1, 2. Πώς αποδείχτηκε ο Ιησούς σοφός «ξεναγός»;

 ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ότι περιηγείστε μια εντυπωσιακή και πανέμορφη πόλη καθοδηγούμενοι από έναν έμπειρο ξεναγό. Τα πάντα εκεί σας είναι άγνωστα, οπότε κρέμεστε από τα χείλη του. Κάποιες φορές, μέσα στον ενθουσιασμό σας, εσείς και οι συνταξιδιώτες σας έχετε απορίες για αξιοθέατα που δεν έχετε δει ακόμα. Όταν όμως ρωτάτε τον ξεναγό σας, εκείνος κρατάει τις απαντήσεις για την κατάλληλη στιγμή, μόλις φανεί στον ορίζοντα το συγκεκριμένο αξιοθέατο. Όσο περνάει η ώρα, εντυπωσιάζεστε όλο και περισσότερο με τη σοφία του, γιατί σας λέει αυτό που χρειάζεται ακριβώς όταν χρειάζεται.

² Οι αληθινοί Χριστιανοί μοιάζουν κάπως με αυτούς τους τουρίστες. Μαθαίνουμε με ενθουσιασμό για την πιο εντυπωσιακή πόλη από όλες, «την πόλη που έχει πραγματικά θεμέλια», τη Βασιλεία του Θεού. (Εβρ. 11:10) Ενόσω ο Ιησούς ήταν στη γη, «ξεναγούσε» ο ίδιος προσωπικά τους ακολούθους του, οδηγώντας τους σε βαθύτερη γνώση για αυτή τη Βασιλεία. Απαντούσε άραγε σε όλες τις ερωτήσεις τους, και τους είπε μεμιάς τα πάντα για τη Βασιλεία; Όχι. Τους είπε: «Έχω πολλά ακόμη να σας πω, αλλά δεν μπορείτε να τα αντέξετε προς το παρόν». (Ιωάν. 16:12) Ως ο σοφότερος «ξεναγός», ο Ιησούς ποτέ δεν φόρτωνε τους μαθητές του με γνώση που δεν ήταν έτοιμοι να διαχειριστούν.

3, 4. (α) Πώς συνεχίζει ο Ιησούς να διδάσκει τους πιστούς για τη Βασιλεία του Θεού; (β) Τι θα εξετάσουμε σε αυτό το κεφάλαιο;

³ Ο Ιησούς είπε τα λόγια που καταγράφονται στο εδάφιο Ιωάννης 16:12 την τελευταία νύχτα της επίγειας ζωής του. Μετά το θάνατό του, πώς θα συνέχιζε να διδάσκει τους πιστούς ανθρώπους για τη Βασιλεία του Θεού; Διαβεβαίωσε τους αποστόλους του: «Το πνεύμα της αλήθειας θα σας οδηγήσει σε όλη την αλήθεια». a (Ιωάν. 16:13) Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε το άγιο πνεύμα με έναν ξεναγό που μας οδηγεί υπομονετικά. Το πνεύμα είναι το μέσο με το οποίο ο Ιησούς διδάσκει τους ακολούθους του οτιδήποτε χρειάζεται να γνωρίζουν για τη Βασιλεία του Θεού​—και ακριβώς όταν χρειάζεται να το γνωρίζουν.

⁴ Ας εξετάσουμε τώρα πώς το άγιο πνεύμα του Ιεχωβά έχει οδηγήσει τους ειλικρινείς Χριστιανούς σε μεγαλύτερη γνώση για αυτή τη Βασιλεία. Πρώτα θα δούμε πώς κατανοήσαμε το πότε άρχισε να  κυβερνάει η Βασιλεία του Θεού. Κατόπιν, θα εξετάσουμε την ταυτότητα και τις αντίστοιχες ελπίδες των κυβερνητών και των υπηκόων της Βασιλείας. Και τελικά, θα δούμε πώς οι ακόλουθοι του Χριστού κατανόησαν σαφέστερα τι απαιτεί η οσιότητα στη Βασιλεία.

