ជំពូកទី១៩
កិច្ចការសាងសង់ដែលនាំឲ្យព្រះយេហូវ៉ាទទួលសេចក្ដីសរសើរ
១, ២. (ក) តាំងពីសម័យបុរាណ តើអ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ាបានសប្បាយចិត្តធ្វើអ្វី? (ខ) តើព្រះយេហូវ៉ាឲ្យតម្លៃខ្ពស់បំផុតទៅលើអ្វី?
តាំងពីសម័យបុរាណ អ្នកបម្រើស្មោះត្រង់របស់ព្រះយេហូវ៉ាសប្បាយចិត្តសង់អគារដែលនាំឲ្យនាមរបស់លោកទទួលសេចក្ដីសរសើរ។ ជាឧទាហរណ៍ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានរំភើបចិត្តចូលរួមដំឡើងត្រសាលជំនុំ ហើយបានផ្ដល់សម្ភារសម្រាប់គម្រោងសាងសង់នោះដោយចិត្តទូលាយ។—និក្ខ. ៣៥:៣០-៣៥; ៣៦:១, ៤-៧
២ ព្រះយេហូវ៉ាមិនចាត់ទុកសម្ភារសំណង់ថាជាអ្វីដែលនាំឲ្យលោកទទួលសេចក្ដីសរសើរទេ ហើយសម្ភារនោះមិនមែនជាអ្វីដែលមានតម្លៃខ្ពស់បំផុតចំពោះលោកឡើយ។ (ម៉ាថ. ២៣:១៦, ១៧) អ្វីដែលមានតម្លៃខ្ពស់បំផុតចំពោះព្រះយេហូវ៉ា និងអ្វីដែលនាំឲ្យលោកទទួលសេចក្ដីសរសើរខ្លាំងបំផុត គឺការគោរពប្រណិប័តន៍របស់អ្នកបម្រើលោក ព្រមទាំងចិត្តស្មោះស្ម័គ្រនិងចិត្តខ្នះខ្នែងរបស់ពួកគេ។ (និក្ខ. ៣៥:២១; ម៉ាក. ១២:៤១-៤៤; ១ធី. ៦:១៧-១៩) ចំណុចនោះពិតជាសំខាន់មែន។ ហេតុអ្វី? គឺពីព្រោះអគារមួយមិនស្ថិតស្ថេរជារៀងរហូតនោះទេ។ ជាឧទាហរណ៍ ត្រសាលជំនុំនិងវិហាររបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលលែងមានទៀត។ ប៉ុន្តែ ទោះជាសំណង់ទាំងនោះលែងមានទៀតក្ដី ក៏ព្រះយេហូវ៉ាមិនភ្លេចនូវចិត្តទូលាយនិងការខំប្រឹងប្រែងរបស់អ្នកបម្រើស្មោះត្រង់របស់លោក ដែលបានគាំទ្រកិច្ចការសាងសង់នោះដែរ។—សូមអាន កូរិនថូសទី១ ១៥:៥៨; ហេប្រឺ ៦:១០
៣. តើយើងនឹងរៀនអ្វីនៅជំពូកនេះ?
