ជំពូកទី១១
ការសម្រិតសម្រាំងខាងសីលធម៌: ត្រូវបរិសុទ្ធដូចព្រះបរិសុទ្ធ
សូមស្រមៃគិតថា អ្នកកំពុងចូលខ្លោងទ្វារទីធ្លាក្រៅនៃវិហាររុងរឿងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា
១. តើអេសេគាលបានឃើញអ្វីក្នុងគំនិតដែលធ្វើឲ្យយើងនឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្ត?
សូមស្រមៃគិតថាអ្នកចូលបរិវេណវិហារដ៏រុងរឿងនិងធំសម្បើមមួយ ហើយមានទេវតាខ្លាំងក្លាមួយរូបនាំអ្នកដើរមើលវិហារដ៏អស្ចារ្យនោះ! អ្នកឡើងជណ្ដើរ៧កាំដែលទៅដល់ខ្លោងទ្វារមួយក្នុងចំណោមខ្លោងទ្វារ៣នៅទីនោះ។ សូម្បីតែខ្លោងទ្វារក៏ធ្វើឲ្យអ្នកនឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្តដែរ ពីព្រោះវាមានកម្ពស់៣០ម៉ែត្រ។ នៅក្នុងច្រកចូលនោះ អ្នកឃើញបន្ទប់នានាសម្រាប់អ្នកយាម។ សសរនីមួយៗមានក្បាច់រចនាជាដើមលម៉ើ។ នេះជាអ្វីដែលអេសេគាលបានឃើញ២.៥០០ឆ្នាំមុន។ បើអ្នកបានឃើញអ្វីដ៏អស្ចារ្យបែបនេះ តើអ្នកនឹងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា?—អេស. ៤០:១-៤, ១០, ១៤, ១៦, ២២; ៤១:២០
២. (ក) តើវិហារដែលអេសេគាលឃើញក្នុងគំនិតជាតំណាងអ្វី? (សូមមើលដែរនូវកំណត់សម្គាល់) (ខ) តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះពីខ្លោងទ្វារ ក្បាច់ដើមលម៉ើ និងបន្ទប់អ្នកយាម?
២ អ្វីដែលអេសេគាលបានឃើញក្នុងគំនិត ជាវិហារដែលជាតំណាងរបៀបរៀបចំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាសម្រាប់ការគោរពប្រណិប័តន៍ពិត។ អេសេគាលបានព័ណ៌នាអំពីវិហារនោះយ៉ាងល្អិតល្អន់ណាស់។ ហេតុនេះហើយបានជាជំពូកទី៤០ដល់៤៨ក្នុងកំណត់ហេតុរបស់គាត់ រៀបរាប់តែអំពីវិហារនោះប៉ុណ្ណោះ។ លក្ខណៈនីមួយៗនៃវិហារនោះមានអត្ថន័យសម្រាប់ការគោរពប្រណិប័តន៍របស់យើងនៅគ្រាចុងក្រោយបង្អស់នេះ។ a តើខ្លោងទ្វារខ្ពស់ៗទាំងនោះជាតំណាងអ្វី? ខ្លោងទ្វារទាំងនោះរំលឹកយើងថា អ្នកដែលចូលរួមក្នុងការគោរពប្រណិប័តន៍ពិតរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ត្រូវរស់នៅសមស្របតាមគោលការណ៍ដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់និងសុចរិតយុត្ដិធម៌របស់លោក។ សូម្បីតែក្បាច់រចនាដើមលម៉ើនោះជាតំណាងចំណុចនេះដែរ ព្រោះជួនកាលក្នុងគម្ពីរដើមលម៉ើជាតំណាងភាពសុចរិតទៀងត្រង់។ (ទំនុក. ៩២:១២) ចុះតើបន្ទប់អ្នកយាមជាតំណាងអ្វី? នោះបញ្ជាក់ច្បាស់ថា អ្នកដែលមិនធ្វើតាមគោលការណ៍របស់ព្រះ មិនត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យចូលរួមក្នុងការគោរពប្រណិប័តន៍ដ៏ស្អាតបរិសុទ្ធនេះ ដែលផ្ដល់ជីវិតជារៀងរហូតទេ។—អេស. ៤៤:៩
៣. ហេតុអ្វីបានជាអ្នកកាន់តាមគ្រិស្តត្រូវការនូវការសម្រិតសម្រាំងជាបន្តបន្ទាប់?
៣ នៅសព្វថ្ងៃនេះ តើអ្វីដែលអេសេគាលឃើញក្នុងគំនិតបានកើតឡើងយ៉ាងដូចម្ដេច? ដូចយើងបានរៀននៅជំពូកទី២នៃសៀវភៅនេះ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រើគ្រិស្តដើម្បីសម្រិតសម្រាំងរាស្ត្ររបស់លោកពីឆ្នាំ១៩១៤ដល់ដើមឆ្នាំ១៩១៩។ តើការសម្រិតសម្រាំងបានចប់រួចរាល់អស់ហើយនៅពេលនោះឬ? មិនមែនទេ! ក្នុងអំឡុង១០០ឆ្នាំកន្លងទៅហើយនេះ គ្រិស្តបានបន្តលើកស្ទួយគោលការណ៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាស្តីអំពីការប្រព្រឹត្តដ៏បរិសុទ្ធ។ ដូច្នេះ អ្នកកាន់តាមលោកត្រូវការនូវការសម្រិតសម្រាំងជានិច្ច។ ហេតុអ្វី? គឺពីព្រោះគ្រិស្តបានប្រមូលអ្នកកាន់តាមលោកពីចំណោមមនុស្សក្នុងពិភពលោកដ៏ខូចអាក្រក់នេះ ហើយពីព្រោះសាថានខំប្រឹងឥតឈប់ឈរដើម្បីអូសទាញពួកគេឲ្យត្រឡប់ទៅប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ម្ដងទៀត។ (សូមអាន ពេត្រុសទី២ ២:២០-២២) ឥឡូវយើងនឹងរៀនអំពីការសម្រិតសម្រាំងបីយ៉ាងដែលគ្រិស្តសាសនិកពិតបានទទួលបន្ដិចម្ដងៗ។ មុនបង្អស់យើងនឹងពិចារណាអំពីការសម្រិតសម្រាំងខាងសីលធម៌។ ក្រោយមកយើងនឹងរៀនអំពីរបៀបរៀបចំដ៏ចាំបាច់មួយ ដែលជួយការពារភាពស្អាតស្អំរបស់ក្រុមជំនុំ។ ក្រោយបង្អស់យើងនឹងរៀនអំពីរបៀបរៀបចំក្នុងក្រុមគ្រួសារ។
ឧទាហរណ៍ខ្លះអំពីការសម្រិតសម្រាំងខាងសីលធម៌
៤, ៥. តាំងពីយូរយារមកហើយ តើសាថានធ្លាប់ប្រើសេចក្ដីល្បួងអ្វី ហើយតើវាបានជោគជ័យយ៉ាងណាដោយប្រើសេចក្ដីល្បួងនោះ?