5, 6. (α) Ποιες εσφαλμένες απόψεις είχαν οι Σπουδαστές της Γραφής σχετικά με την εγκαθίδρυση της Βασιλείας και το θερισμό; (β) Γιατί αυτές οι εσφαλμένες απόψεις δεν πρέπει να εγείρουν αμφιβολίες για το αν ο Ιησούς οδηγούσε τους ακολούθους του;

⁵ Όπως είδαμε στο Κεφάλαιο 2, οι Σπουδαστές της Γραφής τόνιζαν επί δεκαετίες ότι το έτος 1914 θα είχε καθοριστική σημασία στην εκπλήρωση Γραφικών προφητειών. Ωστόσο, εκείνη την εποχή πίστευαν ότι η παρουσία του Χριστού είχε αρχίσει το 1874, ότι εκείνος είχε αρχίσει να κυβερνάει στον ουρανό το 1878 και ότι η εγκαθίδρυση της Βασιλείας θα ολοκληρωνόταν τον Οκτώβριο του 1914. Ο θερισμός θα διαρκούσε από το 1874 ως το 1914 και θα κορυφωνόταν με τη σύναξη των χρισμένων στον ουρανό. Μήπως αυτές οι εσφαλμένες ιδέες εγείρουν αμφιβολίες για το αν ο Ιησούς οδηγούσε εκείνους τους πιστούς μέσω του αγίου πνεύματος;

⁶ Ούτε κατά διάνοια! Θυμηθείτε το αρχικό μας παράδειγμα. Μήπως το γεγονός ότι οι τουρίστες προτρέχουν με τις ιδέες τους και τις ανυπόμονες ερωτήσεις τους εγείρει αμφιβολίες για την αξιοπιστία του ξεναγού τους; Όχι βέβαια! Παρόμοια, αν και ο λαός του Θεού μερικές φορές προσπαθεί να κατανοήσει κάποιες λεπτομέρειες του σκοπού του Ιεχωβά προτού έρθει ο καιρός να τους οδηγήσει το άγιο πνεύμα σε αυτές τις αλήθειες, είναι σαφές ότι ο Ιησούς τούς οδηγεί. Ως εκ τούτου, οι πιστοί αποδεικνύονται πρόθυμοι να διορθωθούν και ταπεινά προσαρμόζουν τις απόψεις τους.​—Ιακ. 4:6.

7. Με ποιες εκλάμψεις πνευματικού φωτός ευλογήθηκε ο λαός του Θεού;

⁷ Στα χρόνια που ακολούθησαν το 1919, ο λαός του Θεού ευλογήθηκε με ολοένα και περισσότερες εκλάμψεις πνευματικού φωτός. (Διαβάστε Ψαλμός 97:11) Το 1925, δημοσιεύτηκε στη Σκοπιά ένα άρθρο-ορόσημο με τίτλο «Η Γέννησις του Έθνους». Παρέθετε πειστικές Γραφικές αποδείξεις ότι η Μεσσιανική Βασιλεία είχε γεννηθεί το 1914, σε εκπλήρωση της προφητικής εικόνας που παρουσίαζε την ουράνια γυναίκα του Θεού να γεννάει, όπως καταγράφεται στο 12ο κεφάλαιο της Αποκάλυψης. b Το άρθρο έδειχνε επίσης ότι ο διωγμός και οι κακουχίες που υπέστη ο λαός του Ιεχωβά εκείνα τα χρόνια του πολέμου αποτελούσαν σαφή σημάδια ότι ο Σατανάς είχε ριχτεί από τον ουρανό, «έχοντας μεγάλο θυμό, καθώς γνωρίζει ότι έχει μικρό χρονικό διάστημα».​—Αποκ. 12:12.

