1, 2. (a) Paano sinagot ni Brother Russell ang isang ministrong nagtatanong kung paano tinutustusan ang mga gawain ng mga Estudyante ng Bibliya? (b) Ano ang tatalakayin natin sa kabanatang ito?

 MINSAN ay nilapitan si Brother Charles T. Russell ng isang ministro ng Reformed Church para tanungin kung paano tinutustusan ang mga gawain ng mga Estudyante ng Bibliya.

 “Hindi kami nangongolekta,” ang sabi ni Brother Russell.

 “Saan nanggagaling ang pondo n’yo?” ang tanong ng ministro.

 “Kung sasabihin ko sa iyo ang totoo, baka hindi ka maniwala,” ang sagot ni Russell. “Kapag dumadalo sa pulong ang mga tao, wala silang makitang basket na inilalagay sa harap nila. Pero alam nilang may gastos. Kaya naiisip nila, ‘Malaki ang gastusin sa bulwagang ito . . . Paano kaya ako makapag-aabuloy?’”

 Hindi makapaniwala ang ministro sa sinabi ni Brother Russell.

 “Totoo ang sinasabi ko,” ang dagdag ni Russell. “Talagang itinatanong nila, ‘Paano kaya ako makapag-aabuloy?’ Kapag pinagpala ang isa at may maibibigay siya, gusto niyang gamitin iyon para sa Panginoon. Pero kung wala siyang maibibigay, bakit natin siya pipiliting mag-abuloy?” a

² Talagang “totoo” ang sinabi ni Brother Russell. Noon pa man, ang bayan ng Diyos ay nagbibigay na ng boluntaryong donasyon para sa tunay na pagsamba. Sa kabanatang ito, tatalakayin natin ang ilang halimbawa nito sa Kasulatan at sa panahon natin. Habang tinatalakay natin kung paano tinutustusan sa ngayon ang gawaing pang-Kaharian, makabubuting tanungin ng bawat isa ang kaniyang sarili, ‘Paano ko maipapakita ang aking suporta para sa Kaharian?’

3, 4. (a) Sa ano nagtitiwala si Jehova may kinalaman sa kaniyang mga mananamba? (b) Paano ipinakita ng mga Israelita ang kanilang suporta sa paggawa ng tabernakulo?

³ Nagtitiwala si Jehova sa kaniyang mga tunay na mananamba. Alam niyang kapag binigyan sila ng pagkakataon, buong-kagalakan nilang ipapakita ang kanilang debosyon sa pamamagitan ng boluntaryong pagbibigay. Pansinin ang dalawang halimbawa noong panahon ng mga Israelita.

 ⁴ Matapos palayain ang mga Israelita mula sa Ehipto, sinabi sa kanila ni Jehova na gumawa ng naililipat-lipat na tolda, o tabernakulo, para sa pagsamba. Marami-raming materyales at kagamitan ang kakailanganin. Tinagubilinan ni Jehova si Moises na bigyan ng pagkakataon ang bayan na suportahan ang proyekto. Sinabi ni Moises: “Dalhin iyon ng bawat isa na nagkukusang-loob bilang abuloy kay Jehova.” (Ex. 35:5) Paano tumugon ang bayang kalalaya pa lang mula “sa lahat ng uri ng pagkaalipin . . . sa ilalim ng paniniil”? (Ex. 1:14) Kusang-loob nilang ibinigay ang kanilang mga ginto, pilak, at iba pang mahahalagang pag-aari na karamihan ay malamang na nakuha nila sa kanilang dating mga panginoon, ang mga Ehipsiyo. (Ex. 12:35, 36) Sobra-sobra ang ibinigay ng mga Israelita kaya kailangan pa silang ‘pigilan sa pagdadala’ ng mga abuloy.​—Ex. 36:4-7.

5. Paano tumugon ang mga Israelita nang bigyan sila ng pagkakataon ni David na mag-abuloy para sa pagtatayo ng templo?

⁵ Pagkalipas ng mga 475 taon, nag-abuloy si David mula sa kaniyang “pantanging pag-aari” para tustusan ang pagtatayo ng templo, ang unang permanenteng sentro ng tunay na pagsamba sa lupa. Binigyan din niya ng pagkakataong magbigay ang kaniyang mga kapuwa Israelita. Sinabi niya: “Sino ang nagkukusang-loob na punuin ang kaniyang kamay ngayon ng isang kaloob para kay Jehova?” Bilang tugon, “naghandog [ang bayan] nang kusang-loob kay Jehova taglay ang sakdal na puso.” (1 Cro. 29:3-9) Dahil alam ni David kung kanino talaga nanggaling ang lahat ng abuloy, sinabi niya sa panalangin kay Jehova: “Ang lahat ng bagay ay mula sa iyo, at mula sa iyong sariling kamay ay nagbigay kami sa iyo.”​—1 Cro. 29:14.

