ບົດທີ 18
ວຽກງານຂອງລາຊະອານາຈັກໄດ້ຮັບການສະໜັບສະໜູນທາງການເງິນແນວໃດ?
1, 2. (ກ) ເມື່ອນັກເທດຄົນໜຶ່ງຖາມກ່ຽວກັບວິທີຫາເງິນທຶນຂອງກຸ່ມນັກສຶກສາຄຳພີໄບເບິນ ພີ່ນ້ອງຣັດເຊວຕອບແນວໃດ? (ຂ) ເຮົາຈະຮຽນຫຍັງໃນບົດນີ້?
ຄັ້ງໜຶ່ງ ນັກເທດຂອງຄລິດຕະຈັກຄົນໜຶ່ງມາພົບພີ່ນ້ອງຊາລ ທີ. ຣັດເຊວ ເພາະຢາກຮູ້ວ່າກຸ່ມນັກສຶກສາຄຳພີໄບເບິນມີວິທີຫາເງິນທຶນເພື່ອເຮັດກິດຈະກຳຕ່າງໆຂອງເຂົາເຈົ້າແນວໃດ.
ພີ່ນ້ອງຣັດເຊວອະທິບາຍວ່າ: “ເຮົາບໍ່ເຄີຍແຜ່ເກັບເງິນ.”
ນັກເທດຖາມວ່າ: “ແລ້ວເຈົ້າເອົາເງິນມາຈາກໃສ?”
ຣັດເຊວຕອບວ່າ: “ຖ້າຂ້ອຍບອກຄວາມຈິງທີ່ງ່າຍທີ່ສຸດໃຫ້ຟັງ ເຈົ້າອາດຈະບໍ່ເຊື່ອ. ເມື່ອຄົນທີ່ສົນໃຈຄວາມຈິງເຂົ້າມາປະຊຸມກັບເຮົາ ເຂົາເຈົ້າຮູ້ວ່າຢູ່ທີ່ນີ້ຄົງຕ້ອງມີຄ່າໃຊ້ຈ່າຍບາງຢ່າງ ແຕ່ກໍບໍ່ມີໃຜຍື່ນກະຕ່າແຜ່ເງິນມາໃຫ້ ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງຄິດໃນໃຈວ່າ: ‘ຫ້ອງປະຊຸມນີ້ຕ້ອງຈ່າຍຄ່າຫຍັງແດ່ . . . ຂ້ອຍຈະບໍລິຈາກເງິນເລັກໆນ້ອຍໆໃຫ້ບ່ອນນີ້ໄດ້ແນວໃດ?’”
ນັກເທດຄົນນັ້ນເບິ່ງພີ່ນ້ອງຣັດເຊວດ້ວຍຄວາມສົງໄສ.
ຣັດເຊວເວົ້າຕໍ່ໄປອີກວ່າ: “ຂ້ອຍກຳລັງບອກຄວາມຈິງງ່າຍໆໃຫ້ເຈົ້າຟັງ ຜູ້ສົນໃຈທີ່ມາປະຊຸມຖາມວ່າ: ‘ຂ້ອຍຈະບໍລິຈາກເງິນເລັກໆນ້ອຍໆເພື່ອເປັນຄ່າໃຊ້ຈ່າຍຢູ່ບ່ອນນີ້ໄດ້ແນວໃດ?’ ເມື່ອຄົນເຮົາໄດ້ຮັບສິ່ງທີ່ດີໆແລ້ວ ຖ້າເຂົາເຈົ້າພໍມີເງິນແດ່ ເຂົາເຈົ້າກໍຢາກໃຊ້ເງິນນັ້ນເພື່ອອົງພະຜູ້ເປັນເຈົ້າ. ແຕ່ຖ້າເຂົາເຈົ້າບໍ່ມີ ເຮົາຈະບີບບັງຄັບເຂົາເຈົ້າເຮັດຫຍັງ?” a
2 ແມ່ນແລ້ວ ພີ່ນ້ອງຣັດເຊວກຳລັງບອກ “ຄວາມຈິງງ່າຍໆ” ໃຫ້ຟັງ. ປະຊາຊົນຂອງພະເຈົ້າຕັ້ງແຕ່ສະໄໝບູຮານກໍເຕັມໃຈບໍລິຈາກເພື່ອສະໜັບສະໜູນການນະມັດສະການແທ້. ໃນບົດນີ້ເຮົາຈະພິຈາລະນາບາງຕົວຢ່າງຈາກພະຄຳພີແລະປະຫວັດສາດສະໄໝໃໝ່ທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບການບໍລິຈາກ. ໃນຂະນະທີ່ເຮົາຮຽນຮູ້ວ່າມີການໃຊ້ເງິນແນວໃດໃນປັດຈຸບັນເພື່ອສະໜັບສະໜູນວຽກງານຂອງລາຊະອານາຈັກ ຂໍໃຫ້ເຮົາແຕ່ລະຄົນຖາມຕົວເອງວ່າ: ‘ຂ້ອຍຈະສະໜັບສະໜູນລາຊະອານາຈັກໄດ້ແນວໃດແດ່?’