៣ អ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ានៅសព្វថ្ងៃនេះក៏បានខំព្យាយាមសង់កន្លែងគោរពប្រណិប័តន៍ផងដែរ។ អ្វីដែលយើងបានសម្រេចក្រោមការដឹកនាំរបស់លោកយេស៊ូគ្រិស្តជាស្តេចយើង គឺអស្ចារ្យមែន! ព្រះយេហូវ៉ាច្បាស់ជាបានឲ្យពរលើការព្យាយាមរបស់យើង។ (ទំនុក. ១២៧:១) ក្នុងជំពូកនេះ យើងនឹងពិចារណាអំពីកិច្ចការសាងសង់ខ្លះដែលយើងបានធ្វើ និងអំពីរបៀបដែលកិច្ចការសាងសង់នោះបាននាំឲ្យព្រះយេហូវ៉ាទទួលសេចក្ដីសរសើរ។ យើងក៏នឹងអានអ្វីដែលបងប្អូនខ្លះដែលបានចូលរួមកិច្ចការនោះបាននិយាយ។
ការសាងសង់សាលប្រជុំ
៤. (ក) ហេតុអ្វីយើងត្រូវការកន្លែងគោរពប្រណិប័តន៍ថែមទៀត? (ខ) ហេតុអ្វីបានជាការិយាល័យសាខាខ្លះបានត្រូវបញ្ចូលគ្នា? (សូមមើលប្រអប់ដែលមានចំណងជើងថា« ការសាងសង់ការិយាល័យសាខាតាមតម្រូវការដែលផ្លាស់ប្ដូរជានិច្ច»)
៤ ដូចយើងបានរៀននៅជំពូកទី១៦ ព្រះយេហូវ៉ាតម្រូវឲ្យយើងជួបជុំគ្នាដើម្បីគោរពប្រណិប័តន៍លោក។ (ហេ. ១០:២៥) កិច្ចប្រជុំរបស់យើងមិនគ្រាន់តែពង្រឹងជំនឿរបស់យើងប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏ធ្វើឲ្យយើងមានចិត្តរំភើបចំពោះកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយដែរ។ កាលដែលគ្រាចុងក្រោយបង្អស់នេះកន្លងទៅ ព្រះយេហូវ៉ាកំពុងបញ្ជឿនកិច្ចផ្សព្វផ្សាយ។ ជាលទ្ធផល មនុស្សរាប់សែននាក់ចូលក្នុងអង្គការរបស់លោកជារៀងរាល់ឆ្នាំ។ (អេ. ៦០:២២) ពេលដែលរាជាណាចក្រព្រះមានរាស្ត្រកាន់តែច្រើន នោះមានន័យថាយើងត្រូវការកន្លែងកាន់តែច្រើនដើម្បីបោះពុម្ពផ្សាយសៀវភៅអំពីគម្ពីរ។ យើងក៏ត្រូវការកន្លែងគោរពប្រណិប័តន៍ច្រើនជាងដែរ។
៥. ហេតុអ្វីឈ្មោះសាលរាជាណាចក្រគឺជាឈ្មោះសមរម្យ? (សូមមើលដែរនូវប្រអប់ដែលមានចំណងជើងថា« វិហារពន្លឺថ្មី»)
៥ នៅដើមដំបូងនៃប្រវត្ដិសាស្ត្ររបស់សាក្សីព្រះយេហូវ៉ានាសម័យនេះ និស្សិតគម្ពីរចាប់ផ្ដើមយល់ថាពួកគេត្រូវការកន្លែងប្រជុំផ្ទាល់ខ្លួន។ តាមមើលទៅ កន្លែងគោរពប្រណិប័តន៍ដំបូងដែលបានត្រូវសង់គឺនៅរដ្ឋវ៉េសវៀហ្សីនី សហរដ្ឋអាម៉េរិក នៅឆ្នាំ១៨៩០។ មកដល់ឆ្នាំ១៩៣០ជាង រាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានសង់ឬជួសជុលសាលមួយចំនួនហើយ ប៉ុន្តែកន្លែងប្រជុំទាំងនោះមិនទាន់មានឈ្មោះពិសេសឡើយ។ ក៏ប៉ុន្តែ នៅឆ្នាំ១៩៣៥ បងរ៉ូធើហ្វឺតបានទៅលេងកោះហាវ៉ៃ កាលដែលបងប្អូនកំពុងសង់សាលមួយជាប់នឹងការិយាល័យសាខាថ្មីដែលពួកគេកំពុងសង់។ ពេលដែលបងប្អូនសួរបងរ៉ូធើហ្វឺតថា គួរហៅអគារនោះដូចម្ដេច គាត់ឆ្លើយថា៖ «គឺសមណាស់បើយើងហៅថា‹សាលរាជាណាចក្រ› ដោយសារនោះហើយជាអ្វីដែលយើងកំពុងធ្វើ គឺផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អអំពីរាជាណាចក្រ មែនទេ?»។ (ម៉ាថ. ២៤:១៤) មិនយូរក្រោយមក ឈ្មោះសាលរាជាណាចក្រដែលជាឈ្មោះសមរម្យនោះ មិនគ្រាន់តែប្រើសម្រាប់សាលនៅកោះហាវ៉ៃប៉ុណ្ណោះទេ តែឈ្មោះនោះក៏បានត្រូវប្រើសម្រាប់កន្លែងប្រជុំភាគច្រើនរបស់រាស្ត្រព្រះយេហូវ៉ាទូទាំងពិភពលោកដែរ។
៦, ៧. តើវិធីសង់សាលប្រជុំយ៉ាងលឿនបានជួយយើងឲ្យសម្រេចអ្វីខ្លះ?