៤ រាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាតែងតែចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំងទៅលើការប្រព្រឹត្តដែលត្រឹមត្រូវតាមគោលការណ៍សីលធម៌។ ដូច្នេះ ពេលមានការណែនាំកាន់តែច្បាស់អំពីរឿងនោះ ពួកគេធ្វើតាមភ្លាមៗ។ សូមពិចារណាអំពីឧទាហរណ៍ខ្លះ។
៥ អំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ: តាមរបៀបរៀបចំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ការរួមដំណេករវាងប្ដីប្រពន្ធជាអ្វីដែលស្អាតបរិសុទ្ធនិងជាអ្វីដែលផ្ដល់នូវការពេញចិត្តចំពោះប្ដីប្រពន្ធ។ ក៏ប៉ុន្តែសាថានចូលចិត្តធ្វើឲ្យអំណោយដ៏វិសេសនោះពីព្រះ ប្រែក្លាយទៅជាអ្វីដែលស្មោកគ្រោកវិញ ហើយវាប្រើនោះដើម្បីល្បួងរាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យធ្វើអ្វីដែលនាំឲ្យព្រះលែងពេញចិត្តចំពោះពួកគេទៀត។ ជាឧទាហរណ៍ សាថានធ្លាប់ប្រើការរួមដំណេកដើម្បីល្បួងរាស្ត្ររបស់ព្រះនៅសម័យបាឡាម។ ជាលទ្ធផល មានរឿងខ្លោចផ្សាកើតឡើងចំពោះពួកគេ។ នៅគ្រាចុងក្រោយបង្អស់នេះ វាកំពុងប្រើសេចក្ដីល្បួងនេះច្រើនជាងពេលមុនទៅទៀត។—ជន. ២៥:១-៣, ៩; បប. ២:១៤
៦. (ក) តើទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ធ្លាប់បោះពុម្ពពាក្យស្បថអ្វី? (ខ) តើបងប្អូនធ្លាប់ប្រើពាក្យស្បថនេះយ៉ាងដូចម្ដេច? (គ) ហេតុអ្វីក្រោយមកអង្គការរបស់យើងឈប់ប្រើពាក្យស្បថនេះ? (សូមមើលដែរនូវកំណត់សម្គាល់)
៦ ដើម្បីការពារកុំឲ្យចាញ់សេចក្ដីល្បួងរបស់សាថាន នោះទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ថ្ងៃទី១៥ ខែមិថុនា ឆ្នាំ១៩០៨ បានបោះពុម្ពពាក្យស្បថមួយដែលថា៖ «ពេលអ្នកឯទៀតមើលមិនឃើញ នោះខ្ញុំនឹងប្រព្រឹត្តចំពោះមនុស្សភេទផ្ទុយតាមរបៀបដែលខ្ញុំប្រព្រឹត្តចំពោះពួកគេពេលអ្នកឯទៀតអាចមើលឃើញបាន»។ b ទោះជាអង្គការយើងមិនបានតម្រូវឲ្យបងប្អូនស្បថក៏ដោយ ក៏បងប្អូនជាច្រើននាក់បានស្បថដូច្នេះមែន ហើយបានផ្ញើឈ្មោះរបស់ពួកគេទៅអង្គការយើង ដើម្បីឲ្យអង្គការបោះពុម្ពក្នុងទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម។ ក៏ប៉ុន្តែ ប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយមក អង្គការយើងឃើញថា ទោះជាពាក្យស្បថនោះបានជួយបងប្អូនជាច្រើននាក់ក៏ដោយ ក៏នោះបានក្លាយទៅជាទំនៀមទម្លាប់ឥតន័យមួយទៅវិញ។ ដូច្នេះ អង្គការយើងលែងប្រើពាក្យស្បថនោះទៀត។ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ បងប្អូនបានគោរពជានិច្ចនូវគោលការណ៍សីលធម៌ខ្ពង់ខ្ពស់ដែលជាមូលដ្ឋាននៃពាក្យស្បថនោះ។
៧. នៅឆ្នាំ១៩៣៥ តើទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមបានលើកឡើងបញ្ហាអ្វី ហើយតើអត្ថបទនោះបានបញ្ជាក់គោលការណ៍អ្វីឡើងវិញ?
៧ ក៏ប៉ុន្តែ សាថានបានខំប្រឹងលើសដើម ដើម្បីល្បួងរាស្ត្ររបស់ព្រះ។ នៅថ្ងៃទី១ ខែមីនា ឆ្នាំ១៩៣៥ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម បានបញ្ជាក់យ៉ាងចំៗអំពីបញ្ហាមួយដែលកាន់តែធំឡើងៗក្នុងចំណោមរាស្ត្ររបស់ព្រះ។ តាមមើលទៅ បងប្អូនខ្លះគិតថាដោយសារពួកគេចូលរួមក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយ នោះពួកគេមិនចាំបាច់គោរពគោលការណ៍សីលធម៌របស់ព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា៖ «យើងគួរចាំថា ការផ្សព្វផ្សាយប៉ុណ្ណោះ គឺមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ។ សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាជាតំណាងលោក ហេតុនេះហើយយើងមានភារកិច្ចប្រព្រឹត្តឲ្យសមជាតំណាងព្រះយេហូវ៉ានិងរាជាណាចក្ររបស់លោក»។ បន្ទាប់មក អត្ថបទនោះបានផ្ដល់ឱវាទច្បាស់លាស់អំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍និងសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ ដើម្បីជួយរាស្ត្ររបស់ព្រះឲ្យ«រត់ចេញពីអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ»។—១កូ. ៦:១៨
៨. ហេតុអ្វីបានជាទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមបានបញ្ជាក់ម្ដងហើយម្ដងទៀតអំពីអត្ថន័យពេញលេញនៃពាក្យភាសាក្រិចដែលបានត្រូវបកប្រែថាអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ?
៨ នៅសម័យយើងវិញ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមបានបញ្ជាក់ម្ដងហើយម្ដងទៀតអំពីអត្ថន័យត្រឹមត្រូវនៃពាក្យផូនៀក្នុងបទគម្ពីរភាសាក្រិច ដែលបកប្រែថាអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ។ ពាក្យនេះមិនមែនសំដៅលើតែការរួមដំណេកប៉ុណ្ណោះទេ។ ពាក្យផូនៀរួមបញ្ចូលអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ច្រើនយ៉ាង ជាពិសេសរួមបញ្ចូលអំពើស្មោកគ្រោកទាំងអស់ដែលមនុស្សធ្វើក្នុងផ្ទះពេស្យាចារ។ អ្នកកាន់តាមគ្រិស្តបានត្រូវការពារពីអំពើខុសឆ្គងខាងផ្លូវភេទដែលមនុស្សកាន់តែច្រើនកំពុងប្រព្រឹត្តនៅសព្វថ្ងៃនេះ។—សូមអាន អេភេសូរ ៤:១៧-១៩
៩, ១០. (ក) នៅឆ្នាំ១៩៣៥ តើទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមបានបញ្ជាក់អំពីរឿងអ្វីដែលទាក់ទងនឹងសីលធម៌? (ខ) ស្តីអំពីការពិសាស្រា តើគម្ពីរបញ្ជាក់សេចក្ដីបង្រៀនអ្វីដែលមានតុល្យភាព?