8, 9. (α) Πώς άρχισε να τονίζεται η σπουδαιότητα της Βασιλείας του Θεού; (β) Ποια ερωτήματα θα εξετάσουμε;

⁸ Πόσο σημαντική είναι η Βασιλεία; Το 1928, Η Σκοπιά άρχισε να τονίζει ότι η Βασιλεία ήταν πιο σημαντική από την προσωπική σωτηρία μέσω του λύτρου. Πράγματι, μέσω της Μεσσιανικής Βασιλείας ο Ιεχωβά πρόκειται να αγιάσει το όνομά του, να δικαιώσει την κυριαρχία του και να επιτελέσει όλους τους σκοπούς του αναφορικά με την ανθρωπότητα.

⁹ Ποιοι θα κυβερνούσαν μαζί με τον Χριστό σε αυτή τη Βασιλεία; Ποιοι θα ήταν οι επίγειοι υπήκοοί της; Και με ποιο έργο θα έπρεπε να ασχοληθούν οι ακόλουθοι του Χριστού;

10. Τι κατανοούσε από παλιά ο λαός του Θεού σχετικά με τους 144.000;

¹⁰ Τις δεκαετίες προ του 1914, οι αληθινοί Χριστιανοί είχαν ήδη κατανοήσει ότι 144.000 πιστοί ακόλουθοι του Χριστού θα κυβερνούσαν μαζί του στον ουρανό. c Εκείνοι οι Σπουδαστές της Γραφής αντιλήφθηκαν ότι αυτός ο αριθμός είναι κυριολεκτικός και ότι οι 144.000 είχαν αρχίσει να συγκεντρώνονται τον πρώτο αιώνα Κ.Χ.

11. Πώς κατανόησαν σταδιακά τα υποψήφια μέλη της νύφης του Χριστού ποιος είναι ο διορισμός τους στη γη;

¹¹ Τι ανατέθηκε, όμως, σε αυτά τα υποψήφια μέλη της νύφης του Χριστού να κάνουν όσο θα βρίσκονταν ακόμα στη γη; Αυτοί διέκριναν ότι ο Ιησούς είχε δώσει έμφαση στο έργο κηρύγματος και το είχε συνδέσει με μια περίοδο θερισμού. (Ματθ. 9:37· Ιωάν. 4:35) Όπως είδαμε στο Κεφάλαιο 2, για κάποιο διάστημα υποστήριζαν ότι η περίοδος του θερισμού θα διαρκούσε 40 χρόνια και θα κορυφωνόταν με τη σύναξη των χρισμένων στον ουρανό. Επειδή όμως το έργο συνεχίστηκε και μετά το πέρας των 40 ετών, χρειάζονταν περαιτέρω διασαφηνίσεις. Τώρα ξέρουμε ότι η εποχή του θερισμού​—η εποχή για να διαχωριστεί το σιτάρι από τα ζιζάνια, οι πιστοί χρισμένοι Χριστιανοί από τους κατ’ απομίμηση Χριστιανούς—​άρχισε το 1914. Είχε έρθει ο καιρός να επικεντρωθεί η προσοχή στη σύναξη των υπόλοιπων μελών εκείνης της ουράνιας τάξης!

12, 13. Πώς έχουν εκπληρωθεί στις τελευταίες ημέρες οι παραβολές του Ιησού για τις δέκα παρθένες και για τα τάλαντα;

¹² Από το 1919 και μετά, ο Χριστός συνέχισε να οδηγεί τον πιστό και φρόνιμο δούλο ώστε να δίνει έμφαση στο έργο κηρύγματος. Το διορισμό για το κήρυγμα τον είχε δώσει τον πρώτο αιώνα. (Ματθ. 28:19, 20) Έδειξε επίσης ποιες ιδιότητες θα χρειάζονταν οι χρισμένοι ακόλουθοί του για να επιτελέσουν αυτόν το διορισμό. Πώς το έκανε αυτό; Στην παραβολή του για τις δέκα παρθένες, έδειξε ότι οι χρισμένοι θα έπρεπε να παραμείνουν σε εγρήγορση, πνευματικά άγρυπνοι, προκειμένου να φτάσουν στον τελικό τους στόχο, να συμμετάσχουν δηλαδή στο μεγάλο γαμήλιο συμπόσιο στον ουρανό, όταν ο Χριστός θα ενωθεί με τη «νύφη» του που αποτελείται από τους 144.000. (Αποκ. 21:2) Κατόπιν, στην παραβολή του για τα τάλαντα, ο Ιησούς δίδαξε ότι οι χρισμένοι υπηρέτες του θα επιτελούσαν με επιμέλεια το έργο κηρύγματος που τους είχε εμπιστευτεί.​—Ματθ. 25:1-30.