‘ຜູ້ໃດທີ່ມີນ້ຳໃຈຢາກຖວາຍ ໃຫ້ຜູ້ນັ້ນເອົາຂອງມາຖວາຍໄຫວ້’
3, 4. (ກ) ພະເຢໂຫວາໝັ້ນໃຈວ່າຜູ້ນະມັດສະການພະອົງຈະເຮັດອັນໃດ? (ຂ) ຊາວອິດສະລາແອນສະແດງໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າເຂົາເຈົ້າຢາກສະໜັບສະໜູນວຽກສ້າງຈຳໜັກອາໄສ?
3 ພະເຢໂຫວາໝັ້ນໃຈໃນຕົວຜູ້ນະມັດສະການແທ້ວ່າຖ້າພະອົງໃຫ້ໂອກາດ ເຂົາເຈົ້າກໍຢາກສະແດງຄວາມເຫຼື້ອມໃສໂດຍການໃຫ້ດ້ວຍຄວາມເຕັມໃຈ. ຂໍໃຫ້ເຮົາເບິ່ງ 2 ຕົວຢ່າງຈາກປະຫວັດສາດຂອງຊາວອິດສະລາແອນ.
4 ຫຼັງຈາກພະເຢໂຫວານຳຊາວອິດສະລາແອນອອກຈາກເອຢິບ ພະອົງກໍບອກໃຫ້ເຂົາເຈົ້າສ້າງເຕັ້ນຫຼືຈຳໜັກອາໄສສຳລັບນະມັດສະການພະອົງ ລວມທັງເຮັດເຄື່ອງໃຊ້ຂອງສອຍອື່ນໆນຳອີກ. ວຽກນີ້ຕ້ອງໃຊ້ເງິນຄຳຈຳນວນຫຼາຍ ພະເຢໂຫວາຈຶ່ງໃຫ້ປະຊາຊົນມີໂອກາດສະໜັບສະໜູນໂຄງການນີ້ ໂດຍສັ່ງໂມເຊໃຫ້ໄປບອກເຂົາເຈົ້າວ່າ: ‘ຜູ້ໃດທີ່ມີນ້ຳໃຈຢາກຖວາຍ ໃຫ້ຜູ້ນັ້ນເອົາຂອງມາຖວາຍໄຫວ້ແກ່ພະເຢໂຫວາ.’ (ອົບ. 35:5) ປະຊາຊົນທີ່ຫາກໍພົ້ນຈາກການເປັນທາດເຊິ່ງເຄີຍຖືກບັງຄັບໃຫ້ເຮັດວຽກໜັກ “ໂດຍບໍ່ມີຄວາມເມດຕາປານີແຕ່ຢ່າງໃດເລີຍ” ຕອບຮັບແນວໃດ? (ອົບ. 1:14, ທ.ປ.) ເຂົາເຈົ້າສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າຢາກສະໜັບສະໜູນວຽກນີ້ໂດຍເຕັມໃຈບໍລິຈາກທັງເງິນ ຄຳ ແລະສິ່ງຂອງທີ່ມີຄ່າອື່ນໆ ເຊິ່ງສ່ວນໃຫຍ່ກໍໄດ້ມາຈາກນາຍທາດຊາວເອຢິບທີ່ເຄີຍກົດຂີ່ເຂົາເຈົ້າ. (ອົບ. 12:35, 36) ຊາວອິດສະລາແອນເອົາສິ່ງຂອງເຫຼົ່ານີ້ມາຫຼາຍໂພດຈົນໃຊ້ບໍ່ໝົດ ແລະເຖິງກັບປະກາດຫ້າມວ່າ: “ຢ່າເອົາມາອີກຕໍ່ໄປ.”—ອົບ. 36:4-7
5. ເມື່ອດາວິດໃຫ້ຊາວອິດສະລາແອນມີສ່ວນຮ່ວມໃນການບໍລິຈາກເພື່ອສ້າງວິຫານ ເຂົາເຈົ້າຕອບຮັບແນວໃດ?