6. Bakit kailangan ng pera para sa gawaing pang-Kaharian sa ngayon? Anong mga tanong ang bumabangon?

⁶ Hindi pinilit nina Moises at David ang bayan ng Diyos na magbigay. Bukal sa loob ng bayan ang pagbibigay. Kumusta naman sa ngayon? Alam na alam natin na kailangan ng pondo para sa gawain ng Kaharian ng Diyos. Malaki ang gastusin sa paglalathala at pamamahagi ng Bibliya at salig-Bibliyang mga publikasyon, pagtatayo at pagmamantini ng mga dakong pinagtitipunan at pasilidad ng sangay, at paglalaan ng tulong sa mga kapananampalataya kapag may sakuna. Kaya bumabangon ang mahahalagang tanong: Saan nanggagaling ang ating pondo? Kailangan pa bang piliting magbigay ang mga tagasunod ng Hari?

7, 8. Bakit hindi namamalimos o nanghihingi ng pera ang bayan ni Jehova?

⁷ Si Brother Russell at ang kaniyang mga kasamahan ay hindi gumaya sa karamihan sa mga relihiyon ng Sangkakristiyanuhan na nangingilak ng pera. Sa ikalawang isyu ng Watch Tower, sa uluhang “Gusto ba Ninyo ng ‘Zion’s Watch Tower’?” sinabi ni Russell: “Naniniwala kami na si JEHOVA ang sumusuporta sa ‘Zion’s Watch Tower,’ kaya naman hindi ito kailanman mamamalimos ni manghihingi ng tulong sa mga tao. Kapag Siya na  nagsasabing: ‘Akin ang lahat ng ginto at pilak sa kabundukan,’ ay hindi na naglaan ng kinakailangang pondo, mauunawaan namin na panahon na upang itigil ang publikasyong ito.” (Hag. 2:7-9) Makalipas ang mahigit 130 taon, ang Bantayan at ang organisasyong naglalathala nito ay nananatili pa ring matatag!

⁸ Hindi namamalimos ang bayan ni Jehova. Wala silang koleksiyon at hindi rin sila nagpapadala ng mga liham para manghingi ng pera. Hindi sila nagpapa-bingo o nagpapa-raffle para magkapondo. Naninindigan sila sa matagal nang sinabi ng Watch Tower: “Kahit kailan, hindi namin inisip na tamang mangilak ng pera para sa gawain ng Panginoon, tulad ng ginagawa ng karamihan . . . Ipinalalagay namin na ang salaping napangilak sa pamamagitan ng iba’t ibang paraan ng paghingi sa pangalan ng ating Panginoon ay nakahihiya at di-nakalulugod sa kaniya, at hindi nagdadala ng kaniyang pagpapala maging sa mga nagbigay o sa gawaing natapos.” b

9, 10. Ano ang isang dahilan kung bakit tayo boluntaryong nag-aabuloy?

⁹ Bilang mga sakop ng Kaharian sa ngayon, hindi tayo kailangang piliting magbigay. Tuwang-tuwa tayong gamitin ang ating pera at iba pang tinataglay para suportahan ang gawaing pang-Kaharian. Bakit natin gustong-gustong magbigay? Talakayin natin ang tatlong dahilan.

¹⁰ Una, boluntaryo tayong nag-aabuloy dahil mahal natin si Jehova at gusto nating gawin ang “kalugud-lugod sa kaniyang paningin.” (1 Juan 3:22) Talagang nalulugod si Jehova sa kaniyang mananamba na nagbibigay nang mula sa puso. Tingnan natin ang simulaing sinabi ni apostol Pablo sa mga Kristiyano hinggil sa pagbibigay. (Basahin ang 2 Corinto 9:7.) Ang isang tunay na Kristiyano ay hindi nag-aatubili o napipilitan na magbigay. Sa halip, nagbibigay siya dahil iyon ang “ipinasiya niya sa kaniyang puso.” c Ibig sabihin, nagbibigay siya matapos niyang alamin ang mga pangangailangan at kung paano siya makatutulong. Mahal ni Jehova ang gayong tao “sapagkat iniibig ng Diyos ang masayang nagbibigay.” Ang sabi nga ng ibang salin: “Mahal ng Diyos ang mga taong gustong-gustong magbigay.”

