1, 2. (α) Τι αποδεικνύει ότι είστε πολίτης της Βασιλείας του Θεού; (β) Γιατί έχει χρειαστεί κατά καιρούς να αγωνιστούν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά για τη θρησκευτική τους ελευθερία;

 ΕΙΣΤΕ πολίτης της Βασιλείας του Θεού; Ως Μάρτυρας του Ιεχωβά, ασφαλώς είστε! Ποια είναι η απόδειξη της υπηκοότητάς σας; Όχι ένα διαβατήριο ή κάποιο άλλο κρατικό έγγραφο. Απεναντίας, η απόδειξη έγκειται στον τρόπο με τον οποίο λατρεύετε τον Ιεχωβά Θεό. Η αληθινή λατρεία περιλαμβάνει περισσότερα από τις πεποιθήσεις σας. Περιλαμβάνει τις ενέργειές σας​—την υπακοή σας στους νόμους της Βασιλείας του Θεού. Για όλους εμάς, η λατρεία μας αγγίζει κάθε πτυχή της ζωής μας, μεταξύ άλλων τον τρόπο με τον οποίο μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο χειριζόμαστε ορισμένα ζητήματα υγείας.

² Ωστόσο, ο κόσμος στον οποίο ζούμε δεν σέβεται πάντοτε αυτή την τόσο σημαντική για εμάς υπηκοότητα και τις απαιτήσεις της. Μερικές κυβερνήσεις έχουν επιχειρήσει να περιορίσουν τη λατρεία μας ή και να την εξαλείψουν εντελώς. Κατά καιρούς, οι υπήκοοι του Χριστού έχει χρειαστεί να αγωνιστούν για να είναι ελεύθεροι να ζουν σύμφωνα με τους νόμους του Μεσσιανικού Βασιλιά. Μας προκαλεί έκπληξη αυτό; Όχι. Ο λαός του Ιεχωβά στους Βιβλικούς χρόνους χρειάστηκε επανειλημμένα να αγωνιστεί για να λατρεύει τον Ιεχωβά ελεύθερα.

3. Ποιον αγώνα χρειάστηκε να κάνει ο λαός του Θεού στις ημέρες της Βασίλισσας Εσθήρ;

³ Στις ημέρες της Βασίλισσας Εσθήρ, για παράδειγμα, ο λαός του Θεού χρειάστηκε να δώσει μάχη για την ίδια του την ύπαρξη. Γιατί; Ο μοχθηρός Πρωθυπουργός Αμάν συνέστησε στον Πέρση Βασιλιά Ασσουήρη να θανατωθούν όλοι οι Ιουδαίοι στην επικράτειά του επειδή “οι νόμοι τους διέφεραν από όλων των άλλων λαών”. (Εσθήρ 3:8, 9, 13) Εγκατέλειψε ο Ιεχωβά τους υπηρέτες του; Όχι, ευλόγησε τις προσπάθειες της Εσθήρ και του Μαροδοχαίου όταν έκαναν έκκληση στον Πέρση βασιλιά να προστατέψει το λαό του Θεού.​—Εσθήρ 9:20-22.

4. Τι θα εξετάσουμε σε αυτό το κεφάλαιο;

⁴ Τι θα πούμε για την εποχή μας; Όπως είδαμε στο προηγούμενο κεφάλαιο, οι κοσμικές εξουσίες έχουν κατά καιρούς εναντιωθεί στους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Σε αυτό το κεφάλαιο, θα εξετάσουμε μερικούς τρόπους με τους οποίους αυτές οι κυβερνήσεις προσπάθησαν να περιορίσουν τον τρόπο λατρείας μας. Θα ασχοληθούμε με τρεις γενικούς τομείς: (1) το δικαίωμά μας να υπάρχουμε ως οργάνωση και να αποδίδουμε λατρεία όπως επιλέγουμε, (2) την  ελευθερία να επιλέγουμε ιατρική περίθαλψη σε αρμονία με τις Γραφικές αρχές και (3) το δικαίωμα των γονέων να μεγαλώνουν τα παιδιά τους σύμφωνα με τους κανόνες του Ιεχωβά. Σε κάθε τομέα, θα δούμε πώς οι όσιοι πολίτες της Μεσσιανικής Βασιλείας έχουν αγωνιστεί γενναία για να περιφρουρήσουν την πολύτιμη υπηκοότητά τους και πώς έχουν ευλογηθεί οι προσπάθειές τους.

5. Ποια πλεονεκτήματα προσφέρει η νομική αναγνώριση στους αληθινούς Χριστιανούς;

⁵ Χρειαζόμαστε νομική αναγνώριση από τις ανθρώπινες κυβερνήσεις για να λατρεύουμε τον Ιεχωβά; Όχι, αλλά έτσι διευκολύνεται η λατρεία μας​—για παράδειγμα, μπορούμε να συναθροιζόμαστε ελεύθερα σε δικές μας Αίθουσες Βασιλείας και Αίθουσες Συνελεύσεων, να τυπώνουμε και να εισάγουμε Γραφικά έντυπα, καθώς και να μεταδίδουμε τα καλά νέα στους συνανθρώπους μας ανοιχτά, ανεμπόδιστα. Σε πολλές χώρες, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι καταχωρισμένοι νομικά και απολαμβάνουν την ίδια ελευθερία λατρείας με τους οπαδούς των άλλων νομικά αναγνωρισμένων θρησκειών. Τι συνέβη, όμως, στις περιπτώσεις όπου οι κυβερνήσεις μάς αρνήθηκαν τη νομική αναγνώριση ή επιχείρησαν να περιορίσουν τις βασικές μας ελευθερίες;