5 ປະມານ 475 ປີຕໍ່ມາ ດາວິດກໍບໍລິຈາກ “ຊັບສິນສ່ວນຕົວ, ລ.ມ.” ເພື່ອສ້າງວິຫານ ເຊິ່ງເປັນສູນກາງແຫ່ງທຳອິດທີ່ຕັ້ງເປັນຫຼັກເປັນແຫຼ່ງສຳລັບການນະມັດສະການແທ້ໃນໂລກ. ເພື່ອໃຫ້ເພື່ອນຮ່ວມຊາດຊາວອິດສະລາແອນມີສ່ວນໃນການໃຫ້ ດາວິດຈຶ່ງຖາມວ່າ: “ໃນວັນນີ້ໃຜຈະມີນ້ຳໃຈຊອບເພື່ອຈະຍົກຂອງຖວາຍມາຖວາຍແກ່ພະເຢໂຫວາ?” ປະຊາຊົນກໍຕອບຮັບໂດຍ “ເຕັມໃຈຖວາຍຂອງເຫຼົ່ານີ້ແກ່ພະເຢໂຫວາຢ່າງສຸດຫົວໃຈ, ລ.ມ.” (1 ຂ່າວ. 29:3-9) ດາວິດຮູ້ວ່າເງິນແລະສິ່ງຂອງທີ່ບໍລິຈາກນັ້ນແທ້ໆແລ້ວມາຈາກພະເຢໂຫວາ ລາວຈຶ່ງເວົ້າກັບພະເຈົ້າວ່າ: “ສັບພະທຸກສິ່ງມາແຕ່ພະອົງ ແລະສິ່ງຂອງທີ່ອອກມາແຕ່ມືຂອງພະອົງພວກຂ້ານ້ອຍເອົາມາໃຫ້ແກ່ພະອົງ.”—1 ຂ່າວ. 29:14
6. ເປັນຫຍັງຈຶ່ງຕ້ອງໃຊ້ເງິນເພື່ອເຮັດວຽກລາຊະອານາຈັກໃນທຸກມື້ນີ້ ແລະມີຄຳຖາມຫຍັງເກີດຂຶ້ນ?
6 ໂມເຊແລະດາວິດບໍ່ຕ້ອງກົດດັນປະຊາຊົນຂອງພະເຈົ້າໃຫ້ບໍລິຈາກ ເພາະເຂົາເຈົ້າເຕັມໃຈໃຫ້ເອງ. ແລ້ວເຮົາໃນທຸກມື້ນີ້ເດ? ເຮົາຮູ້ດີວ່າວຽກຂອງລາຊະອານາຈັກພະເຈົ້າໃນທຸກມື້ນີ້ຕ້ອງໃຊ້ເງິນຫຼາຍເພື່ອພິມແລະແຈກຢາຍຄຳພີໄບເບິນລວມທັງໜັງສືຕ່າງໆກ່ຽວກັບຄຳພີໄບເບິນ ເພື່ອສ້າງແລະບຳລຸງຮັກສາສະຖານທີ່ປະຊຸມແລະອາຄານຂອງສາຂາ ແລະເພື່ອບັນເທົາຄວາມເດືອດຮ້ອນໃຫ້ພີ່ນ້ອງເມື່ອເກີດໄພພິບັດ. ດັ່ງນັ້ນ ຄຳຖາມສຳຄັນກໍຄື ຈະເອົາເງິນມາຈາກໃສເພື່ອເຮັດສິ່ງເຫຼົ່ານີ້? ກະສັດເຍຊູຕ້ອງບີບບັງຄັບຜູ້ຕິດຕາມເພິ່ນໃຫ້ບໍລິຈາກບໍ?
“ເຮົາຈະບໍ່ແບມືຂໍຫຼືຮ້ອງຂໍການສະໜັບສະໜູນຈາກມະນຸດ”
7, 8. ເປັນຫຍັງປະຊາຊົນຂອງພະເຢໂຫວາບໍ່ແບມືຂໍຫຼືຮ້ອງຂໍເງິນຈາກໃຜ?
7 ພີ່ນ້ອງຣັດເຊວແລະໝູ່ຂອງລາວບໍ່ຍອມໃຊ້ວິທີແບບດຽວກັບທີ່ຄລິດຕະຈັກນິກາຍຕ່າງໆໃຊ້ເພື່ອຫາເງິນໃຫ້ໄດ້ຫຼາຍໆ. ໃນຫໍສັງເກດການ ສະບັບທີ 2 ທີ່ມີຫົວເລື່ອງວ່າ: “ເຈົ້າຢາກໄດ້ ‘ຫໍສັງເກດການ’ ບໍ?” ຣັດເຊວບອກວ່າ: “ເຮົາເຊື່ອວ່າ ‘ຫໍສັງເກດການ’ ມີພະເຢໂຫວາເປັນຜູ້ໜູນຫຼັງ ແລະຕາບໃດທີ່ເປັນເຊັ່ນນີ້ ເຮົາຈະບໍ່ແບມືຂໍຫຼືຮ້ອງຂໍການສະໜັບສະໜູນຈາກມະນຸດ. ເມື່ອໃດທີ່ພະເຈົ້າເວົ້າວ່າ: “ເງິນເປັນຂອງເຮົາແລະຄຳເປັນຂອງເຮົາ” ບໍ່ຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ມີເງິນທຶນອີກຕໍ່ໄປ ເຮົາກໍຈະຮູ້ເລີຍວ່າເຖິງເວລາແລ້ວທີ່ຈະຕ້ອງເຊົາພິມ.” (ອເກ. 2:7-9) ຈົນເຖິງຕອນນີ້ ເວລາກໍຜ່ານມາ 130 ກວ່າປີແລ້ວ ຫໍສັງເກດການ ແລະອົງການທີ່ພິມສັບພະໜັງສືນີ້ກໍຍັງຢືນຢັດໝັ້ນຄົງຢູ່!
