ບົດທີ 6
ຜູ້ປະກາດຂ່າວດີ—ຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ເຕັມໃຈເຮັດວຽກ
1, 2. ພະເຍຊູບອກລ່ວງໜ້າກ່ຽວກັບວຽກທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ອັນໃດ ແລະມີຄຳຖາມສຳຄັນອັນໃດທີ່ເຮົາຕ້ອງຮູ້ຄຳຕອບ?
ນັກການເມືອງມັກຈະສັນຍາຫຼາຍເລື່ອງກັບປະຊາຊົນ ແຕ່ກໍບໍ່ເຮັດຕາມທີ່ສັນຍາໄວ້. ແມ່ນແຕ່ຄົນທີ່ມີເຈຕະນາດີທີ່ສຸດກໍອາດເຮັດຕາມສິ່ງທີ່ສັນຍາໄວ້ບໍ່ໄດ້ ແຕ່ພະເຍຊູກະສັດເມຊີບໍ່ເປັນແບບນັ້ນ ເພິ່ນຮັກສາຄຳສັນຍາສະເໝີ.
2 ຫຼັງຈາກຂຶ້ນເປັນກະສັດໃນປີ ຄ.ສ. 1914 ພະເຍຊູກໍພ້ອມຈະເຮັດໃຫ້ຄຳພະຍາກອນທີ່ບອກໄວ້ລ່ວງໜ້າປະມານ 1.900 ປີເກີດຂຶ້ນຈິງ. ບໍ່ດົນກ່ອນພະເຍຊູເສຍຊີວິດ ເພິ່ນບອກວ່າ: “ຄຳປະເສີດນີ້ແຫ່ງແຜ່ນດິນ [ຂ່າວດີເລື່ອງລາຊະອານາຈັກ] ຂອງພະເຈົ້າຈະເປັນທີ່ເທສະໜາປ່າວປະກາດໄປທົ່ວແຜ່ນດິນໂລກ.” (ມັດ. 24:14) ນັ້ນກໍຈະເປັນສັນຍານຢ່າງໜຶ່ງວ່າພະເຍຊູໄດ້ເລີ່ມປົກຄອງເປັນກະສັດແລ້ວ ແຕ່ຄຳຖາມສຳຄັນກໍຄື: ໃນສະໄໝສຸດທ້າຍທີ່ມີແຕ່ຄົນເຫັນແກ່ຕົວ ບໍ່ມີຄວາມຮັກ ແລະບໍ່ສົນໃຈສາສະໜາ ກະສັດຈະຊອກຫາຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ເຕັມໃຈປະກາດໄດ້ຈາກໃສ? (ມັດ. 24:12; 2 ຕີໂມ. 3:1-5) ເຮົາຕ້ອງຮູ້ຄຳຕອບ ເພາະເລື່ອງນີ້ກ່ຽວຂ້ອງກັບຄລິດສະຕຽນແທ້ທຸກຄົນ.
3. ພະເຍຊູໝັ້ນໃຈເລື່ອງຫຍັງ ແລະເປັນຫຍັງເພິ່ນຈຶ່ງໝັ້ນໃຈແບບນັ້ນ?
3 ຂໍໃຫ້ເບິ່ງຄຳພະຍາກອນຂອງພະເຍຊູອີກຄັ້ງໜຶ່ງໃນສຳນວນທີ່ວ່າ: “ຈະເປັນທີ່ເທສະໜາປ່າວປະກາດ” ສະແດງເຖິງຄວາມໝັ້ນໃຈແມ່ນບໍ? ແມ່ນແລ້ວ! ພະເຍຊູໝັ້ນໃຈວ່າຈະມີຄົນທີ່ເຕັມໃຈສະໜັບສະໜູນເພິ່ນໃນສະໄໝສຸດທ້າຍ ເປັນຫຍັງເພິ່ນຈຶ່ງໝັ້ນໃຈແບບນັ້ນ? ຍ້ອນວ່າເພິ່ນຮຽນຮູ້ຈາກພໍ່ຂອງເພິ່ນ. (ໂຢ. 12:45; 14:9) ກ່ອນພະເຍຊູຈະມາເກີດເປັນມະນຸດ ເພິ່ນສັງເກດເຫັນວ່າພະເຢໂຫວາເຊື່ອໝັ້ນວ່າຜູ້ນະມັດສະການພະອົງຈະເຕັມໃຈເຮັດວຽກຮັບໃຊ້ ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງວ່າພະເຢໂຫວາສະແດງຄວາມໝັ້ນໃຈແນວໃດ.
“ພວກຂອງພະອົງຈະມີນ້ຳໃຈສັດຊື່ [“ເຕັມໃຈສະເໜີຕົວ,” ລ.ມ.]”
4. ພະເຢໂຫວາເຊີນຊາວອິດສະລາແອນໃຫ້ສະໜັບສະໜູນວຽກຫຍັງ ແລະເຂົາເຈົ້າຕອບຮັບແນວໃດ?
