1, 2. (a) Co brat Russell powiedział pewnemu kaznodziei na temat finansowania działalności Badaczy Pisma Świętego? (b) Czym zajmiemy się w tym rozdziale?

 PEWNEGO razu brata Charlesa Russella zagadnął kaznodzieja Kościoła reformowanego. Chciał się dowiedzieć, jak jest finansowana działalność Badaczy Pisma Świętego.

 — Nigdy nie przeprowadzamy zbiórki pieniędzy — powiedział brat Russell.

 — Skąd więc je bierzecie? — dociekał kaznodzieja.

 — Jeśli teraz powiem panu coś, co jest najprostszą prawdą, nie da pan temu wiary — odparł brat Russell. — Ludzie, którzy interesują się tą drogą, widzą, że nie podsuwa się im pod nos żadnej tacy. Ale dostrzegają wydatki. Mówią sobie w duchu: „Ta sala coś kosztuje. (...) Jak tu przekazać trochę pieniędzy na tę sprawę?”.

 Rozmówca spojrzał na brata z niedowierzaniem.

 — Przedstawiam panu szczerą prawdę — ciągnął Russell. — Naprawdę sami się dopytują: „Jak tu przekazać trochę pieniędzy na tę sprawę?”. Kiedy ktoś zaznaje błogosławieństw i dysponuje jakimiś środkami, pragnie je spożytkować na rzecz Pana. A jeśli nie posiada takowych środków, to dlaczego mielibyśmy o nie nagabywać? a

² Brat Russell rzeczywiście mówił „szczerą prawdę”. Słudzy Boży od dawna ochoczo wspierają czyste wielbienie tym, co mają. Omówmy teraz kilka przykładów z Biblii i z historii nowożytnej. Warto, by w trakcie tych rozważań każdy z nas zadawał sobie pytanie: „Jak ja mogę wspierać Królestwo?”.

3, 4. (a) O czym jest przekonany Jehowa? (b) Jak Izraelici poparli budowę przybytku?

³ Jehowa ufa swoim szczerym czcicielom. Wie, że jeśli da im się taką możliwość, chętnie dowiodą swego oddania dla Niego, dobrowolnie ofiarowując to, co mają. Przyjrzyjmy się dwóm sytuacjom z dziejów Izraela.

⁴ Po wyzwoleniu Izraelitów z Egiptu Jehowa nakazał im zbudować przenośny przybytek, rodzaj namiotu przeznaczonego  do oddawania Mu czci. Wzniesienie i wyposażenie przybytku wymagało znacznych nakładów. Na polecenie Jehowy Mojżesz dał ludowi możliwość wsparcia tego przedsięwzięcia. Powiedział: ‛Niech każdy, kto jest ochoczego serca, przyniesie daninę dla Jehowy’ (Wyjścia 35:5). Jak zareagowali Izraelici, którzy przecież zupełnie niedawno byli ‛wykorzystywani jako tyranizowani niewolnicy’? (Wyjścia 1:14). Okazali niezwykłą szczodrość — chętnie dali złoto, srebro i inne cenne rzeczy, z których większość prawdopodobnie otrzymali od byłych panów, Egipcjan (Wyjścia 12:35, 36). Ofiarowali więcej, niż było potrzeba, tak że w końcu „zabroniono ludowi składania darów” (Wyjścia 36:4-7, Edycja Świętego Pawła).

5. Jak zareagowali Izraelici, gdy Dawid dał im możliwość wsparcia budowy świątyni?

⁵ Jakieś 475 lat później Dawid ofiarował prywatne środki na budowę świątyni, pierwszego na ziemi stałego ośrodka wielbienia Jehowy. Możliwość zrobienia czegoś podobnego dał również swoim rodakom. Zapytał ich: „Kto dzisiaj jest gotów napełnić swą rękę darem dla Jehowy?”. W odpowiedzi Izraelici „z całego serca składali Jehowie dobrowolne dary ofiarne” (1 Kron. 29:3-9). Dawid rozumiał, od kogo tak naprawdę pochodzą te środki. W modlitwie do Jehowy wyznał: „Wszystko bowiem jest od ciebie i daliśmy ci z twojej własnej ręki” (1 Kron. 29:14).

6. Dlaczego realizowanie zadań Królestwa wymaga pieniędzy i jakie nasuwają się pytania?

⁶ Ani Mojżesz, ani Dawid nie wywierali na innych presji. Słudzy Boży dawali z potrzeby serca. A jak jest dzisiaj? Dobrze rozumiemy, że realizowanie zadań Królestwa Bożego wymaga pieniędzy. Publikowanie i rozprowadzanie Biblii oraz literatury biblijnej, budowanie i utrzymywanie miejsc zebrań i Biur Oddziałów, a także niesienie pomocy współwyznawcom poszkodowanym w klęskach żywiołowych wiąże się ze znacznymi nakładami. Dlatego nasuwają się ważne pytania: Skąd się biorą niezbędne środki? Czy żeby je uzyskać, trzeba na poddanych Króla wywierać presję?

7, 8. Dlaczego lud Jehowy nie nagabuje nikogo o pieniądze?