៩ ការពិសាស្រាហួសប្រមាណ: ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ថ្ងៃទី១ ខែមីនា ឆ្នាំ១៩៣៥ បានលើកបញ្ជាក់រឿងមួយទៀតដែលទាក់ទងនឹងសីលធម៌ដែរ។ ទស្សនាវដ្ដីនោះចែងថា៖ «យើងក៏បានកត់សម្គាល់ដែរថា បងប្អូនខ្លះចូលរួមកិច្ចផ្សព្វផ្សាយ ឬបំពេញភារកិច្ចឯទៀតក្នុងអង្គការយើង កាលដែល[ស្រា]កំពុងធ្វើឲ្យស្មារតីពួកគេចុះខ្សោយ។ តើបទគម្ពីរឲ្យពិសាស្រាក្នុងករណីណាខ្លះ? បើបងប្អូនម្នាក់ពិសាស្រារហូតដល់នោះមានឥទ្ធិពលលើកិច្ចបម្រើរបស់គាត់ក្នុងអង្គការរបស់លោកម្ចាស់ តើនោះសមរម្យឬទេ?»។
១០ ទស្សនាវដ្ដីនោះបានផ្ដល់ចម្លើយដោយបញ្ជាក់អ្វីដែលបណ្ដាំរបស់ព្រះចែងដោយតុល្យភាពស្តីអំពីភេសជ្ជៈមានជាតិស្រា។ គម្ពីរមិនផ្ដន្ទាទោសទេនូវការពិសាស្រាឬភេសជ្ជៈឯទៀតដែលមានជាតិស្រាដោយដឹងប្រមាណ។ ក៏ប៉ុន្តែការពិសាស្រារហូតដល់ស្រវឹងត្រូវផ្ដន្ទាទោសយ៉ាងខ្លាំង។ (ទំនុក. ១០៤:១៤, ១៥; ១កូ. ៦:៩, ១០) ចុះយ៉ាងណាការចូលរួមកិច្ចបម្រើពេលដែលស្រាមានឥទ្ធិពលមកលើស្មារតីរបស់យើង? តាំងពីយូរយារមកហើយ អ្នកបម្រើព្រះបានត្រូវរំលឹកអំពីកំណត់ហេតុស្តីពីកូនប្រុសៗរបស់អេរ៉ុន។ ព្រះបានសម្លាប់ពួកគេ ដោយសារពួកគេបានដុតគ្រឿងក្រអូបលើទីបូជារបស់លោក ដោយគ្មានការអនុញ្ញាតពីលោក។ មិនយូរក្រោយនោះ កំណត់ហេតុបានបើកបង្ហាញអំពីកត្ដាមួយ ដែលទំនងជាបាននាំឲ្យបុរសទាំងនោះធ្វើអ្វីដែលមិនសមរម្យដូច្នេះ។ កំណត់ហេតុនោះបញ្ជាក់ថាព្រះឲ្យច្បាប់ដែលហាមពួកសង្ឃ មិនឲ្យពិសាស្រាពេលដែលបំពេញកិច្ចបម្រើពិសិដ្ឋ។ (លេវី. ១០:១, ២, ៨-១១) នៅសព្វថ្ងៃនេះ អ្នកកាន់តាមគ្រិស្តអនុវត្តគោលការណ៍នោះ ដោយប្រុងប្រយ័ត្ន មិនឲ្យស្រាមានឥទ្ធិពលមកលើស្មារតីពួកគេឡើយ កាលដែលពួកគេចូលរួមកិច្ចបម្រើពិសិដ្ឋ។
១១. តើការបំភ្លឺកាន់តែច្បាស់អំពីការញៀនស្រា បានផ្ដល់ប្រយោជន៍អ្វីដល់រាស្ត្ររបស់ព្រះ?
១១ ក្នុងប៉ុន្មានទសវត្សរ៍កន្លងទៅហើយនេះ អ្នកកាន់តាមគ្រិស្តបានទទួលពរថែមទៀត ពោលគឺការយល់ដឹងកាន់តែច្បាស់អំពីការញៀនស្រា។ ដោយសារបងប្អូនជាច្រើនបានទទួលសេចក្ដីបង្រៀនដែលប្រៀបដូចជាអាហារតាមត្រូវពេល នោះពួកគេបានត្រូវជួយឲ្យផ្ដាច់ការញៀនស្រា ហើយស្ដារជីវភាពឡើងវិញ។ បងប្អូនជាច្រើនឯទៀត បានត្រូវជួយមិនឲ្យធ្លាក់ខ្លួនទៅជាអ្នកញៀនស្រាតែម្ដង។ គ្មានអ្នកណាចាំបាច់ឲ្យការពិសាស្រាហួសប្រមាណនាំឲ្យបាត់បង់ភាពថ្លៃថ្នូរ បាត់បង់ក្រុមគ្រួសារ និងជាពិសេសបាត់បង់ឯកសិទ្ធិចូលរួមក្នុងការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាតាមរបៀបស្អាតបរិសុទ្ធឡើយ។
«យើងមិនអាចស្រមៃឃើញលោកម្ចាស់របស់យើងកំពុងបៀមអ្វីដែលស្មោកគ្រោក ហើយខ្លួនលោកប្រាកដជាមិនដែលធុំក្លិនផ្សែងបារីឡើយ» (បងឆាល ថេស រ៉ាសិល)។
១២. សូម្បីតែមុនគ្រាចុងក្រោយបង្អស់បានចាប់ផ្ដើម តើអ្នកបម្រើគ្រិស្តធ្លាប់មានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះថ្នាំជក់?
