າ: “ຊື່ເຢໂຫວາໝາຍເຖິງ ບຸກຄົນໜຶ່ງທີ່ມີຊີວິດຢູ່ໄດ້ດ້ວຍຕົວເອງ . . . ເປັນຜູ້ທີ່ບໍ່ມີຈຸດເລີ່ມຕົ້ນແລະບໍ່ມີຈຸດສິ້ນສຸດ.” ແຕ່ຕອນທີ່ຜູ້ແປຄຳພີໄບເບິນສະບັບແປໂລກໃໝ່ ເລີ່ມເຮັດວຽກນີ້ ພະເຢໂຫວາໄດ້ຊ່ວຍປະຊາຊົນຂອງພະອົງໃຫ້ເຂົ້າໃຈວ່າ ຊື່ນີ້ບໍ່ໄດ້ໝາຍຄວາມວ່າພະອົງມີຊີວິດຢູ່ໄດ້ດ້ວຍຕົວເອງເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ສິ່ງສຳຄັນທີ່ສຸດກໍຄື ຊື່ນີ້ສະແດງວ່າພະອົງເປັນພະເຈົ້າທີ່ມີຄວາມຕັ້ງໃຈແລະມີໂຄງການຫຼາຍຢ່າງ. ຜູ້ແປໄດ້ຮຽນຮູ້ວ່າຄວາມໝາຍຕາມຕົວຂອງຊື່ເຢໂຫວາຄື: “ພະອົງເຮັດໃຫ້ເປັນ.” ພະເຈົ້າເຮັດໃຫ້ເອກະພົບແລະສິ່ງທີ່ມີຊີວິດທີ່ມີສະຕິປັນຍາເກີດຂຶ້ນ ແລະພະອົງຍັງເຮັດໃຫ້ສິ່ງຕ່າງໆທີ່ຕັ້ງໃຈໄວ້ເກີດຂຶ້ນແທ້. ແຕ່ເປັນຫຍັງການຍົກຍ້ອງຊື່ຂອງພະເຈົ້າຈຶ່ງສຳຄັນຫຼາຍ ແລະເຮົາຈະຍົກຍ້ອງຊື່ຂອງພະອົງໄດ້ແນວໃດ?
ການເຮັດໃຫ້ຊື່ຂອງພະເຈົ້າເປັນທີ່ນັບຖືອັນບໍລິສຸດ
4, 5. (ກ) ເມື່ອເຮົາອະທິດຖານຂໍໃຫ້ຊື່ຂອງພະເຈົ້າເປັນທີ່ນັບຖືອັນບໍລິສຸດ ເຮົາໝາຍເຖິງຫຍັງ? (ຂ) ພະເຈົ້າຈະເຮັດໃຫ້ຊື່ຂອງພະອົງເປັນທີ່ນັບຖືອັນບໍລິສຸດເມື່ອໃດແລະແນວໃດ?
4 ພະເຢໂຫວາຢາກໃຫ້ຊື່ຂອງພະອົງໄດ້ຮັບການຍົກຍ້ອງ. ທີ່ຈິງ ຄວາມຕັ້ງໃຈອັນດັບທຳອິດຂອງພະເຈົ້າຄື ການເຮັດໃຫ້ຊື່ຂອງພະອົງເປັນທີ່ນັບຖືອັນບໍລິສຸດ ເລື່ອງນີ້ເຫັນໄດ້ຢ່າງຊັດເຈນຈາກຄຳອະທິດຖານແບບຢ່າງຂອງພະເຍຊູ ສິ່ງທຳອິດທີ່ເພິ່ນຂໍຄື: “ຂໍໃຫ້ນາມຊື່ຂອງພະອົງເປັນທີ່ນັບຖືອັນບໍລິສຸດ.” (ມັດ. 6:9) ເມື່ອເຮົາອະທິດຖານແບບນັ້ນ ເຮົາກຳລັງໝາຍເຖິງຫຍັງ?
5 ໃນບົດທີ 1 ເຮົາໄດ້ຮຽນເລື່ອງຄຳອະທິດຖານແບບຢ່າງຂອງພະເຍຊູ ຄຳຂໍທີ່ບອກວ່າ: “ຂໍໃຫ້ນາມຊື່ຂອງພະອົງເປັນທີ່ນັບຖືອັນບໍລິສຸດ” ເປັນໜຶ່ງໃນຄຳຂໍ 3 ຂໍ້ກ່ຽວກັບຄວາມຕັ້ງໃຈຂອງພະເຢໂຫວາ. ສ່ວນອີກ 2 ຂໍ້ຄື: “ຂໍໃຫ້ແຜ່ນດິນ [ລາຊະອານາຈັກ] ຂອງພະອົງມາຕັ້ງຢູ່.” ແລະ “ຂໍໃຫ້ທຸກຢ່າງ . . . ເປັນຢ່າງທີ່ພະອົງຢາກໃຫ້ເປັນ, ລ.ມ.” (ມັດ. 6:10) ດັ່ງນັ້ນ ຄືກັບທີ່ເຮົາຂໍໃຫ້ພະເຢໂຫວາສ້າງຕັ້ງລາຊະອານາຈັກເພື່ອເຮັດໃຫ້ສິ່ງທີ່ພະອົງຕັ້ງໃຈໄວ້ເກີດຂຶ້ນຈິງ ເຮົາກໍຂໍໃຫ້ພະເຢໂຫວາເຮັດບາງຢ່າງເພື່ອເຮັດໃຫ້ຊື່ຂອງພະອົງເປັນທີ່ນັບຖືອັນບໍລິສຸດ. ເວົ້າງ່າຍໆກໍຄື ເຮົາກຳລັງຂໍໃຫ້ພະເຢໂຫວາລົບລ້າງຄຳຕຳໜິທີ່ເຮັດໃຫ້ຊື່ຂອງພະອົງເສື່ອມເສຍຕັ້ງແຕ່ຕອນທີ່ມີການກະບົດໃນສວນເອເດນ. ພະເຢໂຫວາຈະຕອບຄຳອະທິດຖານນັ້ນແນວໃດ? ພະອົງກ່າວວ່າ: ‘ເຮົາຈະໃຫ້ນາມຊື່ອັນໃຫຍ່ຂອງເຮົາເປັນທີ່ນັບຖືອັນບໍລິສຸດ ທີ່ນາມຊື່ນັ້ນໄດ້ຖືກປະໝາດໃນທ່າມກາງພວກຕ່າງປະເທດ.’ (ເອເຊກ. 36:23; 38:23) ນີ້ໝາຍຄວາມວ່າເມື່ອຮອດວັນອະລະມະເຄໂດນ ພະເຢໂຫວາຈະກຳຈັດຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ ແລະເຮັດໃຫ້ທັງມະນຸດຊາດແລະທູດສະຫວັນເຫັນວ່າຊື່ຂອງພະອົງເປັນທີ່ນັບຖືອັນບໍລິສຸດ.
6. ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ຊື່ຂອງພະເຈົ້າເປັນທີ່ນັບຖືອັນບໍລິສຸດໄດ້ແນວໃດ?
6 ຕະຫຼອດປະຫວັດສາດມະນຸດ ພະເຢໂຫວາອະນຸຍາດໃຫ້ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະອົງມີສ່ວນຮ່ວມໃນການເຮັດໃຫ້ຊື່ຂອງພະອົງເປັນທີ່ນັບຖືອັນບໍລິສຸດ. ແນ່ນອນວ່າ ເຮົາບໍ່ສາມາດເຮັດໃຫ້ຊື່ຂອງພະອົງສັກສິດໄປຫຼາຍກວ່ານີ້ໄດ້ ເພາະຊື່ຂອງພະອົງສັກສິດຫຼືບໍລິສຸດຢ່າງສົມບູນຢູ່ແລ້ວ. ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ຊື່ຂອງພະອົງເປັນທີ່ນັບຖືອັນບໍລິສຸດໄດ້ແນວໃດ? ເອຊາອີບອກວ່າ: “ພະເຢໂຫວາແຫ່ງກອງທັບທັງຫຼາຍຈົ່ງນັບຖືພະອົງເປັນບໍລິສຸດ.” ແລະພະເຢໂຫວາເອງກໍເວົ້າເຖິງປະຊາຊົນຂອງພະອົງວ່າ: “ເຂົາຈະນັບຖືນາມຊື່ເຮົາເປັນອັນບໍລິສຸດ . . . ແລະຈະຢ້ານຢຳພະເຈົ້າຂອງຍິດສະລາເອນ.” (ເອຊາ. 8:13; 29:23) ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາເຮັດໃຫ້ຊື່ຂອງພະອົງເປັນທີ່ນັບຖືອັນບໍລິສຸດໄດ້ໂດຍແຍກຊື່ຂອງພະເຈົ້າໄວ້ຕ່າງຫາກແລະຍົກຍ້ອງຊື່ນີ້ໃຫ້ສູງກວ່າຊື່ໃດໆ ຄິດເຖິງຄວາມໝາຍຊື່ຂອງພະອົງສະເໝີ ແລະຊ່ວຍຄົນອື່ນໃຫ້ເຫັນຄວາມບໍລິສຸດຂອງຊື່ພະອົງ. ເຮົາສະແດງໃຫ້ເຫັນຢ່າງຊັດເຈນວ່າເຮົາຢ້ານຢຳແລະເຄົາລົບນັບຖືຊື່ຂອງພະເຈົ້າ ເມື່ອເຮົາຍອມຮັບວ່າພະເຢໂຫວາຄືຜູ້ປົກຄອງຂອງເຮົາ ແລະເຮົາເຊື່ອຟັງພະອົງຈາກໃຈຈິງ.—ສຸພາ. 3:1; ຄຳປ. 4:11
ພະເຈົ້າກຽມປະຊາຊົນໃຫ້ພ້ອມທີ່ຈະຍົກຍ້ອງແລະໃຊ້ຊື່ຂອງພະອົງ
7, 8. (ກ) ເປັນຫຍັງຕ້ອງໃຊ້ເວລາດົນກ່ອນທີ່ປະຊາຊົນຂອງພະເຈົ້າຈະໄດ້ໃຊ້ຊື່ຂອງພະອົງ? (ຂ) ເຮົາກຳລັງຈະຮຽນເລື່ອງຫຍັງ?
7 ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະເຈົ້າໃນສະໄໝປັດຈຸບັນໄດ້ໃຊ້ຊື່ຂອງພະອົງໃນສິ່ງພິມຕ່າງໆມາຕັ້ງແຕ່ທົດສະວັດ 1870. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ຫໍສັງເກດການ ສິງຫາ 1879 ແລະປຶ້ມເພງທີ່ຊື່ວ່າເພງຂອງເຈົ້າສາວ (ພາສາອັງກິດ) ທີ່ພິມໃນປີດຽວກັນນັ້ນໄດ້ເວົ້າເຖິງຊື່ຂອງພະເຢໂຫວາຄືກັນ. ແຕ່ເບິ່ງຄືວ່າກ່ອນທີ່ພະເຢໂຫວາຈະຍອມໃຫ້ປະຊາຊົນເອີ້ນຕົວເອງຢ່າງເປີດເຜີຍໂດຍໃຊ້ຊື່ທີ່ສັກສິດຂອງພະອົງ ພະເຢໂຫວາຕ້ອງການໃຫ້ເຂົາເຈົ້າເຮັດຕາມຂໍ້ຮຽກຮ້ອງຂອງພະອົງເພື່ອຈະຄູ່ຄວນກັບກຽດນີ້. ພະເຢໂຫວາໄດ້ກຽມນັກສຶກສາຄຳພີໄບເບິນຊຸດທຳອິດໃຫ້ພ້ອມສຳລັບການໃຊ້ຊື່ຂອງພະອົງແນວໃດ?
