ບົດທີ 15
ຕໍ່ສູ້ເພື່ອເສລີພາບໃນການນະມັດສະການພະເຈົ້າ
1, 2. (ກ) ສິ່ງໃດເປັນຫຼັກຖານທີ່ສະແດງວ່າເຈົ້າເປັນປະຊະຊາຊົນຂອງລາຊະອານາຈັກພະເຈົ້າ? (ຂ) ເປັນຫຍັງບາງຄັ້ງພະຍານພະເຢໂຫວາຕ້ອງຕໍ່ສູ້ເພື່ອເສລີພາບທາງສາສະໜາ?
ເຈົ້າເປັນປະຊາຊົນຂອງລາຊະອານາຈັກພະເຈົ້າບໍ? ຖ້າເຈົ້າເປັນພະຍານພະເຢໂຫວາ ເຈົ້າກໍເປັນແນ່ນອນ! ແລ້ວສິ່ງໃດເປັນຫຼັກຖານທີ່ສະແດງວ່າເຈົ້າເປັນປະຊາຊົນຂອງພະອົງ? ບໍ່ແມ່ນໜັງສືເດີນທາງຫຼືເອກະສານທາງລາຊະການບາງຢ່າງ ແຕ່ເປັນວິທີທີ່ເຈົ້ານະມັດສະການພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າ. ການນະມັດສະການແທ້ບໍ່ໄດ້ໝາຍເຖິງການມີຄວາມເຊື່ອໃນພະເຈົ້າເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ຍັງລວມເຖິງສິ່ງທີ່ເຈົ້າເຮັດນຳອີກ ເຊິ່ງກໍຄືການເຊື່ອຟັງກົດໝາຍຂອງລາຊະອານາຈັກພະເຈົ້າ. ສຳລັບພວກເຮົາທຸກຄົນ ການນະມັດສະການກ່ຽວຂ້ອງກັບທຸກແງ່ມຸມໃນຊີວິດຂອງເຮົາ ລວມທັງວິທີທີ່ເຮົາເອົາໃຈໃສ່ເບິ່ງແຍງຄອບຄົວ ແລະແມ່ນແຕ່ວິທີທີ່ເຮົາຮັກສາສຸຂະພາບ.
2 ການເປັນປະຊາຊົນຂອງລາຊະອານາຈັກພະເຈົ້າຖືວ່າເປັນສິ່ງທີ່ມີກຽດ ແຕ່ບໍ່ແມ່ນທຸກຄົນຄິດຄືກັບເຮົາ. ຄົນສ່ວນຫຼາຍບໍ່ໄດ້ນັບຖືຂໍ້ຮຽກຮ້ອງຕ່າງໆຂອງພະເຈົ້າ ລັດຖະບານໃນບາງປະເທດພະຍາຍາມວາງຂໍ້ຈຳກັດຫຼືເຖິງກັບຕ້ອງການກວາດລ້າງການນະມັດສະການຂອງເຮົາດ້ວຍຊ້ຳ. ບາງຄັ້ງປະຊາຊົນຂອງພະຄລິດກໍຕ້ອງຕໍ່ສູ້ເພື່ອຈະມີເສລີພາບໃນການໃຊ້ຊີວິດຕາມກົດໝາຍຂອງກະສັດເມຊີ. ນີ້ເປັນເລື່ອງແປກບໍ? ບໍ່ແປກເລີຍ! ປະຊາຊົນຂອງພະເຢໂຫວາໃນສະໄໝຄຳພີໄບເບິນກໍມັກຈະຕໍ່ສູ້ເພື່ອເສລີພາບໃນການນະມັດສະການພະອົງ.
3. ປະຊາຊົນຂອງພະເຈົ້າໃນສະໄໝລາຊີນີເອເຊເທຣປະສົບບັນຫາຫຍັງທີ່ເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຕ້ອງລຸກຂຶ້ນຕໍ່ສູ້?
3 ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ໃນສະໄໝຂອງລາຊີນີເອເຊເທຣ ປະຊາຊົນຂອງພະເຈົ້າຕ້ອງຕໍ່ສູ້ເພື່ອປົກປ້ອງຊີວິດຂອງຕົນເອງ. ຍ້ອນຫຍັງ? ຫາມານລັດຖະມົນຕີໄດ້ແນະນຳກະສັດອາຊຶເອຣຶເຊໃຫ້ຂ້າຊາວຢິວທີ່ຢູ່ໃນອານາຈັກຂອງລາວໃຫ້ໝົດ ຍ້ອນວ່າຊາວຢິວ “ມີກົດໝາຍ . . . ຕ່າງກັນກັບກົດໝາຍຂອງຊາວປະເທດທັງປວງ.” (ເອເຊທ. 3:8, 9, 13) ພະເຢໂຫວາປະຖິ້ມຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະອົງບໍ? ບໍ່! ພະເຈົ້າອວຍພອນຄວາມພະຍາຍາມຂອງເອເຊເທຣກັບມາເຣໂດເກໃນຂະນະທີ່ເຂົາເຈົ້າຂໍກະສັດເປເຣເຊໃຫ້ຊ່ວຍປົກປ້ອງປະຊາຊົນຂອງພະເຈົ້າ.—ເອເຊທ. 9:20-22
4. ເຮົາຈະຮຽນຫຍັງໃນບົດນີ້?
4 ໃນປັດຈຸບັນນີ້ເດ? ໃນບົດກ່ອນເຮົາໄດ້ຮຽນຮູ້ວ່າ ບາງຄັ້ງຜູ້ມີອຳນາດໃນໂລກນີ້ກໍຕໍ່ຕ້ານພະຍານພະເຢໂຫວາ. ໃນບົດນີ້ເຮົາຈະຮຽນຮູ້ວ່າລັດຖະບານແບບນັ້ນໃຊ້ວິທີໃດແດ່ເພື່ອພະຍາຍາມວາງຂໍ້ຈຳກັດກ່ຽວກັບການນະມັດສະການຂອງເຮົາ. ເຮົາຈະເວົ້າເຖິງ 3 ຂອບເຂດທີ່ໃຫຍ່ໆຄື: (1) ສິດທິທີ່ຈະມີອົງການແລະສິດທິໃນການນະມັດສະການຕາມທີ່ເຮົາເລືອກເອງ (2) ເສລີພາບໃນການເລືອກວິທີຮັກສາທາງການແພດແບບທີ່ສອດຄ່ອງກັບຫຼັກການໃນຄຳພີໄບເບິນ (3) ສິດທິທີ່ພໍ່ແມ່ຈະລ້ຽງລູກຕາມມາດຕະຖານຂອງພະເຢໂຫວາ. ໃນແຕ່ລະຂອບເຂດ ເຮົາຈະເຫັນວ່າປະຊາຊົນທີ່ພັກດີຕໍ່ລັດຖະບານເມຊີໄດ້ພະຍາຍາມຕໍ່ສູ້ຢ່າງກ້າຫານເພື່ອປົກປ້ອງສິດໃນການເປັນພົນລະເມືອງຂອງພະເຈົ້າ ແລະພະເຈົ້າກໍອວຍພອນຄວາມພະຍາຍາມຂອງເຂົາເຈົ້າ.
ຕໍ່ສູ້ເພື່ອເສລີພາບພື້ນຖານແລະການຮັບຮອງທາງກົດໝາຍ
5. ການຮັບຮອງທາງກົດໝາຍມີປະໂຫຍດຕໍ່ຄລິດສະຕຽນແທ້ແນວໃດ?
5 ເຮົາຈຳເປັນຕ້ອງໄດ້ຮັບການຮັບຮອງທາງກົດໝາຍຈາກລັດຖະບານຂອງມະນຸດບໍ ເພື່ອຈະນະມັດສະການພະເຢໂຫວາ? ບໍ່! ການຮັບຮອງທາງກົດໝາຍພຽງແຕ່ຊ່ວຍໃຫ້ເຮົານະມັດສະການພະເຢໂຫວາໄດ້ສະດວກຂຶ້ນ ເຊັ່ນ: ເຮົາພົບປະກັນໄດ້ຢ່າງສະດວກຢູ່ທີ່ຫໍປະຊຸມຫຼືການປະຊຸມໃຫຍ່ ພິມແລະນຳເຂົ້າສັບພະໜັງສືກ່ຽວກັບຄຳພີໄບເບິນ ຫຼືບອກຂ່າວດີກັບເພື່ອນບ້ານໄດ້ຢ່າງເປີດເຜີຍໂດຍບໍ່ມີອຸປະສັກມາຂັດຂວາງ. ໃນຫຼາຍປະເທດພະຍານພະເຢໂຫວາໄດ້ຈົດທະບຽນເປັນອົງການສາສະໜາຢ່າງຖືກຕ້ອງ ແລະມີເສລີພາບໃນການນະມັດສະການແບບດຽວກັບສາສະໜາອື່ນໆທີ່ໄດ້ຮັບການຮັບຮອງທາງກົດໝາຍ. ແຕ່ເກີດຫຍັງຂຶ້ນເມື່ອລັດຖະບານບໍ່ຮັບຮອງສິດຂອງເຮົາ ຫຼືພະຍາຍາມຈຳກັດເສລີພາບຂັ້ນພື້ນຖານທີ່ເຮົາຄວນໄດ້ຮັບ?
6. ໃນໄລຍະຕົ້ນທົດສະວັດ 1940 ພະຍານພະເຢໂຫວາໃນອົດສະຕຣາລີປະສົບບັນຫາຫຍັງ?