8 ປະຊາຊົນຂອງພະເຢໂຫວາບໍ່ຕ້ອງແບມືຂໍເງິນຈາກໃຜ. ເຂົາເຈົ້າບໍ່ຍື່ນຖາດຫຼືສົ່ງຈົດໝາຍແຜ່ເກັບເງິນ. ເຂົາເຈົ້າຍັງບໍ່ຕ້ອງຫາວິທີຈູງໃຈຜູ້ຄົນໃຫ້ບໍລິຈາກ ເຂົາເຈົ້າຍຶດຫຼັກການທີ່ບອກໄວ້ດົນແລ້ວໃນຫໍສັງເກດການ ທີ່ວ່າ: “ເຮົາບໍ່ເຄີຍຄິດວ່າການແຜ່ເກັບເງິນເປັນວິທີທີ່ເໝາະສົມສຳລັບວຽກຂອງອົງພະຜູ້ເປັນເຈົ້າຢ່າງທີ່ຄລິດຕະຈັກຕ່າງໆມັກຈະເຮັດ . . . ເຮົາຄິດວ່າການແບມືຂໍເງິນດ້ວຍວິທີຕ່າງໆໂດຍອ້າງຊື່ອົງພະຜູ້ເປັນເຈົ້າເປັນສິ່ງທີ່ໜ້າລັງກຽດແລະຮັບບໍ່ໄດ້ ພະອົງຈະບໍ່ອວຍພອນທັງຄົນທີ່ໃຫ້ເງິນແລະວຽກທີ່ເຮັດຢູ່ນັ້ນ.” b
“ແຕ່ລະຄົນຄວນຖວາຍຕາມທີ່ຕົນຕັ້ງໃຈໄວ້”
9, 10. ເຫດຜົນໜຶ່ງທີ່ເຮົາບໍລິຈາກດ້ວຍຄວາມເຕັມໃຈແມ່ນຫຍັງ?
9 ໃນທຸກມື້ນີ້ ພວກເຮົາທີ່ເປັນປະຊາຊົນຂອງພະເຈົ້າກໍເຕັມໃຈໃຫ້ໂດຍບໍ່ຕ້ອງມີໃຜມາບີບບັງຄັບໃຫ້ບໍລິຈາກ. ເຮົາຍິນດີໃຊ້ເງິນແລະຊັບສິນອື່ນໆເພື່ອສະໜັບສະໜູນວຽກງານຂອງລາຊະອານາຈັກ. ຍ້ອນຫຍັງ? ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງ 3 ເຫດຜົນນຳກັນ.
10 ໜຶ່ງ ເຮົາບໍລິຈາກດ້ວຍຄວາມເຕັມໃຈເພາະເຮົາຮັກພະເຢໂຫວາແລະຢາກເຮັດ ‘ສິ່ງທີ່ພະອົງພໍໃຈ.’ (1 ໂຢ. 3:22, ທ.ປ.) ທີ່ຈິງ ພະເຢໂຫວາຮັກຜູ້ນະມັດສະການທີ່ໃຫ້ດ້ວຍໃຈ. ໃຫ້ເຮົາລອງສັງເກດເບິ່ງຄຳເວົ້າຂອງອັກຄະສາວົກໂປໂລກ່ຽວກັບການໃຫ້ແບບຄລິດສະຕຽນ. (ອ່ານ 2 ໂກລິນໂທ 9:7) ຄລິດສະຕຽນແທ້ບໍ່ໄດ້ໃຫ້ແບບຝືນໃຈຫຼືເພາະຖືກບັງຄັບ ແຕ່ເຂົາເຈົ້າເຮັດ “ຕາມທີ່ໄດ້ຄຶດໝາຍໄວ້ໃນໃຈ.” c ນັ້ນໝາຍຄວາມວ່າ ເຂົາເຈົ້າສັງເກດເຫັນຄວາມຈຳເປັນບາງຢ່າງແລະຄິດວ່າຕົວເອງຈະຊ່ວຍຫຍັງໄດ້ແດ່ ແລ້ວເຂົາເຈົ້າກໍໃຫ້ດ້ວຍຄວາມເຕັມໃຈ ຜູ້ໃຫ້ແບບນີ້ແຫຼະທີ່ພະເຈົ້າຮັກ ເພາະ “ພະເຈົ້າຮັກຄົນທີ່ໃຫ້ດ້ວຍໃຈຍິນດີ.” ສຳນວນນີ້ມີການແປອີກຢ່າງໜຶ່ງວ່າ: “ພະເຈົ້າຮັກຄົນທີ່ຮັກການໃຫ້.”