8 ຫວນຄືນກັບໄປໃນປາຍສະຕະວັດທີ 19 ເຖິງຕົ້ນສະຕະວັດທີ 20 ເຮົາເຫັນວິທີທີ່ພະເຢໂຫວາຊ່ວຍປະຊາຊົນໃຫ້ເຂົ້າໃຈຄວາມຈິງທີ່ສຳຄັນກ່ຽວກັບຊື່ຂອງພະອົງ. ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງຄວາມຈິງ 3 ຂໍ້ທີ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຮຽນຮູ້.
9, 10. (ກ) ເປັນຫຍັງບົດຄວາມໃນຫໍສັງເກດການ ສະບັບທຳອິດເນັ້ນເລື່ອງພະເຍຊູຄລິດ? (ຂ) ມີການປ່ຽນແປງຫຍັງຕັ້ງແຕ່ປີ 1919 ເປັນຕົ້ນມາ ແລະຜົນເປັນແນວໃດ? (ເບິ່ງຂອບ “ ຫໍສັງເກດການ ຍົກຍ້ອງຊື່ຂອງພະເຈົ້າແນວໃດ?”)
9 ຂໍ້ 1 ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະເຢໂຫວາໄດ້ຮັບຄວາມເຂົ້າໃຈວ່າຊື່ຂອງພະອົງສຳຄັນຫຼາຍຂະໜາດໃດ. ນັກສຶກສາຄຳພີໄບເບິນທີ່ສັດຊື່ໃນສະໄໝທຳອິດເບິ່ງການຈັດກຽມເລື່ອງຄ່າໄຖ່ເປັນຄຳສອນຫຼັກຂອງຄຳພີໄບເບິນ. ດັ່ງນັ້ນ ຫໍສັງເກດການ ຈຶ່ງເວົ້າເຖິງພະເຍຊູເລື້ອຍໆ. ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ໃນປີທຳອິດທີ່ຈັດພິມວາລະສານນີ້ ມີການເວົ້າເຖິງຊື່ຂອງພະເຍຊູຫຼາຍກວ່າຊື່ຂອງພະເຢໂຫວາເຖິງ 10 ເທົ່າ. ຫໍສັງເກດການ 15 ມີນາ 1976 ບອກວ່ານັກສຶກສາຄຳພີໄບເບິນໃນສະໄໝທຳອິດ “ໃຫ້ຄວາມສຳຄັນກັບພະເຍຊູຫຼາຍເກີນໄປ.” ແຕ່ຕໍ່ມາພະເຢໂຫວາຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າໃຫ້ເຂົ້າໃຈເລື່ອງສຳຄັນທີ່ຄຳພີໄບເບິນເນັ້ນກໍຄື: ຊື່ຂອງພະເຈົ້າ. ຄວາມເຂົ້າໃຈນີ້ສົ່ງຜົນຕໍ່ນັກສຶກສາຄຳພີໄບເບິນແນວໃດ? ບົດຄວາມໃນຫໍສັງເກດການ ສະບັບນັ້ນບອກນຳວ່າ ຕັ້ງແຕ່ປີ 1919 ເປັນຕົ້ນມາ “ເຂົາເຈົ້າເລີ່ມໃຫ້ກຽດພະເຢໂຫວາຜູ້ເປັນພໍ່ຂອງເມຊີຫຼາຍຂຶ້ນ.” ທີ່ຈິງ ໃນໄລຍະປີ 1920-1929 ຫໍສັງເກດການ ໄດ້ເວົ້າເຖິງຊື່ຂອງພະເຈົ້າຫຼາຍກວ່າ 6.500 ເທື່ອ!
10 ພີ່ນ້ອງຂອງເຮົາສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າເຂົາເຈົ້າຮັກຊື່ຂອງພະເຈົ້າໂດຍໃຫ້ຄວາມສຳຄັນແລະຍົກຍ້ອງຊື່ຂອງພະເຢໂຫວາຢ່າງສົມກຽດ. ຄືກັບໂມເຊທີ່ມີຊີວິດຢູ່ໃນສະໄໝບູຮານ ເຂົາເຈົ້າຕັ້ງໃຈ ‘ປະກາດນາມຊື່ຂອງພະເຢໂຫວາ.’ (ບັນຍັດ. 32:3; ເພງ. 34:3) ຜົນກໍເປັນໄປຕາມທີ່ຄຳພີໄບເບິນສັນຍາໄວ້ຄື ພະເຢໂຫວາສັງເກດເຫັນວ່າເຂົາເຈົ້າຮັກຊື່ຂອງພະອົງ ແລະພະອົງກໍສະແດງຄວາມຮັກຕໍ່ເຂົາເຈົ້າ.—ເພງ. 119:132; ເຫບ. 6:10
11, 12. (ກ) ບໍ່ດົນຫຼັງຈາກປີ 1919 ມີການປ່ຽນແປງຫຍັງໃນໜັງສືຂອງເຮົາ? (ຂ) ພະເຢໂຫວາໄດ້ຊ່ວຍຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະອົງໃຫ້ຫັນມາສົນໃຈເລື່ອງຫຍັງ ແລະຍ້ອນຫຍັງ?