4 ຂໍໃຫ້ຄິດຫວນຄືນວ່າເກີດຫຍັງຂຶ້ນເມື່ອພະເຢໂຫວາໄດ້ສັ່ງໃຫ້ໂມເຊສ້າງຈຳໜັກອາໄສຫຼືເຕັ້ນເພື່ອເປັນສູນກາງໃນການນະມັດສະການຂອງຊາວອິດສະລາແອນ. ພະເຢໂຫວາບອກໂມເຊໃຫ້ໄປເຊີນທຸກຄົນໃຫ້ຊ່ວຍກັນສະໜັບສະໜູນວຽກນັ້ນ. ໂມເຊບອກເຂົາເຈົ້າວ່າ: ‘ຜູ້ໃດທີ່ມີນ້ຳໃຈຢາກຖວາຍ ໃຫ້ຜູ້ນັ້ນເອົາຂອງມາຖວາຍໄຫວ້ແກ່ພະເຢໂຫວາ’ ແລ້ວປະຊາຊົນກໍ “ໄດ້ເອົາຂອງມາຖວາຍດ້ວຍນ້ຳໃຈໃນເວລາເຊົ້າທຸກວັນ.” ເຂົາເຈົ້າເອົາມາຫຼາຍເຖິງຂັ້ນໂມເຊໄດ້ບອກວ່າ: “ຢ່າເອົາມາອີກຕໍ່ໄປ”! (ອົບ. 35:5; 36:3, 6) ຊາວອິດສະລາແອນໄດ້ພິສູດໃຫ້ເຫັນວ່າເຂົາເຈົ້າເປັນແບບທີ່ພະເຢໂຫວາໝັ້ນໃຈແທ້ໆ.
5, 6. ຈາກຄຳເພງ 110:1-3 ພະເຢໂຫວາແລະພະເຍຊູຮູ້ວ່າໃນສະໄໝສຸດທ້າຍຜູ້ນະມັດສະການແທ້ຈະມີນ້ຳໃຈແບບໃດ?
5 ພະເຢໂຫວາຮູ້ບໍວ່າຈະມີຜູ້ນະມັດສະການທີ່ເຕັມໃຈແບບນັ້ນໃນສະໄໝສຸດທ້າຍນີ້? ຮູ້ແທ້! ຫຼາຍກວ່າ 1.000 ປີ ກ່ອນທີ່ພະເຍຊູຈະມາເກີດເທິງໂລກ ພະເຢໂຫວາໄດ້ດົນໃຈໃຫ້ດາວິດຂຽນກ່ຽວກັບສະໄໝທີ່ເມຊີຈະເລີ່ມປົກຄອງ. (ອ່ານຄຳເພງ 110:1-3) ກະສັດເຍຊູທີ່ຫາກໍໄດ້ຮັບການແຕ່ງຕັ້ງຈະມີສັດຕູທີ່ຕໍ່ຕ້ານ ແຕ່ເພິ່ນກໍຈະມີຜູ້ທີ່ສະໜັບສະໜູນຄືກັນ. ຄົນເຫຼົ່ານີ້ບໍ່ຕ້ອງຖືກບັງຄັບໃຫ້ຮັບໃຊ້ກະສັດ ແມ່ນແຕ່ຄົນໜຸ່ມສາວກໍເຕັມໃຈຮັບໃຊ້ເພິ່ນ ເຊິ່ງຈະມີຢ່າງຫຼວງຫຼາຍປຽບຄືກັບຢົດນ້ຳໝອກຈຳນວນນັບບໍ່ຖ້ວນທີ່ປົກຄຸມຢູ່ທົ່ວພື້ນດິນໃນຕອນເຊົ້າ. a
ຜູ້ທີ່ເຕັມໃຈສະໜັບສະໜູນລາຊະອານາຈັກຂອງພະເຈົ້າມີຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍປຽບຄືກັບນ້ຳໝອກ (ເບິ່ງຂໍ້ 5)
6 ພະເຍຊູຮູ້ວ່າຄຳພະຍາກອນໃນຄຳເພງບົດ 110 ໝາຍເຖິງເພິ່ນເອງ. (ມັດ. 22:42-45) ດັ່ງນັ້ນ ເພິ່ນຈຶ່ງມີເຫດຜົນທີ່ຈະໝັ້ນໃຈວ່າຈະມີຜູ້ສະໜັບສະໜູນທີ່ສັດຊື່ເຊິ່ງປະກາດຂ່າວດີໄປທົ່ວໂລກດ້ວຍຄວາມເຕັມໃຈ. ປະຫວັດສາດໃນໄລຍະ 100 ປີທີ່ຜ່ານມາບອກຫຍັງເຮົາ? ກະສັດເຍຊູຊອກຫາກຸ່ມຄົນທີ່ເຕັມໃຈເຮັດວຽກປະກາດໃນສະໄໝສຸດທ້າຍນີ້ໄດ້ແທ້ໆບໍ?
“ຂ້ອຍຖືວ່າການປະກາດຂ່າວດີເປັນໜ້າທີ່ທີ່ມີກຽດຫຼາຍ”
7. ຫຼັງຈາກຂຶ້ນເປັນກະສັດ ພະເຍຊູເຮັດຫຍັງແດ່ເພື່ອກຽມຜູ້ທີ່ຕິດຕາມເພິ່ນໃຫ້ພ້ອມສຳລັບວຽກໃນອະນາຄົດ?