6. Ποια δυσκολία αντιμετώπισαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στην Αυστραλία στις αρχές της δεκαετίας του 1940;

⁶ Αυστραλία. Στις αρχές της δεκαετίας του 1940, ο γενικός κυβερνήτης της Αυστραλίας έκρινε τις πεποιθήσεις μας «επιζήμιες» για την πολεμική προσπάθεια. Επιβλήθηκε απαγόρευση. Οι Μάρτυρες δεν μπορούσαν να συναθροίζονται και να κηρύττουν ανοιχτά, οι εργασίες στο Μπέθελ διακόπηκαν και οι Αίθουσες Βασιλείας κατασχέθηκαν. Απαγορευόταν ακόμα και η κατοχή των Γραφικών μας εντύπων. Αφού έδρασαν υπό την επιφάνεια μερικά χρόνια, οι Αυστραλοί Μάρτυρες ανέκτησαν επιτέλους την ελευθερία τους. Στις 14 Ιουνίου 1943, το Ανώτατο Δικαστήριο της Αυστραλίας αναίρεσε την απαγόρευση.

7, 8. Περιγράψτε τον αγώνα για ελευθερία λατρείας που έχουν κάνει οι αδελφοί μας στη Ρωσία στο διάβα των ετών.

⁷ Ρωσία. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά βρίσκονταν υπό κομμουνιστική απαγόρευση δεκαετίες ολόκληρες, αλλά τελικά καταχωρίστηκαν νομικά το 1991. Μετά την κατάρρευση της τότε Σοβιετικής Ένωσης, μας δόθηκε νομική αναγνώριση στη Ρωσική Ομοσπονδία το 1992. Δεν πέρασε καιρός, όμως, και κάποιοι εναντιούμενοι​—ιδίως εκείνοι που σχετίζονταν με τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία—​θορυβήθηκαν από τη ραγδαία μας αύξηση. Μεταξύ του 1995 και του 1998, υπέβαλαν πέντε μηνύσεις κατά των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Κάθε φορά, ο εισαγγελέας δεν έβρισκε κανένα ενοχοποιητικό στοιχείο. Απτόητοι, οι εναντιούμενοι άσκησαν αγωγή το 1998. Αρχικά, οι Μάρτυρες κέρδισαν την υπόθεση αλλά οι εναντιούμενοι στράφηκαν κατά της απόφασης και οι Μάρτυρες έχασαν στο εφετείο το Μάιο του 2001. Η επανεκδίκαση άρχισε τον Οκτώβριο του ίδιου έτους. Το 2004, εκδόθηκε η απόφαση να διαλυθεί το επίσημα καταχωρισμένο νομικό πρόσωπο που χρησιμοποιούν οι Μάρτυρες στη Μόσχα και να απαγορευτούν οι δραστηριότητές του.

⁸ Ακολούθησε ένα κύμα διωγμού. (Διαβάστε 2 Τιμόθεο 3:12) Οι Μάρτυρες υφίσταντο παρενόχληση και επιθέσεις, τα θρησκευτικά  τους έντυπα κατάσχονταν, ενώ η ενοικίαση και η οικοδόμηση οίκων λατρείας περιορίστηκαν δραστικά. Φανταστείτε πώς ένιωθαν οι αδελφοί και οι αδελφές μας καθώς αντιμετώπιζαν αυτές τις δυσκολίες! Οι Μάρτυρες είχαν ήδη προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) το 2001, και υπέβαλαν επιπρόσθετες πληροφορίες στο δικαστήριο το 2004. Το 2010, το ΕΔΔΑ εξέδωσε την απόφασή του. Διέκρινε ξεκάθαρα ότι η απαγόρευση των Μαρτύρων στη Ρωσία ήταν απόρροια μισαλλοδοξίας και έκρινε ότι δεν υπήρχε λόγος να υποστηρίξει τις αποφάσεις των κατώτερων δικαστηρίων, εφόσον δεν είχαν προκύψει ενοχοποιητικά στοιχεία σε βάρος οποιουδήποτε Μάρτυρα. Επισήμανε επίσης ότι η απαγόρευση είχε στόχο να στερήσει από τους Μάρτυρες τα νόμιμα δικαιώματά τους. Η απόφαση του δικαστηρίου υποστήριξε το δικαίωμα των Μαρτύρων για θρησκευτική ελευθερία. Αν και διάφορες ρωσικές αρχές δεν έχουν συμμορφωθεί με την απόφαση του ΕΔΔΑ, ο λαός του Θεού σε εκείνη τη χώρα έχει αντλήσει μεγάλο θάρρος από αυτές τις νίκες.

9-11. Πώς έχει παλέψει ο λαός του Ιεχωβά στην Ελλάδα για την ελευθερία να συναθροίζεται για λατρεία, και ποια είναι τα αποτελέσματα;

⁹ Ελλάδα. Το 1983, ο Τίτος Μανουσάκης νοίκιασε έναν χώρο στο Ηράκλειο της Κρήτης όπου θα συναθροιζόταν για λατρεία μια μικρή ομάδα Μαρτύρων του Ιεχωβά. (Εβρ. 10:24, 25) Λίγο αργότερα, όμως, ένας Ορθόδοξος ιερέας υπέβαλε καταγγελία στις αρχές, διαμαρτυρόμενος για το ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά χρησιμοποιούσαν εκείνον το χώρο για λατρεία. Γιατί το έκανε αυτό; Απλώς επειδή οι πεποιθήσεις των Μαρτύρων διαφέρουν από αυτές της Ορθόδοξης Εκκλησίας! Οι αρχές άσκησαν ποινική δίωξη εναντίον του Τίτου Μανουσάκη και τριών άλλων ντόπιων Μαρτύρων. Τους επιβλήθηκε πρόστιμο και ποινή φυλάκισης δύο μηνών. Όντας όσιοι πολίτες της Βασιλείας του Θεού, οι Μάρτυρες εξέλαβαν την απόφαση του δικαστηρίου ως παραβίαση της ελευθερίας λατρείας τους. Έτσι λοιπόν, προσπάθησαν να δικαιωθούν στα δικαστήρια της χώρας και εν τέλει η υπόθεσή τους έφτασε στο ΕΔΔΑ.