11. Ano ang nag-uudyok sa atin na ibigay kay Jehova ang ating pinakamabuting kaloob?

¹¹ Ikalawa, nag-aabuloy tayo kay Jehova bilang pasasalamat sa mga pagpapala niya sa atin. Pansinin ang isang simulain sa Kautusang Mosaiko. (Basahin ang Deuteronomio 16:16, 17.) Kapag dumadalo sa tatlong taunang kapistahan, ang bawat lalaking Israelita ay dapat magbigay ng kaloob na “katumbas ng pagpapala ni Jehova” sa kaniya. Kaya bago pa dumalo sa kapistahan, bibilangin ng bawat lalaki ang mga pagpapala sa kaniya at susuriin ang kaniyang puso para makapagpasiya kung anong pinakamabuting kaloob ang madadala niya. Sa katulad na paraan, kapag binubulay-bulay natin ang maraming pagpapala ni  Jehova sa atin, nauudyukan din tayong ibigay sa kaniya ang ating pinakamabuting kaloob. Ang buong-puso nating kaloob, kasama na ang ating materyal na mga abuloy, ay patunay ng laki ng pagpapahalaga natin sa napakaraming pagpapala ni Jehova sa atin.​—2 Cor. 8:12-15.

12, 13. Paano natin naipapakita ang pag-ibig natin sa Hari sa pamamagitan ng boluntaryong pag-aabuloy? Gaano kalaki ang dapat ibigay ng bawat isa?

¹² Ikatlo, naipapakita natin ang ating pag-ibig sa Haring si Jesu-Kristo sa pamamagitan ng boluntaryong pag-aabuloy. Paano? Pansinin ang sinabi ni Jesus sa kaniyang mga alagad noong huling gabi niya sa lupa. (Basahin ang Juan 14:23.) “Kung ang sinuman ay umiibig sa akin,” ang sabi ni Jesus, “tutuparin niya ang aking salita.” Kasama sa “salita” ni Jesus ang utos na ipangaral ang mabuting balita ng Kaharian sa buong lupa. (Mat. 24:14; 28:19, 20) Tinutupad natin ang “salita” na iyan sa pamamagitan ng pagbibigay ng buo nating makakaya​—ginagamit natin ang ating panahon, lakas, at materyal na pag-aari para itaguyod ang pangangaral ng Kaharian. Sa gayon, naipapakita natin ang ating pag-ibig sa Mesiyanikong Hari.

 ¹³ Oo, bilang tapat na mga sakop ng Kaharian, gustong-gusto nating ipakita ang ating suporta sa Kaharian sa pamamagitan ng pinansiyal na kontribusyon. Pero gaano kalaki? Personal na desisyon iyan. Ang bawat isa ay nagbibigay sa abot ng kaniyang makakaya. Marami sa ating kapananampalataya ang salat sa materyal. (Mat. 19:23, 24; Sant. 2:5) Pero naaaliw silang malaman na pinahahalagahan ni Jehova at ng kaniyang Anak maging ang maliliit na abuloy basta’t mula sa puso.​—Mar. 12:41-44.

14. Sa loob ng maraming taon, paano iniaalok ng mga Saksi ni Jehova ang kanilang literatura?

¹⁴ Sa loob ng maraming taon, may takdang halaga ang literatura sa Bibliya na iniaalok ng mga Saksi ni Jehova. Pero pinananatili nilang mababa hangga’t maaari ang hinihiling na kontribusyon para kahit ang mahihirap ay makabasa ng ating literatura. Siyempre pa, kapag interesado ang may-bahay pero wala siyang pera, iniiwan pa rin ng mga mamamahayag ng Kaharian ang literatura. Gusto nilang maipasakamay ang literatura sa mga taong talagang babasa at makikinabang dito.

15, 16. (a) Noong 1990, anong pagbabago ang ginawa ng Lupong Tagapamahala hinggil sa pag-aalok natin ng literatura? (b) Paano maaaring ibigay ang donasyon? (Tingnan din ang kahong “ Saan Napupunta ang Ating mga Donasyon?”)

