1. Welke hulp kregen de discipelen toen ze bijeenkwamen, en waarom hadden ze die nodig?

 KORT na Jezus’ opstanding kwamen de discipelen samen om elkaar aan te moedigen. Maar uit angst voor hun vijanden hadden ze de deur afgesloten. Hun angst was op slag verdwenen toen Jezus in hun midden verscheen en zei: „Ontvangt heilige geest.” (Lees Johannes 20:19-22.) Later kwamen de discipelen opnieuw bij elkaar, en Jehovah stortte heilige geest op ze uit. Zo werden ze enorm gesterkt voor het predikingswerk dat voor ze lag (Hand. 2:1-7).

2. (a) Hoe geeft Jehovah ons kracht, en waarom hebben we die nodig? (b) Waarom is de regeling voor gezinsaanbidding zo belangrijk? (Zie de voetnoot en het kader „ Gezinsaanbidding”.)

² Wij hebben met dezelfde uitdagingen te maken als onze broeders en zusters in de eerste eeuw (1 Petr. 5:9). Sommigen van ons hebben weleens last van mensenvrees. Bovendien hebben we kracht van Jehovah nodig om te volharden in de prediking (Ef. 6:10). Hij geeft die kracht vooral via onze vergaderingen. We kunnen elke week twee leerzame vergaderingen bezoeken: de openbare vergadering en Wachttoren-studie en onze doordeweekse vergadering. a We hebben ook vier jaarlijkse evenementen: het congres, twee vergaderingen van de kring en de Gedachtenisviering. Waarom is het belangrijk om naar al die vergaderingen te gaan? Hoe zijn ze ontstaan? En wat zegt onze houding tegenover vergaderingen over onszelf?

3, 4. Wat verlangt Jehovah van zijn volk? Geef voorbeelden.

³ Jehovah heeft altijd van zijn volk verlangd dat ze samenkomen om hem te aanbidden. In de Wet die hij in 1513 v.Chr. aan Israël gaf, stond bijvoorbeeld dat ze een wekelijkse sabbat moesten houden. Dat was voor gezinnen een dag om hem te aanbidden en onderwijs uit de Wet te krijgen (Deut. 5:12; 6:4-9). Als de Israëlieten zich aan dat gebod hielden, werden gezinnen sterker en bleef het volk als geheel geestelijk rein en sterk. Als het volk zich niet aan de Wet hield, door bijvoorbeeld niet meer geregeld voor aanbidding  samen te komen, verloren ze Gods goedkeuring (Lev. 10:11; 26:31-35; 2 Kron. 36:20, 21).

⁴ Denk ook eens aan het voorbeeld van Jezus. Hij had de gewoonte elke week op de sabbat naar de synagoge te gaan (Luk. 4:16). Na zijn dood en opstanding hielden zijn discipelen vast aan de gewoonte om geregeld samen te komen, ook al stonden ze niet meer onder de sabbatswet (Hand. 1:6, 12-14; 2:1-4; Rom. 14:5; Kol. 2:13, 14). Op die vergaderingen kregen de eerste christenen onderwijs en aanmoediging. Daarnaast brachten ze God slachtoffers van lof door hun gebeden, commentaren en liederen (Kol. 3:16; Hebr. 13:15).

5. Waarom gaan we naar onze wekelijkse en jaarlijkse vergaderingen? (Zie ook het kader „ Jaarlijkse vergaderingen verenigen Gods volk”.)

⁵ Als wij naar onze wekelijkse en jaarlijkse vergaderingen gaan, laten we zien dat we Gods Koninkrijk steunen. We krijgen er kracht van zijn heilige geest en moedigen anderen aan door onze uitingen van geloof. Wat nog belangrijker is, we kunnen er Jehovah aanbidden met onze gebeden, commentaren en liederen. Onze vergaderingen verlopen misschien anders dan die van de Israëlieten en de eerste christenen, maar ze zijn niet minder belangrijk. Hoe zijn onze vergaderingen ontstaan?