¹⁰ Τελικά, το 1996, το ΕΔΔΑ έδωσε ένα δυνατό χαστούκι στους εναντίους της αγνής λατρείας. Το δικαστήριο επισήμανε ότι «το θρήσκευμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά, στην ελληνική έννομη τάξη, πληροί τις προϋποθέσεις της “γνωστής θρησκείας”» και ότι οι αποφάσεις των κατώτερων δικαστηρίων προσέβαλαν «άμεσα τη θρησκευτική ελευθερία των προσφευγόντων». Το δικαστήριο αποφάνθηκε επίσης ότι το ελληνικό κράτος δεν είχε τη δικαιοδοσία να κάνει κάποια εκτίμηση «για τη νομιμότητα των θρησκευτικών πεποιθήσεων ή για τους τρόπους έκφρασής τους». Οι καταδίκες των Μαρτύρων αναιρέθηκαν, και η ελευθερία λατρείας τους προστατεύτηκε!

¹¹ Τακτοποίησε εκείνη η νίκη το ζήτημα στην Ελλάδα; Δυστυχώς όχι. Μια παρόμοια υπόθεση προέκυψε αργότερα στην Κασσάνδρα της Χαλκιδικής και τακτοποιήθηκε τελικά το 2012, έπειτα από μια νομική μάχη σχεδόν 12 ετών. Σε αυτή την περίπτωση, η εναντίωση προκλήθηκε από έναν Ορθόδοξο μητροπολίτη. Το Συμβούλιο της Επικρατείας, το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο της  Ελλάδας, αποφάνθηκε υπέρ του λαού του Θεού. Η απόφαση παρέπεμψε στην εγγύηση της θρησκευτικής ελευθερίας που παρέχει το ίδιο το Σύνταγμα της Ελλάδας και αντέκρουσε τη χιλιοειπωμένη κατηγορία ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν είναι γνωστή θρησκεία. Το δικαστήριο δήλωσε: «Οι δοξασίες των “Μαρτύρων του Ιεχωβά” δεν είναι κρύφιες και, κατά συνέπεια, αυτοί πρεσβεύουν θρησκεία γνωστή». Οι αδελφοί στη μικρή εκκλησία της Κασσάνδρας είναι πανευτυχείς που μπορούν τώρα να συναθροίζονται για λατρεία στη δική τους Αίθουσα Βασιλείας.

12, 13. Πώς προσπάθησαν οι εναντιούμενοι να “μηχανευτούν προβλήματα μέσω διατάγματος” στη Γαλλία, και με ποιο αποτέλεσμα;

¹² Γαλλία. Ορισμένοι ενάντιοι του λαού του Θεού έχουν καταφύγει στην τακτική τού να “μηχανεύονται προβλήματα μέσω διατάγματος”. (Διαβάστε Ψαλμός 94:20) Για παράδειγμα, στα μέσα της δεκαετίας του 1990, οι φορολογικές αρχές στη Γαλλία άρχισαν έναν λογιστικό έλεγχο στο Σωματείο των Μαρτύρων του Ιεχωβά (Association Les Témoins de Jéhovah), ένα από τα νομικά πρόσωπα που χρησιμοποιούν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στη Γαλλία. Ο υπουργός οικονομικών αποκάλυψε τον πραγματικό σκοπό του ελέγχου όταν δήλωσε: «Ο λογιστικός έλεγχος θα μπορούσε να οδηγήσει στη δικαστική διάλυση του σωματείου ή σε ποινική δίωξη . . . , πράγμα που πιθανότατα θα αποσταθεροποιήσει τη λειτουργία του σωματείου ή θα το αναγκάσει να τερματίσει τη δράση του στην επικράτειά μας». Παρότι ο λογιστικός έλεγχος δεν εντόπισε καμία παρατυπία, οι φορολογικές αρχές επέβαλαν έναν εξοντωτικό φόρο στο σωματείο μας. Αν αυτό το σχέδιο πετύχαινε, οι αδελφοί δεν θα είχαν άλλη επιλογή παρά να κλείσουν το γραφείο τμήματος και να πουλήσουν τα κτίρια για να καταβάλουν τον υπέρογκο φόρο. Το πλήγμα ήταν βαρύτατο, αλλά ο λαός του Θεού δεν κατέθεσε τα όπλα. Οι αδελφοί διαμαρτυρήθηκαν σθεναρά για αυτή την άδικη μεταχείριση και τελικά προσέφυγαν στο ΕΔΔΑ το 2005.