៦ មកដល់ឆ្នាំ១៩៧០ជាង យើងត្រូវការសាលប្រជុំកាន់តែច្រើនឡើងៗ។ ដើម្បីឆ្លើយតបនឹងតម្រូវការនេះ បងប្អូននៅសហរដ្ឋអាម៉េរិក បានបង្កើតវិធីលឿនដើម្បីសង់អគារដែលស្អាតនិងអាចប្រើការបានក្នុងរយៈពេលតែប៉ុន្មានថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ។ មកដល់ឆ្នាំ១៩៨៣ សាលប្រជុំប្រហែលជា២០០ខ្នងបានត្រូវសង់តាមវិធីនេះនៅសហរដ្ឋអាម៉េរិកនិងប្រទេសកាណាដា។ ដើម្បីសម្រេចកិច្ចការនេះ បងប្អូនចាប់ផ្ដើមរៀបចំគណៈកម្មាធិការខាងការសាងសង់តាមភូមិភាគ។ របៀបរៀបចំនេះមានប្រសិទ្ធភាពខ្លាំងដល់ម្ល៉េះ បានជានៅឆ្នាំ១៩៨៦ គណៈអភិបាលបានអនុម័តប្រើរបៀបរៀបចំនោះជាផ្លូវការ ហើយនៅឆ្នាំ១៩៨៧ មាន៦០គណៈកម្មាធិការខាងការសាងសង់តាមភូមិភាគនៅសហរដ្ឋអាម៉េរិក។ a នៅឆ្នាំ១៩៩២ គណៈកម្មាធិការទាំងនោះបានត្រូវតែងតាំងនៅប្រទេសអាហ្សង់ទីន អូស្ដ្រាលី បារាំង អាឡឺម៉ង់ ជប៉ុន ម៉ិចស៊ិក អាហ្វ្រិកខាងត្បូង និងអេស្ប៉ាញ។ បងប្អូនដែលកំពុងខំប្រឹងសង់សាលប្រជុំនិងសាលសន្និបាត ពិតជាសមនឹងទទួលការគាំទ្រពីយើង ដោយសារកិច្ចការដែលពួកគេធ្វើគឺជាកិច្ចបម្រើពិសិដ្ឋ។
៧ សាលប្រជុំទាំងប៉ុន្មានដែលបានត្រូវសង់យ៉ាងលឿននោះ បានធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់យ៉ាងល្អក្នុងសហគមន៍។ ជាឧទាហរណ៍ កាសែតមួយនៅប្រទេសអេស្ប៉ាញបានចុះអត្ថបទមួយដែលមានចំណងជើងថា«ជំនឿអាចធ្វើឲ្យភ្នំរើចេញបាន»។ អត្ថបទនោះបានបញ្ជាក់អំពីការសង់សាលប្រជុំនៅក្រុងម៉ាតុស ដោយសួរថា៖ «ក្នុងពិភពលោកបច្ចុប្បន្នដែលពោរពេញទៅដោយមនុស្សដែលគិតតែប្រយោជន៍ខ្លួន តើហេតុអ្វីអាចមានមនុស្សពីតំបន់ផ្សេងៗ[នៅប្រទេសអេស្ប៉ាញ] ដែលលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួនដោយធ្វើដំណើរទៅក្រុងម៉ាតុសដើម្បីសង់អគារមួយដែលជាឯតទគ្គកម្មខាងល្បឿន គុណភាព និងរបៀបរៀបចំ?»។ អត្ថបទនោះឆ្លើយសំណួរដោយដកស្រង់សម្ដីរបស់សាក្សីម្នាក់ដែលជាជនស្ម័គ្រចិត្តថា៖ «យើងអាចធ្វើបានដោយសារយើងជាមនុស្សដែលបានត្រូវបង្ហាត់បង្រៀនដោយព្រះយេហូវ៉ា»។
ការសាងសង់នៅប្រទេសដែលខ្វះធនធាន
៨. នៅឆ្នាំ១៩៩៩ តើគណៈអភិបាលបានអនុម័តកម្មវិធីថ្មីអ្វី ហើយហេតុអ្វី?