 ¹³ Οι χρισμένοι έχουν αποδειχτεί και άγρυπνοι και επιμελείς στη διάρκεια του περασμένου αιώνα. Αναμφίβολα, η εγρήγορσή τους θα ανταμειφθεί! Αλλά μήπως το μεγάλο έργο θερισμού θα περιοριζόταν στη σύναξη των υπολοίπων από τους 144.000 συγκυβερνήτες του Χριστού;

14, 15. Για ποιες τέσσερις ομάδες γινόταν λόγος στο Τετελεσμένον Μυστήριον;

¹⁴ Πιστοί άντρες και γυναίκες λαχταρούσαν από καιρό να μάθουν ποιο ήταν το «μεγάλο πλήθος» (ὄχλος πολύς, Κείμενο) που αναφέρεται στα εδάφια Αποκάλυψη 7:9-14. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι, προτού έρθει ο καιρός να αποκαλύψει ο Χριστός την ταυτότητα αυτής της μεγάλης ομάδας, πολλά από όσα λέγονταν απείχαν μακράν από τις ξεκάθαρες, απλές αλήθειες που σήμερα γνωρίζουμε και αγαπάμε.

¹⁵ Το 1917, το βιβλίο Το Τετελεσμένον Μυστήριον δήλωνε ότι υπάρχουν “δύο βαθμοί ή δύο είδη ουράνιας σωτηρίας, και δύο βαθμοί ή δύο είδη επίγειας σωτηρίας”. Ποιοι αποτελούσαν τις τέσσερις ομάδες ανθρώπων με αυτές τις διαφορετικές ελπίδες για σωτηρία; Πρώτον, ήταν οι 144.000 που θα κυβερνούσαν με τον Χριστό. Δεύτερον, ήταν ο πολύς όχλος. Τότε, υπήρχε η άποψη ότι αυτοί ήταν κατ’ όνομα Χριστιανοί που παρέμεναν στις εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου. Είχαν πίστη ως έναν βαθμό, αλλά όχι αρκετή ώστε να πάρουν σταθερά ακέραιη θέση. Γι’ αυτό, θα τους δίνονταν υποδεέστερες θέσεις στον ουρανό. Όσο για τη γη, υπήρχε η άποψη ότι μια τρίτη ομάδα, οι «αρχαίοι αριστείς»​—πιστά άτομα όπως ο Αβραάμ, ο Μωυσής και άλλοι—​θα είχαν θέσεις εξουσίας πάνω στην τέταρτη ομάδα, τον κόσμο της ανθρωπότητας.

16. Ποιες εκλάμψεις πνευματικού φωτός υπήρξαν το 1923 και το 1932;

¹⁶ Πώς οδήγησε το άγιο πνεύμα τους ακολούθους του Χριστού στην κατανόηση που έχουμε σήμερα; Αυτό συνέβη προοδευτικά, με διαδοχικές εκλάμψεις πνευματικού φωτός. Ήδη από το 1923, Η Σκοπιά έστρεφε την προσοχή σε μια ομάδα που δεν είχε ουράνιες βλέψεις και θα ζούσε στη γη υπό τη διακυβέρνηση του Χριστού. Το 1932, Η Σκοπιά αναφέρθηκε στον Ιωναδάβ, ο οποίος προσκολλήθηκε στον χρισμένο του Θεού, τον Βασιλιά Ιηού του Ισραήλ, για να τον συνδράμει στον πόλεμο κατά της ψεύτικης λατρείας. (2 Βασ. 10:15-17) Το άρθρο έλεγε ότι υπάρχει στη σύγχρονη εποχή μια τάξη ανθρώπων οι οποίοι είναι σαν τον Ιωναδάβ, και πρόσθετε ότι ο Ιεχωβά πρόκειται να περάσει αυτή την τάξη “μέσα από τη θλίψη του Αρμαγεδδώνα” για να ζήσει εδώ στη γη.