១២ ការប្រើថ្នាំជក់: សូម្បីតែមុនគ្រាចុងក្រោយបង្អស់បានចាប់ផ្ដើម អ្នកបម្រើរបស់គ្រិស្តចាប់ផ្ដើមមានទស្សនៈថាការប្រើថ្នាំជក់គឺមិនល្អទេ។ ប៉ុន្មានឆ្នាំមុន បងប្រុសវ័យចាស់ម្នាក់ឈ្មោះឆាល ខេប៉ិន បានរៀបរាប់អំពីលើកដំបូងដែលគាត់ជួបបងឆាល ថេស រ៉ាសិល នៅជិតដំណាច់សតវត្សរ៍ទី១៩។ នៅពេលនោះ បងខេប៉ិនមានអាយុ១៣ឆ្នាំ ហើយគាត់និងបងប្អូនប្រុសបីនាក់របស់គាត់កំពុងឈរនៅជណ្ដើរខាងមុខគ្រឹះស្ថានគម្ពីរនៅអាលីគេនី រដ្ឋប៉ិនស៊ីវ៉ានី។ កាលដែលបងរ៉ាសិលដើរកាត់ពួកគាត់ នោះបងរ៉ាសិលសួរថា៖ «ក្មួយៗកំពុងជក់បារីឬ? នៅទីនេះធុំក្លិនផ្សែងបារី»។ ពួកគាត់បានបញ្ជាក់ថា ពួកគាត់មិនជក់បារីទេ។ បទពិសោធន៍នេះច្បាស់ជាបានធ្វើឲ្យពួកគាត់ដឹងអំពីទស្សនៈរបស់បងរ៉ាសិលចំពោះការជក់បារី។ ក្នុងទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ថ្ងៃទី១ ខែសីហា ឆ្នាំ១៨៩៥ បងរ៉ាសិលបានបញ្ជាក់អំពីកូរិនថូសទី២ ៧:១ ដែលថា៖ «ទោះជាគ្រិស្តសាសនិកប្រើថ្នាំជក់តាមរបៀបណាក៏ដោយ ខ្ញុំយល់ថានោះមិនអាចនាំឲ្យព្រះទទួលការលើកតម្កើង ឬមានប្រយោជន៍ដល់គ្រិស្តសាសនិកទេ . . . យើងមិនអាចស្រមៃឃើញលោកម្ចាស់របស់យើងកំពុងបៀមអ្វីដែលស្មោកគ្រោក ហើយខ្លួនលោកប្រាកដជាមិនដែលធុំក្លិនផ្សែងបារីឡើយ»។
១៣. នៅឆ្នាំ១៩៧៣ តើបងប្អូនបានត្រូវសម្រិតសម្រាំងយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៣ នៅឆ្នាំ១៩៣៥ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម បានហៅដើមថ្នាំជក់ថា«ដើមគម្រក់» ហើយបានបញ្ជាក់ថា អ្នកណាដែលជក់ឬទំពាថ្នាំជក់នោះ មិនអាចជាសមាជិកក្រុមគ្រួសារបេតអែល ហើយក៏មិនអាចធ្វើជាតំណាងអង្គការរបស់ព្រះដោយធ្វើជាអ្នកត្រួសត្រាយ ឬធ្វើដំណើរត្រួតពិនិត្យបានឡើយ។ នៅឆ្នាំ១៩៧៣ មានការសម្រិតសម្រាំងថែមទៀត ពេលទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ថ្ងៃទី១ ខែមិថុនា បានពន្យល់ថា សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាណាដែលប្រើថ្នាំជក់មិនអាចមានកេរ្ដិ៍ឈ្មោះល្អក្នុងក្រុមជំនុំបានឡើយ ពីព្រោះការប្រើថ្នាំជក់ជាទង្វើមួយដ៏ស្មោកគ្រោក នាំឲ្យស្លាប់ និងមិនបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះអ្នកឯទៀតទេ។ អ្នកដែលមិនព្រមឈប់ប្រើថ្នាំជក់នៅពេលនោះ បានត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាព។ c តាមវិធីនេះ គ្រិស្តបានចាត់វិធានការដ៏សំខាន់មួយទៀត ដើម្បីសម្រិតសម្រាំងអ្នកកាន់តាមលោក។
១៤. តើអ្វីជាគោលការណ៍របស់ព្រះស្តីអំពីឈាម ហើយតើតាមរបៀបណាការចាក់បញ្ចូលឈាមបានក្លាយទៅជាវិធីព្យាបាលដ៏ពេញនិយម?
១៤ ការចាក់បញ្ចូលឈាម: នៅសម័យណូអេ ព្រះមានប្រសាសន៍ថាការបរិភោគឈាមគឺខុស។ ក្នុងច្បាប់ដែលលោកបានឲ្យប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែល លោកបានបញ្ជាក់ចំណុចនេះម្ដងទៀត ហើយក៏បានណែនាំក្រុមជំនុំគ្រិស្តសាសនិកឲ្យ«ជៀសវាងជាដាច់ខាត . . . ពីឈាម»ដែរ។ (សកម្ម. ១៥:២០, ២៩; លោ. ៩:៤; លេវី. ៧:២៦) នៅសម័យយើង សាថានបានរកឃើញវិធីដែលវាអាចនាំឲ្យមនុស្សជាច្រើនមិនធ្វើតាមគោលការណ៍នេះរបស់ព្រះ។ នៅសតវត្សរ៍ទី១៩ វេជ្ជបណ្ឌិតបានធ្វើការពិសោធន៍ចំពោះការចាក់បញ្ចូលឈាម។ ក៏ប៉ុន្តែ ក្រោយពីមនុស្សបានរកឃើញប្រភេទផ្សេងៗនៃឈាមមនុស្ស នោះការចាក់បញ្ចូលឈាមបានទៅជាវិធីព្យាបាលមួយដែលគេប្រើនៅតំបន់កាន់តែច្រើនឡើងៗ។ នៅឆ្នាំ១៩៣៧ មនុស្សចាប់ផ្ដើមបូមឈាមស្តុកទុក ហើយសង្គ្រាមលោកលើកទី២បាននាំឲ្យគេលើកស្ទួយការចាក់បញ្ចូលឈាម។ មិនយូរក្រោយនោះ ការចាក់បញ្ចូលឈាមបានទៅជាវិធីព្យាបាលធម្មតាមួយនៅទូទាំងពិភពលោក។
១៥, ១៦. (ក) តើសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាបានកាន់ជំហរអ្វីស្តីអំពីការចាក់បញ្ចូលឈាម? (ខ) តើអ្នកកាន់តាមគ្រិស្តបានទទួលជំនួយអ្វីស្តីអំពីការចាក់បញ្ចូលឈាម និងការព្យាបាលដោយមិនចាក់បញ្ចូលឈាម? (គ) តើមានលទ្ធផលយ៉ាងណា?
១៥ ច្រើនឆ្នាំមុន នៅឆ្នាំ១៩៤៤ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមបានបញ្ជាក់ថាការចាក់បញ្ចូលឈាមគឺដូចជាការបរិភោគឈាមដែរ។ នៅឆ្នាំ១៩៤៥ គោលជំហររបស់អង្គការយើងដែលមានមូលដ្ឋានលើបទគម្ពីរ បានត្រូវពង្រឹងនិងបញ្ជាក់ច្បាស់ជាង។ មកដល់ឆ្នាំ១៩៥១ អង្គការរបស់យើងបានបោះពុម្ពឯកសារសំណួរនិងចម្លើយដើម្បីជួយរាស្ត្ររបស់ព្រះ ពេលដែលពួកគេត្រូវទាក់ទងពួកវេជ្ជបណ្ឌិត។ នៅទូទាំងផែនដី អ្នកកាន់តាមដ៏ស្មោះត្រង់របស់គ្រិស្តបានកាន់ជំហរយ៉ាងក្លាហាន ទោះបីជាច្រើនដង ពួកគេត្រូវប្រឈមមុខការមើលងាយ ការស្អប់ និងការបៀតបៀនក៏ដោយ។ ប៉ុន្តែគ្រិស្តបានបន្តជំរុញអង្គការរបស់លោកឲ្យផ្ដល់នូវការគាំទ្រដែលចាំបាច់។ អង្គការយើងបានធ្វើការស្រាវជ្រាវយ៉ាងហ្មត់ចត់ រួចបោះពុម្ពសៀវភៅស្តើងដែលមានព័ត៌មានល្អិតល្អន់។