¹³ Το δικαστήριο εξέδωσε την απόφασή του στις 30 Ιουνίου 2011. Το σκεπτικό ήταν ότι, με εξαίρεση ακραίες περιπτώσεις, το δικαίωμα της ελευθερίας θρησκείας είναι ασύμβατο με οποιαδήποτε κρατική παρέμβαση για την αξιολόγηση της νομιμότητας των θρησκευτικών πεποιθήσεων ή του τρόπου έκφρασής τους. Επιπρόσθετα, το δικαστήριο δήλωσε: «Η φορολόγηση . . . θα στερούσε από το σωματείο τους απαραίτητους πόρους του, εμποδίζοντάς το να διασφαλίζει στους οπαδούς του την ελεύθερη άσκηση των λατρευτικών πρακτικών τους». Το δικαστήριο αποφάνθηκε ομόφωνα υπέρ των Μαρτύρων του Ιεχωβά! Προς μεγάλη χαρά του λαού του Ιεχωβά, η γαλλική κυβέρνηση επέστρεψε με τόκο το φόρο που είχε πάρει από το σωματείο μας και, σύμφωνα με την εντολή του δικαστηρίου, αποδέσμευσε τα περιουσιακά στοιχεία του γραφείου τμήματος.

14. Πώς μπορείτε να συμμετάσχετε στον αγώνα για ελευθερία λατρείας;

¹⁴ Όπως η Εσθήρ και ο Μαροδοχαίος στην αρχαιότητα, έτσι και ο λαός του Ιεχωβά σήμερα αγωνίζεται για να τον λατρεύει ελεύθερα με τον τρόπο που έχει προστάξει Εκείνος. (Εσθήρ 4:13-16) Μπορείτε εσείς να συμμετάσχετε σε αυτόν τον αγώνα; Ναι. Μπορείτε να προσεύχεστε τακτικά για τους πνευματικούς αδελφούς και αδελφές  σας που υποφέρουν εξαιτίας νομικών αδικιών. Τέτοιες προσευχές μπορούν να αποτελέσουν ισχυρή βοήθεια για τους αδελφούς και τις αδελφές μας που υφίστανται κακουχίες και διωγμό. (Διαβάστε Ιακώβου 5:16) Ενεργεί ο Ιεχωβά σύμφωνα με αυτές τις προσευχές; Και βέβαια, όπως δείχνουν οι δικαστικές μας νίκες!​—Εβρ. 13:18, 19.

15. Ποιους παράγοντες λαβαίνει υπόψη ο λαός του Θεού όσον αφορά τη χρήση του αίματος;

¹⁵ Όπως είδαμε στο Κεφάλαιο 11, οι πολίτες της Βασιλείας του Θεού έχουν λάβει τη σαφή Γραφική οδηγία να αποφεύγουν την κακή χρήση του αίματος, η οποία είναι τόσο διαδεδομένη σήμερα. (Γέν. 9:5, 6· Λευιτ. 17:11· διαβάστε Πράξεις 15:28, 29) Αν και δεν δεχόμαστε μεταγγίσεις αίματος, επιθυμούμε την καλύτερη δυνατή ιατρική περίθαλψη για εμάς και τους αγαπημένους μας, αρκεί να μη συγκρούεται αυτή με τους νόμους του Θεού. Τα ανώτατα δικαστήρια πολλών κρατών έχουν αναγνωρίσει ότι οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα να επιλέγουν ή να αρνούνται ιατρική περίθαλψη ανάλογα με τη συνείδηση και τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις. Σε ορισμένα μέρη, όμως, ο λαός του Θεού έχει αντιμετωπίσει τρομακτικές δυσκολίες σε αυτόν τον τομέα. Δείτε μερικά παραδείγματα.

16, 17. Ποια οδυνηρή εμπειρία είχε μια αδελφή στην Ιαπωνία, και πώς απαντήθηκαν οι προσευχές της;

¹⁶ Ιαπωνία. Η Μισάε Τακέντα, μια 63χρονη νοικοκυρά από την Ιαπωνία, έπρεπε να υποβληθεί σε μια σοβαρή εγχείρηση. Ως όσια υπήκοος της Βασιλείας του Θεού, ξεκαθάρισε στο γιατρό της ότι ήθελε αναίμακτη θεραπεία. Εντούτοις, μερικούς μήνες αργότερα, συγκλονίστηκε όταν έμαθε ότι της είχαν κάνει μετάγγιση αίματος στη διάρκεια της εγχείρησης. Νιώθοντας θύμα κακοποίησης και απάτης, η αδελφή Τακέντα κατέθεσε αγωγή κατά των γιατρών και του νοσοκομείου τον Ιούνιο του 1993. Αυτή η συνεσταλμένη, γλυκομίλητη γυναίκα είχε ακλόνητη πίστη. Έδωσε μαρτυρία με τόλμη μέσα σε μια κατάμεστη αίθουσα δικαστηρίου και έμεινε στο έδρανο των μαρτύρων πάνω από μία ώρα παρότι ήταν πολύ εξασθενημένη. Παρουσιάστηκε για τελευταία φορά στο δικαστήριο μόλις έναν μήνα προτού πεθάνει. Δεν θαυμάζουμε το θάρρος και την πίστη της; Η ίδια είπε ότι ικέτευε διαρκώς τον Ιεχωβά να ευλογήσει τον αγώνα της. Ήταν βέβαιη πως οι προσευχές της θα εισακούονταν. Είχε δίκιο;

¹⁷ Τρία χρόνια μετά το θάνατό της, το Ανώτατο Δικαστήριο της Ιαπωνίας αποφάνθηκε υπέρ της​—συμφωνώντας ότι ήταν λάθος να της κάνουν μετάγγιση αίματος παρά τη ρητή επιθυμία της. Η απόφαση που εκδόθηκε στις 29 Φεβρουαρίου 2000 δήλωνε ότι «το δικαίωμα της απόφασης» σε τέτοιες περιπτώσεις «πρέπει να γίνεται σεβαστό ως ατομικό δικαίωμα». Η αδελφή Τακέντα αγωνίστηκε σθεναρά για την ελευθερία να επιλέγει ιατρική περίθαλψη σε αρμονία με τη Γραφικά εκπαιδευμένη συνείδησή της. Χάρη στον αγώνα της, οι Μάρτυρες στην Ιαπωνία μπορούν τώρα να λαβαίνουν ιατρική περίθαλψη χωρίς το φόβο της εξαναγκαστικής μετάγγισης αίματος.