7 ຫຼັງຈາກຂຶ້ນເປັນກະສັດໄດ້ບໍ່ດົນ ພະເຍຊູກໍເລີ່ມກຽມຜູ້ຕິດຕາມເພິ່ນໃຫ້ພ້ອມທີ່ຈະເຮັດວຽກໃຫຍ່ ດັ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ຮຽນໃນບົດທີ 2 ວ່າຕັ້ງແຕ່ປີ 1914 ຈົນເຖິງຕົ້ນປີ 1919 ພະເຍຊູໄດ້ກວດສອບແລະຊຳຮະເຂົາເຈົ້າໃຫ້ສະອາດ. (ມລກີ. 3:1-4) ຕໍ່ມາໃນປີ 1919 ກໍໄດ້ຕັ້ງທາດສັດຊື່ໃຫ້ນຳໜ້າຜູ້ທີ່ຕິດຕາມເພິ່ນ. (ມັດ. 24:45) ຕັ້ງແຕ່ນັ້ນເປັນຕົ້ນມາ ທາດນີ້ກໍເລີ່ມແຈກຢາຍຄວາມຮູ້ຂອງພະເຈົ້າໂດຍທາງຄຳບັນລະຍາຍການປະຊຸມໃຫຍ່ແລະສິ່ງພິມຕ່າງໆ ເນື້ອໃນຂອງຄວາມຮູ້ເຫຼົ່ານັ້ນໄດ້ເນັ້ນເລື້ອຍໆວ່າວຽກປະກາດເປັນໜ້າທີ່ຂອງຄລິດສະຕຽນແຕ່ລະຄົນ.
8-10. ການປະຊຸມໃຫຍ່ຊ່ວຍສົ່ງເສີມວຽກປະກາດແນວໃດ? ຂໍໃຫ້ຍົກຕົວຢ່າງ (ເບິ່ງຂອບ “ ການປະຊຸມໃຫຍ່ໃນສະໄໝນັ້ນຊ່ວຍສົ່ງເສີມວຽກປະກາດ”)
8 ຄຳບັນລະຍາຍໃນການປະຊຸມໃຫຍ່. ວັນທີ 1-8 ກັນຍາ 1919 ນັກສຶກສາຄຳພີໄບເບິນທີ່ກະຕືລືລົ້ນແລະພ້ອມຈະຮັບຄຳແນະນຳມາລວມຕົວກັນທີ່ເມືອງຊີດາພອຍ ລັດໂອຮາຍໂອ ສະຫະລັດອາເມຣິກາ ນີ້ເປັນການປະຊຸມໃຫຍ່ທີ່ຈັດຂຶ້ນເທື່ອທຳອິດຫຼັງຈາກສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີ 1 ສິ້ນສຸດລົງ. ໃນມື້ທີສອງຂອງການປະຊຸມ ພີ່ນ້ອງຣັດເທີຝອດບັນລະຍາຍເລື່ອງໜຶ່ງທີ່ເວົ້າແບບກົງໆກັບຜູ້ເຂົ້າຮ່ວມການປະຊຸມທີ່ມາຈາກສະຖານທີ່ຕ່າງໆວ່າ: “ວຽກຂອງຄລິດສະຕຽນເທິງແຜ່ນດິນໂລກ . . . ກໍຄືການປະກາດຂ່າວສານເລື່ອງລາຊະອານາຈັກຂອງພະເຈົ້າ.”
9 ຈຸດສຸດຍອດຂອງການປະຊຸມໃຫຍ່ໃນຄັ້ງນັ້ນຢູ່ໃນວັນທີ 5 ເມື່ອພີ່ນ້ອງຣັດເທີຝອດບັນລະຍາຍເລື່ອງ “ເຖິງຜູ້ຮ່ວມເຮັດວຽກ” ເຊິ່ງໄດ້ພິມໃນຫໍສັງເກດການ ໂດຍໃຊ້ຊື່ບົດຄວາມວ່າ: “ການປະກາດເລື່ອງລາຊະອານາຈັກ.” ລາວເວົ້າວ່າ: “ຄລິດສະຕຽນທີ່ຄິດຕຶກຕອງຢ່າງຈິງຈັງມັກຈະຖາມຕົວເອງວ່າ: ຂ້ອຍເກີດມາເຮັດຫຍັງ? ແລະຄຳຕອບກໍໜ້າຈະເປັນເພາະພະເຈົ້າສະແດງຄວາມກະລຸນາຕໍ່ຂ້ອຍ ໂດຍແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ຂ້ອຍເປັນທູດເພື່ອບອກຂ່າວສານເລື່ອງການຄືນດີກັບພະອົງໃຫ້ທຸກຄົນເທິງໂລກນີ້ໄດ້ຮູ້ ຂ້ອຍຖືວ່າການປະກາດຂ່າວດີເປັນໜ້າທີ່ທີ່ມີກຽດຫຼາຍ.”
10 ໃນຄຳບັນລະຍາຍຄັ້ງປະຫວັດສາດນັ້ນພີ່ນ້ອງຣັດເທີຝອດປະກາດວ່າຈະມີການພິມວາລະສານໃໝ່ທີ່ຊື່ວ່າ: ເດິ ໂກເດິນ ເອດຈ (The Golden Age) ປັດຈຸບັນເອີ້ນວ່າ ຕື່ນເຖີດ! ເພື່ອຊ່ວຍຜູ້ຄົນໃຫ້ເຂົ້າມາເປັນປະຊາຊົນພາຍໃຕ້ການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າ ເຊິ່ງເປັນຄວາມຫວັງດຽວສຳລັບມະນຸດ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ ລາວຖາມຜູ້ຟັງວ່າ ມີໃຜຢາກຊ່ວຍແຈກຢາຍວາລະສານນີ້ບໍ? ລາຍງານຈາກການປະຊຸມຄັ້ງນັ້ນບອກວ່າ: “ຜູ້ຟັງທັງ 6.000 ຄົນຢືນຂຶ້ນ ນັ້ນເປັນພາບບັນຍາກາດທີ່ໜ້າປະທັບໃຈແທ້ໆ.” b ເຫັນໄດ້ແຈ້ງວ່າກະສັດມີຄົນທີ່ເຕັມໃຈສະໜັບສະໜູນແລະກະຕືລືລົ້ນທີ່ຈະປະກາດຂ່າວສານເລື່ອງການປົກຄອງຂອງເພິ່ນ!