១៦ នៅឆ្នាំ១៩៧៩ អ្នកចាស់ទុំខ្លះចាប់ផ្ដើមទៅមន្ទីរពេទ្យផ្សេងៗ ដើម្បីជួយវេជ្ជបណ្ឌិតឲ្យយល់ច្បាស់ជាងអំពីគោលជំហររបស់យើង ព្រមទាំងយល់អំពីមូលដ្ឋាននៃគោលជំហរនោះក្នុងបទគម្ពីរ ហើយយល់អំពីជម្រើសផ្សេងៗក្រៅពីការចាក់បញ្ចូលឈាម។ នៅឆ្នាំ១៩៨០ អ្នកចាស់ទុំពី៣៩ក្រុងនៅសហរដ្ឋអាម៉េរិក បានទទួលការបង្ហាត់បង្រៀនដើម្បីធ្វើកិច្ចការនោះ។ ក្រោយមកទៀត គណៈអភិបាលបានអនុញ្ញាតឲ្យបង្កើតគណៈកម្មាធិការខាងសម្ព័ន្ធការពេទ្យនៅទូទាំងផែនដី។ តើការព្យាយាមទាំងអស់នេះបានទទួលលទ្ធផលយ៉ាងណា? សព្វថ្ងៃនេះ បុគ្គលិកមន្ទីរពេទ្យរាប់ម៉ឺននាក់ ដែលរួមទាំងវេជ្ជបណ្ឌិត គ្រូពេទ្យវះកាត់ និងគ្រូពេទ្យជំនាញខាងចាក់ថ្នាំសន្លប់ កំពុងសហការជាមួយនឹងអ្នកជំងឺដែលជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា ដោយគោរពសិទ្ធិជ្រើសរើសរបស់យើង ក្នុងការទទួលការព្យាបាលដែលគ្មានការចាក់បញ្ចូលឈាម។ មន្ទីរពេទ្យកាន់តែច្រើនផ្ដល់ការព្យាបាលដោយមិនចាក់បញ្ចូលឈាម ហើយមន្ទីរពេទ្យខ្លះចាត់ទុកការព្យាបាលបែបនោះជាវិធីព្យាបាលដ៏ល្អបំផុត។ ពេលដែលយើងពិចារណាអំពីរបៀបដែលលោកយេស៊ូបានការពារអ្នកកាន់តាមលោក មិនឲ្យសាថានធ្វើឲ្យពួកគេសៅហ្មងនោះ យើងពិតជារំភើបចិត្តណាស់ មែនទេ?—សូមអាន អេភេសូរ ៥:២៥-២៧
មន្ទីរពេទ្យកាន់តែច្រើនផ្ដល់ការព្យាបាលដោយមិនចាក់បញ្ចូលឈាម ហើយមន្ទីរពេទ្យខ្លះចាត់ទុកការព្យាបាលបែបនោះជាប្រភេទព្យាបាលដ៏ល្អបំផុត
១៧. តើយើងអាចបង្ហាញយ៉ាងដូចម្ដេចថា យើងឲ្យតម្លៃទៅលើរបៀបដែលគ្រិស្តសម្រិតសម្រាំងអ្នកកាន់តាមលោក?
១៧ យើងគួរដណ្ដឹងសួរខ្លួនយើងថា ‹តើខ្ញុំឲ្យតម្លៃទៅលើរបៀបដែលគ្រិស្តបានសម្រិតសម្រាំងអ្នកកាន់តាមលោក ដោយបង្ហាត់បង្រៀនយើងឲ្យកាន់តាមគោលការណ៍ដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់ព្រះយេហូវ៉ាឬទេ?›។ បើអ្នកឲ្យតម្លៃមែន សូមចាំមិនភ្លេចថា សាថានកំពុងព្យាយាមឥតឈប់ឈរក្នុងបំណងនាំឲ្យយើងលែងគោរពគោលការណ៍សីលធម៌របស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយឃ្លាតឆ្ងាយពីព្រះនិងលោកយេស៊ូ។ ដើម្បីជួយយើងមិនឲ្យចាញ់ឥទ្ធិពលរបស់វា អង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះយើង ដោយព្រមាននិងរំលឹកយើងជាទៀងទាត់អំពីការប្រព្រឹត្តដ៏ប្រាសចាកសីលធម៌របស់ពិភពលោកនេះ។ យើងត្រូវចេះសម្គាល់ការព្រមាននោះ ហើយធ្វើតាមភ្លាមៗ។—សុភ. ១៩:២០
ការការពារក្រុមជំនុំឲ្យស្អាតបរិសុទ្ធខាងសីលធម៌
១៨. ស្តីអំពីអ្នកដែលមានចេតនាធ្វើខុសគោលការណ៍របស់ព្រះ តើអ្វីដែលអេសេគាលឃើញក្នុងគំនិតរំលឹកយើងអំពីចំណុចអ្វី?
១៨ ការសម្រិតសម្រាំងម្យ៉ាងទៀតដែលទាក់ទងនឹងសីលធម៌ គឺជាវិធានការដើម្បីការពារក្រុមជំនុំឲ្យស្អាតបរិសុទ្ធ។ គួរឲ្យស្ដាយណាស់ មនុស្សខ្លះព្រមធ្វើតាមគោលការណ៍សីលធម៌របស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយប្រគល់ខ្លួនជូនលោក តែក្រោយមកពួកគេឈប់ធ្វើតាមការសម្រេចចិត្តរបស់ពួកគេ។ ពួកគេខ្លះដូរចិត្ត ហើយបែរជាប្រឆាំងគោលការណ៍របស់ព្រះដោយចេតនា។ តើអ្វីត្រូវកើតឡើងចំពោះបុគ្គលបែបនោះ? វិហារដែលអេសេគាលឃើញក្នុងគំនិតជួយយើងឲ្យយល់ចំណុចមួយស្តីអំពីរឿងនេះ ដូចបានត្រូវរៀបរាប់នៅដើមជំពូកនេះ។ សូមនឹកឃើញខ្លោងទ្វារខ្ពស់ៗនៃវិហារនោះ។ នៅក្នុងច្រកចូលមានបន្ទប់អ្នកយាម។ អ្នកយាមការពារវិហារ ហើយតាមមើលទៅ នេះគឺដើម្បីមិនឲ្យ«អ្នកដែលមិនទទួលកាត់ស្បែកខាងចិត្ត»ចូលក្នុងវិហារ។ (អេស. ៤៤:៩) នេះរលឹកយើងថា មានតែអ្នកដែលព្យាយាមរស់នៅស្របតាមគោលការណ៍សីលធម៌ដ៏បរិសុទ្ធរបស់ព្រះយេហូវ៉ាប៉ុណ្ណោះទេ ទើបមានឯកសិទ្ធិចូលរួមក្នុងការគោរពប្រណិប័តន៍ពិត។ ស្រដៀងគ្នាដែរ នៅសព្វថ្ងៃនេះ មិនមែនមនុស្សទាំងអស់មានឯកសិទ្ធិគោរពប្រណិប័តន៍ជាមួយនឹងគ្រិស្តសាសនិកពិតទេ។
១៩, ២០. (ក) តើតាមរបៀបណាគ្រិស្តបានសម្រិតសម្រាំងបន្ដិចម្ដងៗនូវរបៀបដែលអ្នកកាន់តាមលោកវិនិច្ឆ័យអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ? (ខ) តើអ្វីជាមូលហេតុបីយ៉ាងដែលអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាព?