6, 7. (a) Wat is het doel van onze vergaderingen? (b) Wat waren de verschillen tussen de vergaderingen van de groepen?

⁶ Toen broeder Charles Taze Russell op zoek ging naar de waarheid uit Gods Woord, zag hij in dat het belangrijk was om samen te komen met personen die hetzelfde doel  hadden. In 1879 schreef hij: „Ik heb samen met anderen in Pittsburgh een Bijbelklas georganiseerd om de Schrift te onderzoeken. We komen elke zondag bij elkaar.” Lezers van Zion’s Watch Tower werden aangemoedigd om samen te komen, en tegen 1881 werden in Pittsburgh elke zondag en woensdag vergaderingen gehouden. In de uitgave van november 1895 stond dat het doel van die vergaderingen was „christelijke omgang, liefde en verbondenheid” te bevorderen en de bezoekers de gelegenheid te geven om elkaar aan te moedigen. (Lees Hebreeën 10:24, 25.)

⁷ Jarenlang verliepen de vergaderingen van de Bijbelonderzoekers in elke groep op een andere manier. Ook vergaderden ze niet even vaak. Zo stond in een brief van een groep in de VS, die in 1911 werd gepubliceerd: „We houden minstens vijf vergaderingen per week.” Dat deden ze op maandag, woensdag, vrijdag en twee keer op zondag. In een brief van een groep uit Afrika, die in 1914 werd gepubliceerd, stond: „We hebben twee vergaderingen per maand; die beginnen op vrijdag en duren tot zondag.” Maar na verloop van tijd ontstond de huidige opzet van onze vergaderingen. Laten we de geschiedenis van elke vergadering eens bekijken.

8. Wat waren enkele thema’s van de eerste openbare lezingen?

⁸ Openbare vergadering. In 1880, het jaar nadat broeder Russell was begonnen met het uitgeven van Zion’s Watch Tower, ondernam hij in navolging van Jezus een predikingstocht (Luk. 4:43). Tijdens die tocht legde hij de basis voor wat nu onze openbare vergadering is. In een aankondiging van de reis zei de Watch Tower dat Russell „graag openbare vergaderingen zou toespreken over het thema ’Dingen die met het Koninkrijk Gods te maken hebben’”. In 1911, toen er in een aantal landen klassen (gemeenten) waren opgericht, werd elke klas aangemoedigd bekwame sprekers naar plaatsen in de omgeving te sturen om een serie van zes lezingen te houden over onderwerpen zoals het oordeel en de losprijs. Aan het eind van elke lezing werd bekendgemaakt welke spreker de week erna zou komen en wat het thema zou zijn.

9. Hoe is de openbare vergadering in de loop van de jaren veranderd, en hoe kun je deze vergadering ondersteunen?

⁹ In 1945 werd in The Watchtower een wereldwijde openbare-vergaderingsveldtocht aangekondigd. Die bestond uit acht Bijbellezingen over „dringende problemen van deze tijd”. Tientallen jaren lang gebruikten sprekers niet alleen de onderwerpen die de getrouwe slaaf verschafte maar werkten ze ook eigen onderwerpen uit. In 1981 kregen alle sprekers de richtlijn dat ze hun lezingen moesten baseren op de schema’s die de gemeenten kregen. b Tot 1990 was er in sommige  schema’s ruimte voor zaaldeelname of demonstraties; maar in dat jaar werden de instructies aangepast en sindsdien wordt het materiaal alleen nog als lezing gepresenteerd. Een andere aanpassing kwam in januari 2008: openbare lezingen werden ingekort van drie kwartier naar een half uur. Ook al is er in de loop van de jaren het een en ander veranderd, goedvoorbereide openbare lezingen bouwen nog steeds geloof op in de Bijbel en leren ons veel over Gods Koninkrijk (1 Tim. 4:13, 16). Nodig je je nabezoeken en andere niet-Getuigen enthousiast uit voor deze belangrijke Bijbellezingen?