11, 12. ຫໍສັງເກດການ ປີ 1920 ເວົ້າແນວໃດກ່ຽວກັບໄລຍະເວລາທີ່ຈະມີການປະກາດຕາມທີ່ພະເຍຊູບອກໄວ້ລ່ວງໜ້າ?
11 ສິ່ງພິມຕ່າງໆ. ຫໍສັງເກດການ ໄດ້ເວົ້າເຖິງວຽກທີ່ພະເຍຊູບອກໄວ້ລ່ວງໜ້າເຊິ່ງກໍຄືວຽກປະກາດຂ່າວດີເລື່ອງລາຊະອານາຈັກ ແລະຍັງເນັ້ນເຖິງຄວາມສຳຄັນຂອງວຽກນີ້ຫຼາຍຂຶ້ນເລື້ອຍໆ. ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງບາງຕົວຢ່າງຕັ້ງແຕ່ຕອນຕົ້ນທົດສະວັດ 1920.
12 ຕາມທີ່ມັດທາຍ 24:14 ບອກໄວ້ລ່ວງໜ້າ ຈະມີການປະກາດຂ່າວສານຫຍັງ? ວຽກນີ້ຈະເລີ່ມຕົ້ນເມື່ອໃດ? ບົດຄວາມຊື່ “ຄຳສອນຂອງພະເຍຊູເລື່ອງລາຊະອານາຈັກ” ໃນຫໍສັງເກດການ 1 ກໍລະກົດ 1920 ອະທິບາຍວ່າ: “ຂ່າວດີນີ້ກ່ຽວຂ້ອງກັບອະວະສານຂອງລະບົບເກົ່າແລະການສ້າງຕັ້ງລາຊະອານາຈັກເມຊີ.” ບົດຄວາມນັ້ນສະແດງໃຫ້ເຫັນຢ່າງຈະແຈ້ງວ່າຈະມີການປະກາດຂ່າວດີເມື່ອໃດ ໂດຍບອກວ່າ: “ຂ່າວສານນີ້ຈະໄດ້ຮັບການປະກາດຕັ້ງແຕ່ໄລຍະສົງຄາມໃຫຍ່ [ສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີ 1] ຈົນເຖິງໄລຍະ ‘ຄວາມທຸກຍາກລຳບາກຄັ້ງໃຫຍ່’” ແລະຍັງບອກອີກວ່າ: “ຕອນນີ້ເປັນເວລາ . . . ທີ່ເຮົາຕ້ອງປະກາດຂ່າວດີນີ້ໃຫ້ທົ່ວຄລິດສາສະໜາຈັກ.”
13. ຫໍສັງເກດການ 15 ມີນາ 1921 ສະໜັບສະໜູນຄລິດສະຕຽນຜູ້ຖືກເຈີມແຕ່ລະຄົນໃຫ້ເຕັມໃຈເຮັດຫຍັງ?
13 ປະຊາຊົນຂອງພະເຈົ້າຖືກບັງຄັບໃຫ້ເຮັດວຽກທີ່ພະເຍຊູບອກໄວ້ລ່ວງໜ້າບໍ? ບໍ່. ບົດຄວາມເລື່ອງ “ຢ່າຢ້ານເລີຍ” ໃນຫໍສັງເກດການ 15 ມີນາ 1921 ໄດ້ສະໜັບສະໜູນຄລິດສະຕຽນຜູ້ຖືກເຈີມແຕ່ລະຄົນໃຫ້ເຕັມໃຈເຮັດວຽກ ແລະຍັງກະຕຸ້ນແຕ່ລະຄົນໃຫ້ຖາມຕົວເອງວ່າ: “ວຽກນີ້ເປັນໜ້າທີ່ທີ່ມີກຽດອັນສູງສົ່ງແມ່ນບໍ?” ແລະບົດຄວາມນັ້ນຍັງບອກອີກວ່າ: “ເຮົາໝັ້ນໃຈວ່າເມື່ອເຈົ້າຖືວ່າ [ວຽກນີ້ເປັນວຽກທີ່ມີກຽດ] ເຈົ້າກໍຈະເປັນຄືກັບເຢເຣມີທີ່ມີຄຳສອນຂອງພະເຈົ້າໃນຫົວໃຈ ‘ຄືກັບມີໄຟຢູ່ໃນກະດູກ’ ຈົນເຮັດໃຫ້ລາວຕ້ອງປະກາດກັບຄົນອື່ນ.” (ຢເຣ. 20:9) ການໃຫ້ກຳລັງໃຈທີ່ອົບອຸ່ນແບບນັ້ນສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າພະເຢໂຫວາແລະພະເຍຊູໝັ້ນໃຈຜູ້ທີ່ສະໜັບສະໜູນການປົກຄອງຂອງພະອົງຢ່າງສັດຊື່.
14, 15. ຫໍສັງເກດການ ປີ 1922 ສະໜັບສະໜູນຄລິດສະຕຽນຜູ້ຖືກເຈີມໃຫ້ປະກາດກັບຜູ້ຄົນໂດຍວິທີໃດ?