11 ຂໍ້ 2 ຄລິດສະຕຽນແທ້ໄດ້ຮັບຄວາມເຂົ້າໃຈວ່າວຽກທີ່ພະເຈົ້າຢາກໃຫ້ເຂົາເຈົ້າເຮັດແມ່ນຫຍັງ. ບໍ່ດົນຫຼັງຈາກປີ 1919 ພະລັງບໍລິສຸດໄດ້ຊີ້ນຳພີ່ນ້ອງຜູ້ຖືກເຈີມທີ່ນຳໜ້າໃນວຽກຮັບໃຊ້ໃຫ້ກວດສອບຄຳພະຍາກອນຂອງເອຊາອີຢ່າງຈິງຈັງ. ຕັ້ງແຕ່ນັ້ນມາ ເນື້ອໃນຢູ່ໃນໜັງສືຂອງເຮົາກໍປ່ຽນໄປເນັ້ນອີກດ້ານໜຶ່ງ. ເປັນຫຍັງການປັບປ່ຽນນີ້ຈຶ່ງຖືວ່າເປັນ “ອາຫານ . . . ໃນເວລາກຳນົດ”?—ມັດ. 24:45
12 ກ່ອນປີ 1919 ຫໍສັງເກດການ ບໍ່ເຄີຍພິຈາລະນາລາຍລະອຽດໃນຄຳເວົ້າຂອງເອຊາອີທີ່ວ່າ: “ພະເຢໂຫວາໄດ້ກ່າວວ່າ ‘ທ່ານທັງຫຼາຍເປັນພິຍານຝ່າຍເຮົາດ້ວຍກັນກັບຜູ້ຂ້າໃຊ້ຂອງເຮົາທີ່ເຮົາໄດ້ເລືອກໄວ້.’” (ອ່ານເອຊາອີ 43:10-12) ແຕ່ບໍ່ດົນຫຼັງຈາກປີ 1919 ປຶ້ມຂອງເຮົາກໍເລີ່ມໃຫ້ຄວາມສຳຄັນກັບຂໍ້ພະຄຳພີນີ້ຫຼາຍຂຶ້ນ. ໂດຍສະໜັບສະໜູນຜູ້ຖືກເຈີມທຸກຄົນໃຫ້ມີສ່ວນຮ່ວມໃນວຽກທີ່ພະເຢໂຫວາສັ່ງໃຫ້ເຮັດນັ້ນຄື: ການເປັນພິຍານກ່ຽວກັບພະອົງ. ທີ່ຈິງ ພຽງແຕ່ໃນໄລຍະປີ 1925-1931 ມີບົດຄວາມທີ່ພິຈາລະນາພະທຳເອຊາອີບົດ 43 ຢ່າງລະອຽດໃນຫໍສັງເກດການ ເຖິງ 57 ສະບັບ ແລະແຕ່ລະສະບັບກໍອະທິບາຍຄຳເວົ້າຂອງເອຊາອີວ່າກ່ຽວຂ້ອງກັບຄລິດສະຕຽນແທ້ແນວໃດ. ເຫັນໄດ້ວ່າຕະຫຼອດຫຼາຍປີນັ້ນ ພະເຢໂຫວາໄດ້ຊ່ວຍຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະອົງໃຫ້ຫັນມາສົນໃຈວຽກທີ່ເຂົາເຈົ້າຕ້ອງເຮັດ. ຍ້ອນຫຍັງ? ເຫດຜົນໜຶ່ງກໍຄື ພະອົງຢາກ “ທົດລອງເບິ່ງຄວາມເໝາະສົມຂອງເຂົາກ່ອນ.” (1 ຕີໂມ. 3:10, ລ.ມ.) ນັກສຶກສາຄຳພີໄບເບິນຕ້ອງເຮັດໃຫ້ພະເຢໂຫວາເຫັນວ່າເຂົາເຈົ້າຕັ້ງໃຈເຮັດວຽກແລະເປັນພະຍານຂອງພະອົງແທ້ໆແລະເຂົາເຈົ້າຕ້ອງພິສູດຕົວເອງວ່າຄູ່ຄວນກັບກຽດທີ່ຈະໄດ້ໃຊ້ຊື່ຂອງພະເຈົ້າ.—ລືກາ 24:47, 48
13. ຄຳພີໄບເບິນເປີດເຜີຍຄວາມຈິງທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດແນວໃດ?
13 ຂໍ້ 3 ປະຊາຊົນຂອງພະເຢໂຫວາໄດ້ຮັບຄວາມເຂົ້າໃຈວ່າການເຮັດໃຫ້ຊື່ຂອງພະເຈົ້າເປັນທີ່ນັບຖືອັນບໍລິສຸດສຳຄັນແນວໃດ. ລະຫວ່າງທົດສະວັດ 1920 ເຂົາເຈົ້າເຂົ້າໃຈວ່າການເຮັດໃຫ້ຊື່ຂອງພະເຈົ້າເປັນທີ່ນັບຖືອັນບໍລິສຸດເປັນເລື່ອງສຳຄັນທີ່ສຸດ. ຄຳພີໄບເບິນເປີດເຜີຍຄວາມຈິງທີ່ສຳຄັນນີ້ແນວໃດ? ຂໍໃຫ້ຄິດເຖິງ 2 ຕົວຢ່າງຕໍ່ໄປນີ້: ເຫດຜົນຫຼັກທີ່ພະເຢໂຫວາຊ່ວຍຊາດອິດສະລາແອນໃຫ້ລອດຈາກເອຢິບແມ່ນຫຍັງ? ພະເຢໂຫວາກ່າວວ່າ: “ເພື່ອນາມຊື່ຂອງເຮົາເປັນທີ່ປະກາດລືໄປທົ່ວແຜ່ນດິນໂລກ.” (ອົບ. 9:16) ແລະເປັນຫຍັງພະເຢໂຫວາຈຶ່ງສະແດງຄວາມກະລຸນາຕໍ່ຊາວອິດສະລາແອນທັງໆທີ່ເຂົາເຈົ້າຂັດຂືນແລະບໍ່ເຊື່ອຟັງພະອົງ? ພະເຢໂຫວາບອກວ່າ: “ເຮົາໄດ້ກະທຳການເພາະເຫັນແກ່ນາມຊື່ຂອງເຮົາເພື່ອບໍ່ໃຫ້ນາມຊື່ເຮົາຖືກປະຈານຂາຍໜ້າຕໍ່ຕາພວກຕ່າງປະເທດ.” (ເອເຊກ. 20:8-10) ນັກສຶກສາຄຳພີໄບເບິນໄດ້ຮຽນຫຍັງຈາກຂໍ້ຄຳພີເຫຼົ່ານີ້ແລະເລື່ອງອື່ນໆທີ່ບັນທຶກໄວ້ໃນຄຳພີໄບເບິນ?