6 ອົດສະຕຣາລີ. ໃນໄລຍະຕົ້ນທົດສະວັດ 1940 ຜູ້ທີ່ເຮັດວຽກແທນກະສັດຂອງປະເທດອົດສະຕຣາລີໄດ້ສັ່ງຫ້າມວຽກຂອງພະຍານຢ່າງເປັນທາງການ ເພາະເຂົາເຈົ້າເບິ່ງວ່າຄວາມເຊື່ອຂອງເຮົາ “ຂັດ” ກັບຄວາມພະຍາຍາມທີ່ຈະສະໜັບສະໜູນສົງຄາມ. ພະຍານຈຶ່ງບໍ່ສາມາດປະຊຸມແລະປະກາດຢ່າງເປີດເຜີຍໄດ້. ສຳນັກງານເບເທນຖືກປິດ ຫໍປະຊຸມກໍຖືກຍຶດ ແລະຍັງຫ້າມບໍ່ໃຫ້ໃຜມີສັບພະໜັງສືກ່ຽວກັບຄຳພີໄບເບິນນຳອີກ. ຫຼັງຈາກດຳເນີນການແບບລັບໆຢູ່ຫຼາຍປີ ໃນວັນທີ 14 ມິຖຸນາ 1943 ພະຍານໃນປະເທດອົດສະຕຣາລີກໍຮັບໃຊ້ພະເຈົ້າໄດ້ຢ່າງເສລີພາບອີກຄັ້ງໜຶ່ງ ເມື່ອສານສູງສຸດຂອງອົດສະຕຣາລີປ່ຽນຄຳພິພາກສາແລະຍົກເລີກການສັ່ງຫ້າມນັ້ນ.
7, 8. ຕະຫຼອດຫຼາຍປີ ພີ່ນ້ອງໃນຣັດເຊຍຕ້ອງຕໍ່ສູ້ຫຼາຍຂະໜາດໃດເພື່ອຈະມີເສລີພາບທາງສາສະໜາ? ຂໍໃຫ້ອະທິບາຍ
7 ຣັດເຊຍ. ລັດຖະບານຄອມມູນິດໄດ້ສັ່ງຫ້າມວຽກຂອງພະຍານພະເຢໂຫວາເປັນເວລາຫຼາຍສິບປີ ແຕ່ໃນທີ່ສຸດເຮົາກໍຈົດທະບຽນໄດ້ໃນປີ 1991. ຫຼັງຈາກອະດີດສະຫະພາບໂຊຫວຽດລົ້ມລະລາຍ ເຮົາໄດ້ຮັບການຮັບຮອງທາງກົດໝາຍໃນສະຫະພັນຣັດເຊຍໃນປີ 1992. ແຕ່ບໍ່ດົນ ສັດຕູບາງຄົນໂດຍສະເພາະພວກທີ່ຈັບມືກັບຄລິດຕະຈັກອໍໂທດ໋ອກໃນຣັດເຊຍກໍເລີ່ມກັງວົນຈົນເຮັດຫຍັງບໍ່ຖືກເມື່ອເຫັນຈຳນວນຂອງພວກເຮົາເພີ່ມຂຶ້ນຢ່າງໄວວາ. ພວກຜູ້ຕໍ່ຕ້ານໄດ້ຍື່ນຄຳຮ້ອງຟ້ອງພະຍານພະເຢໂຫວາໃນຄະດີອາຍາ 5 ເທື່ອຕັ້ງແຕ່ປີ 1995-1998. ແຕ່ພະນັກງານໄອຍະການກໍເອົາຜິດເຮົາບໍ່ໄດ້. ພວກຜູ້ຕໍ່ຕ້ານຈຶ່ງປ່ຽນແຜນມາຟ້ອງຮ້ອງຄະດີແພ່ງໃນປີ 1998. ຕອນທຳອິດພະຍານພະເຢໂຫວາເປັນຝ່າຍຊະນະ ແຕ່ຜູ້ຕໍ່ຕ້ານບໍ່ຍອມຮັບຄຳຕັດສິນຂອງສານ ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງຍື່ນອຸທອນອີກເທື່ອໜຶ່ງ ແລ້ວພະຍານກໍບໍ່ຊະນະໃນເດືອນພຶດສະພາປີ 2001. ການພິຈາລະນາຄະດີເລີ່ມຕົ້ນຂຶ້ນອີກໃນເດືອນຕຸລາປີນັ້ນແລະດຳເນີນໄປຈົນເຖິງປີ 2004 ໃນທີ່ສຸດ ສານໄດ້ສັ່ງຍຸບແລະຫ້າມບໍ່ໃຫ້ນິຕິບຸກຄົນທີ່ພະຍານພະເຢໂຫວາໃຊ້ໃນເມືອງມົດສະກູເຮັດກິດຈະກຳໃດໆອີກຕໍ່ໄປ.
8 ຈາກນັ້ນ ການຕໍ່ຕ້ານກໍໄດ້ປຸ້ມລຸມເຂົ້າມາໃສ່. (ອ່ານ 2 ຕີໂມເຕ 3:12) ພະຍານຖືກໂຈມຕີແລະຖືກທຳຮ້າຍ ສັບພະໜັງສືທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບສາສະໜາຖືກຍຶດ ການເຊົ່າເຮືອນຫຼືການສ້າງອາຄານເພື່ອເປັນສະຖານທີ່ປະຊຸມກໍມີຂໍ້ຈຳກັດທີ່ເຂັ້ມງວດຫຼາຍ. ລອງນຶກພາບວ່າພີ່ນ້ອງຈະຮູ້ສຶກແນວໃດເມື່ອຕ້ອງປະສົບກັບຄວາມທຸກຍາກແບບນີ້! ໃນປີ 2001 ພະຍານໄດ້ອຸທອນຕໍ່ສານສິດທິມະນຸດແຫ່ງເອີຣົບ (ECHR) ແລະໄດ້ຍື່ນຂໍ້ມູນເພີ່ມເຕີມໃນປີ 2004. ເມື່ອຮອດປີ 2010 ສານສິດທິມະນຸດແຫ່ງເອີຣົບກໍຕັດສິນຄະດີນີ້ ສານພິຈາລະນາແລະເຫັນຫຼັກຖານຊັດເຈນວ່າການສັ່ງຫ້າມວຽກຂອງພະຍານໃນປະເທດຣັດເຊຍເກີດຈາກການມີອະຄະຕິທາງສາສະໜາ. ເນື່ອງຈາກບໍ່ມີຫຼັກຖານວ່າພະຍານຄົນໃດເຮັດຜິດ ຈຶ່ງບໍ່ມີເຫດຜົນທີ່ຈະພິພາກສາຕາມສານຊັ້ນຕົ້ນ ສານຍັງບອກອີກວ່າການສັ່ງຫ້າມນີ້ມີເຈຕະນາຂັດຂວາງບໍ່ໃຫ້ພະຍານໄດ້ຮັບສິດທິທາງກົດໝາຍ. ຄຳຕັດສິນຂອງສານຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ພະຍານມີສິດເສລີພາບທາງສາສະໜາ. ເຖິງແມ່ນເຈົ້າໜ້າທີ່ໃນປະເທດຣັດເຊຍຫຼາຍຄົນບໍ່ຍອມເຮັດຕາມຄຳສັ່ງຂອງສານນັ້ນ ແຕ່ການຊະນະຄະດີແບບນີ້ເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນຂອງພະເຈົ້າໃນປະເທດຣັດເຊຍມີຄວາມກ້າຫານຫຼາຍຂຶ້ນ.
ທິທອດ ມານູຊາຄິດ (ເບິ່ງຂໍ້ 9)
9-11. ປະຊາຊົນຂອງພະເຢໂຫວາໃນເກັຣກຕໍ່ສູ້ແນວໃດເພື່ອຈະມີເສລີພາບໃນການນະມັດສະການຮ່ວມກັນ ແລະຜົນເປັນແນວໃດ?
9 ເກັຣກ. ໃນປີ 1983 ທິທອດ ມານູຊາຄິດໄດ້ເຊົ່າຫ້ອງໃນເຮຣາຄຣີໂອນ ໃນເກາະຄຣີດ ເພື່ອພະຍານພະເຢໂຫວາກຸ່ມນ້ອຍໆຈະໃຊ້ເປັນບ່ອນປະຊຸມແລະນະມັດສະການຮ່ວມກັນໄດ້. (ເຫບ. 10:24, 25) ແຕ່ບໍ່ດົນ ບາດຫຼວງຂອງອໍໂທດ໋ອກຄົນໜຶ່ງກໍຍື່ນຟ້ອງຕໍ່ເຈົ້າໜ້າທີ່ຂອງລັດເພື່ອບໍ່ໃຫ້ພະຍານໃຊ້ຫ້ອງເຊົ່ານັ້ນສຳລັບນະມັດສະການພະເຈົ້າ ຍ້ອນຫຍັງ? ກໍຍ້ອນວ່າພະຍານມີຄວາມເຊື່ອຕ່າງຈາກພວກຄຣິດຕະຈັກອໍໂທດ໋ອກ! ເຈົ້າໜ້າທີ່ເລີ່ມດຳເນີນຄະດີອາຍາກັບທິທອດ ມານູຊາຄິດ ແລະພະຍານໃນທ້ອງຖິ່ນອີກ 3 ຄົນ ເຂົາເຈົ້າຖືກຈັບແລະຖືກຕັດສິນໃຫ້ຕິດຄຸກ 2 ເດືອນ. ພະຍານເຊິ່ງເປັນປະຊາຊົນທີ່ພັກດີຕໍ່ລາຊະອານາຈັກຂອງພະເຈົ້າເຫັນວ່າຄຳຕັດສິນຂອງສານລະເມີດສິດເສລີພາບໃນການນະມັດສະການ ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງພະຍາຍາມອຸທອນຄະດີນີ້ຕໍ່ສານຕ່າງໆໃນປະເທດໄປຈົນເຖິງສານສິດທິມະນຸດແຫ່ງເອີຣົບ.