10-12. (a) Wat is er in de loop van de jaren veranderd aan de Wachttoren-studie? (b) Wat zou je je af moeten vragen?

¹⁰ Wachttoren-studie. In 1922 deden broeders die door het Wachttorengenootschap naar gemeenten werden gestuurd om lezingen te houden en de leiding te nemen bij de prediking (pelgrims) de aanbeveling om een van de vergaderingen te gebruiken voor een studie van De Wachttoren. Deze suggestie werd toegepast en aanvankelijk werd de Wachttoren-studie doordeweeks of op zondag gehouden.

¹¹ In de Watch Tower van 15 juni 1932 werden verdere richtlijnen gegeven, met als model de studie die op het Bethelhuis werd gehouden. Het artikel zei dat een broeder de studie moest leiden. Drie broeders konden voorin gaan zitten en om de beurt de alinea’s lezen. Er stonden in die tijd geen vragen bij de artikelen, dus moest de studieleider de aanwezigen uitnodigen vragen over het materiaal op te werpen. Daarna zou hij de aanwezigen vragen er antwoord op te geven. Als er verdere uitleg nodig was, moest de studieleider een „korte en bondige” uitleg geven.

 ¹² In het begin mocht elke gemeente de uitgave kiezen die de meerderheid wilde bestuderen. Maar De Wachttoren van juli 1933 raadde alle gemeenten aan om de lopende uitgave te gebruiken. In 1937 werd de richtlijn gegeven de studie op zondag te houden. In The Watchtower van 1 oktober 1942 stonden verdere aanpassingen waardoor de vergadering de vorm kreeg die we nu kennen. Eerst kondigde het tijdschrift aan dat er voortaan onder aan de bladzijden van de studieartikelen vragen zouden staan en dat die gebruikt moesten worden. Vervolgens werd gezegd dat de vergadering een uur moest duren. Iedereen kreeg de aanmoediging „met eigen woorden” antwoord te geven in plaats van een stukje uit de alinea voor te lezen. Van de vergaderingen die de getrouwe slaaf gebruikt om op de juiste tijd geestelijk voedsel te geven, is de Wachttoren-studie nog steeds de belangrijkste (Matth. 24:45). Bereid jij je elke week op de Wachttoren-studie voor? En probeer je antwoord te geven als dat kan?

13, 14. Wat is de geschiedenis van de gemeentebijbelstudie, en wat vind je leuk aan die vergadering?

¹³ Gemeentebijbelstudie. Rond 1890, toen er een paar delen van Millennial Dawn waren verschenen, deed broeder H.N. Rahn, een Bijbelonderzoeker uit Baltimore (Maryland, VS), de suggestie om „Dawn Circles” (Dageraadskringen) voor Bijbelstudie te houden. Deze vergaderingen werden vaak bij iemand thuis gehouden en waren aanvankelijk een experiment. Maar na een tijd werden ze in een groot aantal steden in de VS gehouden. Daarom deed de Watch Tower van september 1895 de aanbeveling dat alle onderzoekers van de waarheid zulke vergaderingen zouden organiseren. Degene die de studie leidde, moest een goede lezer zijn. Hij moest een zin voorlezen en dan de aanwezigen gelegenheid geven voor vragen of opmerkingen. Als alle zinnen in een alinea gelezen en besproken waren, moest hij de niet-uitgeschreven Bijbelteksten opzoeken en voorlezen. Aan het eind van een hoofdstuk moest iedereen een kort overzicht van de stof geven.