14. (ກ) ເມື່ອຮອດປາຍທົດສະວັດ 1920 ປະຊາຊົນຂອງພະເຈົ້າເຂົ້າໃຈເລື່ອງຫຍັງ? (ຂ) ເມື່ອນັກສຶກສາຄຳພີໄບເບິນໄດ້ຮັບຄວາມເຂົ້າໃຈຫຼາຍຂຶ້ນ ເລື່ອງນັ້ນມີຜົນກະທົບຕໍ່ວຽກປະກາດຂອງເຂົາເຈົ້າແນວໃດ? (ເບິ່ງຂອບ “ ເຫດຜົນສຳຄັນທີ່ຕ້ອງໄປປະກາດ”)
14 ເມື່ອຮອດປາຍທົດສະວັດ 1920 ປະຊາຊົນຂອງພະເຈົ້າກໍເຂົ້າໃຈວ່າສິ່ງທີ່ເອຊາອີເວົ້າໄວ້ເມື່ອ 2.700 ປີກ່ອນນັ້ນເປັນເລື່ອງສຳຄັນຫຼາຍ. ເອຊາອີເວົ້າວ່າ: ພະເຢໂຫວາ “ນຳປະຊາຊົນຂອງພະອົງຢ່າງນີ້ ເພື່ອຈະເຮັດໃຫ້ຊື່ຂອງພະອົງຍິ່ງໃຫຍ່.” (ເອຊາ. 63:14, ລ.ມ.) ນັກສຶກສາຄຳພີໄບເບິນເຂົ້າໃຈວ່າ ສິ່ງສຳຄັນທີ່ສຸດບໍ່ແມ່ນຄວາມລອດຂອງຄົນໃດຄົນໜຶ່ງ ແຕ່ເປັນການເຮັດໃຫ້ຊື່ຂອງພະເຈົ້າເປັນທີ່ນັບຖືອັນບໍລິສຸດ. (ເອຊາ. 37:20; ເອເຊກ. 38:23) ໃນປີ 1929 ປຶ້ມຄຳພະຍາກອນ (ພາສາອັງກິດ) ສະຫຼຸບຄວາມຈິງຂໍ້ນີ້ວ່າ: “ຊື່ຂອງພະເຢໂຫວາສຳຄັນທີ່ສຸດສຳລັບທູດສະຫວັນແລະມະນຸດທຸກຄົນ.” ຄວາມເຂົ້າໃຈໃໝ່ນີ້ແຮ່ງກະຕຸ້ນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະເຈົ້າໃຫ້ບອກຄົນອື່ນເລື່ອງຂອງພະເຢໂຫວາແລະເຮັດໃຫ້ຊື່ຂອງພະອົງພົ້ນຈາກຄຳຕຳໜິ.
15. (ກ) ເມື່ອຮອດຕົ້ນທົດສະວັດ 1930 ພີ່ນ້ອງຂອງເຮົາເຂົ້າໃຈເລື່ອງຫຍັງ? (ຂ) ຕອນນີ້ພະເຢໂຫວາເຫັນວ່າເຖິງເວລາສຳລັບອັນໃດ?
15 ເມື່ອຮອດຕົ້ນທົດສະວັດ 1930 ພີ່ນ້ອງຂອງເຮົາກໍມີຄວາມເຂົ້າໃຈທີ່ຖືກຕ້ອງກ່ຽວກັບຄວາມສຳຄັນຂອງຊື່ພະເຈົ້າ ເຂົາເຈົ້າມີຄວາມເຂົ້າໃຈຊັດເຈນຫຼາຍຂຶ້ນໃນວຽກທີ່ພະເຈົ້າສັ່ງໃຫ້ເຮັດແລະເຂົ້າໃຈວ່າການເຮັດໃຫ້ຊື່ຂອງພະເຈົ້າເປັນທີ່ນັບຖືອັນບໍລິສຸດເປັນເລື່ອງສຳຄັນທີ່ສຸດ. ຕອນນີ້ ພະເຢໂຫວາເຫັນວ່າເຖິງເວລາແລ້ວທີ່ຜູ້ຮັບໃຊ້ຈະໄດ້ຮັບກຽດເປັນຕົວແທນທີ່ໃຊ້ຊື່ຂອງພະອົງ. ເພື່ອຈະເຂົ້າໃຈເລື່ອງນີ້ຫຼາຍຂຶ້ນ ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງເຫດການບາງຢ່າງທີ່ເກີດຂຶ້ນໃນອະດີດ.
ພະເຢໂຫວາຍອມຮັບ “ປະຊາຊົນກຸ່ມໜຶ່ງທີ່ໃຊ້ຊື່ຂອງພະອົງ”
16. (ກ) ພະເຢໂຫວາຍົກຍ້ອງຊື່ຂອງພະອົງໃນວິທີທີ່ໂດດເດັ່ນແນວໃດ? (ຂ) ໃນອະດີດໃຜເປັນຄົນກຸ່ມທຳອິດທີ່ຖືກເລືອກເປັນປະຊາຊົນຂອງພະເຈົ້າ?