10 ໃນທີ່ສຸດ ເມື່ອເຖິງປີ 1996 ສານສິດທິມະນຸດກໍເຮັດໃຫ້ພວກຜູ້ຕໍ່ຕ້ານການນະມັດສະການແທ້ມຶນງົງແລະຕົກໃຈຫຼາຍ ເພາະສານໄດ້ຖະແຫຼງວ່າ: “ພະຍານພະເຢໂຫວາຢູ່ໃນເກນຂອງ ‘ສາສະໜາທີ່ຜູ້ຄົນຮູ້ຈັກ’ ຕາມຄຳນິຍາມໃນກົດໝາຍປະເທດເກັຣກ” ແລະຄຳຕັດສິນຂອງສານຊັ້ນຕົ້ນກໍ “ມີຜົນກະທົບໂດຍກົງຕໍ່ເສລີພາບທາງສາສະໜາຂອງຜູ້ຍື່ນຄຳຮ້ອງ.” ສານຍັງເຫັນວ່າລັດຖະບານເກັຣກບໍ່ມີສິດທີ່ຈະ “ຕັດສິນວ່າຄວາມເຊື່ອທາງສາສະໜາຫຼືວິທີຕ່າງໆທີ່ເຂົາເຈົ້າໃຊ້ເພື່ອສະແດງອອກທາງຄວາມເຊື່ອເປັນເລື່ອງຖືກຕ້ອງຕາມກົດໝາຍຫຼືບໍ່.” ຄຳຕັດສິນຕ່າງໆທີ່ໃຫ້ພະຍານເປັນຝ່າຍຜິດຈຶ່ງເປັນໂມຄະ ແລະເຂົາເຈົ້າກໍໄດ້ເສລີພາບໃນການນະມັດສະການກັບຄືນມາ!
11 ໄຊຊະນະຄັ້ງນັ້ນເຮັດໃຫ້ບັນຫາໃນປະເທດເກັຣກຍຸດຕິລົງບໍ? ບໍ່! ໃນປີ 2012 ມີການຕັດສິນຄະດີຄ້າຍໆກັນນີ້ເຊິ່ງຕໍ່ສູ້ມາດົນເກືອບ 12 ປີຢູ່ທີ່ເມືອງຄາຊານເດຣຍ ປະເທດເກັຣກ. ໃນຄະດີນີ້ຜູ້ຕໍ່ຕ້ານກໍຄືບິຊອບຄົນໜຶ່ງຂອງພວກອໍໂທດ໋ອກ ແຕ່ສະພາແຫ່ງຊາດເຊິ່ງເປັນສານປົກຄອງສູງສຸດຂອງປະເທດເກັຣກຕັດສິນໃຫ້ປະຊາຊົນຂອງພະເຈົ້າເປັນຝ່າຍຊະນະ. ຄຳຕັດສິນນັ້ນໄດ້ອ້າງເຖິງລັດຖະທຳມະນູນຂອງປະເທດເກັຣກເອງທີ່ໃຫ້ການຮັບຮອງເລື່ອງເສລີພາບທາງສາສະໜາ ແລະໄດ້ຫັກລ້າງຂໍ້ກ່າວຫາເກົ່າໆທີ່ວ່າພະຍານພະເຢໂຫວາເປັນສາສະໜາທີ່ບໍ່ມີໃຜຮູ້ຈັກ. ສານໄດ້ກ່າວວ່າ: “ຫຼັກຄຳສອນຂອງ ‘ພະຍານພະເຢໂຫວາ’ ບໍ່ໄດ້ເປັນຄວາມລັບ ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງນັບຖືສາສະໜາທີ່ຜູ້ຄົນຮູ້ຈັກ.” ຕອນນີ້ພີ່ນ້ອງໃນປະຊາຄົມນ້ອຍໆໃນຄາຊານເດຣຍດີໃຈທີ່ເຂົາເຈົ້າສາມາດຈັດການປະຊຸມເພື່ອນະມັດສະການພະເຈົ້າໃນຫໍປະຊຸມຂອງເຂົາເຈົ້າເອງໄດ້.
12, 13. ພວກຜູ້ຕໍ່ຕ້ານໃນຝຣັ່ງໄດ້ໃຊ້ຍຸດທະວິທີອອກກົດໝາຍເພື່ອສ້າງຄວາມເດືອດຮ້ອນແນວໃດແລະຜົນເປັນແນວໃດ?
12 ຝຣັ່ງ. ຜູ້ຕໍ່ຕ້ານປະຊາຊົນຂອງພະເຈົ້າເຄີຍໃຊ້ຍຸດທະວິທີ “ຕັ້ງການບັງບຽດລົງເປັນກົດໝາຍ” ເຊິ່ງກໍຄືການອອກກົດໝາຍເພື່ອສ້າງຄວາມເດືອດຮ້ອນ. (ອ່ານຄຳເພງ 94:20) ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ໃນກາງທົດສະວັດ 1990 ເຈົ້າໜ້າທີ່ພາສີອາກອນໃນປະເທດຝຣັ່ງໄດ້ກວດສອບການເງິນຂອງນິຕິບຸກຄົນຫຼືສະມາຄົມໜຶ່ງ (Association Les Témoins de Jéhovah ຫຼື ATJ) ເຊິ່ງພະຍານພະເຢໂຫວາໄດ້ໃຊ້ເພື່ອເຮັດກິດຈະການຕ່າງໆໃນປະເທດຝຣັ່ງ. ຜູ້ອຳນວຍການໃນສຳນັກງານງົບປະມານເວົ້າເຖິງຈຸດປະສົງແທ້ໆຂອງການກວດສອບຄັ້ງນີ້ວ່າ: “ຜົນຂອງການກວດສອບບັນຊີອາດເຮັດໃຫ້ສານສັ່ງຍຸບສະມາຄົມຫຼືດຳເນີນຄະດີອາຍາ . . . ເຊິ່ງຈະເຮັດໃຫ້ສະມາຄົມນີ້ຂາດຄວາມໝັ້ນຄົງທາງດ້ານການເງິນແລະຕ້ອງປິດກິດຈະການໃນເຂດຂອງເຮົາ.” ເຖິງແມ່ນຜົນຂອງການກວດສອບບັນຊີຈະບໍ່ພົບສິ່ງຜິດປົກກະຕິໃດໆ ແຕ່ເຈົ້າໜ້າທີ່ພາສີອາກອນກໍເກັບພາສີຈາກນິຕິບຸກຄົນນີ້ໃນອັດຕາທີ່ສູງຫຼາຍ ຖ້າແຜນການນີ້ສຳເລັດ ພີ່ນ້ອງຂອງເຮົາກໍບໍ່ສາມາດເຮັດຫຍັງໄດ້ອີກຕໍ່ໄປມີແຕ່ຈະປິດສຳນັກງານສາຂາ ແລະຂາຍອາຄານຕ່າງໆເພື່ອຈ່າຍຄ່າພາສີຈຳນວນມະຫາສານນັ້ນ. ແຕ່ປະຊາຊົນຂອງພະເຈົ້າກໍສູ້ຄະດີແລະບໍ່ຍອມແພ້ເຖິງແມ່ນຈະປະສົບກັບອຸປະສັກຢ່າງໜັກໜ່ວງ ເຂົາເຈົ້າຄັດຄ້ານທັນທີສຳລັບຄວາມບໍ່ຍຸຕິທຳໃນເລື່ອງນີ້ ໃນທີ່ສຸດປີ 2005 ຄະດີກໍໄປເຖິງສານສິດທິມະນຸດແຫ່ງເອີຣົບ.
13 ສານປະກາດຄຳຕັດສິນໃນວັນທີ 30 ມິຖຸນາ 2011 ໂດຍໃຫ້ເຫດຜົນວ່າ: ສິດທີ່ຈະມີເສລີພາບທາງສາສະໜາຄວນເປັນເຄື່ອງປ້ອງກັນບໍ່ໃຫ້ລັດເຂົ້າໄປຫຍຸ້ງກ່ຽວກັບເລື່ອງຄວາມເຊື່ອທາງສາສະໜາຫຼືວິທີສະແດງອອກທາງຄວາມເຊື່ອ ເວັ້ນແຕ່ກໍລະນີທີ່ເປັນໄພຮ້າຍແຮງເທົ່ານັ້ນ. ສານຍັງກ່າວອີກວ່າ: “ໃນກໍລະນີນີ້ ການເກັບພາສີ . . . ມີຜົນເຮັດໃຫ້ຊັບສິນທີ່ຈຳເປັນຂອງສະມາຄົມນີ້ໝົດໄປ ສະມາຄົມຈຶ່ງບໍ່ສາມາດເຮັດໃຫ້ສະມາຊິກໝັ້ນໃຈເລື່ອງເສລີພາບໃນການເຮັດກິດຈະກຳທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບການນະມັດສະການຂອງເຂົາເຈົ້າ.” ສານມີມະຕິເປັນເອກະສັນໃຫ້ພະຍານພະເຢໂຫວາຊະນະຄະດີ! ຄຳຕັດສິນນີ້ເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນຂອງພະເຢໂຫວາດີໃຈຫຼາຍ ເພາະໃນທີ່ສຸດລັດຖະບານຝຣັ່ງຕ້ອງສົ່ງພາສີຄືນພ້ອມດ້ວຍດອກເບ້ຍໃຫ້ນິຕິບຸກຄົນນັ້ນ. ສານຍັງມີຄຳສັ່ງໃຫ້ລັດຖະບານສົ່ງຄືນຊັບສິນທັງໝົດທີ່ເຄີຍຍຶດໄປນຳອີກ.