⁷ Brat Russell i jego współpracownicy nie chcieli zbierać pieniędzy w taki sposób, jak to robią kościoły chrześcijaństwa. Już w drugim numerze Strażnicy — pod nagłówkiem „Czy podoba ci się ‚Strażnica Syjońska’?” — brat Russell napisał: „Wierzymy, iż ‚Strażnica Syjońska’ cieszy się poparciem JEHOWY i dlatego nigdy nie będzie prosić ani błagać ludzi o protekcję. Kiedy Ten, który mówi: ‚Moje jest wszystko złoto i srebro gór’, przestanie dostarczać koniecznych  funduszów, zrozumiemy, że nadeszła pora na wstrzymanie wydawania tego pisma” (Agg. 2:7-9). Od tego czasu minęło ponad 130 lat, a Strażnica i organizacja, która ją wydaje, mają się świetnie!

⁸ Słudzy Jehowy nie nagabują nikogo o pieniądze. Nie podsuwają nikomu tacy ani nie rozsyłają listów z prośbą o wsparcie finansowe. Nie urządzają loterii ani kiermaszów dobroczynnych. Trzymają się tego, o czym w Strażnicy napisano już dawno temu: „Nigdy nie uważaliśmy za stosowne nagabywać o pieniądze dla sprawy Pana, jak to jest w powszechnym zwyczaju (...). Naszym zdaniem wypraszanie pieniędzy różnymi metodami w imieniu naszego Pana jest dla niego nie do przyjęcia, wręcz obraźliwe, i nie zapewnia jego błogosławieństwa ani dawcom, ani wykonywanemu dziełu” b.

9, 10. Co między innymi pobudza nas do ofiarowywania środków materialnych?

⁹ Również dzisiejszych poddanych Królestwa nie trzeba zmuszać do dawania. Wręcz przeciwnie, z radością wykorzystujemy swoje pieniądze i inne dobra, żeby popierać działalność Królestwa. Dlaczego? Przyjrzyjmy się trzem powodom.

¹⁰ Po pierwsze, ofiarowujemy środki materialne, ponieważ kochamy Jehowę i chcemy czynić „to, co znajduje upodobanie w jego oczach” (1 Jana 3:22). Jehowa naprawdę się cieszy, gdy Jego sługa ofiarowuje coś z serca. Przeanalizujmy, co na ten temat napisał apostoł Paweł (odczytaj 2 Koryntian 9:7). Prawdziwy chrześcijanin daje chętnie, nie pod przymusem. Daje, bo tak „postanowił w sercu” c. Oznacza to, że dostrzegł potrzebę i zastanowił się, jak może ją zaspokoić. Ktoś taki jest cenny w oczach Jehowy, który „miłuje dawcę rozradowanego”. W innym przekładzie oddano to tak: „Bóg kocha ludzi, którzy kochają dawanie”.

11. Co jeszcze pobudza nas do dawania Jehowie tego, co najlepsze?

¹¹ Po drugie, dawaniem wyrażamy Jehowie wdzięczność za otrzymywane błogosławieństwa. Przypomnijmy pobudzającą do refleksji zasadę z Prawa Mojżeszowego (odczytaj Powtórzonego Prawa 16:16, 17). W Izraelu z okazji trzech dorocznych świąt każdy mężczyzna był zobowiązany do złożenia daru „proporcjonalnego do błogosławieństwa” udzielonego mu przez Jehowę. A zatem przed pójściem na święto musiał policzyć zaznane błogosławieństwa i podjąć w sercu decyzję, co najlepszego mógłby dać. Podobnie jest w naszym wypadku. Zastanawianie się nad wieloma różnymi błogosławieństwami, jakie zsyła nam Jehowa,  pobudza nas do ofiarowania Mu tego, co najlepsze. Każdy dar złożony ze szczerego serca — również materialny — odzwierciedla głębię naszej wdzięczności za Jego błogosławieństwa (2 Kor. 8:12-15).

12, 13. Jak możemy dawaniem dowodzić miłości do mesjańskiego Króla i ile każdy z nas daje?

¹² Po trzecie, dawaniem wyrażamy miłość do Króla Jezusa Chrystusa. Dlaczego można tak powiedzieć? Zwróćmy uwagę na słowa, które Jezus skierował do uczniów w ostatnią noc swojego ziemskiego życia (odczytaj Jana 14:23). „Jeżeli ktoś mnie miłuje, to będzie zachowywał moje słowo” — oświadczył. Jego „słowo” to między innymi nakaz głoszenia dobrej nowiny o Królestwie po całej ziemi (Mat. 24:14; 28:19, 20). ‛Zachowujemy to słowo’, gdy robimy wszystko, co w naszej mocy — gdy nie szczędzimy czasu, sił ani środków materialnych — żeby popierać działalność ewangelizacyjną. Właśnie w ten sposób dowodzimy miłości do mesjańskiego Króla.