14 ຄລິດສະຕຽນແທ້ຈະນຳຂ່າວດີເລື່ອງລາຊະອານາຈັກໄປບອກຄົນອື່ນໄດ້ແນວໃດ? ຫໍສັງເກດການ 15 ສິງຫາ 1922 ໄດ້ລົງບົດຄວາມສັ້ນໆແຕ່ມີພະລັງຫຼາຍ ເລື່ອງ “ວຽກຮັບໃຊ້ເປັນວຽກທີ່ສຳຄັນ” ເຊິ່ງສະໜັບສະໜູນຄລິດສະຕຽນຜູ້ຖືກເຈີມໃຫ້ມີສ່ວນຮ່ວມ “ຢ່າງກະຕືລືລົ້ນໃນການແຈກຢາຍສິ່ງພິມໃຫ້ກັບຜູ້ຄົນ ໂອ້ລົມກັບເຂົາເຈົ້າຕາມບ້ານເຮືອນ ແລະປະກາດວ່າລາຊະອານາຈັກຂອງພະເຈົ້າໄດ້ມາໃກ້ແລ້ວ.”
15 ເຫັນໄດ້ແຈ້ງວ່າ ຕັ້ງແຕ່ປີ 1919 ພະຄລິດໄດ້ໃຊ້ທາດສັດຊື່ແລະສຸຂຸມໃຫ້ເນັ້ນສະເໝີວ່າ ການປະກາດຂ່າວສານເລື່ອງລາຊະອານາຈັກເປັນໜ້າທີ່ທີ່ມີກຽດສຳລັບຄລິດສະຕຽນ. ແລ້ວນັກສຶກສາຄຳພີໄບເບິນໃນຍຸກທຳອິດຕອບຮັບແນວໃດເມື່ອໄດ້ຮັບການສະໜັບສະໜູນໃຫ້ປະກາດເລື່ອງລາຊະອານາຈັກນັ້ນ?
“ຄົນທີ່ສັດຊື່ຈະອາສາສະໝັກ”
16. ຜູ້ເຖົ້າແກ່ທີ່ໄດ້ຮັບການແຕ່ງຕັ້ງບາງຄົນຮູ້ສຶກແນວໃດກັບຄຳແນະນຳທີ່ບອກໃຫ້ທຸກຄົນອອກໄປປະກາດ?
16 ໃນທົດສະວັດ 1920 ແລະ 1930 ບາງຄົນບໍ່ເຫັນດີກັບຄວາມຄິດທີ່ວ່າ ຄລິດສະຕຽນຜູ້ຖືກເຈີມໝົດທຸກຄົນຄວນຈະມີສ່ວນຮ່ວມໃນວຽກປະກາດ. ຫໍສັງເກດການ 1 ພະຈິກ 1927 ອະທິບາຍວ່າ: “ໃນຕອນນີ້ມີຜູ້ເຖົ້າແກ່ບາງຄົນໃນປະຊາຄົມ . . . ທີ່ບໍ່ສະໜັບສະໜູນພີ່ນ້ອງໃຫ້ປະກາດແລະເຂົາເຈົ້າເອງກໍບໍ່ປະກາດຄືກັນ . . . ເຂົາເຈົ້າເຍາະເຍີ້ຍຄຳແນະນຳທີ່ໃຫ້ປະກາດຕາມບ້ານເຮືອນເພື່ອບອກຜູ້ຄົນເລື່ອງຂ່າວສານຂອງພະເຈົ້າ ການປົກຄອງຂອງພະອົງ ແລະກະສັດເຍຊູ.” ບົດຄວາມນັ້ນບອກແບບກົງໆວ່າ: “ເຖິງເວລາແລ້ວທີ່ຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ສັດຊື່ຈະຕ້ອງລະວັງແລະຢູ່ໃຫ້ຫ່າງຈາກຄົນແບບນັ້ນ ແລະບອກເຂົາເຈົ້າວ່າເຮົາບໍ່ສາມາດໃຫ້ຄົນແບບນັ້ນເປັນຜູ້ເຖົ້າແກ່ອີກຕໍ່ໄປ.” c
17, 18. ປະຊາຄົມສ່ວນຫຼາຍຕອບຮັບການຊີ້ນຳຂອງທາດສັດຊື່ແລະສຸຂຸມແນວໃດ ແລະໃນໄລຍະ 100 ປີທີ່ຜ່ານມາ ຫຼາຍລ້ານຄົນຕອບຮັບແນວໃດ?
17 ໜ້າຍິນດີທີ່ຄົນສ່ວນຫຼາຍໃນປະຊາຄົມຕອບຮັບການຊີ້ນຳຂອງທາດສັດຊື່ແລະສຸຂຸມດ້ວຍຄວາມກະຕືລືລົ້ນ. ເຂົາເຈົ້າຖືວ່າການບອກຂ່າວສານເລື່ອງລາຊະອານາຈັກເປັນວຽກທີ່ມີກຽດ. ຫໍສັງເກດການ 15 ມີນາ 1926 ບອກວ່າ: “ຄົນທີ່ສັດຊື່ຈະອາສາສະໝັກ . . . ໄປບອກຂ່າວສານນີ້ກັບຜູ້ຄົນ.” ຄົນທີ່ສັດຊື່ເຫຼົ່ານັ້ນເຮັດໃຫ້ຄຳພະຍາກອນໃນຄຳເພງ 110:3 ກາຍເປັນຈິງ ເຂົາເຈົ້າພິສູດຕົວເອງວ່າເຕັມໃຈສະໜັບສະໜູນກະສັດເມຊີ.