ເຈົ້າສາມາດອະທິດຖານເປັນປະຈຳເພື່ອພີ່ນ້ອງທີ່ຕ້ອງທົນທຸກຍ້ອນບໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມເປັນທຳທາງກົດໝາຍ
14. ເຈົ້າຈະຮ່ວມຕໍ່ສູ້ເພື່ອເສລີພາບໃນການນະມັດສະການພະເຢໂຫວາໄດ້ແນວໃດ?
14 ປະຊາຊົນຂອງພະເຢໂຫວາໃນທຸກມື້ນີ້ກໍຄືກັບເອເຊເທຣແລະມາເຣໂດເກໃນຍຸກບູຮານທີ່ຕ້ອງຕໍ່ສູ້ເພື່ອຈະມີເສລີພາບໃນການນະມັດສະການພະເຢໂຫວາຕາມທີ່ພະອົງສັ່ງໄວ້. (ເອເຊທ. 4:13-16) ເຈົ້າຈະມີສ່ວນຮ່ວມໄດ້ບໍ? ໄດ້ແທ້! ເຈົ້າສາມາດອະທິດຖານເປັນປະຈຳເພື່ອພີ່ນ້ອງທີ່ຕ້ອງທົນທຸກຍ້ອນບໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມເປັນທຳທາງກົດໝາຍ. ຄຳອະທິດຖານແບບນີ້ມີພະລັງທີ່ຈະຊ່ວຍພີ່ນ້ອງທີ່ກຳລັງປະສົບບັນຫາແລະຖືກກົດຂີ່ຂົ່ມເຫງໄດ້. (ອ່ານຢາໂກໂບ 5:16) ພະເຢໂຫວາເຮັດຕາມສິ່ງທີ່ເຮົາອະທິດຖານຂໍບໍ? ໄຊຊະນະໃນສານເປັນຂໍ້ພິສູວ່າພະອົງເຮັດແທ້ໆ!—ເຫບ. 13:18, 19
ເສລີພາບທີ່ຈະເລືອກການປິ່ນປົວທາງການແພດແບບທີ່ບໍ່ຂັດກັບຄວາມເຊື່ອຂອງເຮົາ
15. ປະຊາຊົນຂອງພະເຈົ້າຄິດແນວໃດໃນເລື່ອງການໃຊ້ເລືອດ?
15 ໃນບົດ 11 ເຮົາໄດ້ຮຽນວ່າ ປະຊາຊົນຂອງລາຊະອານາຈັກໄດ້ຮັບການຊີ້ນຳຈາກຄຳພີໄບເບິນຢ່າງຊັດເຈນວ່າ ເຂົາເຈົ້າຕ້ອງລະວັງທີ່ຈະບໍ່ໃຊ້ເລືອດໃນທາງທີ່ຜິດ ເຊິ່ງກາຍເປັນເລື່ອງປົກກະຕິຂອງຄົນໃນທຸກມື້ນີ້. (ຕົ້ນ. 9:5, 6; ເລວີ. 17:11; ອ່ານກິດຈະການ 15:28, 29) ເຖິງແມ່ນເຮົາຢາກໃຫ້ຕົວເຮົາແລະຄົນທີ່ເຮົາຮັກໄດ້ຮັບການປິ່ນປົວທີ່ດີທີ່ສຸດເທົ່າທີ່ຈະເປັນໄປໄດ້ ແຕ່ເຮົາກໍບໍ່ຍອມຮັບການຖ່າຍເລືອດຫຼືການປິ່ນປົວແບບທີ່ຂັດກັບກົດໝາຍຂອງພະເຈົ້າ. ສານສູງສຸດໃນຫຼາຍປະເທດຮັບຮອງວ່າປະຊາຊົນມີສິດທີ່ຈະເລືອກຫຼືປະຕິເສດວິທີປິ່ນປົວຕາມສະຕິຮູ້ສຶກຜິດຊອບແລະຄວາມເຊື່ອທາງສາສະໜາ. ແຕ່ໃນບາງດິນແດນ ປະຊາຊົນຂອງພະເຈົ້າຕ້ອງປະສົບກັບຂໍ້ທ້າທາຍທີ່ໜັກຫຼາຍໃນເລື່ອງນີ້ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງບາງຕົວຢ່າງນຳກັນ.
16, 17. (ກ) ຫຼັງຈາກເຂົ້າຮັບການຜ່າຕັດໃນໂຮງໝໍ ພີ່ນ້ອງຍິງຄົນໜຶ່ງໃນຍີ່ປຸ່ນໄດ້ຮູ້ເລື່ອງຫຍັງທີ່ເຮັດໃຫ້ລາວເຖິງກັບຊ໋ອກ? (ຂ) ພະເຈົ້າຕອບຄຳອະທິດຖານຂອງລາວແນວໃດ?
16 ຍີ່ປຸ່ນ. ມິຊາເອະ ທາເຄດະແມ່ບ້ານອາຍຸ 63 ປີໃນປະເທດຍີ່ປຸ່ນຕ້ອງຮັບການຜ່າຕັດໃຫຍ່. ເນື່ອງຈາກລາວເປັນປະຊາຊົນທີ່ພັກດີຕໍ່ລາຊະອານາຈັກຂອງພະເຈົ້າ ລາວຈຶ່ງເວົ້າກັບທ່ານໝໍຕະຫຼອດວ່າລາວຕ້ອງການຜ່າຕັດໂດຍບໍ່ໃສ່ເລືອດ. ແຕ່ຫຼາຍເດືອນຕໍ່ມາລາວເຖິງກັບຊ໋ອກເມື່ອຮູ້ວ່າມີການໃສ່ເລືອດໃຫ້ລາວໃນລະຫວ່າງຜ່າຕັດ. ພີ່ນ້ອງທາເຄດະຮູ້ສຶກວ່າຕົວເອງຖືກລະເມີດສິດແລະຖືກຫຼອກລວງ. ໃນເດືອນມິຖຸນາປີ 1993 ລາວຍື່ນຟ້ອງຕໍ່ສານເພື່ອເອົາຜິດກັບໝໍແລະໂຮງໝໍ. ຜູ້ຍິງທີ່ສຸພາບແລະເວົ້າຈາອ່ອນຫວານຄົນນີ້ມີຄວາມເຊື່ອທີ່ໝັ້ນຄົງຫຼາຍ. ລາວໃຫ້ການດ້ວຍຄວາມກ້າຫານຕໍ່ໜ້າຜູ້ຄົນທີ່ນັ່ງຢູ່ເຕັມຫ້ອງພິຈາລະນາຄະດີ. ລາວຢືນໃຫ້ການຕະຫຼອດໜຶ່ງຊົ່ວໂມງທັງໆທີ່ເກືອບຈະບໍ່ມີແຮງ. ລາວໄປໃຫ້ການເທື່ອສຸດທ້າຍກ່ອນຈະເສຍຊີວິດພຽງແຕ່ເດືອນດຽວເທົ່ານັ້ນ. ຄວາມກ້າຫານແລະຄວາມເຊື່ອຂອງລາວເປັນເລື່ອງທີ່ໜ້າຊົມເຊີຍແທ້ໆ ພີ່ນ້ອງທາເຄດະເຄີຍເວົ້າວ່າ: ລາວວິງວອນຂໍໃຫ້ພະເຢໂຫວາຊ່ວຍລາວຫຼາຍເທື່ອແລ້ວສຳລັບການສູ້ຄະດີນີ້ ລາວໝັ້ນໃຈວ່າພະເຈົ້າຈະຕອບຄຳອະທິດຖານຂອງລາວ ແລ້ວພະອົງຕອບແນວໃດ?
17 ຫຼັງຈາກພີ່ນ້ອງທາເຄດະເສຍຊີວິດໄດ້ 3 ປີ ສານສູງສຸດໃນປະເທດຍີ່ປຸ່ນໄດ້ຕັດສິນໃຫ້ລາວເປັນຝ່າຍຊະນະ. ສານເຫັນວ່າໝໍແລະໂຮງໝໍມີຄວາມຜິດ ເພາະວ່າການໃສ່ເລືອດເປັນສິ່ງທີ່ຂັດກັບຄວາມຕ້ອງການຂອງລາວເຊິ່ງໄດ້ແຈ້ງໄວ້ກ່ອນແລ້ວ. ວັນທີ 29 ກຸມພາ 2000 ສານຕັດສິນວ່າ: “ສິດທິໃນການຕັດສິນໃຈ” ໃນກໍລະນີແບບນີ້ “ຕ້ອງຖືວ່າເປັນສິດທິສ່ວນບຸກຄົນ.” ເນື່ອງຈາກພີ່ນ້ອງທາເຄດະຕັດສິນໃຈສູ້ຄະດີເພື່ອຈະມີເສລີພາບໃນການເລືອກວິທີປິ່ນປົວທາງການແພດຕາມສະຕິຮູ້ສຶກຜິດຊອບທີ່ໄດ້ຮຽນຈາກຄຳພີໄບເບິນ ຕອນນີ້ພະຍານພະເຢໂຫວາໃນປະເທດຍີ່ປຸ່ນຈຶ່ງໄດ້ຮັບການປິ່ນປົວຕາມໂຮງໝໍໄດ້ໂດຍບໍ່ຕ້ອງຢ້ານວ່າຈະຖືກບັງຄັບໃຫ້ໃສ່ເລືອດ.