ເດັກນ້ອຍໃນປະເທດໂມຊຳບິກມີຄວາມສຸກທີ່ໄດ້ໃຫ້
11. ອັນໃດເຮັດໃຫ້ເຮົາຢາກໃຫ້ ຂອງຂວັນທີ່ດີທີ່ສຸດແກ່ພະເຢໂຫວາ?
11 ສອງ ການບໍລິຈາກເງິນຫຼືສິ່ງຂອງເປັນວິທີໜຶ່ງທີ່ເຮົາຂອບໃຈພະເຢໂຫວາສຳລັບສິ່ງດີໆທີ່ເຮົາໄດ້ຮັບຈາກພະອົງ. ລອງສັງເກດຫຼັກການໃນກົດໝາຍຂອງໂມເຊທີ່ຊ່ວຍໃຫ້ເຮົາກວດສອບຫົວໃຈຕົວເອງ. (ອ່ານພະບັນຍັດ 16:16, 17) ເມື່ອຜູ້ຊາຍຊາວອິດສະລາແອນໄປຮ່ວມເທສະການສຳຄັນປີລະ 3 ເທື່ອ ເຂົາເຈົ້າທຸກຄົນຕ້ອງໃຫ້ ‘ຕາມຄວາມພອນຂອງພະເຢໂຫວາ . . . ທີ່ພະອົງໂຜດໃຫ້.’ ດັ່ງນັ້ນ ກ່ອນໄປຮ່ວມເທສະການ ເຂົາເຈົ້າຕ້ອງຄິດທົບທວນແລະຖາມຕົວເອງວ່າພະເຈົ້າໄດ້ອວຍພອນຫຼືໃຫ້ສິ່ງດີໆອັນໃດແດ່ ແລ້ວເຂົາເຈົ້າກໍເລືອກສິ່ງທີ່ດີທີ່ສຸດໃຫ້ພະອົງ. ຄ້າຍຄືກັນ ເມື່ອເຮົາຄິດດີໆວ່າພະເຢໂຫວາໄດ້ອວຍພອນຫຍັງເຮົາແດ່ ເຮົາກໍຮູ້ສຶກຢາກໃຫ້ສິ່ງທີ່ຄິດວ່າເປັນຂອງຂວັນທີ່ດີທີ່ສຸດແກ່ພະອົງ. ຂອງຂວັນທີ່ໃຫ້ດ້ວຍໃຈເຊິ່ງອາດລວມເຖິງການບໍລິຈາກເງິນຫຼືສິ່ງຂອງທີ່ເຮົາມີ ເປັນສິ່ງທີ່ສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນວ່າເຮົາຮູ້ສຶກຂອບໃຈຫຼາຍແທ້ໆສຳລັບສິ່ງດີໆຫຼາຍຢ່າງທີ່ພະເຢໂຫວາໃຫ້ເຮົາມາຕະຫຼອດ.—2 ໂກ. 8:12-15
12, 13. ການບໍລິຈາກດ້ວຍຄວາມເຕັມໃຈສະແດງໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າເຮົາຮັກກະສັດເຍຊູ ແລະເຮົາແຕ່ລະຄົນຈະໃຫ້ໄດ້ຫຼາຍໜ້ອຍສ່ຳໃດ?
12 ສາມ ການບໍລິຈາກດ້ວຍຄວາມເຕັມໃຈສະແດງວ່າເຮົາຮັກກະສັດເຍຊູຄລິດແນວໃດແດ່? ລອງສັງເກດວ່າພະເຍຊູເວົ້າຫຍັງກັບລູກສິດໃນຄືນສຸດທ້າຍທີ່ເພິ່ນມີຊີວິດຢູ່ໃນໂລກ. (ອ່ານໂຢຮັນ 14:23) ພະເຍຊູບອກວ່າ: “ຖ້າຜູ້ໜຶ່ງຜູ້ໃດຮັກເຮົາຜູ້ນັ້ນຈະຖືຮັກສາພະຄຳ [“ເຮັດຕາມຄຳສອນ,” ລ.ມ.] ຂອງເຮົາ.” ແລະ “ຄຳສອນ” ຂອງພະເຍຊູກໍລວມເຖິງຄຳສັ່ງທີ່ໃຫ້ປະກາດຂ່າວດີເລື່ອງລາຊະອານາຈັກໄປທົ່ວໂລກ. (ມັດ. 24:14; 28:19, 20) ເຮົາເຮັດຕາມ “ຄຳສອນ” ນັ້ນໂດຍເຮັດທຸກສິ່ງທີ່ເຮັດໄດ້ເຊັ່ນ: ໃຊ້ເວລາ ກຳລັງ ແລະເງິນຄຳເພື່ອສະໜັບສະໜູນວຽກປະກາດເລື່ອງລາຊະອານາຈັກ. ເມື່ອເຮົາເຮັດແບບນີ້ເຮົາກໍກຳລັງສະແດງຄວາມຮັກຕໍ່ກະສັດເມຊີ.