16 ວິທີທີ່ໂດດເດັ່ນວິທີໜຶ່ງທີ່ພະເຢໂຫວາໃຊ້ເພື່ອຍົກຍ້ອງຊື່ຂອງພະອົງກໍຄື ໃຫ້ມີກຸ່ມຄົນຢູ່ເທິງໂລກເປັນຕົວແທນໃນການໃຊ້ຊື່ຂອງພະອົງ. ຕັ້ງແຕ່ປີ 1513 ກ່ອນ ຄ.ສ. ເປັນຕົ້ນມາ ພະເຢໂຫວາໄດ້ເລືອກຊາດອິດສະລາແອນໃຫ້ເປັນຕົວແທນຫຼືປະຊາຊົນຂອງພະອົງ. (ເອຊາ. 43:12) ແຕ່ເຂົາເຈົ້າບໍ່ຮັກສາສັນຍາທີ່ໃຫ້ໄວ້ກັບພະເຈົ້າ ດັ່ງນັ້ນ ໃນປີ ຄ.ສ. 33 ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງສູນເສຍສາຍສຳພັນທີ່ດີກັບພະອົງແລະບໍ່ໄດ້ເປັນປະຊາຊົນຂອງພະອົງອີກຕໍ່ໄປ. ບໍ່ດົນຫຼັງຈາກນັ້ນ ພະເຢໂຫວາໄດ້ “ຫັນມາສົນໃຈຄົນຕ່າງຊາດ ແລະແຍກຄົນອອກມາໃຫ້ເປັນປະຊາຊົນກຸ່ມໜຶ່ງທີ່ໃຊ້ຊື່ຂອງພະອົງ.” (ກິດ. 15:14, ລ.ມ.) ປະຊາຊົນທີ່ພະອົງເລືອກໃໝ່ນີ້ເອີ້ນວ່າ: “ຍິດສະລາເອນຂອງພະເຈົ້າ.” ເຂົາເຈົ້າຄືລູກສິດທີ່ຖືກເຈີມຂອງພະຄລິດເຊິ່ງມາຈາກຊາດຕ່າງໆ.—ຄລາ. 6:16
17. ຊາຕານປະສົບຜົນສຳເລັດໃນເລື່ອງຫຍັງ?
17 ປະມານປີ ຄ.ສ. 44 ລູກສິດຂອງພະຄລິດເຊິ່ງໄດ້ຮັບ “ການຊີ້ນຳຈາກພະເຈົ້າ” ຖືກເອີ້ນວ່າ “ຄລິດສະຕຽນ.” (ກິດ. 11:26, ລ.ມ.) ທຳອິດຊື່ນີ້ຖືວ່າໂດດເດັ່ນຫຼາຍເພາະໝາຍເຖິງຄລິດສະຕຽນແທ້ເທົ່ານັ້ນ. (1 ເປ. 4:16) ແຕ່ຈາກຕົວຢ່າງປຽບທຽບຂອງພະເຍຊູເລື່ອງເຂົ້າເມັດດີກັບເຂົ້ານົກ ເຮົາໄດ້ຮູ້ວ່າຊາຕານປະສົບຜົນສຳເລັດຫຼາຍ ມັນຍັງໃຊ້ເລ່ຫຼ່ຽມຈົນເຮັດໃຫ້ຄຳວ່າຄລິດສະຕຽນຖືກນຳໄປໃຊ້ຮ່ວມກັບຄລິດສະຕຽນປອມທຸກຮູບແບບ ຜົນກໍຄື: ເປັນເວລາຫຼາຍສະຕະວັດທີ່ຜູ້ຄົນແຍກບໍ່ອອກວ່າໃຜເປັນຄລິດສະຕຽນແທ້ໃຜເປັນຄລິດສະຕຽນປອມ. ແຕ່ເມື່ອຮອດ “ລະດູກ່ຽວ” ເຊິ່ງເລີ່ມຕົ້ນໃນປີ 1914 ສະຖານະການກໍປ່ຽນໄປ ຍ້ອນຫຍັງ? ຍ້ອນທູດສະຫວັນເລີ່ມແຍກຄລິດສະຕຽນປອມອອກຈາກຄລິດສະຕຽນແທ້.—ມັດ. 13:30, 39-41
18. ອັນໃດຊ່ວຍພີ່ນ້ອງຂອງເຮົາໃຫ້ເຫັນວ່າຈຳເປັນຕ້ອງມີຊື່ໃໝ່?
18 ຫຼັງຈາກແຕ່ງຕັ້ງທາດສັດຊື່ໃນປີ 1919 ພະເຢໂຫວາກໍໄດ້ຊ່ວຍປະຊາຊົນໃຫ້ເຂົ້າໃຈວຽກທີ່ພະອົງສັ່ງໃຫ້ເຂົາເຈົ້າເຮັດ. ບໍ່ດົນເຂົາເຈົ້າກໍເຂົ້າໃຈວ່າການປະກາດຕາມບ້ານເຮືອນເປັນວຽກທີ່ເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າແຕກຕ່າງຈາກພວກຄລິດສະຕຽນປອມທັງໝົດ ແລ້ວເຂົາເຈົ້າກໍເລີ່ມເບິ່ງອອກວ່າ ຊື່ “ນັກສຶກສາຄຳພີໄບເບິນ” ຍັງບໍ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າແຕກຕ່າງຢ່າງຊັດເຈນຈາກຄລິດສະຕຽນປອມ. ນອກຈາກນັ້ນ ເປົ້າໝາຍຫຼັກໃນຊີວິດຂອງເຂົາເຈົ້າບໍ່ພຽງແຕ່ສຶກສາຄຳພີໄບເບິນ ແຕ່ຕ້ອງບອກຜູ້ຄົນໃຫ້ຮູ້ເລື່ອງຂອງພະເຈົ້າແລະຍົກຍ້ອງໃຫ້ກຽດຊື່ຂອງພະອົງ. ດັ່ງນັ້ນ ຊື່ຫຍັງຈຶ່ງຈະເໝາະສົມກັບວຽກນີ້? ເຂົາເຈົ້າຮູ້ຄຳຕອບໃນປີ 1931.