ພາໂບຣ ອັນບາຣາຊີນ (ເບິ່ງຂໍ້ 18-20)
18-20. (ກ) ສານອຸທອນຮັບຮອງສິດຂອງຄົນທີ່ປະຕິເສດການຮັບເລືອດຕາມທີ່ລະບຸໄວ້ໃນເອກະສານທາງກົດໝາຍແນວໃດ? (ຂ) ເຖິງວ່າຕອນນີ້ເຮົາອາດຍັງບໍ່ມີບັນຫາເລື່ອງເລືອດ ແຕ່ເຮົາຄວນເຮັດຫຍັງເພື່ອສະແດງວ່າເຮົາຍອມໃຫ້ພະຄລິດເປັນຜູ້ປົກຄອງເຮົາ?
18 ອາກຊັງຕີນ. ປະຊາຊົນຂອງລາຊະອານາຈັກກຽມພ້ອມແນວໃດໃນກໍລະນີທີ່ຕ້ອງຕັດສິນໃຈເລື່ອງການປິ່ນປົວໃນຂະນະທີ່ໝົດສະຕິ? ພວກເຮົາແຕ່ລະຄົນຄວນມີເອກະສານທາງກົດໝາຍຕິດຕົວໄວ້ແລະເອກະສານນີ້ຈະເວົ້າແທນເຮົາ ເຊັ່ນ: ໃນກໍລະນີຂອງພາໂບຣ ອັນບາຣາຊີນ. ໃນເດືອນພຶດສະພາ ປີ 2012 ຄົນຮ້າຍທີ່ພະຍາຍາມປຸ້ນພາໂບຣໄດ້ຍິງປືນໃສ່ລາວຫຼາຍລູກ ລາວຖືກນຳຕົວສົ່ງໄປໂຮງໝໍໃນຂະນະທີ່ໝົດສະຕິ ຈຶ່ງບໍ່ສາມາດອະທິບາຍຈຸດຢືນໃນເລື່ອງເລືອດໄດ້. ແຕ່ລາວມີເອກະສານສະແດງເຈຕະນາເລື່ອງການປິ່ນປົວຕິດຕົວຢູ່ ເຊິ່ງລາວໄດ້ເຊັນຊື່ໄວ້ກ່ອນໜ້ານັ້ນ 4 ປີແລ້ວ. ພາໂບຣອາການໜັກຫຼາຍ ແລະໝໍບາງຄົນກໍເຫັນວ່າຈຳເປັນຕ້ອງໃຫ້ເລືອດກັບຄົນເຈັບເພື່ອຮັກສາຊີວິດລາວ. ແຕ່ເຖິງຢ່າງນັ້ນພະນັກງານແພດໝໍກໍພ້ອມທີ່ຈະເຮັດຕາມຄວາມຕ້ອງການຂອງພາໂບຣ ແຕ່ພໍ່ຂອງລາວທີ່ບໍ່ແມ່ນພະຍານພະເຢໂຫວາໄດ້ຂໍອຳນາດຈາກສານເພື່ອສັ່ງຍົກເລີກການຕັດສິນໃຈຂອງລູກຊາຍຕົນເອງ.
19 ທະນາຍຄວາມຝ່າຍເມຍຂອງພາໂບຣຍື່ນອຸທອນທັນທີ. ບໍ່ເທົ່າໃດຊົ່ວໂມງສານອຸທອນກໍປ່ຽນຄຳຕັດສິນຂອງສານຊັ້ນຕົ້ນ ແລະສັ່ງໃຫ້ເຮັດຕາມຄວາມຕ້ອງການຂອງຄົນເຈັບທີ່ລະບຸໄວ້ໃນເອກະສານນັ້ນ. ພໍ່ຂອງພາໂບຣອຸທອນຕໍ່ສານສູງສຸດຂອງອາກຊັງຕີນ ແຕ່ສານເຫັນວ່າ “ບໍ່ມີຂໍ້ສົງໄສເລີຍວ່າ [ຄຳສັ່ງຂອງພາໂບຣເລື່ອງການບໍ່ຮັບເລືອດທີ່ລະບຸໄວ້ໃນເອກະສານນັ້ນ] ເປັນສິ່ງທີ່ລາວໄດ້ຂຽນດ້ວຍຕົວເອງຫຼັງຈາກທີ່ໄດ້ຄິດຢ່າງຮອບຄອບ ດ້ວຍຄວາມຕັ້ງໃຈ ແລະເປັນສິດຂອງລາວ.” ດັ່ງນັ້ນ ສານຈຶ່ງປະກາດວ່າ: “ຜູ້ໃຫຍ່ທຸກຄົນທີ່ມີສະຕິສົມບູນດີສາມາດສະແດງໃຫ້ເຫັນເຈຕະນາ [ຂອງລາວ] ໃນການປິ່ນປົວໄວ້ລ່ວງໜ້າ ເຊິ່ງອາດຈະຍອມຮັບຫຼືປະຕິເສດວິທີປິ່ນປົວບາງຢ່າງໄດ້ . . . ແພດທີ່ປິ່ນປົວຄົນເຈັບກໍຕ້ອງເຮັດຕາມສິ່ງທີ່ຄົນເຈັບລະບຸໄວ້.”
ເຈົ້າໄດ້ຂຽນເອກະສານສະແດງເຈຕະນາລ່ວງໜ້າເລື່ອງການປິ່ນປົວແລ້ວບໍ?
20 ເມື່ອພີ່ນ້ອງພາໂບຣຫາຍດີແລ້ວ ລາວກັບເມຍຮູ້ສຶກຂອບໃຈແທ້ໆທີ່ໄດ້ຂຽນຂໍ້ມູນໃນເອກະສານຢ່າງສົມບູນເຊິ່ງເປັນສິ່ງທີ່ເຮັດໄດ້ບໍ່ຍາກແຕ່ກໍສຳຄັນຫຼາຍ. ການເຮັດຂັ້ນຕອນນີ້ສະແດງວ່າພາໂບຣຍອມຢູ່ໃຕ້ການປົກຄອງຂອງພະຄລິດໂດຍທາງລາຊະອານາຈັກຂອງພະເຈົ້າ. ເຈົ້າກັບຄົນໃນຄອບຄົວໄດ້ຂຽນຂໍ້ມູນໃນເອກະສານນີ້ແລ້ວບໍ?
ເອພຣິວ ຄາໂດຣາ (ເບິ່ງຂໍ້ 21-24)
21-24. (ກ) ສານສູງສຸດຂອງການາດາປະກາດຄຳຕັດສິນທີ່ໜ້າປະທັບໃຈແນວໃດໃນຄະດີກ່ຽວກັບເດັກນ້ອຍແລະການໃຊ້ເລືອດ? (ຂ) ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະເຢໂຫວາທີ່ເປັນເດັກນ້ອຍອາດໄດ້ຮັບກຳລັງໃຈແນວໃດຈາກຄະດີນີ້?
21 ການາດາ. ໂດຍປົກກະຕິແລ້ວສານຍອມຮັບວ່າພໍ່ແມ່ມີສິດຕັດສິນໃຈເລື່ອງການປິ່ນປົວທີ່ດີທີ່ສຸດສຳລັບລູກ. ບາງຄັ້ງ ສານເຖິງກັບຕັດສິນວ່າ ຄວນເຄົາລົບການຕັດສິນໃຈຂອງເດັກນ້ອຍທີ່ມີຄວາມຄິດເປັນຜູ້ໃຫຍ່ເມື່ອລາວຕັດສິນໃຈເລື່ອງການປິ່ນປົວທາງການແພດ. ກໍລະນີນີ້ເກີດຂຶ້ນກັບເອພຣິວ ຄາໂດຣາ. ຕອນທີ່ອາຍຸ 14 ປີເອພຣິວໄດ້ເຂົ້າປິ່ນປົວໃນໂຮງໝໍເພາະມີອາການເລືອດອອກພາຍໃນຮ່າງກາຍ ບໍ່ເທົ່າໃດເດືອນກ່ອນໜ້ານັ້ນ ລາວເຮັດໜັງສືຫຼືເອກະສານທີ່ສະແດງເຈຕະນາໄວ້ລ່ວງໜ້າກ່ຽວກັບວິທີປິ່ນປົວທາງການແພດໄວ້ແລ້ວ ເຊິ່ງລາວລະບຸວ່າຫ້າມໃສ່ເລືອດໃຫ້ລາວຢ່າງເດັດຂາດແມ່ນແຕ່ໃນກໍລະນີສຸກເສີນກໍຕາມ. ແພດທີ່ປິ່ນປົວເອພຣິວບໍ່ຍອມເຮັດຕາມຄວາມຕ້ອງການທີ່ລາວລະບຸໄວ້ ແລະໄດ້ຂໍອຳນາດຈາກສານເພື່ອໃຫ້ເລືອດກັບຄົນເຈັບ ລາວຈຶ່ງໄດ້ຮັບການໃສ່ເລືອດທັງໆທີ່ບໍ່ເຕັມໃຈ. ຕໍ່ມາ ເອພຣິວເວົ້າເຖິງເລື່ອງນີ້ວ່າມັນເປັນຄືກັບການຖືກຂົ່ມຂືນ.