13 ໃນຖານະເປັນປະຊາຊົນທີ່ພັກດີຕໍ່ລາຊະອານາຈັກ ເຮົາກໍຢາກສະແດງໃຫ້ເຫັນຈາກໃຈຈິງວ່າເຮົາສະໜັບສະໜູນລາຊະອານາຈັກນີ້ໂດຍການບໍລິຈາກເງິນ. ເຮົາຈະເຮັດໄດ້ແນວໃດ? ແຕ່ລະຄົນຈະຕ້ອງຕັດສິນໃຈດ້ວຍຕົວເອງ ແລະໃຫ້ສຸດຄວາມສາມາດທີ່ຈະໃຫ້ໄດ້ ໃນຂະນະທີ່ເພື່ອນຮ່ວມຄວາມເຊື່ອຫຼາຍຄົນອາດມີເງິນໜ້ອຍທີ່ຈະບໍລິຈາກ. (ມັດ. 19:23, 24; ຢໂກ. 2:5) ແຕ່ຄົນທີ່ບໍ່ຄ່ອຍມີຊັບສິນເງິນຄຳກໍສະບາຍໃຈໄດ້ເມື່ອຮູ້ວ່າ ພະເຢໂຫວາແລະລູກຊາຍຂອງພະອົງເຫັນຄ່າແມ່ນແຕ່ເງິນໜ້ອຍໜຶ່ງທີ່ບໍລິຈາກດ້ວຍໃຈ.—ມໂກ. 12:41-44
ເງິນໄດ້ມາແນວໃດ?
14. ເປັນເວລາຫຼາຍປີ ພະຍານພະເຢໂຫວາເຄີຍສະເໜີສັບພະໜັງສືກ່ຽວກັບຄຳພີໄບເບິນໂດຍວິທີໃດ?
14 ເປັນເວລາຫຼາຍປີທີ່ພະຍານພະເຢໂຫວາສະເໜີສັບພະໜັງສືກ່ຽວກັບຄຳພີໄບເບິນໂດຍໃຫ້ຜູ້ອ່ານບໍລິຈາກ. ມີການກຳນົດຄ່າສັບພະໜັງສືໃນອັດຕາທີ່ຕ່ຳສຸດເຊິ່ງຄົນທີ່ບໍ່ຄ່ອຍມີເງິນກໍຮັບອ່ານໄດ້ ແລະຖ້າເຈົ້າຂອງເຮືອນຢາກອ່ານແຕ່ບໍ່ມີເງິນບໍລິຈາກ ຜູ້ປະກາດກໍຍິນດີແລະເຕັມໃຈໃຫ້ສັບພະໜັງສືເຂົາເຈົ້າ ເພາະຢາກໃຫ້ຄົນທີ່ສົນໃຈແທ້ໆໄດ້ອ່ານແລະໄດ້ຮັບປະໂຫຍດຈາກສັບພະໜັງສືນັ້ນ.
15, 16. (ກ) ໃນປີ 1990 ຄະນະກຳມະການປົກຄອງເລີ່ມປັບປ່ຽນວິທີສະເໜີສັບພະໜັງສືຂອງເຮົາແນວໃດ? (ຂ) ການບໍລິຈາກດ້ວຍໃຈສະໝັກເຮັດໂດຍວິທີໃດ? (ເບິ່ງຂອບ “ ເງິນບໍລິຈາກຂອງເຮົາໄປໃສ?”)