18-20. (α) Πώς υποστήριξε ένα εφετείο στην Αργεντινή το δικαίωμα του ατόμου να αρνηθεί τις μεταγγίσεις αίματος μέσω μιας δήλωσης για ζητήματα νοσηλείας; (β) Πώς μπορούμε να δείχνουμε υποταγή στην ηγεσία του Χριστού όσον αφορά την κακή χρήση του αίματος;

¹⁸ Αργεντινή. Ενίοτε πρέπει να παρθεί μια ιατρική απόφαση ενώ το άτομο δεν έχει τις αισθήσεις του. Πώς μπορούν οι πολίτες  της Βασιλείας να προετοιμαστούν για αυτό το ενδεχόμενο; Μπορούμε να έχουμε πάντα μαζί μας ένα ιατρικό έγγραφο το οποίο θα μιλήσει εκ μέρους μας, όπως έκανε ο Πάμπλο Αλμπαρασίνι. Το Μάιο του 2012, έπεσε τυχαία θύμα μιας απόπειρας ληστείας και δέχτηκε αρκετούς πυροβολισμούς. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο αναίσθητος και έτσι δεν μπορούσε να εξηγήσει τη στάση του όσον αφορά τις μεταγγίσεις αίματος. Ωστόσο, είχε μαζί του μια επικυρωμένη δήλωση για ζητήματα νοσηλείας την οποία είχε υπογράψει πάνω από τέσσερα χρόνια νωρίτερα. Παρότι η κατάστασή του ήταν κρίσιμη και ορισμένοι γιατροί θεωρούσαν ότι η μετάγγιση ήταν επιβεβλημένη για να σωθεί η ζωή του, το ιατρικό προσωπικό ήταν πρόθυμο να σεβαστεί τις επιθυμίες του. Εντούτοις, ο πατέρας του Πάμπλο, ο οποίος δεν ήταν Μάρτυρας του Ιεχωβά, πήρε δικαστική εντολή για να παραβιάσει τις επιθυμίες του γιου του.

¹⁹ Ο δικηγόρος που εκπροσωπούσε τη σύζυγο του Πάμπλο άσκησε αμέσως έφεση. Μέσα σε λίγες ώρες, το εφετείο αναίρεσε την εντολή του κατώτερου δικαστηρίου και διέταξε να γίνουν σεβαστές οι επιθυμίες του ασθενούς όπως εκφράζονταν στη δήλωση για ιατρική περίθαλψη. Ο πατέρας του Πάμπλο προσέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο της Αργεντινής. Το Ανώτατο Δικαστήριο, όμως, δεν βρήκε «κανέναν λόγο να αμφιβάλλει για το ότι [η δήλωση του Πάμπλο με την οποία αρνούνταν τη μετάγγιση αίματος] συντάχθηκε συνειδητά, σκόπιμα και ελεύθερα». Το δικαστήριο δήλωσε: «Κάθε ικανός για δικαιοπραξία ενήλικος έχει τη δυνατότητα να δίνει εκ των προτέρων οδηγίες για την υγεία του, και μπορεί να δέχεται ή να απορρίπτει ορισμένες θεραπείες . . . Αυτές οι οδηγίες πρέπει να γίνονται αποδεκτές από τον υπεύθυνο γιατρό».

²⁰ Ο αδελφός Αλμπαρασίνι έχει πια αναρρώσει πλήρως. Αυτός και η σύζυγός του χαίρονται που είχε συμπληρώσει δήλωση για ζητήματα νοσηλείας. Κάνοντας αυτό το απλό αλλά σημαντικό βήμα, ο αδελφός έδειξε την υποταγή του στη διακυβέρνηση του Χριστού μέσω της Βασιλείας του Θεού. Εσείς και η οικογένειά σας έχετε λάβει παρόμοια μέτρα;

21-24. (α) Ποια αξιοσημείωτη απόφαση εξέδωσε το Ανώτατο Δικαστήριο του Καναδά αναφορικά με τους ανηλίκους και τη χρήση του αίματος; (β) Πώς μπορεί αυτή η υπόθεση να ενθαρρύνει τους νεαρούς υπηρέτες του Ιεχωβά;

²¹ Καναδάς. Γενικά, τα δικαστήρια αναγνωρίζουν το δικαίωμα των γονέων να αποφασίζουν ποια είναι η καλύτερη ιατρική περίθαλψη για τα παιδιά τους. Κάποιες φορές μάλιστα, τα δικαστήρια έχουν αποφανθεί ότι οι επιλογές ενός ώριμου ανηλίκου όσον αφορά την ιατρική περίθαλψη θα πρέπει να γίνονται σεβαστές. Αυτό συνέβη στην περίπτωση της Έιπριλ Κάντορεθ. Ήταν 14 ετών όταν εισάχθηκε στο νοσοκομείο με σοβαρή εσωτερική αιμορραγία. Λίγους μήνες νωρίτερα, είχε συμπληρώσει μια κάρτα «Δήλωση-Διορισμός Αντιπροσώπου για Ζητήματα Νοσηλείας» με τη γραπτή οδηγία να μην της γίνουν μεταγγίσεις αίματος ακόμα και σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Ο θεράπων γιατρός επέλεξε να αγνοήσει τις ρητές επιθυμίες της και ζήτησε δικαστική εντολή για να της βάλει αίμα. Της έβαλαν διά της βίας τρεις μονάδες συμπυκνωμένων ερυθρών αιμοσφαιρίων. Η Έιπριλ παρομοίασε αργότερα την εμπειρία με βιασμό.