¹⁴ De naam van deze vergadering is een paar keer veranderd, eerst in Bereaanse kringen voor Bijbelstudie. Dat verwees naar de Bereeërs in de eerste eeuw die de Schriften zorgvuldig onderzochten (Hand. 17:11). Later werd de naam veranderd in gemeenteboekstudie. Nu heet de vergadering gemeentebijbelstudie en komt de hele gemeente samen in de Koninkrijkszaal in plaats van in particuliere huizen. Door de jaren heen zijn verschillende boeken, brochures en zelfs Wachttoren-artikelen voor de studie gebruikt. Vanaf het begin zijn alle aanwezigen aangemoedigd mee te doen aan de bespreking. Deze vergadering heeft er veel toe bijgedragen dat  onze kennis van de Bijbel is verdiept. Bereid je je er geregeld op voor en doe je zo goed mogelijk mee?

15. Waar was de theocratische bedieningsschool voor bedoeld?

¹⁵ Theocratische bedieningsschool. „Op maandagavond 16 februari 1942 werden alle mannelijke leden van de Bethelfamilie in Brooklyn uitgenodigd zich te laten inschrijven voor wat later bekend kwam te staan als de theocratische bedieningsschool.” Dit vertelde Carey Barber, die toen zelf op het internationale hoofdkantoor diende en later lid van het Besturende Lichaam was. Hij beschreef de school als „een van de opmerkelijkste ontwikkelingen in wat Jehovah nu voor zijn volk doet”. De cursus hielp de broeders echt om betere sprekers en predikers te worden. Daarom werd vanaf 1943 de brochure Course in Theocratic Ministry geleidelijk voor gemeenten wereldwijd beschikbaar gesteld. In The Watchtower van 1 juni 1943 stond dat de theocratische bedieningsschool  bedoeld was om Gods volk te helpen „zichzelf op te leiden tot betere verkondigers van het Koninkrijk” (2 Tim. 2:15).

16, 17. Leerde je op de theocratische school alleen maar technische vaardigheden? Leg uit.

¹⁶ In het begin vonden velen het vreselijk om voor een groot publiek te spreken. Clayton Woodworth jr. (zijn vader had in 1918 samen met broeder Rutherford en anderen onterecht gevangen gezeten) vertelde hoe hij zich voelde toen hij in 1943 aan de school ging meedoen: „Ik vond het heel moeilijk om lezingen te houden. Het leek wel of m’n tong te lang was geworden, ik kreeg een hele droge mond en m’n stem werd iets tussen gebrom en gepiep.” Maar Clayton werd steeds bekwamer en kreeg uiteindelijk heel wat voorrechten als spreker. De school leerde hem veel meer dan alleen technische vaardigheden. Hij leerde hoe belangrijk het is nederig te zijn en op Jehovah te vertrouwen. „Ik ging beseffen dat de spreker zelf niet belangrijk is. Als hij  zich goed voorbereidt en helemaal op Jehovah vertrouwt, zullen de toehoorders met plezier naar hem luisteren en iets leren.”

¹⁷ Vanaf 1959 mochten ook zusters meedoen aan de school. Zuster Edna Bauer vertelde over de mededeling op het congres: „Ik weet nog hoe blij de zusters waren. Nu hadden ze meer mogelijkheden.” Door de jaren heen hebben heel wat broeders en zusters zich laten inschrijven voor de theocratische bedieningsschool om zich door Jehovah te laten onderwijzen. En zo’n opleiding krijgen we in deze tijd nog steeds op onze doordeweekse vergadering. (Lees Jesaja 54:13.)

18, 19. (a) Hoe krijgen we in deze tijd praktische hulp voor de prediking? (b) Waarom zingen we op onze vergaderingen? (Zie het kader „ Het bezingen van de waarheid”.)

¹⁸ Dienstvergadering. Al in 1919 werden er vergaderingen gehouden om de velddienst te organiseren. In die tijd ging niet iedereen in de gemeente naar deze vergaderingen, maar alleen degenen die rechtstreeks betrokken waren bij het verspreiden van lectuur. In 1923 was er bijna het hele jaar een maandelijkse dienstvergadering, en van alle broeders en zusters werd verwacht dat ze aanwezig waren. In 1928 werden de gemeenten aangespoord elke week een dienstvergadering te houden, en in 1936 moedigde De Wachttoren alle gemeenten aan om de dienstvergadering te baseren op informatie in de Instructeur (later Informateur en daarna Onze Koninkrijksdienst). Deze vergadering werd al gauw in elke gemeente een vast onderdeel van het schema.