15 ໃນປີ 1990 ຄະນະກຳມະການປົກຄອງໄດ້ເລີ່ມປັບປ່ຽນວິທີສະເໜີສັບພະໜັງສືຂອງເຮົາ. ເລີ່ມຕັ້ງແຕ່ປີນັ້ນໃນປະເທດສະຫະລັດ ເຮົາຂໍໃຫ້ຄົນທີ່ຕ້ອງການອ່ານສັບພະໜັງສືບໍລິຈາກດ້ວຍໃຈສະໝັກ. ທຸກປະຊາຄົມໃນສະຫະລັດໄດ້ຮັບຈົດໝາຍແຈ້ງວ່າ ຈະບໍ່ມີການຮຽກຮ້ອງໃຫ້ຜູ້ປະກາດແລະຜູ້ສົນໃຈບໍລິຈາກເງິນຄ່າວາລະສານແລະສິ່ງພິມອື່ນໆອີກຕໍ່ໄປ ແລະບໍ່ຕ້ອງບອກວ່າຜູ້ອ່ານຄວນບໍລິຈາກເທົ່າໃດ ແຕ່ຖ້າໃຜຢາກບໍລິຈາກເພື່ອຊ່ວຍຄ່າໃຊ້ຈ່າຍໃນໂຄງການສອນ ເຂົາເຈົ້າກໍເຮັດໄດ້. ວິທີໃໝ່ນີ້ຊ່ວຍໃຫ້ເບິ່ງເຫັນໄດ້ຢ່າງຊັດເຈນແທ້ໆວ່ານີ້ເປັນວຽກອາສາສະໝັກ ເປັນວຽກດ້ານສາສະໜາ ແລະ “ເຮົາບໍ່ແມ່ນຄົນເລາະຂາຍຄຳສອນຂອງພະເຈົ້າ.” (2 ໂກ. 2:17, ລ.ມ.) ຈາກນັ້ນ ການບໍລິຈາກດ້ວຍຄວາມສະໝັກໃຈກໍກາຍເປັນວິທີທີ່ໃຊ້ກັນໃນທຸກສາຂາທົ່ວໂລກ.
16 ການບໍລິຈາກດ້ວຍໃຈສະໝັກເຮັດໂດຍວິທີໃດ? ໃນຫໍປະຊຸມຂອງພະຍານພະເຢໂຫວາມີກ່ອງບໍລິຈາກຕັ້ງໄວ້ຈຸດທີ່ເບິ່ງເຫັນໄດ້ງ່າຍ. ຜູ້ທີ່ຢາກບໍລິຈາກກໍສາມາດປ່ອນເງິນລົງໃນກ່ອງຫຼືອາດບໍລິຈາກໂດຍກົງໃຫ້ນິຕິບຸກຄົນຂອງພະຍານພະເຢໂຫວາ. ທຸກໆປີຫໍສັງເກດການ ຈະລົງບົດຄວາມໜຶ່ງທີ່ເວົ້າເຖິງວິທີບໍລິຈາກດ້ວຍໃຈສະໝັກ.
ມີການໃຊ້ເງິນບໍລິຈາກແນວໃດ?
17-19. ຂໍໃຫ້ອະທິບາຍວ່າມີການໃຊ້ຈ່າຍເງິນບໍລິຈາກແນວໃດສຳລັບ (ກ) ວຽກງານທົ່ວໂລກ? (ຂ) ການສ້າງຫໍປະຊຸມ? (ຄ) ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍຂອງປະຊາຄົມທ້ອງຖິ່ນ?
17 ວຽກງານທົ່ວໂລກ. ເງິນທຶນສຳລັບວຽກງານທົ່ວໂລກເປັນເງິນທີ່ເອົາໄວ້ໃຊ້ຈ່າຍໃນວຽກຕ່າງໆທີ່ກ່ຽວກັບການປະກາດ ເຊິ່ງລວມເຖິງການຜະລິດສັບພະໜັງສືເພື່ອແຈກຈ່າຍທົ່ວໂລກ ການສ້າງແລະບຳລຸງຮັກສາສຳນັກງານສາຂາ ການຈັດໂຮງຮຽນຕ່າງໆຂອງອົງການ. ເງິນໃນຈຳນວນນີ້ຍັງໃຊ້ເພື່ອເບິ່ງແຍງຄວາມຈຳເປັນຂອງມິດຊັນນາລີ ຜູ້ດູແລເດີນທາງ ແລະໄພໂອເນຍພິເສດ. ນອກຈາກນີ້ ເງິນບໍລິຈາກຂອງເຮົາຍັງນຳໄປໃຊ້ໃນວຽກບັນເທົາທຸກເພື່ອຈັດຫາສິ່ງຈຳເປັນໃຫ້ພີ່ນ້ອງຂອງເຮົາໃນຕອນທີ່ເກີດໄພພິບັດ. d
18 ການສ້າງຫໍປະຊຸມລາຊະອານາຈັກທົ່ວໂລກ. ເງິນທຶນນີ້ສາມາດໃຫ້ປະຊາຄົມທີ່ຕ້ອງການສ້າງຫຼືປັບປຸງຫໍປະຊຸມກູ້ຢືມໄດ້ໂດຍບໍ່ມີດອກເບ້ຍ ແລະເມື່ອປະຊາຄົມສົ່ງເງິນຄືນ ປະຊາຄົມອື່ນໆທີ່ມີຄວາມຈຳເປັນກໍສາມາດຢືມຕໍ່ໄດ້. e
19 ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍຂອງປະຊາຄົມທ້ອງຖິ່ນ. ເງິນທີ່ບໍລິຈາກໃຫ້ກັບປະຊາຄົມຈະໃຊ້ສຳລັບຄ່າໃຊ້ຈ່າຍໃນແຕ່ລະເດືອນ ເບິ່ງແຍງຮັກສາຫໍປະຊຸມ ແລະສົ່ງເງິນຄືນໃຫ້ສາຂາໃນກໍລະນີທີ່ປະຊາຄົມຢືມເງິນເພື່ອກໍ່ສ້າງຫຼືປັບປຸງຫໍປະຊຸມ. ຜູ້ເຖົ້າແກ່ອາດຈະສະເໜີຕໍ່ປະຊາຄົມແລະຂໍມະຕິຈາກພີ່ນ້ອງເລື່ອງການແບ່ງເງິນບາງສ່ວນຈາກບັນຊີຂອງປະຊາຄົມໃຫ້ກັບສາຂາເພື່ອໃຊ້ສຳລັບວຽກທົ່ວໂລກຕໍ່ໄປ. ຖ້າພີ່ນ້ອງເຫັນດີ ຜູ້ເຖົ້າແກ່ກໍຈະເຮັດຕາມມະຕິນັ້ນ. ໃນແຕ່ລະເດືອນ ພີ່ນ້ອງທີ່ເບິ່ງແຍງບັນຊີຂອງປະຊາຄົມຈະເຮັດໃບລາຍງານບັນຊີ ແລະອ່ານລາຍງານຢູ່ຫໍປະຊຸມ.