១៩ នៅឆ្នាំ១៨៩២ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមបានបញ្ជាក់ថា៖ «យើងមានភារកិច្ចបណ្ដាច់មិត្តភាព(ជាគ្រិស្តសាសនិក)អស់អ្នកដែលបង្ហាញជាចំហឬតាមរបៀបប្រយោលថា ពួកគេមិនព្រមទទួលស្គាល់ថា គ្រិស្តបានប្រគល់ខ្លួនលោកជាថ្លៃលោះសម្រាប់មនុស្សជាតិទាំងឡាយ»។ (សូមអាន យ៉ូហានទី២ ១០) នៅឆ្នាំ១៩០៤ សៀវភៅដែលមានចំណងជើងថាការបង្កើតថ្មី (The New Creation) បានបញ្ជាក់ថា អ្នកដែលបន្តប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងអាចបំផ្លាញសីលធម៌របស់ក្រុមជំនុំ។ នៅសម័យនោះ ក្រុមជំនុំទាំងមូលធ្លាប់មានរបៀបរៀបចំដែលហៅថា«ការវិនិច្ឆ័យទោសជាក្រុមជំនុំ» ដើម្បីពិនិត្យករណីនៃការប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ។ ក៏ប៉ុន្តែការវិនិច្ឆ័យទោសនោះគឺកម្រមានណាស់។ នៅឆ្នាំ១៩៤៤ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម បានបង្ហាញថា មានតែបងប្រុសៗដែលទទួលខុសត្រូវក្នុងក្រុមជំនុំប៉ុណ្ណោះ គួរវិនិច្ឆ័យរឿងបែបនោះ។ នៅឆ្នាំ១៩៥២ របៀបរៀបចំសម្រាប់ការវិនិច្ឆ័យទោស បានត្រូវបោះពុម្ពក្នុងទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ដើម្បីបញ្ជាក់មូលហេតុសំខាន់មួយដែលអ្នកដែលមិនប្រែចិត្តត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាព ពោលគឺ ដើម្បីការពារក្រុមជំនុំឲ្យស្អាតបរិសុទ្ធ។
២០ តាំងពីសម័យនោះមក គ្រិស្តបានជួយអ្នកកាន់តាមលោកឲ្យយល់ច្បាស់ជាង ហើយបានជួយពួកគេឲ្យកែលម្អរបៀបដែលពួកគេវិនិច្ឆ័យករណីនៃការប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ។ អ្នកចាស់ទុំក្នុងក្រុមជំនុំគ្រិស្តសាសនិកពិត ទទួលការបង្ហាត់បង្រៀនដ៏ច្បាស់លាស់ ដើម្បីចេះវិនិច្ឆ័យតាមរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត ពោលគឺដោយមានតុល្យភាពរវាងយុត្ដិធម៌និងសេចក្ដីមេត្ដាករុណា។ សព្វថ្ងៃនេះ យើងយល់ច្បាស់ថាមានមូលហេតុយ៉ាងតិចបីដែលអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងដោយមិនប្រែចិត្តត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាពពីក្រុមជំនុំ ពោលគឺ (១) ដើម្បីការពារនាមព្រះយេហូវ៉ាមិនឲ្យអាប់ឱន (២) ដើម្បីការពារក្រុមជំនុំ មិនឲ្យត្រូវបង្ខូចដោយអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ និង (៣) ដើម្បីជំរុញចិត្តអ្នកដែលធ្វើខុសឲ្យប្រែចិត្ត បើអាចធ្វើទៅបាន។
២១. តើការបណ្ដាច់មិត្តភាពបានជួយរាស្ត្ររបស់ព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច?
២១ តើអ្នកយល់មូលហេតុដែលការបណ្ដាច់មិត្តភាពបានផ្ដល់ប្រយោជន៍ដល់អ្នកកាន់តាមគ្រិស្តសព្វថ្ងៃនេះឬទេ? នៅអ៊ីស្រាអែលសម័យបុរាណ អ្នកដែលធ្វើអំពើខុសឆ្គងបានមានឥទ្ធិពលអាក្រក់ទៅលើប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលទាំងមូល រហូតដល់ពេលខ្លះ អ្នកដែលធ្វើខុសមានគ្នាច្រើនជាងអ្នកដែលស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយចង់ធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ។ ហេតុនេះហើយបានជាជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបាននាំឲ្យនាមរបស់ព្រះរងការប្រមាថមើលងាយជាច្រើន ហើយព្រះលែងពេញចិត្តពួកគេ។ (យេ. ៧:២៣-២៨) សព្វថ្ងៃនេះ ព្រះយេហូវ៉ាមិនមានប្រជាជាតិមួយប៉ុណ្ណោះទេ តែលោកមានបុរសស្ត្រីមួយក្រុមពីប្រទេសផ្សេងៗ ដែលបានសម្រេចចិត្តបម្រើលោកនិងធ្វើតាមការណែនាំរបស់លោក។ ដោយសារអ្នកដែលធ្វើអំពើខុសឆ្គងដោយមិនប្រែចិត្តបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្តភាព នោះសាថានមិនអាចប្រើពួកគេជាអាវុធដើម្បីបំផ្លាញក្រុមជំនុំបានឡើយ ហើយក៏មិនអាចធ្វើឲ្យក្រុមជំនុំលែងស្អាតបរិសុទ្ធដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ ឥទ្ធិពលរបស់អ្នកដែលធ្វើខុសនោះបានត្រូវកាត់បន្ថយដល់កម្រិតតិចបំផុត។ យ៉ាងនេះ ជាក្រុមយើងអាចបន្តទទួលការពេញចិត្តពីព្រះយេហូវ៉ា។ សូមនឹកឃើញសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលថា៖«គ្រឿងសស្ដ្រាវុធណាដែលគេធ្វើឡើង នោះគ្មានណាមួយនឹងអាចទាស់នឹងឯងបានឡើយ»។ (អេ. ៥៤:១៧) តើយើងគាំទ្រអ្នកចាស់ទុំយ៉ាងស្មោះត្រង់ ដែលមានភារកិច្ចធ្ងន់ធ្ងរ គឺការវិនិច្ឆ័យទោសឬទេ?
ការលើកតម្កើងលោកដែលគ្រប់គ្រួសារមាននាមត្រកូលពីលោកមក
២២, ២៣. ហេតុអ្វីយើងមានចិត្តកតញ្ញូចំពោះគ្រិស្តសាសនិកដែលរស់នៅដើមសតវត្សរ៍ទី២០ ហើយតើអ្វីបង្ហាញថាបងប្អូនត្រូវមានតុល្យភាពច្រើនជាងស្តីអំពីក្រុមគ្រួសារ?
២២ ករណីម្យ៉ាងទៀតដែលអ្នកកាន់តាមគ្រិស្តបានទទួលការសម្រិតសម្រាំងជាបន្តបន្ទាប់ គឺទាក់ទងនឹងអាពាហ៍ពិពាហ៍និងជីវិតក្រុមគ្រួសារ។ តើទស្សនៈរបស់យើងចំពោះជីវិតគ្រួសារបានត្រូវសម្រិតសម្រាំងឬទេ? មែនហើយ។ ជាឧទាហរណ៍ ពេលយើងអានបទពិសោធន៍អំពីអ្នកបម្រើព្រះនៅដើមសតវត្សរ៍ទី២០ យើងប្រាកដជាស្ងើចសរសើរពួកគេដែលមានចិត្តគំនិតលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួន។ យើងពិតជាដឹងគុណពួកគេដែលបានចាត់ទុកកិច្ចបម្រើពិសិដ្ឋថាសំខាន់ជាងអ្វីៗឯទៀតទាំងអស់។ ក៏ប៉ុន្តែ យើងក៏អាចឃើញដែរថា ពួកគេត្រូវមានតុល្យភាពច្រើនជាង។ ហេតុអ្វី?