17. (α) Ποια εκθαμβωτική έκλαμψη πνευματικού φωτός υπήρξε το 1935; (β) Πώς επηρεάστηκαν οι πιστοί Χριστιανοί από τη νέα κατανόηση για τον πολύ όχλο; (Βλέπε το πλαίσιο « Πολλοί Ανάσαναν με Ανακούφιση».)

¹⁷ Το 1935 υπήρξε μια εκθαμβωτική έκλαμψη πνευματικού φωτός. Στη συνέλευση που διεξάχθηκε στην Ουάσινγκτον, ο πολύς όχλος προσδιορίστηκε ως επίγεια τάξη, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα πρόβατα στην παραβολή του Ιησού για τα πρόβατα και τα κατσίκια. (Ματθ. 25:33-40) Ο πολύς όχλος θα ήταν μέρος των “άλλων προβάτων” για τα οποία ο Ιησούς είπε: «Και εκείνα πρέπει να τα φέρω». (Ιωάν. 10:16) Όταν ο ομιλητής, ο Ι. Φ. Ρόδερφορντ,  ρώτησε: «Μπορείτε παρακαλώ, όλοι όσοι έχετε την ελπίδα να ζήσετε για πάντα εδώ στη γη, να σηκωθείτε όρθιοι;», οι μισοί και πλέον από τους παρευρισκομένους σηκώθηκαν! «Δείτε!» διακήρυξε. «Ο πολύς όχλος!» Πολλοί ένιωσαν βαθιά συγκίνηση που επιτέλους κατάλαβαν ποια ήταν η ελπίδα τους για το μέλλον.

18. Σε τι έχουν επικεντρώσει τις προσπάθειές τους στη διακονία οι ακόλουθοι του Χριστού, και με ποιο αποτέλεσμα;

¹⁸ Έκτοτε, ο Χριστός οδηγεί τις προσπάθειες του λαού του ως επί το πλείστον στη σύναξη των υποψήφιων μελών αυτού του μεγάλου πλήθους που θα βγει από τη μεγάλη θλίψη ζωντανό και ασφαλές. Στην αρχή, αυτή η σύναξη δεν φαινόταν εντυπωσιακή. Μάλιστα, ο αδελφός Ρόδερφορντ κάποτε σχολίασε: «Φαίνεται ότι ο “πολύς όχλος” δεν θα είναι και τόσο πολύς τελικά». Φυσικά, τώρα ξέρουμε πόσο πλούσια έχει ευλογήσει ο Ιεχωβά το θερισμό από τότε! Υπό την καθοδηγία του Ιησού και του αγίου πνεύματος, τόσο οι χρισμένοι όσο και οι σύντροφοί τους από τα «άλλα πρόβατα» έχουν γίνει αυτό ακριβώς που προείπε εκείνος​—«ένα ποίμνιο» που υπηρετεί ενωμένα υπό “έναν ποιμένα”.

19. Πώς μπορούμε να συμμετέχουμε στην αύξηση του μεγάλου πλήθους;

¹⁹ Η συντριπτική πλειονότητα των πιστών ανθρώπων θα ζήσουν για πάντα σε έναν επίγειο παράδεισο, υπό τη διακυβέρνηση του Χριστού και των 144.000 συγκυβερνητών του. Δεν χαιρόμαστε όταν συλλογιζόμαστε πώς οδήγησε ο Χριστός το λαό του Θεού σε μια τέτοια ξεκάθαρη Γραφική ελπίδα για το μέλλον; Τι προνόμιο είναι να μεταδίδουμε αυτή την ελπίδα σε εκείνους που συναντάμε στη διακονία! Ας είμαστε όσο πιο δραστήριοι επιτρέπουν οι περιστάσεις μας ώστε το μεγάλο πλήθος να συνεχίσει να αυξάνεται, υψώνοντας ακόμα μεγαλύτερη κραυγή αίνου στο όνομα του Ιεχωβά!​—Διαβάστε Λουκάς 10:2.