៨ នៅដំណាច់សតវត្សរ៍ទី២០ មនុស្សបានចូលហូរហែក្នុងអង្គការរបស់ព្រះនៅប្រទេសដែលបងប្អូនយើងខ្វះធនធាន។ ក្រុមជំនុំនៅប្រទេសទាំងនោះបានខំប្រឹងសង់សាលប្រជុំតាមលទ្ធភាពរបស់ពួកគេ។ ប៉ុន្តែនៅប្រទេសខ្លះ មនុស្សបានចំអកមើលងាយ ហើយប្រព្រឹត្តដោយរើសអើងចំពោះបងប្អូនយើង ដោយសារសាលប្រជុំរបស់បងប្អូនគឺសាមញ្ញពេក បើប្រៀបធៀបនឹងកន្លែងគោរពប្រណិប័តន៍ឯទៀត។ ក៏ប៉ុន្តែ នៅឆ្នាំ១៩៩៩ គណៈអភិបាលបានអនុម័តកម្មវិធីមួយដើម្បីបញ្ជឿនការសាងសង់សាលប្រជុំនៅប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍន៍។ ថវិកាពីប្រទេសជឿនលឿនបានត្រូវផ្ដល់ឲ្យក្រុមជំនុំនៅប្រទេសទាំងនោះ ដើម្បីអាច«មានភាពស្មើគ្នា»។ (សូមអាន កូរិនថូសទី២ ៨:១៣-១៥) ម្យ៉ាងទៀត បងប្អូនពីប្រទេសឯទៀតបានស្ម័គ្រចិត្តជួយកិច្ចការនោះ។
៩. តើកិច្ចការអ្វីមើលទៅដូចជាធំពេក ប៉ុន្តែនៅទីបំផុតតើបងប្អូនបានសម្រេចអ្វី?
៩ នៅដើមដំបូង មើលទៅកិច្ចការនោះហាក់ដូចជាធំពេក។ ជាឧទាហរណ៍ របាយការណ៍មួយនៅឆ្នាំ២០០១បញ្ជាក់ថា ៨៨ប្រទេសដែលកំពុងអភិវឌ្ឍន៍ត្រូវការសាលប្រជុំ១៨.៣០០ខ្នង។ ក៏ប៉ុន្តែដោយមានការគាំទ្រពីសកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់ព្រះនិងពីលោកយេស៊ូគ្រិស្តជាស្តេចរបស់យើង នោះគ្មានកិច្ចការណាមួយដែលយើងពុំអាចសម្រេចបានឡើយ។ (ម៉ាថ. ១៩:២៦) ក្នុងអំឡុងប្រហែលជា១៥ឆ្នាំ គឺពីឆ្នាំ១៩៩៩ដល់ឆ្នាំ២០១៣ រាស្ត្ររបស់ព្រះបានសង់សាលប្រជុំ២៦.៨៤៩ក្នុងកម្មវិធីជួយក្រុមជំនុំនៅប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍន៍។ b ក៏ប៉ុន្តែនៅឆ្នាំ២០១៣ ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាបន្តឲ្យពរកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយនោះ យើងនៅតែត្រូវការសាលប្រជុំ៦.៥០០ខ្នងនៅប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍន៍ ហើយសព្វថ្ងៃនេះ យើងត្រូវការសាលប្រជុំរាប់រយខ្នងទៀតរៀងរាល់ឆ្នាំ។
បងប្អូនដែលសង់សាលប្រជុំនៅប្រទេសដែលខ្វះធនធានត្រូវប្រើគ្រប់វិធីដើម្បីសង់សាលប្រជុំ
១០-១២. តើតាមរបៀបណាការសាងសង់សាលប្រជុំបាននាំឲ្យនាមព្រះយេហូវ៉ាទទួលសេចក្ដីសរសើរ?