22 ເອພຣິວແລະພໍ່ແມ່ຂອງລາວຈຶ່ງໄດ້ຟ້ອງຮ້ອງເພື່ອຂໍຄວາມເປັນທຳຈາກສານຕ່າງໆ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ 2 ປີ ຄະດີກໍໄປເຖິງສານສູງສຸດຂອງປະເທດການາດາ. ເຖິງແມ່ນວ່າສານບໍ່ເຫັນດີກັບຂໍ້ຂັດຄ້ານຂອງເອພຣິວທີ່ວ່າຄຳສັ່ງຂອງສານຊັ້ນຕົ້ນລະເມີດສິດທິຂອງລາວຕາມລັດຖະທຳມະນູນ ແຕ່ສານກໍຈ່າຍຄ່າທຳນຽມການຟ້ອງຮ້ອງໃຫ້ລາວ ແລະຕັດສິນໃຫ້ລາວຊະນະຄະດີ ແລະໃຫ້ເດັກນ້ອຍທຸກຄົນທີ່ມີຄວາມຄິດເປັນຜູ້ໃຫຍ່ມີສິດເລືອກໄດ້ວ່າຈະຮັບການປິ່ນປົວທາງການແພດແບບໃດ. ສານກ່າວວ່າ: “ໃນກໍລະນີທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບການປິ່ນປົວທາງການແພດ ຄວນເປີດໂອກາດໃຫ້ເດັກນ້ອຍທີ່ອາຍຸຕ່ຳກວ່າ 16 ປີໄດ້ອະທິບາຍເຫດຜົນທີ່ລາວເລືອກວິທີປິ່ນປົວແບບໃດແບບໜຶ່ງ ເຊິ່ງເປັນຂໍ້ພິສູດວ່າລາວມີຄວາມເປັນຕົວຂອງຕົວເອງ ມີຄວາມຄິດ ແລະມີຄວາມເປັນຜູ້ໃຫຍ່ພໍສົມຄວນ.”
“ຂ້ອຍມີຄວາມສຸກຫຼາຍ ເມື່ອຮູ້ວ່າຄວາມພະຍາຍາມທີ່ນ້ອຍໆຂອງຂ້ອຍມີສ່ວນເຮັດໃຫ້ຊື່ຂອງພະເຈົ້າໄດ້ຮັບກຽດແລະພິສູດວ່າຊາຕານເປັນຜູ້ເວົ້າຕົວະ.”
23 ຈຸດສຳຄັນຂອງຄະດີນີ້ແມ່ນສານສູງສຸດໄດ້ກ່າວເຖິງສິດທິຕາມລັດຖະທຳມະນູນຂອງເດັກນ້ອຍທີ່ມີຄວາມຄິດເປັນຜູ້ໃຫຍ່. ກ່ອນທີ່ຈະມີຄຳຕັດສິນນີ້ ສານຕ່າງໆໃນການາດາເຄີຍມີສິດອະນຸມັດການປິ່ນປົວທາງການແພດໃຫ້ແກ່ເດັກນ້ອຍທີ່ອາຍຸຕ່ຳກວ່າ 16 ປີຕາບເທົ່າທີ່ສານເຫັນວ່າການປິ່ນປົວດ້ວຍວິທີນັ້ນເປັນປະໂຫຍດສູງສຸດສຳລັບເດັກນ້ອຍ. ແຕ່ຫຼັງຈາກຄຳຕັດສິນໃນຄັ້ງນີ້ ສານບໍ່ສາມາດອະນຸມັດໃຫ້ໝໍໃຊ້ວິທີປິ່ນປົວທີ່ຂັດຕໍ່ຄວາມຕ້ອງການຂອງເດັກນ້ອຍທີ່ອາຍຸຕ່ຳກວ່າ 16 ປີ ໂດຍບໍ່ເປີດໂອກາດໃຫ້ເດັກນ້ອຍໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນກ່ອນວ່າລາວໃຫຍ່ພໍທີ່ຈະຕັດສິນໃຈດ້ວຍຕົວເອງຫຼືບໍ່.
24 ການຕໍ່ສູ້ຕະຫຼອດ 3 ປີນັ້ນຄຸ້ມຄ່າບໍ? ເອພຣິວຕອບວ່າ: “ຄຸ້ມຄ່າແທ້!” ຕອນນີ້ເອພຣິວເປັນໄພໂອເນຍປະຈຳທີ່ມີສຸຂະພາບແຂງແຮງດີ ລາວເວົ້າວ່າ: “ຂ້ອຍມີຄວາມສຸກຫຼາຍ ເມື່ອຮູ້ວ່າຄວາມພະຍາຍາມນ້ອຍໆຂອງຂ້ອຍມີສ່ວນເຮັດໃຫ້ຊື່ຂອງພະເຈົ້າໄດ້ຮັບກຽດແລະພິສູດວ່າຊາຕານເປັນຜູ້ເວົ້າຕົວະ.” ປະສົບການຂອງເອພຣິວສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າເດັກໜຸ່ມສາວສາມາດຢືນຢັດດ້ວຍຄວາມກ້າຫານແລະພິສູດວ່າເຂົາເຈົ້າເປັນປະຊາຊົນຂອງລາຊະອານາຈັກແທ້ໆ.—ມັດ. 21:16
ເສລີພາບໃນການລ້ຽງລູກຕາມມາດຕະຖານຂອງພະເຢໂຫວາ
25, 26. ບາງຄັ້ງເກີດບັນຫາຫຍັງຂຶ້ນຫຼັງຈາກທີ່ພໍ່ແມ່ຢ່າຮ້າງກັນ?
25 ພະເຢໂຫວາມອບໜ້າທີ່ໃຫ້ພໍ່ແມ່ລ້ຽງລູກຕາມມາດຕະຖານຂອງພະອົງ. (ບັນຍັດ. 6:6-8; ເອເຟ. 6:4) ວຽກນີ້ບໍ່ງ່າຍເລີຍ ແລະຖ້າພໍ່ແມ່ຢ່າຮ້າງກັນ ການລ້ຽງລູກກໍຍິ່ງຍາກຫຼາຍຂຶ້ນ ເພາະພໍ່ກັບແມ່ອາດຄິດຕ່າງກັນໃນເລື່ອງການລ້ຽງລູກ ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ: ພໍ່ຫຼືແມ່ທີ່ເປັນພະຍານຮູ້ສຶກວ່າຕ້ອງລ້ຽງລູກໂດຍໃຊ້ຫຼັກການຂອງຄລິດສະຕຽນແຕ່ອີກຝ່າຍໜຶ່ງທີ່ບໍ່ແມ່ນພະຍານອາດບໍ່ເຫັນດີນຳ. ແນ່ນອນວ່າພໍ່ຫຼືແມ່ທີ່ເປັນພະຍານຕ້ອງຍອມຮັບວ່າການຢ່າຮ້າງອາດເຮັດໃຫ້ທັງສອງຂາດຈາກກັນ ແຕ່ສາຍສຳພັນຂອງຄວາມເປັນພໍ່ເປັນແມ່ກໍຍັງຄົງຢູ່.
26 ພໍ່ຫຼືແມ່ທີ່ບໍ່ແມ່ນພະຍານອາດຮ້ອງຂໍຕໍ່ສານເພື່ອຈະໄດ້ສິດໃນການລ້ຽງລູກ ແລະສິດໃນການຕັດສິນໃຈວ່າຈະໃຊ້ຫຼັກຄຳສອນຂອງສາສະໜາໃດອົບຮົມສັ່ງສອນລູກ. ພໍ່ຫຼືແມ່ບາງຄົນເຖິງກັບອ້າງວ່າການລ້ຽງລູກແບບພະຍານພະເຢໂຫວາຈະມີຜົນເສຍຫາຍຕໍ່ລູກ ເພາະວ່າເດັກນ້ອຍຈະບໍ່ໄດ້ສະຫຼອງວັນເກີດ ບໍ່ໄດ້ສະຫຼອງເທສະການຕ່າງໆໃນວັນພັກ ແລະບໍ່ສາມາດຮັບເລືອດເຊິ່ງເປັນການ “ຊ່ວຍຊີວິດ” ລູກໃນກໍລະນີສຸກເສີນ. ແຕ່ໜ້າດີໃຈທີ່ສານຫຼາຍແຫ່ງເຫັນວ່າຄວນຄຳນຶງເຖິງຜົນປະໂຫຍດສູງສຸດຂອງເດັກນ້ອຍ ແທນທີ່ຈະມົວແຕ່ຄິດວ່າສາສະໜາຂອງພໍ່ຫຼືແມ່ເປັນປະໂຫຍດຫຼືເປັນໂທດຕໍ່ລູກ. ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງບາງຕົວຢ່າງນຳກັນ.
27, 28. ເມື່ອມີການກ່າວຫາວ່າການລ້ຽງລູກໃຫ້ເປັນພະຍານພະເຢໂຫວາກໍ່ຜົນເສຍຫາຍຕໍ່ເດັກນ້ອຍ ສານສູງສຸດຂອງລັດໂອຮາຍໂອຕອບແນວໃດ?