20. Από ποια στοιχεία απαρτίζεται η οργάνωση του Σατανά, και ποια στάση κρατούν οι όσιοι Χριστιανοί;

²⁰ Καθώς ο λαός του Θεού εξακολουθούσε να μαθαίνει για τη Βασιλεία, χρειαζόταν επίσης να κατανοήσει πλήρως τι σημαίνει η οσιότητα σε εκείνη την ουράνια κυβέρνηση. Ως προς αυτό, το 1922 Η Σκοπιά έδειξε ότι υπάρχουν δύο εν ενεργεία οργανώσεις, του Ιεχωβά και του Σατανά, η δε οργάνωση του Σατανά απαρτίζεται από το εμπορικό, το θρησκευτικό και το πολιτικό στοιχείο. Εκείνοι που είναι όσιοι στη Βασιλεία του Θεού υπό τον Χριστό δεν πρέπει να συμβιβάζουν την οσιότητά τους μέσω ανάρμοστης ανάμειξης σε οποιαδήποτε πτυχή της οργάνωσης του Σατανά. (2 Κορ. 6:17) Τι σημαίνει αυτό;

21. (α) Πώς έχει προειδοποιήσει ο πιστός δούλος το λαό του Θεού για τις μεγάλες επιχειρήσεις; (β) Τι αποκάλυψε Η Σκοπιά το 1963 για τη “Βαβυλώνα τη Μεγάλη”;

²¹ Η πνευματική τροφή από τον πιστό δούλο έχει εκθέσει με συνέπεια τη διαφθορά που επικρατεί στον κόσμο των μεγάλων επιχειρήσεων και έχει προειδοποιήσει το λαό του Θεού να μην ενδίδει στον άκρατο υλισμό τους. (Ματθ. 6:24) Παρόμοια, τα έντυπά μας εκθέτουν διαρκώς το θρησκευτικό τμήμα της οργάνωσης του Σατανά. Το 1963, Η Σκοπιά έδειξε ξεκάθαρα ότι η «Βαβυλώνα η Μεγάλη» αντιπροσωπεύει, όχι μόνο το Χριστιανικό κόσμο, αλλά επίσης ολόκληρη την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας. Κατά συνέπεια, όπως θα δούμε εκτενέστερα στο Κεφάλαιο 10, τα  μέλη του λαού του Θεού σε κάθε χώρα και πολιτισμό έχουν βοηθηθεί να “βγουν από αυτήν”, καθαρίζοντας τον εαυτό τους από όλες τις συνήθειες της ψεύτικης θρησκείας.​—Αποκ. 18:2, 4.

22. Στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, πώς καταλάβαιναν πολλοί από το λαό του Θεού την προτροπή του εδαφίου Ρωμαίους 13:1;

²² Τι θα πούμε, όμως, για το πολιτικό τμήμα της οργάνωσης του Σατανά; Θα μπορούσαν οι αληθινοί Χριστιανοί να παίρνουν μέρος στους πολέμους και στις συγκρούσεις των εθνών; Στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, οι Σπουδαστές της Γραφής καταλάβαιναν γενικά ότι οι ακόλουθοι του Χριστού δεν πρέπει να σκοτώνουν τους συνανθρώπους τους. (Ματθ. 26:52) Ωστόσο, για πολλούς, η προτροπή του εδαφίου Ρωμαίους 13:1 να είμαστε υπάκουοι «στις ανώτερες εξουσίες» σήμαινε ότι έπρεπε να πηγαίνουν στο στρατό, να φορούν στολή, ακόμα και να παίρνουν όπλο. Όταν, όμως, τους έλεγαν να σκοτώσουν τον εχθρό, έπρεπε να πυροβολήσουν στον αέρα.