ລາຍການການປະຊຸມໃຫຍ່ປີ 1931
19, 20. (ກ) ມີຄຳປະກາດທີ່ໜ້າຕື່ນເຕັ້ນອັນໃດໃນການປະຊຸມໃຫຍ່ ປີ 1931? (ຂ) ພີ່ນ້ອງຂອງເຮົາຕອບຮັບແນວໃດເມື່ອມີຊື່ໃໝ່?
19 ໃນເດືອນກໍລະກົດປີ 1931 ນັກສຶກສາຄຳພີໄບເບິນປະມານ 15.000 ຄົນໄປຮ່ວມການປະຊຸມໃຫຍ່ທີ່ເມືອງໂຄລຳບັດສ ລັດໂອຮາຍໂອ ປະເທດສະຫະລັດອາເມຣິກາ. ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຮັບໃບລາຍການການປະຊຸມທີ່ມີຕົວອັກສອນໃຫຍ່ 2 ຕົວຄື J (ເຈ) ແລະ W (ດັບເບິນຢູ) ຢູ່ໜ້າປົກ. ເຂົາເຈົ້າສົງໄສວ່າ ‘ຕົວອັກສອນນີ້ໝາຍເຖິງຫຍັງ?’ ຫຼາຍຄົນກໍເດົາກັນໄປຕ່າງໆນາໆ. ເມື່ອຮອດວັນອາທິດທີ 26 ກໍລະກົດ ພີ່ນ້ອງ ໂຈເຊບ ຣັດເທີຝອດກໍແກ້ຂໍ້ສົງໄສໃຫ້ທຸກຄົນໂດຍປະກາດຢ່າງໜັກແໜ້ນວ່າ: “ເຮົາຕ້ອງການໃຫ້ທຸກຄົນຮູ້ຈັກແລະເອີ້ນເຮົາດ້ວຍຊື່ພະຍານພະເຢໂຫວາ.” ແລ້ວຕອນນັ້ນ ຜູ້ເຂົ້າຮ່ວມປະຊຸມທຸກຄົນກໍເຂົ້າໃຈທັນທີວ່າຕົວອັກສອນ 2 ຕົວນັ້ນເປັນຕົວອັກສອນຫຍໍ້ຂອງຊື່ພະຍານພະເຢໂຫວາ (Jehovah’s Witnesses) ເຊິ່ງເປັນຊື່ທີ່ມາຈາກເອຊາອີ 43:10.
20 ຜູ້ຟັງທັງໝົດຕອບຮັບຄຳປະກາດນັ້ນດ້ວຍຄວາມຍິນດີແລະສຽງຕົບມືດັງກ້ອງເປັນເວລາດົນນານ ແລ້ວວິທະຍຸກໍກະຈາຍສຽງຄວາມຕື່ນເຕັ້ນຍິນດີໃນໂຄລຳບັດສໃຫ້ດັງໄປໄກເຖິງເຄິ່ງໂລກ! ພີ່ນ້ອງເອິນເນັດແລະນາໂອມິ ບາເບີ ໃນອົດສະຕຣາລີເລົ່າວ່າ: “ເມື່ອສຽງຕົບມືທີ່ອາເມຣິກາດັງຂຶ້ນ ພວກພີ່ນ້ອງໃນແມນເບີນກໍຢືນຂຶ້ນແລ້ວຕົບມືບໍ່ຢຸດ. ພວກເຮົາບໍ່ເຄີຍລືມຄວາມຮູ້ສຶກໃນມື້ນັ້ນເລີຍ!” a
ຊື່ຂອງພະເຈົ້າເປັນທີ່ຍົກຍ້ອງໄປທົ່ວໂລກ
21. ຊື່ໃໝ່ສະໜັບສະໜູນໃຫ້ພີ່ນ້ອງເຮັດວຽກປະກາດຫຼາຍຂຶ້ນແນວໃດ?