២៣ នៅសម័យនោះ ជាការធម្មតាដែលបងប្រុសៗត្រូវធ្វើដំណើរឆ្ងាយពីផ្ទះអស់រាប់ខែ ដើម្បីត្រួតពិនិត្យឬបំពេញភារកិច្ចក្នុងកិច្ចបម្រើ។ ជួនកាលបងប្អូនបានត្រូវជំរុញយ៉ាងខ្លាំងឲ្យនៅលីវ គឺខ្លាំងជាងការដាស់តឿនក្នុងបទគម្ពីរទៅទៀត រីឯឱវាទអំពីរបៀបពង្រឹងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ជាគ្រិស្តសាសនិកមិនសូវមានទេ។ នៅសព្វថ្ងៃនេះ តើមានស្ថានភាពដូចគ្នាក្នុងចំណោមអ្នកកាន់តាមគ្រិស្តឬទេ? មិនមានទាល់តែសោះ!
យើងមិនត្រូវលះបង់ភារកិច្ចក្នុងក្រុមគ្រួសារដើម្បីបំពេញឯកសិទ្ធិក្នុងកិច្ចបម្រើឡើយ
២៤. តើតាមរបៀបណាគ្រិស្តបានជួយរាស្ត្រស្មោះត្រង់របស់លោកឲ្យមានតុល្យភាពច្រើនជាងស្តីអំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍និងក្រុមគ្រួសារ?
២៤ សព្វថ្ងៃនេះ យើងមិនត្រូវលះបង់ភារកិច្ចក្នុងក្រុមគ្រួសារដើម្បីបំពេញឯកសិទ្ធិក្នុងកិច្ចបម្រើឡើយ។ (សូមអាន ធីម៉ូថេទី១ ៥:៨) ម្យ៉ាងទៀត គ្រិស្តបានចាត់ចែងដើម្បីឲ្យប្រាកដថាអ្នកបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់របស់លោកនៅផែនដីទទួលឱវាទល្អៗជាទៀងទាត់ពីបទគម្ពីរ ដែលជួយឲ្យមានតុល្យភាពស្តីអំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍និងក្រុមគ្រួសារ។ (អេភ. ៣:១៤, ១៥) នៅឆ្នាំ១៩៧៨ សៀវភៅដែលមានចំណងជើងថារបៀបមានសុភមង្គលក្នុងក្រុមគ្រួសាររបស់លោកអ្នក (Making Your Family Life Happy) បានត្រូវបោះពុម្ព។ ប្រហែលជា១៨ឆ្នាំក្រោយមក សៀវភៅគន្លឹះនៃសុភមង្គលគ្រួសារ បានចេញ។ បន្ថែមទៅទៀត ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម មានអត្ថបទច្រើនណាស់ ដែលជួយប្ដីប្រពន្ធឲ្យអនុវត្តគោលការណ៍គម្ពីរក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍។
២៥-២៧. កន្លងមក តើសេចក្ដីត្រូវការរបស់កូនក្មេងគ្រប់វ័យបានត្រូវបំពេញយ៉ាងដូចម្ដេច?
២៥ ចុះយ៉ាងណាជំនួយសម្រាប់កូនក្មេង? កន្លងមក សេចក្ដីត្រូវការរបស់ប្អូនៗវ័យក្មេងបានត្រូវបំពេញកាន់តែប្រសើរឡើងៗ។ តាំងពីយូរមកហើយ អង្គការព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់នូវអ្វីដ៏ល្អៗសម្រាប់ប្អូនៗគ្រប់វ័យ។ ក៏ប៉ុន្តែពីមុន អ្វីៗទាំងនោះមានតែបន្ដិចបន្តួចទេ ឥឡូវមានច្រើនជាទៀងទាត់។ ជាឧទាហរណ៍ ពីឆ្នាំ១៩១៩ដល់ឆ្នាំ១៩២១ ទស្សនាវដ្ដីសម័យរុងរឿង មានអត្ថបទមួយដែលមានចំណងជើងថា«វគ្គសិក្សាគម្ពីរសម្រាប់កូនក្មេង»។ ក្រោយមក នៅឆ្នាំ១៩២០ មានសៀវភៅស្តើងដែលមានចំណងជើងថា សម័យរុងរឿងបឋមសិក្សា (The Golden Age ABC) ហើយនៅឆ្នាំ១៩៤១ មានសៀវភៅដែលមានចំណងជើងថា កូនក្មេង (Children)។ ក្នុងចន្លោះឆ្នាំ១៩៧០និងឆ្នាំ១៩៨០ សៀវភៅផ្សេងៗទៀតបានត្រូវបោះពុម្ព គឺសៀវភៅ ចូរស្ដាប់គ្រូបង្រៀនដ៏ឧត្តម (Listening to the Great Teacher) សៀវភៅ របៀបប្រើគ្រាយុវវ័យឲ្យបានប្រយោជន៍ច្រើនបំផុត (Your Youth—Getting the Best out of It) និងសៀវភៅរឿងព្រះគម្ពីររបស់ខ្ញុំ។ នៅឆ្នាំ១៩៨២ ទស្សនាវដ្ដីសម័យរុងរឿងចាប់ផ្ដើមមានអត្ថបទតភាគដែលមានចំណងជើងថា«ពួកយុវជនសួរ» ហើយនៅឆ្នាំ១៩៨៩ សៀវភៅចំណងជើងថា សំណួរទាំងឡាយដែលយុវជនសួរ និងចម្លើយដែលមានប្រសិទ្ធភាព (Questions Young People Ask—Answers That Work) បានត្រូវបោះពុម្ពដោយមានមូលដ្ឋានលើអត្ថបទក្នុងទស្សនាវដ្ដីសម័យរុងរឿងទាំងនោះ។
កូនក្មេងបានរីករាយទទួលសៀវភៅស្តើងមេរៀនដែលខ្ញុំរៀនពីគម្ពីរនៅមហាសន្និបាតនេះ នាប្រទេសអាឡឺម៉ង់
២៦ នៅសព្វថ្ងៃនេះ យើងមានសៀវភៅពីរក្បាលដែលមានចំណងជើងថា ពួកយុវជនសួរ (Young People Ask) ហើយមានព័ត៌មានថ្មីបំផុត។ ម្យ៉ាងទៀត គេហទំព័ររបស់យើង jw.org មានអត្ថបទតភាគដែលមានចំណងជើងថា ពួកយុវជនសួរ។ យើងក៏មានសៀវភៅដែលមានចំណងជើងថាសូមស្ដាប់គ្រូដ៏ល្អប្រសើរ។ គេហទំព័ររបស់យើងមានអ្វីៗជាច្រើនសម្រាប់កូនក្មេង ដូចជាកាតជីវប្រវត្ដិមនុស្សក្នុងគម្ពីរ អត្ថបទសិក្សាគម្ពីរសម្រាប់កូនក្មេងនិងយុវវ័យ វីដេអូ ល្បែង រឿងគម្ពីរដែលជាគំនូរ ព្រមទាំងមេរៀនសម្រាប់កូនក្មេងដែលមានអាយុបីឆ្នាំចុះក្រោម។ នេះបង្ហាញច្បាស់ថាទស្សនៈរបស់គ្រិស្តចំពោះកូនក្មេងមិនបានផ្លាស់ប្ដូរទេ តាំងពីលោកបានឱបកូនក្មេងនៅសតវត្សរ៍ទី១។ (ម៉ាក. ១០:១៣-១៦) លោកចង់ឲ្យកូនក្មេងក្នុងចំណោមយើងដឹងថា លោកនិងអ្នកកាន់តាមលោកស្រឡាញ់ពួកគេ ហើយចង់ឲ្យពួកគេទទួលការអប់រំល្អពីលោក។
២៧ លោកយេស៊ូក៏ចង់ឲ្យកូនក្មេងទទួលនូវការការពារផងដែរ។ ដោយសារសីលធម៌របស់ពិភពលោកនេះកាន់តែអាប់ឱនទៅៗ នោះការប្រព្រឹត្តអំពើអានាចារលើកូនក្មេងមានកាន់តែច្រើនឡើងៗ។ ដូច្នេះ ព័ត៌មានច្បាស់ៗនិងចំៗបានត្រូវបោះពុម្ពដើម្បីជួយឪពុកម្ដាយឲ្យការពារកូនពីអំពើអាក្រក់ទាំងនេះ។ d
២៨. (ក) សមស្របតាមអ្វីដែលអេសេគាលឃើញក្នុងគំនិត តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីបើយើងចង់ចូលរួមក្នុងការគោរពប្រណិប័តន៍ពិត? (ខ) តើអ្នកតាំងចិត្តធ្វើអ្វី?