18 100 ກວ່າປີທີ່ຜ່ານມາ ຫຼາຍລ້ານຄົນເຕັມໃຈປະກາດເລື່ອງລາຊະອານາຈັກ. ໃນບົດຄວາມຕໍ່ໆໄປ ເຮົາຈະໄດ້ຮຽນຮູ້ວ່າເຂົາເຈົ້າປະກາດແນວໃດ ລວມທັງເຄື່ອງມືຕ່າງໆທີ່ເຂົາເຈົ້າໃຊ້ ແລະຜົນຕອບຮັບເປັນແນວໃດ ແຕ່ກ່ອນອື່ນໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງນຳກັນວ່າ ເປັນຫຍັງຫຼາຍລ້ານຄົນອາສາສະໝັກປະກາດເລື່ອງລາຊະອານາຈັກນີ້ທັງໆທີ່ຢູ່ໃນໂລກທີ່ເຫັນແກ່ຕົວ ແລະໃນຂະນະທີ່ຮຽນເລື່ອງນີ້ ຂໍໃຫ້ເຮົາຖາມຕົວເອງວ່າ: ‘ເປັນຫຍັງຂ້ອຍຈຶ່ງບອກຂ່າວດີກັບຄົນອື່ນໆ?’
“ຊອກຫາແຜ່ນດິນ [ລາຊະອານາຈັກ] ແຫ່ງພະເຈົ້າ . . . ກ່ອນ”
19. ເປັນຫຍັງເຮົາຄວນເຊື່ອຟັງຄຳແນະນຳຂອງພະເຍຊູທີ່ໃຫ້ “ຊອກຫາແຜ່ນດິນ [ລາຊະອານາຈັກ] ແຫ່ງພະເຈົ້າ . . . ກ່ອນ.”?
19 ພະເຍຊູແນະນຳລູກສິດໃຫ້ “ຊອກຫາແຜ່ນດິນ [ລາຊະອານາຈັກ] ແຫ່ງພະເຈົ້າ . . . ກ່ອນ.” (ມັດ. 6:33) ເປັນຫຍັງເຮົາຄວນເຊື່ອຟັງຄຳແນະນຳນີ້? ເຫດຜົນງ່າຍໆກໍຄື: ເຮົາຮູ້ວ່າລາຊະອານາຈັກຂອງພະເຈົ້າສຳຄັນຫຼາຍ ຍ້ອນວ່າລາຊະອານາຈັກນີ້ຈະເຮັດໃຫ້ແຜນການທຸກຢ່າງຂອງພະເຈົ້າສຳເລັດຕາມທີ່ພະອົງຕັ້ງໃຈໄວ້. ດັ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ຮຽນໃນບົດທີ່ຜ່ານມາ ພະລັງບໍລິສຸດຄ່ອຍໆເປີດເຜີຍຄວາມຈິງທີ່ໜ້າຕື່ນເຕັ້ນກ່ຽວກັບລາຊະອານາຈັກ ແລະເມື່ອຄວາມຈິງທີ່ລ້ຳຄ່ານັ້ນເຂົ້າເຖິງຫົວໃຈຂອງເຮົາ ເຮົາກໍຈະຮູ້ສຶກຖືກກະຕຸ້ນໃຫ້ສະແຫວງຫາລາຊະອານາຈັກກ່ອນສະເໝີ.
ຄືກັບຜູ້ຊາຍຄົນນີ້ທີ່ດີໃຈຫຼາຍເມື່ອພົບຊັບສົມບັດທີ່ເຊື່ອງຢູ່ ຄລິດສະຕຽນກໍຍິນດີເມື່ອໄດ້ຮູ້ຈັກຄວາມຈິງເລື່ອງລາຊະອານາຈັກຂອງພະເຈົ້າ (ເບິ່ງຂໍ້ 20)
20. ຈາກເລື່ອງຊັບສົມບັດທີ່ເຊື່ອງຢູ່ ຜູ້ຕິດຕາມພະເຍຊູຄວນຕອບຮັບແນວໃດເມື່ອໄດ້ຮັບຄຳແນະນຳໃຫ້ຊອກຫາລາຊະອານາຈັກກ່ອນສະເໝີ?
20 ພະເຍຊູຮູ້ວ່າຜູ້ທີ່ຕິດຕາມເພິ່ນຈະຕອບຮັບຄຳແນະນຳທີ່ໃຫ້ສະແຫວງຫາລາຊະອານາຈັກກ່ອນສະເໝີ. ຂໍໃຫ້ເຮົາພິຈາລະນາຕົວຢ່າງປຽບທຽບຂອງເພິ່ນເລື່ອງຊັບສົມບັດທີ່ເຊື່ອງຢູ່. (ອ່ານມັດທາຍ 13:44) ໃນຕົວຢ່າງນີ້ ຊາຍຄົນໜຶ່ງທີ່ໄປເຮັດວຽກໃນທົ່ງນາໄດ້ພົບຊັບສົມບັດທີ່ເຊື່ອງຢູ່ແລະຮູ້ທັນທີວ່າມັນມີຄ່າຫຼາຍ. ລາວໄດ້ເຮັດຫຍັງ? “ເພາະຄວາມຍິນດີທ່ານຈຶ່ງໄປຂາຍສັບພະທຸກສິ່ງທີ່ທ່ານມີຢູ່ແລະໄປຊື້ນານັ້ນ.” ເລື່ອງນີ້ສອນຫຍັງເຮົາ? ເມື່ອເຮົາພົບຄວາມຈິງເລື່ອງລາຊະອານາຈັກແລະຮູ້ວ່າເລື່ອງນີ້ມີຄ່າຫຼາຍ ເຮົາກໍເຕັມໃຈສະລະທຸກສິ່ງທີ່ຈຳເປັນເພື່ອຊອກຫາລາຊະອານາຈັກຂອງພະເຈົ້າກ່ອນໃນຊີວິດ. d
21, 22. ຜູ້ສະໜັບສະໜູນທີ່ສັດຊື່ສະແດງໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າເຂົາເຈົ້າໃຫ້ລາຊະອານາຈັກເປັນສິ່ງສຳຄັນທີ່ສຸດໃນຊີວິດ? ຂໍໃຫ້ຍົກຕົວຢ່າງ
21 ຄົນທີ່ສະໜັບສະໜູນລາຊະອານາຈັກຢ່າງສັດຊື່ບໍ່ພຽງແຕ່ເວົ້າ ແຕ່ເຂົາເຈົ້າຍັງເຮັດບາງສິ່ງທີ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າລາຊະອານາຈັກຢູ່ໃນອັນດັບທຳອິດ. ເຂົາເຈົ້າທຸ່ມເທຊີວິດທັງໝົດ ຄວາມສາມາດ ແລະທຸກສິ່ງທີ່ມີເພື່ອປະກາດຂ່າວສານນີ້. ຫຼາຍຄົນເສຍສະລະຫຼາຍແທ້ໆເພື່ອຈະຮັບໃຊ້ເຕັມເວລາໄດ້. ຜູ້ປະກາດທີ່ເຕັມໃຈທຸກຄົນກໍເຫັນກັບຕາຕົວເອງວ່າ ພະເຢໂຫວາອວຍພອນຄົນທີ່ໃຫ້ລາຊະອານາຈັກເປັນສິ່ງສຳຄັນທີ່ສຸດໃນຊີວິດ. ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງຕົວຢ່າງຂອງຜູ້ຮັບໃຊ້ສະໄໝກ່ອນ.