 ²² Η Έιπριλ και οι γονείς της κατέφυγαν στη δικαιοσύνη. Έπειτα από δύο χρόνια, η υπόθεση έφτασε στο Ανώτατο Δικαστήριο του Καναδά. Αν και τυπικά η Έιπριλ έχασε, καθώς ο νόμος τον οποίο προσέβαλε δεν κρίθηκε αντισυνταγματικός, το δικαστήριο της επιδίκασε τα δικαστικά έξοδα και αποφάνθηκε υπέρ της ίδιας και άλλων ώριμων ανηλίκων που θέλουν να ασκήσουν το δικαίωμά τους να επιλέγουν οι ίδιοι την ιατρική τους περίθαλψη. Το δικαστήριο δήλωσε: «Όσον αφορά την ιατρική περίθαλψη, θα πρέπει να επιτρέπεται σε νεαρά άτομα κάτω των 16 ετών να προσπαθήσουν να αποδείξουν ότι οι απόψεις τους για μια συγκεκριμένη θεραπεία φανερώνουν επαρκή βαθμό ανεξάρτητης σκέψης και ωριμότητας».

²³ Η σημασία αυτής της υπόθεσης έγκειται στο ότι το Ανώτατο Δικαστήριο ασχολήθηκε με τα συνταγματικά δικαιώματα των ώριμων ανηλίκων. Πριν από αυτή την απόφαση, ένα καναδικό δικαστήριο μπορούσε να επιβάλει μια συγκεκριμένη θεραπεία σε ένα παιδί κάτω των 16 αν θεωρούσε ότι αυτή η θεραπεία θα ήταν για το καλό του. Αλλά έπειτα από αυτή την απόφαση, κανένα δικαστήριο δεν μπορεί να επιβάλει οποιαδήποτε θεραπεία ενάντια στη θέληση νεαρών κάτω των 16 χωρίς να τους δώσει πρώτα την ευκαιρία να  αποδείξουν ότι είναι αρκετά ώριμοι ώστε να παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις.

²⁴ Άξιζε τον κόπο αυτή η τριετής μάχη; «Ναι!» λέει η Έιπριλ, η οποία υπηρετεί τώρα ως τακτική σκαπάνισσα και έχει καλή υγεία. Η ίδια εξηγεί: «Το ότι είχα μια μικρή συμμετοχή στην προσπάθεια να δοξαστεί το όνομα του Θεού και να αποδειχτεί ο Σατανάς ψεύτης με έχει κάνει αληθινά ευτυχισμένη». Η εμπειρία της Έιπριλ δείχνει ότι οι νεαροί μας μπορούν να κρατούν θαρραλέα στάση, αποδεικνύοντας ότι είναι γνήσιοι πολίτες της Βασιλείας του Θεού.​—Ματθ. 21:16.

25, 26. Ποια κατάσταση προκύπτει μερικές φορές έπειτα από ένα διαζύγιο;

²⁵ Ο Ιεχωβά έχει εμπιστευτεί στους γονείς την ευθύνη να ανατρέφουν τα παιδιά τους σύμφωνα με τους κανόνες του. (Δευτ. 6:6-8· Εφεσ. 6:4) Πρόκειται για απαιτητικό διορισμό, αλλά μπορεί να δυσκολέψει ακόμα περισσότερο σε περίπτωση διαζυγίου. Οι απόψεις για την ανατροφή των παιδιών μπορεί να είναι εκ διαμέτρου αντίθετες. Για παράδειγμα, ένας γονέας που είναι Μάρτυρας πιστεύει ακράδαντα ότι το παιδί πρέπει να ανατραφεί σύμφωνα με τους Χριστιανικούς κανόνες, αλλά ο γονέας που δεν είναι Μάρτυρας ίσως διαφωνεί. Φυσικά, ο Μάρτυρας οφείλει να αναγνωρίζει με σεβασμό ότι, ενώ το διαζύγιο τερματίζει τη συζυγική σχέση, η σχέση γονέα-παιδιού παραμένει άθικτη.

²⁶ Ο γονέας που δεν είναι Μάρτυρας ίσως ζητήσει από το δικαστήριο την επιμέλεια του παιδιού ή των παιδιών για να μπορεί να ελέγξει τη θρησκευτική τους ανατροφή. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι είναι επιβλαβές για το παιδί να ανατραφεί ως Μάρτυρας του Ιεχωβά. Ίσως διατείνονται ότι τα παιδιά θα στερηθούν τα γενέθλια, τις γιορτές και, σε περίπτωση επείγοντος ιατρικού περιστατικού, μια «ζωοσωτήρια» μετάγγιση αίματος. Ευτυχώς, τα περισσότερα δικαστήρια εξετάζουν ποια θα είναι η καλύτερη επιλογή για το παιδί αντί να βασίζουν τις αποφάσεις τους στο αν θεωρούν επιβλαβή τη θρησκεία του ενός γονέα. Ας δούμε μερικά παραδείγματα.