23, 24. Πώς κατανοούσαμε το εδάφιο Ρωμαίους 13:1 κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και σε ποια ορθότερη άποψη οδηγήθηκαν οι ακόλουθοι του Χριστού;

²³ Με το ξέσπασμα του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου το 1939, Η Σκοπιά ανέλυσε σε βάθος το ζήτημα της ουδετερότητας. Το άρθρο έδειχνε σαφώς ότι οι Χριστιανοί δεν θα είχαν απολύτως καμιά συμμετοχή στους πολέμους και στις συγκρούσεις των εθνών στον κόσμο του Σατανά. Τι επίκαιρη καθοδηγία! Οι ακόλουθοι του Χριστού προστατεύτηκαν έτσι από τη φρικιαστική ενοχή αίματος που επέσυραν τα έθνη σε εκείνον τον πόλεμο. Εντούτοις, αρχίζοντας από το 1929, στα έντυπά μας είχε εμφανιστεί επίσης το σκεπτικό ότι οι ανώτερες εξουσίες του εδαφίου Ρωμαίους 13:1 δεν ήταν οι κοσμικοί κυβερνήτες αλλά ο Ιεχωβά και ο Ιησούς. Υπήρχε ακόμα ανάγκη για μια ορθότερη κατανόηση.

 ²⁴ Το άγιο πνεύμα οδήγησε τους ακολούθους του Χριστού σε μια τέτοια άποψη το 1962, όταν κάποια άρθρα-ορόσημο που ανέλυαν τα εδάφια Ρωμαίους 13:1-7 δημοσιεύτηκαν στα τεύχη της Σκοπιάς 15 Νοεμβρίου και 1 Δεκεμβρίου (15 Μαρτίου και 1 Απριλίου 1963 στην ελληνική). Ο λαός του Θεού κατανόησε τελικά την αρχή της σχετικής υποταγής που είχε αποκαλύψει ο Ιησούς στα φημισμένα λόγια του: «Αποδώστε αυτά που είναι του Καίσαρα στον Καίσαρα, αλλά αυτά που είναι του Θεού στον Θεό». (Λουκ. 20:25) Οι αληθινοί Χριστιανοί τώρα κατανοούν ότι οι ανώτερες εξουσίες είναι οι κοσμικές εξουσίες και ότι πρέπει να υποτάσσονται σε αυτές. Αλλά αυτή η υποταγή είναι σχετική. Όταν οι κοσμικές εξουσίες μάς ζητούν να παρακούσουμε τον Ιεχωβά Θεό, τότε απαντάμε όπως και οι απόστολοι: «Πρέπει να υπακούμε στον Θεό ως άρχοντα μάλλον παρά στους ανθρώπους». (Πράξ. 5:29) Στα Κεφάλαια 13 και 14, θα μάθουμε περισσότερα για το πώς ο λαός του Θεού έχει εφαρμόσει έμπρακτα την αρχή της Χριστιανικής ουδετερότητας.

25. Γιατί εκτιμάτε την καθοδηγία του αγίου πνεύματος όσον αφορά την κατανόηση της Βασιλείας του Θεού;

²⁵ Σκεφτείτε όλα όσα έχουν διδαχτεί οι ακόλουθοι του Χριστού για τη Βασιλεία στη διάρκεια του περασμένου αιώνα. Έχουμε μάθει πότε εγκαθιδρύθηκε η Βασιλεία του Θεού στον ουρανό και πόσο σημαντική είναι. Έχουμε σαφή εικόνα για τις δύο ελπίδες που προσφέρονται στους πιστούς ανθρώπους, την ουράνια και την επίγεια. Ξέρουμε επίσης πώς να δείχνουμε οσιότητα στη Βασιλεία του Θεού ενώ παράλληλα βρισκόμαστε σε σχετική υποταγή ως προς τις κοσμικές εξουσίες. Αναρωτηθείτε: “Θα ήξερα καμιά από αυτές τις πολύτιμες αλήθειες αν ο Ιησούς Χριστός δεν είχε οδηγήσει τον πιστό του δούλο στη γη να τις κατανοήσει και κατόπιν να τις διδάξει;” Τι ευλογία είναι να οδηγούμαστε από τον Χριστό και το άγιο πνεύμα!