21 ຊື່ຂອງພະຍານພະເຢໂຫວາທີ່ໄດ້ມາຈາກຄຳພີໄບເບິນເຮັດໃຫ້ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະເຈົ້າປະກາດຢ່າງກະຕືລືລົ້ນຫຼາຍຂຶ້ນ. ແອັດເວີດກັບເຈດຊີ ກລີມມິດສ ຄູ່ຜົວເມຍທີ່ເປັນໄພໂອເນຍໃນສະຫະລັດອາເມຣິກາເຊິ່ງໄປເຂົ້າຮ່ວມການປະຊຸມໃຫຍ່ທີ່ໂຄລຳບັດສໃນປີ 1931 ບອກວ່າ: “ຕອນທີ່ເຮົາອອກຈາກບ້ານເຮົາເປັນນັກສຶກສາຄຳພີໄບເບິນ ແຕ່ຕອນກັບມາເຮົາເປັນພະຍານພະເຢໂຫວາ. ເຮົາມີຄວາມສຸກທີ່ຕອນນີ້ເຮົາມີຊື່ທີ່ຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ຍົກຍ້ອງຊື່ຂອງພະເຈົ້າໄດ້ຫຼາຍຂຶ້ນ.” ຫຼັງຈາກການປະຊຸມໃຫຍ່ຄັ້ງນັ້ນ ພະຍານພະເຢໂຫວາບາງຄົນກໍໃຊ້ວິທີໃໝ່ໃນການປະກາດ. ເຂົາເຈົ້າແນະນຳຕົວເອງກັບເຈົ້າຂອງເຮືອນ ໂດຍຍື່ນບັດທີ່ມີຂໍ້ຄວາມຂຽນວ່າ: “ພະຍານຂອງພະເຢໂຫວາຄົນໜຶ່ງກຳລັງປະກາດເລື່ອງລາຊະອານາຈັກຂອງພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າຂອງເຮົາ.” ປະຊາຊົນຂອງພະເຢໂຫວາພູມໃຈທີ່ໄດ້ໃຊ້ຊື່ຂອງພະອົງແລະພ້ອມຈະປະກາດໃຫ້ຄົນທົ່ວໂລກຮູ້ວ່າຊື່ນີ້ສຳຄັນຫຼາຍຂະໜາດໃດ.—ເອຊາ. 12:4
“ຕອນທີ່ເຮົາອອກຈາກບ້ານເຮົາເປັນນັກສຶກສາຄຳພີໄບເບິນ ແຕ່ຕອນກັບມາເຮົາເປັນພະຍານພະເຢໂຫວາ.”
22. ອັນໃດເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນຂອງພະເຢໂຫວາແຕກຕ່າງຈາກຄົນອື່ນຢ່າງຊັດເຈນ?
22 ຫຼາຍປີຜ່ານໄປ ຕັ້ງແຕ່ຕອນທີ່ພະເຢໂຫວາກະຕຸ້ນພີ່ນ້ອງຜູ້ຖືກເຈີມຂອງເຮົາໃຫ້ຮັບເອົາຊື່ທີ່ບໍ່ຄືໃຜນີ້. ຕັ້ງແຕ່ຕອນນັ້ນຈົນເຖິງຕອນນີ້ ຊາຕານປະສົບຜົນສຳເລັດບໍໃນການປິດຫູປິດຕາຜູ້ຄົນບໍ່ໃຫ້ຮູ້ຈັກປະຊາຊົນຂອງພະເຈົ້າ? ມັນເຮັດໃຫ້ເຮົາຖືກກືນຫາຍໄປກັບສາສະໜາຕ່າງໆຂອງໂລກບໍ? ບໍ່! ທີ່ຈິງ ຊື່ທີ່ເປັນເອກະລັກເຊິ່ງເປັນພະຍານເຖິງພະເຈົ້າພັດແຮ່ງໂດດເດັ່ນກວ່າຍຸກສະໄໝໃດ. (ອ່ານມີເກ 4:5; ມາລາກີ 3:18) ຄວາມຈິງແລ້ວ ການໃຊ້ຊື່ຂອງພະເຢໂຫວາຢ່າງເປີດເຜີຍເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນຮູ້ທັນທີວ່າຄົນກຸ່ມນີ້ເປັນປະຊາຊົນຂອງພະເຈົ້າຫຼືເປັນພະຍານພະເຢໂຫວາ. ແທນທີ່ຈະຖືກສາສະໜາປອມເຊິ່ງເປັນຄືກັບພູເຂົາບົດບັງຈົນມືດມິດ ການນະມັດສະການແທ້ຂອງພະເຢໂຫວາ “ຈະຕັ້ງຢູ່ເທິງຍອດພູທັງຫຼາຍ.” (ເອຊາ. 2:2) ເຫັນໄດ້ວ່າ ໃນທຸກມື້ນີ້ການນະມັດສະການພະເຢໂຫວາແລະຊື່ທີ່ສັກສິດຂອງພະອົງກຳລັງໄດ້ຮັບການຍົກຍ້ອງຢ່າງສູງ.
23. ຄຳເພງ 121:5 ເຮັດໃຫ້ເຮົາມີຄວາມເຊື່ອເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນໄດ້ແນວໃດ?
23 ເຮົາມີຄວາມເຊື່ອທີ່ເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນຫຼາຍເມື່ອຮູ້ວ່າພະເຢໂຫວາຈະປົກປ້ອງຄຸ້ມຄອງບໍ່ໃຫ້ຊາຕານໂຈມຕີເຮົາໄດ້ທັງໃນຕອນນີ້ແລະໃນອະນາຄົດ! (ເພງ. 121:5) ນີ້ເປັນເຫດຜົນທີ່ເຮັດໃຫ້ເຮົາຢາກສະແດງຄວາມຮູ້ສຶກແບບດຽວກັບຜູ້ແຕ່ງຄຳເພງທີ່ຂຽນວ່າ: “ຊາວປະເທດທີ່ມີພະເຢໂຫວາເປັນພະເຈົ້າຂອງເຂົາກໍເປັນສຸກຫຼາຍ ພວກທີ່ພະເຈົ້າໄດ້ເລືອກໄວ້ເປັນມູນຂອງພະອົງກໍສຸກຫຼາຍ.”—ເພງ. 33:12
a ສຳລັບລາຍລະອຽດເພີ່ມເຕີມກ່ຽວກັບການໃຊ້ວິທະຍຸ ເບິ່ງບົດ 7 ໜ້າ 72-74.
ເລື່ອງທີ່ເຈົ້າອາດຈະມັກ
ໃຫ້ໃກ້ຊິດກັບພະເຢໂຫວາ
‘ພະເຢໂຫວາເປັນອົງບໍລິສຸດ ບໍລິສຸດ ບໍລິສຸດ’
ເປັນຫຍັງຄຳພີໄບເບິນຈຶ່ງບອກວ່າຄວາມບໍລິສຸດກ່ຽວຂ້ອງກັບຄວາມງາມ?