27, 28. Πώς αντιμετώπισε το Ανώτατο Δικαστήριο του Οχάιο την κατηγορία ότι είναι επιβλαβές για ένα παιδί να ανατραφεί ως Μάρτυρας του Ιεχωβά;

²⁷ Ηνωμένες Πολιτείες. Το 1992, το Ανώτατο Δικαστήριο του Οχάιο εκδίκασε μια υπόθεση στην οποία ο πατέρας που δεν ήταν Μάρτυρας ισχυριζόταν ότι θα ήταν επιβλαβές για το μικρό γιο του να ανατραφεί ως Μάρτυρας του Ιεχωβά. Το κατώτερο δικαστήριο είχε συμφωνήσει και του είχε δώσει την επιμέλεια. Στη μητέρα, την Τζένιφερ Πέιτερ, παραχωρήθηκε το δικαίωμα επικοινωνίας, αλλά με την προϋπόθεση ότι δεν θα «διδάσκει στο παιδί τις πεποιθήσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά ούτε θα το εκθέτει σε αυτές καθ’ οιονδήποτε τρόπο». Αυτή η απόφαση του κατώτερου δικαστηρίου επιδεχόταν τόσο ευρεία ερμηνεία ώστε θα μπορούσε να σημαίνει ότι δεν θα επιτρεπόταν στην αδελφή Πέιτερ ούτε καν να μιλάει στο γιο της, τον Μπόμπι, για τη Γραφή και τους ηθικούς κανόνες της! Φαντάζεστε πώς ένιωσε η αδελφή μας; Είχε γίνει ράκος, αλλά λέει πως έμαθε να κάνει υπομονή και να περιμένει τον Ιεχωβά να ενεργήσει. Η ίδια  θυμάται: «Ο Ιεχωβά ήταν πάντα δίπλα μου». Η δικηγόρος της, με τη βοήθεια της οργάνωσης του Ιεχωβά, προσέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο του Οχάιο.

²⁸ Το δικαστήριο διαφώνησε με την απόφαση του κατώτερου δικαστηρίου, δηλώνοντας ότι «οι γονείς έχουν το θεμελιώδες δικαίωμα να εκπαιδεύουν τα παιδιά τους, πράγμα που περιλαμβάνει και το δικαίωμα να τους μεταδίδουν τις ηθικές και τις θρησκευτικές αξίες τους». Δήλωσε επίσης ότι, αν δεν αποδεικνυόταν ότι οι θρησκευτικές αξίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά θα έβλαπταν το παιδί σωματικά και ψυχικά, το δικαστήριο δεν είχε το δικαίωμα να περιορίσει τα δικαιώματα του γονέα στην επιμέλεια λόγω θρησκείας. Το δικαστήριο δεν βρήκε στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι οι θρησκευτικές πεποιθήσεις των Μαρτύρων θα επηρέαζαν αρνητικά την ψυχική ή τη σωματική υγεία του παιδιού.

29-31. Γιατί έχασε μια αδελφή στη Δανία την επιμέλεια της κόρης της, και πώς έκρινε το ζήτημα το Ανώτατο Δικαστήριο της Δανίας;

²⁹ Δανία. Η Ανίτα Χάνσεν αντιμετώπισε μια παρόμοια δυσκολία όταν ο πρώην σύζυγός της ζήτησε από το δικαστήριο την επιμέλεια της εφτάχρονης Αμάντα. Παρότι το περιφερειακό δικαστήριο έδωσε την επιμέλεια στην αδελφή Χάνσεν το 2000, ο πατέρας της Αμάντα προσέφυγε στο εφετείο, το οποίο ανέτρεψε την απόφαση του περιφερειακού δικαστηρίου και έδωσε την επιμέλεια σε εκείνον. Το σκεπτικό του εφετείου ήταν ότι, επειδή οι γονείς είχαν συγκρουόμενες απόψεις για τη ζωή λόγω των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων, ο πατέρας θα ήταν σε καλύτερη θέση να χειριστεί  αυτές τις διαφορές. Στην ουσία, η αδελφή Χάνσεν έχασε την επιμέλεια της Αμάντα επειδή ήταν Μάρτυρας του Ιεχωβά!

³⁰ Κατά τη διάρκεια αυτής της οδυνηρής δοκιμασίας, η αδελφή Χάνσεν ένιωθε μερικές φορές τέτοια απελπισία ώστε δεν ήξερε τι να πει στην προσευχή της. «Αλλά οι σκέψεις των εδαφίων Ρωμαίους 8:26 και 27 μου έδιναν μεγάλη παρηγοριά», θυμάται. «Πάντα ένιωθα ότι ο Ιεχωβά καταλάβαινε τι εννοούσα. Είχε το μάτι του στραμμένο πάνω μου και ήταν πάντα μαζί μου».​—Διαβάστε Ψαλμός 32:8· Ησαΐας 41:10.

³¹ Η αδελφή Χάνσεν προσέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο της Δανίας. Η απόφαση του δικαστηρίου δήλωνε: «Το ζήτημα της επιμέλειας θα κριθεί βάσει συγκεκριμένης αξιολόγησης του τι θα είναι πιο ωφέλιμο για το παιδί». Επιπρόσθετα, το δικαστήριο υποστήριξε ότι η απόφαση για την επιμέλεια θα πρέπει να βασίζεται στον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται τις συγκρούσεις ο κάθε γονέας, και όχι να λαβαίνεται με βάση τις «δοξασίες και τις θέσεις» των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Προς μεγάλη ανακούφιση της αδελφής Χάνσεν, το δικαστήριο αναγνώρισε την καταλληλότητά της ως μητέρας και της επέστρεψε την επιμέλεια της Αμάντα.