¹⁵ Noong 1990, gumawa ng pagbabago ang Lupong Tagapamahala hinggil sa pag-aalok natin ng literatura. Simula nang taóng iyon sa Estados Unidos, ang lahat ng literatura ay iaalok nang walang takdang halaga. Ganito ang paliwanag sa liham sa lahat ng kongregasyon sa lupaing iyon: “Ang mga magasin at literatura ay ibibigay sa mga mamamahayag at mga interesado nang walang hinihingi o binabanggit na takdang halaga bilang kapalit ng mga iyon. . . . Maaaring magbigay ng donasyon ang sinumang gustong tumulong sa mga gastusin sa ating gawaing pagtuturo, pero puwede silang bigyan ng literatura may donasyon man o wala.” Dahil sa kaayusang iyan, naging malinaw na ang ating gawain ay boluntaryo at relihiyoso at na “hindi [tayo] mga tagapaglako ng salita ng Diyos.” (2 Cor. 2:17) Nang maglaon, ang kaayusang iyan ay ipinatupad sa lahat ng sangay.

¹⁶ Paano maaaring ibigay ang donasyon? Sa mga Kingdom Hall ng mga Saksi ni Jehova, may mga kahon ng kontribusyon. Ang mga indibiduwal ay puwedeng maghulog doon o magpadala ng donasyon sa isa sa mga legal na korporasyong ginagamit ng mga Saksi ni Jehova. Taon-taon, may artikulo sa Ang Bantayan na tumatalakay kung paano magbibigay ng donasyon.

17-19. Ipaliwanag kung paano ginagamit ang mga donasyon para sa (a) pambuong-daigdig na gawain, (b) pagtatayo ng Kingdom Hall sa buong mundo, at (c) gastusin ng kongregasyon.

¹⁷ Pambuong-daigdig na gawain. Ginagamit ang pondo para sa mga gastusin sa gawaing pangangaral sa buong daigdig​—ang paglalathala ng literatura na ipinamamahagi sa buong mundo, pagtatayo at pagmamantini ng mga tanggapang pansangay, at pagpapatakbo ng iba’t ibang teokratikong paaralan. Tinutustusan din ang mga misyonero, naglalakbay na tagapangasiwa,  at mga special pioneer. Ang ating donasyon ay ginagamit din para maglaan ng tulong sa mga kapananampalataya kapag may sakuna. d

¹⁸ Pagtatayo ng Kingdom Hall sa buong mundo. Ginagamit ang pondo para tulungan ang mga kongregasyon na kailangang magtayo o magpaayos ng Kingdom Hall. Habang patuloy na nagpapadala ng kontribusyon ang mga kapatid, mas marami pang kongregasyon ang natutulungan. e

¹⁹ Gastusin ng kongregasyon. Ginagamit ang pondo para sa pagmamantini ng Kingdom Hall at gastusin sa tubig, kuryente, at iba pa. Puwedeng irekomenda ng mga elder na ipadala sa lokal na sangay ang bahagi ng kanilang pondo para magamit sa pambuong-daigdig na gawain. Sa gayong sitwasyon, ang mga elder ay kailangang magharap ng resolusyon sa kongregasyon. Kung sasang-ayon ang kongregasyon, ipadadala ang napagkasunduang halaga. Buwan-buwan, ang brother na nag-iingat sa accounts ng kongregasyon ay maghahanda ng ulat sa pananalapi, na babasahin sa kongregasyon.

20. Paano mo mapararangalan si Jehova sa pamamagitan ng iyong “mahahalagang pag-aari”?

²⁰ Kapag naiisip natin ang lahat ng kailangan sa pagsasagawa ng pangangaral ng Kaharian at paggawa ng alagad sa buong mundo, nauudyukan tayong ‘parangalan si Jehova ng ating mahahalagang pag-aari.’ (Kaw. 3:9, 10) Kasama sa ating mahahalagang pag-aari ang ating lakas, talino, at mga katangian at kakayahan bilang Kristiyano. Gustong-gusto nating gamitin ang mga iyan nang lubusan sa gawaing pang-Kaharian. Pero tandaan, kasama sa ating mahahalagang pag-aari ang ating materyal na tinataglay. Ugaliin nawa nating magbigay nang ayon sa ating kakayahan. Ang ating boluntaryong abuloy ay nagpaparangal kay Jehova at nagpapakitang sinusuportahan natin ang Mesiyanikong Kaharian.