27 ສະຫະລັດ. ໃນປີ 1992 ສານສູງສຸດຂອງລັດໂອຮາຍໂອໄດ້ພິຈາລະນາຄະດີໜຶ່ງ ພໍ່ທີ່ບໍ່ແມ່ນພະຍານໄດ້ຟ້ອງຮ້ອງຕໍ່ສານວ່າລູກຊາຍທີ່ຍັງນ້ອຍຈະໄດ້ຮັບຜົນເສຍຫາຍ ຖ້າລາວໄດ້ຮັບການລ້ຽງດູໃຫ້ເປັນພະຍານພະເຢໂຫວາ. ສານຊັ້ນຕົ້ນເຫັນດີນຳແລະຕັດສິນໃຫ້ພໍ່ເປັນຝ່າຍລ້ຽງລູກ ແລະໃຫ້ເຈນນີເຟີ ເພເຕີແມ່ທີ່ເປັນພະຍານມີສິດໄປຢາມລູກໄດ້ ແຕ່ສານເວົ້າຢ້ຳກັບລາວວ່າຫ້າມ “ສອນຫຼືເວົ້າເລື່ອງຄວາມເຊື່ອທາງສາສະໜາຂອງພະຍານພະເຢໂຫວາກັບລູກບໍ່ວ່າຈະແບບໃດກໍຕາມ.” ຄຳສັ່ງນັ້ນກວ້າງຂວາງຫຼາຍຈົນອາດຕີຄວາມໝາຍໄດ້ວ່າພີ່ນ້ອງເຈນນີເຟີບໍ່ສາມາດເວົ້າກັບບ໋ອບບີລູກຊາຍຂອງລາວໄດ້ ແມ່ນແຕ່ເລື່ອງຄຳພີໄບເບິນຫຼືມາດຕະຖານທາງສິນລະທຳ! ເຈົ້ານຶກພາບອອກບໍວ່າເຈນນີເຟີຈະຮູ້ສຶກແນວໃດ? ລາວເກືອບຫົວໃຈແຕກສະຫຼາຍ ແຕ່ລາວບອກວ່າລາວໄດ້ຝຶກຄວາມອົດທົນແລະຄອຍຖ້າຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອຈາກພະເຢໂຫວາ ເຈນນີເຟີເລົ່າວ່າ: “ພະເຢໂຫວາຢູ່ພ້ອມທີ່ຈະຊ່ວຍຂ້ອຍສະເໝີ.” ທະນາຍຄວາມສ່ວນຕົວຂອງລາວເຊິ່ງໄດ້ຮັບຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອຈາກອົງການຂອງພະເຢໂຫວາກໍຍື່ນອຸທອນຕໍ່ສານສູງສຸດຂອງລັດໂອຮາຍໂອ.
28 ສານນີ້ບໍ່ເຫັນດີກັບຄຳຕັດສິນຂອງສານຊັ້ນຕົ້ນ ໂດຍກ່າວວ່າ: “ພໍ່ແມ່ມີສິດຂັ້ນພື້ນຖານທີ່ຈະໃຫ້ການສຶກສາກັບລູກ ລວມທັງມີສິດທີ່ຈະອົບຮົມສັ່ງສອນເລື່ອງຄ່ານິຍົມທາງສິນລະທຳແລະສາສະໜາ.” ສານກ່າວວ່າ: ເວັ້ນແຕ່ຈະມີຫຼັກຖານທີ່ພິສູດໃຫ້ເຫັນວ່າຄ່ານິຍົມທາງສາສະໜາທີ່ພະຍານພະເຢໂຫວາສອນເປັນອັນຕະລາຍຕໍ່ສະຫວັດດີພາບທາງດ້ານຮ່າງກາຍແລະຈິດໃຈຂອງເດັກນ້ອຍ. ສານບໍ່ມີອຳນາດທີ່ຈະຈຳກັດສິດຂອງພໍ່ຫຼືແມ່ໃນການລ້ຽງດູລູກພຽງເພາະເລື່ອງສາສະໜາ. ສານບໍ່ພົບຫຼັກຖານໃດໆທີ່ພິສູດວ່າຄວາມເຊື່ອທາງສາສະໜາຂອງພະຍານພະເຢໂຫວາກໍ່ຜົນເສຍຫາຍຕໍ່ຮ່າງກາຍແລະຈິດໃຈຂອງເດັກນ້ອຍ.
ສານຫຼາຍແຫ່ງຕັດສິນໃຫ້ພໍ່ແມ່ທີ່ເປັນຄລິດສະຕຽນໄດ້ສິດໃນການລ້ຽງລູກ
29-31. ເປັນຫຍັງພີ່ນ້ອງຍິງໃນແດນມາກເສຍສິດໃນການລ້ຽງລູກແຕ່ສານສູງສຸດຂອງແດນມາກຕັດສິນເລື່ອງນີ້ແນວໃດ?
29 ແດນມາກ. ແອນນິຕາ ຮັນເຊນກໍມີບັນຫາຄ້າຍຄືກັນ ຜົວເກົ່າຂອງລາວໄດ້ຍື່ນຟ້ອງສານເພື່ອຂໍສິດໃນການລ້ຽງລູກສາວອາຍຸ 7 ປີຊື່ອາແມນດາ. ເຖິງແມ່ນວ່າສານແຂວງໄດ້ໃຫ້ສິດນັ້ນແກ່ພີ່ນ້ອງຮັນເຊນໃນປີ 2000 ແຕ່ພໍ່ຂອງອາແມນດາກໍຍື່ນອຸທອນເຖິງສານສູງເຊິ່ງປ່ຽນຄຳຕັດສິນຂອງສານແຂວງ ແລະຕັດສິນໃຫ້ພໍ່ໄດ້ສິດໃນການລ້ຽງລູກ. ສານສູງໃຫ້ເຫດຜົນວ່າ ເພາະພໍ່ແມ່ຕ່າງກໍມີຄວາມຄິດເຫັນເປັນຂອງຕົວເອງໃນເລື່ອງການໃຊ້ຊີວິດຕາມຄວາມເຊື່ອທາງສາສະໜາ ພໍ່ຈຶ່ງໜ້າຈະເປັນຄົນທີ່ຈັດການກັບຂໍ້ຂັດແຍ່ງໄດ້ດີກວ່າ. ນີ້ໝາຍຄວາມວ່າສານໄດ້ຕັດສິນໃຫ້ພີ່ນ້ອງຮັນເຊນເສຍສິດໃນການລ້ຽງລູກຍ້ອນວ່າລາວເປັນພະຍານພະເຢໂຫວາ!
30 ຕະຫຼອດໄລຍະທີ່ຫຍຸ້ງຍາກນີ້ ບາງຄັ້ງພີ່ນ້ອງຮັນເຊນກໍຮູ້ສຶກທໍ້ແທ້ຈົນບໍ່ຮູ້ວ່າຈະອະທິດຖານຂໍຫຍັງດີ ແຕ່ລາວເລົ່າວ່າ: “ຂໍ້ຄິດທີ່ໄດ້ຈາກໂລມ 8:26 ແລະ 27 ຊ່ວຍປອບໂຍນຂ້ອຍໄດ້ຫຼາຍ ຂ້ອຍຮູ້ສຶກວ່າພະເຢໂຫວາຮູ້ວ່າຂ້ອຍຢາກເວົ້າຫຍັງ ພະອົງແນມມາຫາຂ້ອຍ ແລະພະອົງຢູ່ຄຽງຂ້າງຂ້ອຍສະເໝີ.”—ອ່ານຄຳເພງ 32:8; ເອຊາອີ 41:10
31 ພີ່ນ້ອງຮັນເຊນຍື່ນອຸທອນຕໍ່ສານສູງສຸດຂອງປະເທດແດນມາກ. ສານມີຄຳຕັດສິນວ່າ “ການປະເມີນວ່າອັນໃດເປັນຜົນປະໂຫຍດສູງສຸດສຳລັບເດັກນ້ອຍ ຄວນເປັນຫຼັກເກນໃນການຕັດສິນວ່າຝ່າຍໃດຈະມີສິດໃນການລ້ຽງລູກ.” ສານຍັງກ່າວຕໍ່ໄປອີກວ່າ: ການຕັດສິນໃຫ້ໃຜເປັນຜູ້ລ້ຽງລູກ ຄວນພິຈາລະນາຈາກວິທີທີ່ພໍ່ແລະແມ່ຈັດການກັບຂໍ້ຂັດແຍ່ງ ບໍ່ແມ່ນພິຈາລະນາ “ຫຼັກຄຳສອນຫຼືຈຸດຢືນ” ຂອງພະຍານພະເຢໂຫວາ. ພີ່ນ້ອງຮັນເຊນຮູ້ສຶກໂລ່ງໃຈເມື່ອສານເຫັນວ່າລາວເໝາະສົມທີ່ຈະເປັນຜູ້ເບິ່ງແຍງອາແມນດາແລະຄືນສິດນັ້ນໃຫ້ລາວ.
32. ສານສິດທິມະນຸດແຫ່ງເອີຣົບໄດ້ປົກປ້ອງພໍ່ແມ່ທີ່ເປັນພະຍານຈາກການເລືອກປະຕິບັດແນວໃດ?