១០ តើតាមរបៀបណាការសាងសង់សាលប្រជុំថ្មីបាននាំឲ្យនាមព្រះយេហូវ៉ាទទួលសេចក្ដីសរសើរ? របាយការណ៍មួយពីការិយាល័យសាខានៅប្រទេសហ្ស៊ីមបាវេបានបញ្ជាក់ថា៖ «តាមធម្មតា ក្នុងរយៈពេលតិចជាងមួយខែក្រោយពីបានសង់សាលប្រជុំថ្មីមួយ នោះចំនួនអ្នកចូលរួមកិច្ចប្រជុំកើនឡើងមួយជាពីរ»។ តាមមើលទៅ នៅប្រទេសជាច្រើនមនុស្សមិនហ៊ានចូលរួមជាមួយនឹងយើងទេ រហូតដល់យើងមានកន្លែងសមរម្យដើម្បីគោរពប្រណិប័តន៍។ ប៉ុន្តែ មិនយូរក្រោយពីសង់សាលប្រជុំមួយចប់ សាលប្រជុំនោះមានមនុស្សចូលរួមពេញសាល ហើយបងប្អូនត្រូវការសាលប្រជុំមួយទៀត។ ក៏ប៉ុន្តែមិនគ្រាន់តែអគារស្អាតដែលទាក់ទាញមនុស្សឲ្យមកឯព្រះយេហូវ៉ាប៉ុណ្ណោះទេ តែសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់គ្រិស្តសាសនិកពិតដែលបានបង្ហាញនៅក្នុងសាលប្រជុំទាំងនោះ ក៏មានឥទ្ធិពលទៅលើទស្សនៈរបស់មនុស្សចំពោះអង្គការរបស់លោកដែរ។ សូមពិចារណាអំពីបទពិសោធន៍ខ្លះ។
១១ ប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី: បុរសម្នាក់បានមើលការសាងសង់សាលប្រជុំ។ ពេលគាត់ដឹងថាអ្នកធ្វើកិច្ចការនោះសុទ្ធតែជាជនស្ម័គ្រចិត្ត គាត់និយាយថា៖ «អ្នករាល់គ្នាពិតជាអស្ចារ្យណាស់! ខ្ញុំឃើញថាអ្នករាល់គ្នាធ្វើការដោយអស់ពីចិត្ត ហើយក៏សប្បាយដែរ ទោះជាអ្នករាល់គ្នាមិនទទួលប្រាក់ខែក៏ដោយ។ ខ្ញុំគិតថាគ្មានអង្គការសាសនាណាមួយដូចអង្គការរបស់អ្នករាល់គ្នាទេ!»។
១២ ប្រទេសអ៊ុយក្រែន: មានស្ត្រីម្នាក់ដែលធ្លាប់ធ្វើដំណើររាល់ថ្ងៃកាត់កន្លែងបងប្អូនកំពុងសង់សាលប្រជុំ។ គាត់សន្និដ្ឋានថាពួកគេជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា ហើយថាអគារនោះជាសាលប្រជុំ។ ស្ត្រីនោះនិយាយថា៖ «ប្អូនស្រីរបស់ខ្ញុំជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា។ គាត់ធ្លាប់ប្រាប់ខ្ញុំអំពីពួកសាក្សី។ ពេលខ្ញុំឃើញអ្នករាល់គ្នាកំពុងធ្វើកិច្ចការសាងសង់នោះ ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តថាខ្ញុំក៏ចង់ចូលរួមជាមួយនឹងក្រុមគ្រួសាររួមជំនឿនេះដែរ។ នៅទីនេះ ខ្ញុំបានឃើញអ្នករាល់គ្នាបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់»។ ស្ត្រីនេះយល់ព្រមរៀនគម្ពីរ ហើយបានទទួលការជ្រមុជទឹកនៅឆ្នាំ២០១០។
១៣, ១៤. (ក) តើអ្នកទាញយកមេរៀនអ្វីពីបទពិសោធន៍អំពីប្ដីប្រពន្ធដែលបានសង្កេតមើលសកម្មភាពសាងសង់សាលប្រជុំ? (ខ) តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីដើម្បីប្រាកដថាកន្លែងគោរពប្រណិប័តន៍របស់អ្នកនាំឲ្យព្រះយេហូវ៉ាទទួលសេចក្ដីសរសើរ?