¹⁹ In deze tijd krijgen we praktische aanwijzingen voor de prediking op onze doordeweekse vergadering (Matth. 10:5-13). Als je ervoor in aanmerking komt een eigen werkboek voor de vergadering te krijgen, bestudeer je die dan en pas je de suggesties in de velddienst toe?

20-22. (a) Waarom herdenken we Jezus’ dood? (b) Welke voordelen heeft het om elk jaar naar de Gedachtenisviering te gaan?

²⁰ Tegen Jezus’ volgelingen werd gezegd dat ze tot zijn komst zijn dood moesten herdenken. Net als de paschaviering is de herdenking van Christus’ dood een jaarlijkse viering (1 Kor. 11:23-26). Er komen elk jaar miljoenen naar deze bijeenkomst. De gezalfden worden er herinnerd aan het voorrecht dat ze hebben om mede-erfgenamen van het Koninkrijk te zijn (Rom. 8:17). En de andere schapen krijgen door deze viering diep respect voor de Koning van Gods Koninkrijk, wat hun trouw aan hem versterkt (Joh. 10:16).

²¹ Broeder Russell en zijn medewerkers beseften hoe belangrijk het was het Avondmaal des Heren te vieren, en ze wisten dat ze dat maar één keer per jaar moesten doen. In de Watch Tower van april 1880 stond: „Het is al een aantal jaren de gewoonte van velen van ons hier in Pittsburgh om (...) het Pascha [de Gedachtenisviering] te herdenken, en de symbolen van het lichaam en het bloed van onze Heer te  eten en te drinken.” Kort daarna werden er in samenhang met het Avondmaal congressen gehouden. De eerste keer dat daar aantallen van werden bijgehouden was in 1889; toen waren er 225 aanwezigen en 22 dopelingen.

²² In deze tijd is de Gedachtenisviering geen onderdeel meer van een congresprogramma. Maar we nodigen wel iedereen in onze omgeving uit voor de herdenking in onze Koninkrijkszaal of in een gehuurde zaal. In 2013 waren er ruim 19 miljoen aanwezigen. Wat is het een voorrecht om niet alleen zelf de Gedachtenisviering bij te wonen maar ook anderen ervoor uit te nodigen! Nodig jij elk jaar enthousiast zo veel mogelijk mensen uit?

23. Wat vind je van onze vergaderingen?

²³ Loyale aanbidders van Jehovah vinden de instructie om samen te komen geen last (Hebr. 10:24, 25; 1 Joh. 5:3). Koning David bijvoorbeeld vond het heerlijk om voor aanbidding naar Jehovah’s huis te gaan (Ps. 27:4). Hij genoot er vooral van om dat samen te doen met anderen die van God hielden (Ps. 35:18). En denk eens aan het voorbeeld van Jezus. Zelfs op jonge leeftijd verlangde hij ernaar om in zijn Vaders huis van aanbidding te zijn (Luk. 2:41-49).

24. Wat laten we zien als we naar de vergaderingen gaan?

²⁴ Als we naar de vergaderingen gaan, laten we zien dat we van Jehovah houden en onze geloofsgenoten willen opbouwen. We laten ook zien dat we graag willen leren om als onderdanen van Gods Koninkrijk te leven, want daar worden we met name op onze vergaderingen voor opgeleid. Bovendien krijgen we er de vaardigheid en kracht om te volharden in een van de belangrijkste activiteiten van Gods Koninkrijk in deze tijd: het maken en opleiden van discipelen van de Koning, Jezus Christus. (Lees Mattheüs 28:19, 20.) Hoe graag je naar de vergaderingen gaat, laat zien hoe reëel Gods Koninkrijk voor je is. Laten we de vergaderingen dus altijd waarderen!