32 ຫຼາຍປະເທດໃນເອີຣົບ. ບາງຄັ້ງມີການສູ້ຄະດີເລື່ອງສິດທິໃນການລ້ຽງລູກໄປຈົນຮອດສານສູງສຸດຂອງປະເທດ ສ່ວນບາງຄະດີກໍໄດ້ໄປເຖິງສານສິດທິມະນຸດແຫ່ງເອີຣົບ. ໃນຄະດີເຫຼົ່ານັ້ນ ມີສອງຄະດີທີ່ສານສິດທິມະນຸດແຫ່ງເອີຣົບຍອມຮັບວ່າສານຊັ້ນຕົ້ນຫຼາຍແຫ່ງພາຍໃນປະເທດປະຕິບັດຕໍ່ພໍ່ແມ່ທີ່ເປັນພະຍານກັບບໍ່ເປັນພະຍານແບບສອງມາດຕະຖານເພາະເລື່ອງສາສະໜາ ແລະເອີ້ນການກະທຳແບບນັ້ນວ່າ: “ການເລືອກປະຕິບັດ.” ພະຍານຄົນໜຶ່ງທີ່ເປັນແມ່ເຊິ່ງໄດ້ຮັບປະໂຫຍດຈາກການຕັດສິນຂອງສານນີ້ໄດ້ເລົ່າດ້ວຍຄວາມຮູ້ສຶກໂລ່ງໃຈວ່າ: “ຂ້ອຍເຈັບປວດຫຼາຍທີ່ຖືກກ່າວຫາວ່າທຳຮ້າຍລູກໆ ທັງໆທີ່ຂ້ອຍພະຍາຍາມເຮັດດີທີ່ສຸດເພື່ອລ້ຽງລູກໃຫ້ເປັນຄລິດສະຕຽນ ເພາະຂ້ອຍຄິດວ່ານີ້ເປັນສິ່ງທີ່ດີທີ່ສຸດສຳລັບເຂົາເຈົ້າ.”
33. ພໍ່ແມ່ທີ່ເປັນພະຍານພະເຢໂຫວາຈະນຳຫຼັກການໃນຟີລິບ 4:5 ໄປໃຊ້ແນວໃດ?
33 ພໍ່ແມ່ທີ່ເປັນພະຍານເຊິ່ງຕ້ອງຕໍ່ສູ້ທາງກົດໝາຍເພື່ອຈະໄດ້ສິດໃນການປູກຝັງມາດຕະຖານຕ່າງໆໃນຄຳພີໄບເບິນໄວ້ໃນຫົວໃຈຂອງລູກ ເຂົາເຈົ້າກໍຕ້ອງສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າເປັນຄົນມີເຫດຜົນ. (ອ່ານຟີລິບ 4:5) ເມື່ອຝ່າຍທີ່ເປັນພະຍານໄດ້ສິດໃນການລ້ຽງລູກຕາມແນວທາງຂອງພະເຈົ້າ ລາວກໍອາດຈະຍອມໃຫ້ອີກຝ່າຍໜຶ່ງໄດ້ມີສ່ວນເຮັດໜ້າທີ່ຂອງຕົນ ຖ້າຝ່າຍນັ້ນຢາກເຮັດ. ແລ້ວພໍ່ຫຼືແມ່ທີ່ເປັນພະຍານຄວນຖືວ່າໜ້າທີ່ໃນການອົບຮົມສັ່ງສອນລູກເປັນເລື່ອງຈິງຈັງສ່ຳໃດ?
34. ໃນທຸກມື້ນີ້ ພໍ່ແມ່ທີ່ເປັນຄລິດ ສະຕຽນໄດ້ຮັບປະໂຫຍດແນວໃດຈາກຕົວຢ່າງຂອງຊາວຢິວໃນສະໄໝເນເຫມີ?
34 ຕົວຢ່າງໜຶ່ງໃນສະໄໝຂອງເນເຫມີໃຫ້ຂໍ້ຄິດທີ່ເປັນປະໂຫຍດຫຼາຍ. ຊາວຢິວຈະຕ້ອງເຮັດວຽກໜັກໃນຕອນທີ່ສ້ອມແປງແລະສ້າງກຳແພງເມືອງເຢຣຶຊາເລມຂຶ້ນໃໝ່. ເຂົາເຈົ້າຮູ້ວ່າການເຮັດແບບນີ້ຈະຊ່ວຍປົກປ້ອງເຂົາເຈົ້າແລະຄົນໃນຄອບຄົວໃຫ້ພົ້ນຈາກສັດຕູທີ່ຢູ່ອ້ອມຮອບ. ດ້ວຍເຫດນີ້ເນເຫມີຈຶ່ງເຕືອນເຂົາເຈົ້າວ່າ: “ຈົ່ງເລວເສິກຊ່ອຍພວກພີ່ນ້ອງກັບລູກຊາຍຍິງ ກັບເມຍ ກັບເຮືອນທັງຫຼາຍຂອງພວກທ່ານເຖີ້ນ.” (ນເຫ. 4:14) ຊາວຢິວຖືວ່າການສູ້ຮົບນັ້ນຄຸ້ມຄ່າກັບຄວາມພະຍາຍາມແທ້ໆ. ໃນທຸກມື້ນີ້ກໍເຊັ່ນກັນ ພໍ່ແມ່ທີ່ເປັນພະຍານຕ້ອງເຮັດວຽກໜັກເພື່ອລ້ຽງລູກໃຫ້ໃຊ້ຊີວິດຕາມມາດຕະຖານຂອງພະເຈົ້າ. ເຂົາເຈົ້າຮູ້ວ່າລູກຕ້ອງພົບກັບອິດທິພົນທີ່ບໍ່ດີຮອບດ້ານເມື່ອໄປໂຮງຮຽນຫຼືບ່ອນທີ່ເຂົາເຈົ້າອາໄສຢູ່. ອິດທິພົນເຫຼົ່ານັ້ນອາດແຊກຊຶມເຂົ້າມາໃນເຮືອນໂດຍທາງສື່ຕ່າງໆ. ຂໍໃຫ້ພໍ່ແມ່ຢ່າລືມວ່າ ຄວາມພະຍາຍາມທຸກຢ່າງທີ່ເຈົ້າທຸ່ມເທເພື່ອໃຫ້ລູກໄດ້ຢູ່ໃນສະພາບແວດລ້ອມທີ່ປອດໄພຈະຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າໃຫ້ມີສາຍສຳພັນທີ່ດີກັບພະເຈົ້າເຊິ່ງເປັນສິ່ງທີ່ຄຸ້ມຄ່າແທ້ໆ.
ໝັ້ນໃຈວ່າພະເຢໂຫວາຈະສະໜັບສະໜູນການນະມັດສະການແທ້
35, 36. ພະຍານພະເຢໂຫວາໄດ້ຮັບປະໂຫຍດແນວໃດຈາກການຕໍ່ສູ້ເພື່ອສິດທິຕາມກົດໝາຍ ແລະເຈົ້າຕັ້ງໃຈຈະເຮັດຫຍັງ?
35 ແນ່ນອນວ່າ ພະເຢໂຫວາອວຍພອນອົງການຂອງພະອົງໃນທຸກມື້ນີ້ທີ່ພະຍາຍາມຕໍ່ສູ້ເພື່ອຈະໄດ້ສິດເສລີພາບໃນການນະມັດສະການ. ການຕໍ່ສູ້ເພື່ອສິດທິຕາມກົດໝາຍມັກເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນຂອງພະເຈົ້າມີໂອກາດເວົ້າແລະໃຫ້ເຫດຜົນກ່ຽວກັບຄວາມເຊື່ອຂອງເຮົາທັງຕໍ່ໜ້າສານແລະຕໍ່ໜ້າສາທາລະນະຊົນ. (ໂລມ 1:8) ຜົນປະໂຫຍດອີກຢ່າງໜຶ່ງຈາກໄຊຊະນະໃນສານກໍຄື: ແມ່ນແຕ່ຄົນທີ່ບໍ່ແມ່ນພະຍານກໍໄດ້ຮັບສິດຂອງພົນລະເມືອງຢ່າງເທົ່າທຽມກັນ ແຕ່ພວກເຮົາທີ່ເປັນປະຊາຊົນຂອງພະເຈົ້າບໍ່ແມ່ນນັກປະຕິຮູບສັງຄົມ ແລະບໍ່ແມ່ນພວກທີ່ຫ່ວງແຕ່ຈະພິສູດວ່າຕົວເອງເປັນຝ່າຍຖືກ. ເຫດຜົນສຳຄັນທີ່ສຸດທີ່ພະຍານພະເຢໂຫວາຕໍ່ສູ້ຄະດີໃນສານກໍເພື່ອຈະໄດ້ສິດທິຕາມກົດໝາຍ ເຊິ່ງເປັນຄວາມພະຍາຍາມທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ການນະມັດສະການແທ້ກ້າວໜ້າໄປແລະມີກົດໝາຍຮອງຮັບ.—ອ່ານຟີລິບ 1:7
36 ຂໍໃຫ້ເຮົາຢ່າເບິ່ງຂ້າມບົດຮຽນເລື່ອງຄວາມເຊື່ອທີ່ເຮົາໄດ້ຮັບຈາກຄົນເຫຼົ່ານັ້ນທີ່ຕໍ່ສູ້ເພື່ອເສລີພາບໃນການນະມັດສະການພະເຢໂຫວາ! ໃຫ້ເຮົາຮັກສາຄວາມສັດຊື່ໄວ້ສະເໝີແລະໝັ້ນໃຈວ່າພະເຢໂຫວາຈະສະໜັບສະໜູນວຽກຂອງເຮົາ ລວມທັງຊ່ວຍໃຫ້ເຮົາມີກຳລັງຕໍ່ໆໄປເພື່ອຈະເຮັດສິ່ງທີ່ພະອົງຕ້ອງການໃຫ້ເຮົາເຮັດ.—ເອຊາ. 54:17