១៣ ប្រទេសអាហ្សង់ទីន: ប្ដីប្រពន្ធមួយគូបានទៅជួបបងប្រុសដែលជាអ្នកត្រួតពិនិត្យការដ្ឋានសាងសង់សាលប្រជុំ។ ប្ដីបាននិយាយថា៖ «យើងបានសង្កេតមើលអ្នករាល់គ្នាសង់អគារនេះ ហើយ . . . យើងបានសម្រេចចិត្តថា យើងចង់រៀនអំពីព្រះនៅទីនេះ»។ ក្រោយមកប្ដីនោះសួរថា៖ «តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីដើម្បីអាចចូលរួមកិច្ចប្រជុំនៅទីនេះបាន?»។ ប្ដីប្រពន្ធនោះបានយល់ព្រមសិក្សាគម្ពីរ តែដាក់ល័ក្ខខ័ណ្ឌថាត្រូវឲ្យក្រុមគ្រួសារទាំងមូលរបស់ពួកគេរៀនដែរ។ បងប្អូនយើងសប្បាយចិត្តធ្វើតាមល័ក្ខខ័ណ្ឌនេះ។
១៤ ប្រហែលជាអ្នកមិនបានមានឯកសិទ្ធិចូលរួមជួយសាងសង់សាលប្រជុំរបស់ក្រុមជំនុំអ្នកទេ។ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ មានអ្វីជាច្រើនដែលអ្នកអាចជួយធ្វើឲ្យកន្លែងដែលអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍នាំឲ្យនាមព្រះយេហូវ៉ាទទួលសេចក្ដីសរសើរ។ ជាឧទាហរណ៍ ដោយចិត្តរំភើប អ្នកអាចអញ្ជើញសិស្សគម្ពីរ មនុស្សដែលអ្នកត្រឡប់ទៅជួប និងអ្នកឯទៀតឲ្យចូលរួមកិច្ចប្រជុំជាមួយនឹងអ្នកនៅសាលប្រជុំនោះ។ អ្នកក៏មានឱកាសសម្អាតនិងថែទាំកន្លែងគោរពប្រណិប័តន៍របស់អ្នកផងដែរ។ បើអ្នកទុកលុយខ្លះដោយឡែក អ្នកប្រហែលជាអាចធ្វើវិភាគទានដើម្បីជួយថែទាំសាលប្រជុំរបស់អ្នក ឬធ្វើវិភាគទានជួយការសាងសង់កន្លែងគោរពប្រណិប័តន៍នៅប្រទេសផ្សេងទៀត។ (សូមអាន កូរិនថូសទី១ ១៦:២) សកម្មភាពទាំងអស់នេះពិតជាធ្វើឲ្យនាមព្រះយេហូវ៉ាទទួលសេចក្ដីសរសើរថែមទៀត។
អ្នកធ្វើការដែល«ថ្វាយខ្លួនស្ម័គ្រពីចិត្ត»
១៥-១៧. (ក) តើអ្នកណាធ្វើកិច្ចការសាងសង់ភាគច្រើន? (ខ) តើអ្នកបានរៀនអ្វីពីពាក្យរបស់ប្ដីប្រពន្ធដែលជួយកិច្ចការសាងសង់អន្តរជាតិ?