២៨ ឥឡូវយើងបានពិចារណាព័ត៌មានអំពីរបៀបដែលគ្រិស្តបានសម្រិតសម្រាំងនិងបង្ហាត់បង្រៀនអ្នកកាន់តាមលោក ដើម្បីឲ្យពួកគេគោរពគោលការណ៍សីលធម៌ដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់ព្រះយេហូវ៉ា ព្រមទាំងធ្វើតាមនិងទទួលប្រយោជន៍ពីគោលការណ៍ទាំងនោះ។ ព័ត៌មាននោះពិតជាធ្វើឲ្យយើងរំភើបចិត្តណាស់ មែនទេ? សូមគិតឡើងវិញអំពីវិហារដែលអេសេគាលបានឃើញក្នុងគំនិត។ សូមគិតអំពីខ្លោងទ្វារខ្ពស់ៗនៅវិហារនោះ។ ពិតមែនតែវិហារនោះមិនមែនជាកន្លែងពិតប្រាកដមួយទេ ប៉ុន្តែតើយើងយល់ថារបៀបរៀបចំដែលវិហារនោះជាតំណាង គឺជារបៀបរៀបចំដែលមានពិតប្រាកដឬ? បើយើងគ្រាន់តែបើកគម្ពីរ ឬដើរគោះទ្វារផ្សព្វផ្សាយ ឬមួយក៏ចូលសាលប្រជុំណាមួយ នោះមិនមែនជាការចូលវិហាររបស់ព្រះទេ ព្រោះទង្វើទាំងអស់នោះត្រឹមតែជាសម្បកក្រៅប៉ុណ្ណោះ។ មនុស្សលាក់ពុតក៏អាចធ្វើដូច្នេះបានដែរ។ ក៏ប៉ុន្តែពួកគេនៅតែមិនបានចូលវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ាសោះ។ ផ្ទុយទៅវិញ បើយើងអានគម្ពីរ ផ្សព្វផ្សាយ ទៅប្រជុំ ហើយនៅដំណាលគ្នានោះយើងរស់នៅសមស្របតាមគោលការណ៍សីលធម៌ខ្ពង់ខ្ពស់របស់ព្រះយេហូវ៉ា ព្រមទាំងចូលរួមក្នុងការគោរពប្រណិប័តន៍ដ៏បរិសុទ្ធដោយមានចិត្តគំនិតត្រឹមត្រូវ នោះមានន័យថាយើងបានចូលវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា ពោលគឺរបៀបរៀបចំដ៏ពិសិដ្ឋរបស់លោកសម្រាប់ការគោរពប្រណិប័តន៍ពិត ហើយមានន័យថាយើងកំពុងបម្រើលោកនៅទីនោះ! ចូរឲ្យយើងចាត់ទុកនោះជាឯកសិទ្ធិដ៏វិសេសជានិច្ច។ ម្យ៉ាងទៀត សូមឲ្យយើងបន្តខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីមានភាពបរិសុទ្ធដូចព្រះយេហូវ៉ា ដោយកាន់ខ្ជាប់តាមគោលការណ៍សុចរិតយុត្ដិធម៌របស់លោក!
a នៅឆ្នាំ១៩៣២ ក្បាលទី២នៃសៀវភៅដែលមានចំណងជើងថាការបង្ហាញថាការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះគឺត្រឹមត្រូវ (Vindication) បានបញ្ជាក់ជាលើកដំបូងថា ទំនាយផ្សេងៗក្នុងគម្ពីរដែលរៀបរាប់ថារាស្ត្ររបស់ព្រះនឹងត្រឡប់ទៅស្រុករបស់ខ្លួនវិញ បានកើតឡើងនៅសម័យយើង ដោយសំដៅលើអ៊ីស្រាអែលនៃព្រះ មិនមែនសំដៅលើបណ្ដាជនដែលរស់នៅទឹកដីប្រទេសអ៊ីស្រាអែលសព្វថ្ងៃនេះទេ។ ទំនាយទាំងនោះបញ្ជាក់អំពីការរៀបចំឡើងវិញនូវការគោរពប្រណិប័តន៍ពិត។ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ថ្ងៃទី១ ខែមីនា ឆ្នាំ១៩៩៩ បានពន្យល់ថា វិហារដែលអេសេគាលឃើញក្នុងគំនិតគឺជាទំនាយមួយបែបនោះ ហើយហេតុនេះអ្វីដែលអេសេគាលបានឃើញ មានអត្ថន័យសំខាន់ណាស់នៅគ្រាចុងក្រោយបង្អស់។
b ពាក្យស្បថនោះរួមបញ្ចូលបម្រាមដែលមិនឲ្យបុរសនិងស្ត្រីនៅជាមួយគ្នាតែពីរនាក់ក្នុងបន្ទប់មួយ លើកលែងតែពួកគេបើកទ្វារចំហ ឬលើកលែងតែពួកគេជាប្ដីប្រពន្ធឬជាសាច់ញាតិជិត។ អស់ប៉ុន្មានឆ្នាំក្រុមគ្រួសារបេតអែលបានសូត្រពាក្យស្បថនេះក្នុងកម្មវិធីគោរពប្រណិប័តន៍ពេលព្រឹក។
c នេះក៏រួមបញ្ចូលការជក់បារី ទំពាថ្នាំជក់ ឬដាំថ្នាំជក់សម្រាប់លក់ឲ្យគេជក់ឬទំពា។
d ជាឧទាហរណ៍ សូមមើលជំពូកទី៣២នៃសៀវភៅសូមស្ដាប់គ្រូដ៏ល្អប្រសើរ និងទំព័រ៣-១១នៃទស្សនាវដ្ដីភ្ញាក់រឭក! (Awake!) ខែតុលា ឆ្នាំ២០០៧។