32. Πώς έχει προστατέψει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου τους Μάρτυρες γονείς από τις διακρίσεις;

³² Διάφορες χώρες της Ευρώπης. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι νομικές διαμάχες για την επιμέλεια παιδιών έχουν φτάσει πέρα από τα ανώτατα δικαστήρια μεμονωμένων κρατών. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) έχει ασχοληθεί και με αυτό το ζήτημα. Σε δύο υποθέσεις, το ΕΔΔΑ αναγνώρισε ότι τα κατώτερα, εθνικά δικαστήρια είχαν επιφυλάξει διαφορετική μεταχείριση σε Μάρτυρες και μη Μάρτυρες γονείς απλώς με βάση τη θρησκεία. Χαρακτηρίζοντας αυτή τη μεταχείριση μεροληπτική, το ΕΔΔΑ έχει αποφανθεί ότι «η διάκριση που ουσιαστικά βασίζεται στη διαφορά θρησκείας και μόνο δεν είναι αποδεκτή». Μια μητέρα που είναι Μάρτυρας και ωφελήθηκε από μια τέτοια απόφαση εξέφρασε την ανακούφισή της και δήλωσε: «Υπέφερα πάρα πολύ διότι με κατηγόρησαν πως έβλαπτα τα παιδιά μου, ενώ το μόνο που προσπαθούσα να κάνω εγώ ήταν να τους δώσω αυτό που πίστευα ότι ήταν το καλύτερο για εκείνα​—Χριστιανική ανατροφή».

33. Πώς μπορούν οι Μάρτυρες γονείς να εφαρμόζουν την αρχή του εδαφίου Φιλιππησίους 4:5;

³³ Βέβαια, οι Μάρτυρες γονείς που βλέπουν να αμφισβητείται νομικά το δικαίωμά τους να ενσταλάζουν τους Γραφικούς κανόνες στην καρδιά των παιδιών τους προσπαθούν να δείχνουν λογικότητα. (Διαβάστε Φιλιππησίους 4:5) Όπως εκτιμούν το δικό τους δικαίωμα να εκπαιδεύσουν τα παιδιά τους στην οδό του Θεού, έτσι αναγνωρίζουν και ότι ο μη Μάρτυρας γονέας έχει τη δική του γονική ευθύνη αν το επιλέξει. Πόσο σοβαρά παίρνει ένας Μάρτυρας γονέας την ευθύνη να εκπαιδεύσει το παιδί του;

34. Πώς μπορούν οι Χριστιανοί γονείς σήμερα να ωφεληθούν από το παράδειγμα των Ιουδαίων στις ημέρες του Νεεμία;

³⁴ Ένα παράδειγμα από τις ημέρες του Νεεμία είναι πολύ διδακτικό. Οι Ιουδαίοι εργάζονταν σκληρά για να επισκευάσουν και να ανοικοδομήσουν τα τείχη της Ιερουσαλήμ. Ήξεραν ότι αυτό θα προστάτευε τους ίδιους και τις οικογένειές τους από τα εχθρικά γύρω έθνη. Γι’ αυτόν το λόγο, ο Νεεμίας τούς πρότρεψε: «Πολεμήστε για τους αδελφούς σας, τους γιους σας και τις κόρες σας, τις συζύγους  σας και τα σπίτια σας». (Νεεμ. 4:14) Για εκείνους τους Ιουδαίους, ο αγώνας άξιζε κάθε προσπάθεια. Παρόμοια και σήμερα, οι γονείς που είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά εργάζονται σκληρά για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους στην οδό της αλήθειας. Ξέρουν ότι τα παιδιά τους βομβαρδίζονται από βλαβερές επιρροές στο σχολείο και στη γειτονιά. Τέτοιες επιρροές μπορούν να διεισδύσουν ακόμα και στο περιβάλλον του σπιτιού από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας. Γονείς, ποτέ μην ξεχνάτε ότι αξίζει να πολεμήσετε για τους γιους και τις κόρες σας, καταβάλλοντας κάθε προσπάθεια για να τους παράσχετε ένα ασφαλές περιβάλλον στο οποίο θα ευημερούν πνευματικά.

35, 36. Ποια οφέλη έχουμε αποκομίσει ως Μάρτυρες του Ιεχωβά καθώς αγωνιζόμαστε για τα νόμιμα δικαιώματά μας, και τι είστε αποφασισμένοι να κάνετε;

³⁵ Ο Ιεχωβά έχει ασφαλώς ευλογήσει τις προσπάθειες που καταβάλλει η σύγχρονη οργάνωσή του στον αγώνα για το δικαίωμα της ελευθερίας λατρείας. Στα πλαίσια αυτών των νομικών αγώνων, ο λαός του Θεού έχει δώσει επανειλημμένα δυναμική μαρτυρία σε δικαστήρια και στο ευρύ κοινό. (Ρωμ. 1:8) Ένα παράλληλο όφελος από τις πολλές νομικές τους νίκες είναι ότι έχουν εδραιωθεί τα ατομικά δικαιώματα πολλών άλλων ανθρώπων που δεν είναι Μάρτυρες. Ωστόσο, ως λαός του Θεού, δεν είμαστε κοινωνικοί μεταρρυθμιστές ούτε μας ενδιαφέρει η ατομική μας δικαίωση. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν διεκδικήσει τα νόμιμα δικαιώματά τους στα δικαστήρια πρωτίστως για να εδραιώσουν και να προωθήσουν την αγνή λατρεία.​—Διαβάστε Φιλιππησίους 1:7.

³⁶ Ας μη θεωρήσουμε ποτέ δεδομένα τα μαθήματα πίστης που μπορούμε να πάρουμε από εκείνους που έχουν αγωνιστεί για την ελευθερία να λατρεύουν τον Ιεχωβά! Ας παραμένουμε και εμείς πιστοί, βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά υποστηρίζει το έργο μας και συνεχίζει να μας δίνει τη δύναμη να κάνουμε το θέλημά του.​—Ησ. 54:17.