22 ຕັ້ງແຕ່ທ້າຍທົດສະວັດ 1920 ເອເວີລີແລະໂລວີເນຍ ບຣິດສໂຕ ເລີ່ມຮັບໃຊ້ເປັນໄພໂອເນຍນຳກັນໃນພາກໃຕ້ຂອງປະເທດສະຫະລັດອາເມຣິກາ. ຫຼາຍປີຕໍ່ມາ ໂລວີເນຍເລົ່າວ່າ: “ຂ້ອຍກັບເອເວີລີມີຄວາມສຸກຫຼາຍຕະຫຼອດຫຼາຍປີທີ່ເປັນໄພໂອເນຍນຳກັນ ມີຫຼາຍເທື່ອເຮົາບໍ່ຮູ້ວ່າຈະເອົາເງິນຈາກໃສມາເຕີມນ້ຳມັນຫຼືຊື້ອາຫານ ແຕ່ພະເຢໂຫວາກໍເບິ່ງແຍງເຮົາໃນຫຼາຍໆທາງ ເຮົາກໍເລີຍເປັນໄພໂອເນຍໄດ້ຕະຫຼອດ ແລະເຮົາບໍ່ເຄີຍຂາດສິ່ງຈຳເປັນເລີຍ.” ໂລວີເນຍຈື່ໄດ້ວ່າຕອນທີ່ຮັບໃຊ້ໃນເມືອງເພນຊາໂຄລາ ລັດຟໍຣິດາ ມີເທື່ອໜຶ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າເກືອບຈະບໍ່ມີເງິນແລະອາຫານເລີຍ ແຕ່ເມື່ອກັບມາຮອດເຮືອນທີ່ເປັນລົດພວງກໍເຫັນຖົງອາຫານໃຫຍ່ 2 ຖົງ ພ້ອມກັບຂໍ້ຄວາມທີ່ຂຽນວ່າ: “ດ້ວຍຄວາມຮັກ ຈາກປະຊາຄົມເພນຊາໂຄລາ.” ເມື່ອຄິດຫວນກັບໄປຫຼາຍສິບປີທີ່ລາວເຮັດວຽກຮັບໃຊ້ເຕັມເວລາ ໂລວີເນຍເວົ້າວ່າ: “ພະເຢໂຫວາບໍ່ເຄີຍປະຖິ້ມພວກເຮົາແລະບໍ່ເຄີຍທໍລະຍົດຄົນທີ່ວາງໃຈໃນພະອົງ.”
23. ເຈົ້າຮູ້ສຶກແນວໃດເມື່ອຮູ້ຈັກຄວາມຈິງເລື່ອງລາຊະອານາຈັກແລະເຈົ້າຕັ້ງໃຈຈະເຮັດຫຍັງ?
23 ເຮົາແຕ່ລະຄົນເຮັດວຽກປະກາດໄດ້ບໍ່ເທົ່າກັນ ສະພາບການກໍຕ່າງກັນ ແຕ່ເຮົາຄວນຖືວ່າການປະກາດຂ່າວດີຢ່າງສຸດຫົວໃຈເປັນວຽກທີ່ມີກຽດ. (ໂກໂລ. 3:23) ເນື່ອງຈາກເຮົາເຫັນວ່າຄວາມຈິງເລື່ອງລາຊະອານາຈັກເປັນສິ່ງທີ່ມີຄ່າ ດັ່ງນັ້ນເຮົາຈຶ່ງເຕັມໃຈເສຍສະລະອັນໃດກໍຕາມເພື່ອຈະໄດ້ຮັບໃຊ້ຢ່າງສຸດຄວາມສາມາດ. ເຈົ້າຕັ້ງໃຈທີ່ຈະເຮັດແບບນັ້ນບໍ?
24. ອັນໃດເປັນຄວາມສຳເລັດທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດຢ່າງໜຶ່ງຂອງລາຊະອານາຈັກໃນສະໄໝສຸດທ້າຍນີ້?