20. ເຈົ້າຈະເຮັດໃຫ້ພະເຢໂຫວາໄດ້ຮັບກຽດດ້ວຍ “ຂອງທີ່ມີຄ່າ” ທີ່ເຈົ້າມີໄດ້ແນວໃດ?
20 ເມື່ອເຮົາພິຈາລະນາລາຍລະອຽດທັງໝົດທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບວຽກປະກາດແລະວຽກສອນຄົນໃຫ້ເປັນລູກສິດທີ່ກຳລັງເຮັດຢູ່ທົ່ວໂລກ ເຮົາກໍຮູ້ສຶກຢາກ “ຍົກຍ້ອງພະເຢໂຫວາໂດຍເອົາຂອງທີ່ມີຄ່າ [ຂອງເຮົາ] ມາຖວາຍພະອົງ, ລ.ມ.” (ສຸພາ. 3:9, 10) ຂອງທີ່ມີຄ່ານີ້ກໍຄື ຄວາມສາມາດທັງດ້ານຮ່າງກາຍແລະຈິດໃຈ ລວມທັງຄວາມເຊື່ອແລະຄຸນລັກສະນະຕ່າງໆທີ່ເຮົາໄດ້ຮຽນຮູ້ຈາກພະເຈົ້າ. ແນ່ນອນວ່າເຮົາຢາກໃຊ້ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ເພື່ອສະໜັບສະໜູນວຽກງານຂອງລາຊະອານາຈັກຢ່າງເຕັມທີ ແຕ່ຂໍໃຫ້ຈື່ໄວ້ສະເໝີວ່າຂອງທີ່ມີຄ່ານີ້ຍັງໝາຍເຖິງເງິນແລະສິ່ງຂອງທີ່ເຮົາມີນຳ. ຂໍໃຫ້ເຮົາຕັ້ງໃຈວ່າທຸກຄັ້ງທີ່ເຮົາເຮັດໄດ້ ເຮົາຈະໃຫ້ທີ່ສິ່ງດີທີ່ສຸດເທົ່າທີ່ຈະໃຫ້ໄດ້. ເມື່ອເຮົາບໍລິຈາກດ້ວຍຄວາມເຕັມໃຈ ເຮົາກໍຈະເຮັດໃຫ້ພະເຢໂຫວາໄດ້ຮັບກຽດແລະສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າເຮົາສະໜັບສະໜູນລາຊະອານາຈັກເມຊີ.
a ຫໍສັງເກດການ 15 ກໍລະກົດ 1915 ໜ້າ 218-219
b ຫໍສັງເກດການ 1 ສິງຫາ 1899 ໜ້າ 201
c ນັກວິຊາການຄົນໜຶ່ງບອກວ່າຄຳພາສາເກັຣກທີ່ແປວ່າ: “ຕາມທີ່ໄດ້ຄຶດໝາຍໄວ້ໃນໃຈ” ມີຄວາມໝາຍອີກວ່າ: “ຕັດສິນໃຈໄວ້ກ່ອນແລ້ວ.” ລາວຍັງເວົ້າຕື່ມອີກວ່າ: “ເຖິງແມ່ນຈະມີຄວາມສຸກທີ່ໄດ້ໃຫ້ ແຕ່ກໍຍັງຕ້ອງວາງແຜນແລະມີການຈັດການຢ່າງເປັນລະບົບ.”—1 ໂກ. 16:2