 ¹³ Jako lojalni poddani z całego serca pragniemy wspierać Królestwo pod względem finansowym. Ile każdy z nas daje? To osobista decyzja. Dajemy tyle, na ile tylko pozwalają nam warunki. Jednak wielu z nas nie ma zbyt dużo środków materialnych (Mat. 19:23, 24; Jak. 2:5). W takiej sytuacji pociechą może być świadomość, że Jehowa i Jego Syn cenią nawet skromne datki ofiarowane z serca (Marka 12:41-44).

14. Na jakiej zasadzie Świadkowie Jehowy przez wiele lat udostępniali literaturę biblijną?

¹⁴ Przez lata Świadkowie Jehowy w wielu krajach proponowali literaturę biblijną w zamian za datki określonej wysokości. Sugerowane datki były na tyle niskie, że leżały w granicach możliwości finansowych nawet osób skromnie żyjących. Oczywiście jeśli kogoś nie było stać na złożenie datku, a okazał zainteresowanie, głosiciele z radością pozostawiali mu publikacje. Gorąco pragnęli udostępniać je szczerym ludziom, którzy mogliby odnieść z nich pożytek.

15, 16. (a) Jaką zmianę Ciało Kierownicze zaczęło wprowadzać w roku 1990? (b) W jaki sposób składa się datki? (Zobacz też ramkę „ Na co przeznaczane są nasze datki?”).

¹⁵ W roku 1990 Ciało Kierownicze zaczęło zmieniać sposób udostępniania naszej literatury. Począwszy od tego roku, w Stanach Zjednoczonych wszystkie publikacje proponowano za dobrowolne datki bez określania ich wysokości. W liście do wszystkich tamtejszych zborów wyjaśniono: „Nie będziemy teraz wyznaczać czy choćby sugerować wysokości datku za literaturę ani głosicielom, ani osobom zainteresowanym. (...) Jeżeli ktoś zechce ofiarować datek na naszą działalność edukacyjną, może to zrobić, ale literaturę otrzyma bez względu na to, czy taki datek złożył, czy nie”. Zmiana ta jeszcze wyraźniej pokazała, że nasza działalność ma charakter religijny i niedochodowy i że „nie jesteśmy wędrownymi handlarzami słowa Bożego” (2 Kor. 2:17). Z czasem taką metodę pokrywania kosztów naszej działalności wprowadzono w oddziałach na całym świecie.

¹⁶ W jaki sposób składa się dobrowolne datki? W naszych Salach Królestwa są dyskretnie rozmieszczone skrzynki, do których można wrzucać pieniądze. Poza tym datki można przekazywać bezpośrednio korporacji prawnej, którą posługują się Świadkowie Jehowy w danym kraju. Więcej informacji można znaleźć w Strażnicy, w której co roku ukazuje się na ten temat specjalny artykuł.

17-19. Wyjaśnij, jak są wykorzystywane datki, które ofiarowano na (a) ogólnoświatową działalność, (b) ogólnoświatową budowę Sal Królestwa, (c) potrzeby zboru.

¹⁷ Ogólnoświatowa działalność. Datki ofiarowane na ten cel są wykorzystywane do prowadzenia ewangelizacji na całym świecie. Obejmuje to koszty produkcji i dystrybucji  literatury, budowania i utrzymywania Biur Oddziałów oraz organizowania różnych szkoleń teokratycznych. Dochodzą do tego wydatki związane ze służbą misjonarzy, nadzorców podróżujących i pionierów specjalnych. Środki z tej puli wykorzystuje się też na akcje niesienia pomocy braciom poszkodowanym w wyniku klęsk żywiołowych i innych tragedii d.

¹⁸ Ogólnoświatowa budowa Sal Królestwa. Zgromadzone fundusze są przeznaczane na wspieranie zborów, które planują budowę lub remont Sali Królestwa. W miarę napływu datków można pomagać kolejnym zborom e.

¹⁹ Potrzeby zboru. Z tych funduszy pokrywa się koszty eksploatacji i konserwacji Sali Królestwa. Starsi mogą zalecić, żeby część pieniędzy została przekazana do Biura Oddziału na działalność ogólnoświatową. W takich wypadkach przedkładają zborowi rezolucję i jeśli zostanie ona zatwierdzona, przekazują uzgodnioną kwotę. Brat prowadzący konta zboru co miesiąc przygotowuje sprawozdanie finansowe, które jest odczytywane na zebraniu.

20. Jak możesz przysparzać Jehowie czci „tym, co masz wartościowego”?

²⁰ Gdy rozmyślamy o ogromie przedsięwzięcia, jakim jest ogólnoziemskie dzieło głoszenia o Królestwie i pozyskiwania uczniów, czujemy się pobudzeni do ‛okazywania Jehowie szacunku tym, co mamy wartościowego’ (Prz. 3:9, 10). Wartościowe są między innymi nasze siły, zdolności oraz kwalifikacje duchowe. Z pewnością chcemy je w pełni wykorzystywać w służbie na rzecz Królestwa. Pamiętamy jednak, że ‛to, co mamy wartościowego’, to również rzeczy materialne. Postanówmy sobie, że będziemy dawać, co tylko możemy i kiedy możemy. Takim chętnym dawaniem przysparzamy czci Jehowie i dowodzimy poparcia dla mesjańskiego Królestwa.