24 ຕະຫຼອດ 100 ປີທີ່ຜ່ານມາ ກະສັດເຍຊູໄດ້ເຮັດໃຫ້ຄຳພະຍາກອນທີ່ຢູ່ໃນມັດທາຍ 24:14 ເປັນຈິງໂດຍບໍ່ໄດ້ບັງຄັບໃຜໃຫ້ເຮັດວຽກນີ້. ຫຼັງຈາກທີ່ຜູ້ຕິດຕາມພະເຍຊູແຍກຕົວອອກມາຈາກໂລກທີ່ເຫັນແກ່ຕົວ ເຂົາເຈົ້າກໍອາສາສະໝັກເຮັດວຽກຮັບໃຊ້ເຕັມເວລາ. ວຽກປະກາດຂ່າວດີທີ່ເຂົາເຈົ້າເຮັດຢູ່ທົ່ວໂລກເປັນວຽກທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດຢ່າງໜຶ່ງຂອງລາຊະອານາຈັກໃນສະໄໝສຸດທ້າຍ ແລະເປັນສັນຍານຢ່າງໜຶ່ງທີ່ສະແດງວ່າພະຄລິດກັບມາແລ້ວແລະເປັນກະສັດໃນສະຫວັນ.
a ໃນຄຳພີໄບເບິນ ນ້ຳໝອກກ່ຽວຂ້ອງກັບຄວາມອຸດົມສົມບູນ.—ຕົ້ນ. 27:28; ມີເກ 5:7
b ໜັງສືເຫຼັ້ມນ້ອຍທີ່ຊື່ວຽກນີ້ມອບໃຫ້ໃຜ (ພາສາອັງກິດ) ບອກວ່າ: “ວຽກຍຸກທອງ ຄືການໂຄສະນາເພື່ອບອກຂ່າວດີເລື່ອງລາຊະອານາຈັກຕາມບ້ານເຮືອນ . . . ຫຼັງຈາກບອກຂ່າວສານແລ້ວ ຜູ້ປະກາດຈະຝາກວາລະສານເດິ ໂກເດິນ ເອດຈ ໄວ້ເຮືອນທຸກຫຼັງ ບໍ່ວ່າເຮືອນຫຼັງນັ້ນຈະຮັບວາລະສານເປັນລາຍປີຫຼືບໍ່.” ຫຼາຍປີຫຼັງຈາກນັ້ນ ມີການສະໜັບສະໜູນພີ່ນ້ອງໃຫ້ຊວນຜູ້ຄົນຮັບວາລະສານເດິ ໂກເດິນ ເອດຈ ແລະຫໍສັງເກດການ ເປັນລາຍປີ. ຕັ້ງແຕ່ວັນທີ 1 ກຸມພາ 1940 ມີການສະໜັບສະໜູນປະຊາຊົນຂອງພະເຢໂຫວາໃຫ້ແຈກຢາຍວາລະສານແຕ່ລະສະບັບ ແລ້ວກໍນັບຈຳນວນເພື່ອສົ່ງລາຍງານ.
c ໃນຕອນນັ້ນ ຜູ້ເຖົ້າແກ່ມາຈາກການເລືອກຕັ້ງໂດຍພີ່ນ້ອງໃນປະຊາຄົມ. ດັ່ງນັ້ນ ປະຊາຄົມອາດບໍ່ລົງຄະແນນສຽງໃຫ້ກັບຜູ້ຊາຍທີ່ຕໍ່ຕ້ານວຽກຮັບໃຊ້. ໃນບົດທີ 12 ຈະເວົ້າເຖິງການປ່ຽນແປງຈາກການເລືອກຕັ້ງມາເປັນການແຕ່ງຕັ້ງຜູ້ເຖົ້າແກ່.
d ພະເຍຊູເນັ້ນຈຸດສຳຄັນດຽວກັນໃນຕົວຢ່າງປຽບທຽບເລື່ອງນາຍຮ້ອຍເຊິ່ງໝາຍເຖິງພໍ່ຄ້າທີ່ເດີນທາງໄປຊອກຫາແກ້ວຫອຍເຊິ່ງກໍຄືໄຂ່ມຸກທີ່ລ້ຳຄ່າ. ເມື່ອພົບແລ້ວລາວກໍຂາຍທຸກສິ່ງທີ່ລາວມີເພື່ອໄປຊື້ໄຂ່ມຸກນັ້ນ. (ມັດ. 13:45, 46) ຕົວຢ່າງປຽບທຽບທັງ 2 ເລື່ອງນີ້ສອນວ່າ: ເຮົາອາດພົບຄວາມຈິງໃນວິທີທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ບາງຄົນອາດພົບໂດຍບັງເອີນ ບາງຄົນກໍຕັ້ງໃຈຊອກຫາ ແຕ່ບໍ່ວ່າເຮົາຈະພົບຄວາມຈິງໂດຍວິທີໃດເຮົາກໍເຕັມໃຈເສຍສະລະເພື່ອເຮັດໃຫ້ລາຊະອານາຈັກເປັນສິ່ງສຳຄັນໃນຊີວິດຂອງເຮົາ.
ເລື່ອງທີ່ເຈົ້າອາດຈະມັກ
ໝູ່ຂອງເຈົ້າຄິດແນວໃດ
ຊີວິດທີ່ດີທີ່ສຸດເທົ່າທີ່ຈະມີໄດ້
ເຈົ້າຢາກໃຊ້ຊີວິດໃຫ້ຄຸ້ມຄ່າບໍ? ລອງຟັງຄາມາຣອນເລົ່າວ່າລາວມີຊີວິດທີ່ມີຄວາມສຸກໃນບ່ອນທີ່ບໍ່ຄາດຄິດໄດ້ແນວໃດ.