១៥ កិច្ចការភាគច្រើនក្នុងការសាងសង់សាលប្រជុំ សាលសន្និបាត និងការិយាល័យសាខា ត្រូវធ្វើដោយបងប្អូនប្រុសស្រីក្នុងតំបន់នោះ។ ប៉ុន្តែ ច្រើនដង ពួកគេទទួលជំនួយពីបងប្អូនពីប្រទេសផ្សេងដែលមានបទពិសោធន៍ក្នុងការសាងសង់។ ជនស្ម័គ្រចិត្តខ្លះបានរៀបចំជីវិតរបស់ពួកគេ ដើម្បីអាចចូលរួមគម្រោងសាងសង់អន្តរជាតិអស់ច្រើនសប្ដាហ៍។ អ្នកឯទៀតអាចជួយជាច្រើនឆ្នាំ ដោយរើពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយ។
បងទីម៉ូនិងបងលីន ឡាប៉ាឡេនិន (សូមមើលវគ្គ១៦)
១៦ ពិតមែនតែកិច្ចការសាងសង់អន្តរជាតិនាំឲ្យជួបការពិបាកខ្លះ ប៉ុន្តែកិច្ចការនេះក៏ធ្វើឲ្យមានអំណរផងដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ បងទីម៉ូនិងបងលីនបានធ្វើដំណើរទៅប្រទេសផ្សេងៗនៅអាស៊ី អឺរ៉ុប និងអាម៉េរិកខាងត្បូង ដើម្បីសង់សាលប្រជុំ សាលសន្និបាត និងការិយាល័យសាខា។ បងទីម៉ូប្រាប់ថា៖ «ក្នុងរយៈពេល៣០ឆ្នាំកន្លងទៅហើយនេះ ខ្ញុំបានផ្លាស់ប្ដូរការដ្ឋានជាមធ្យមពីរឆ្នាំម្ដង»។ បងលីន ដែលបានរៀបការជាមួយនឹងបងទីម៉ូអស់២៥ឆ្នាំហើយ ប្រាប់ថា៖ «ខ្ញុំបានបម្រើជាមួយនឹងទីម៉ូនៅ១០ប្រទេស។ យើងត្រូវការពេលច្រើនដើម្បីចេះញ៉ាំម្ហូបអាហារប្រភេទថ្មី រស់នៅក្នុងអាកាសធាតុថ្មី រៀនភាសាថ្មី ផ្សព្វផ្សាយនៅតំបន់ថ្មី និងរកមិត្តភក្ដិថ្មី»។ c តើលទ្ធផលពីកិច្ចការរបស់ពួកគាត់គឺសមនឹងការខំព្យាយាមនោះឬ? បងលីនប្រាប់ថា៖ «លទ្ធផលពីការពិបាកផ្សេងៗទាំងនោះ គឺជាពរដ៏វិសេសបំផុត។ បងប្អូនគ្រិស្តសាសនិកបានទទួលយើងដោយរាក់ទាក់ ហើយបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះយើង។ យើងក៏បានឃើញថាព្រះយេហូវ៉ាយកចិត្តទុកដាក់នឹងយើងដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែរ។ យើងក៏ឃើញដែរថាលោកយេស៊ូបានធ្វើអ្វីដែលលោកបានសន្យានៅម៉ាកុស ១០:២៩, ៣០ គឺយើងមានបងប្អូនប្រុសស្រីនិងម្ដាយមួយជាមួយរយមែន»។ បងទីម៉ូប្រាប់ថា៖ «យើងពិតជាសប្បាយមែន ដោយសារយើងអាចប្រើការប៉ិនប្រសប់របស់យើងក្នុងកិច្ចការដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត គឺការជួយបង្កើនទ្រព្យសម្បត្ដិរបស់ស្តេចយើង»។
១៧ បងដារិននិងបងសារ៉ាបានជួយកិច្ចការសាងសង់នៅទ្វីបអាហ្វ្រិក អាស៊ី អាម៉េរិកកណ្ដាល អឺរ៉ុប អាម៉េរិកខាងត្បូង និងបណ្ដាកោះនៅមហាសមុទ្រប៉ាស៊ីហ្វិកខាងត្បូង។ ពួកគាត់មានអារម្មណ៍ថាពួកគាត់បានទទួលច្រើនជាងអ្វីដែលពួកគាត់បានផ្ដល់ឲ្យ។ ទោះជាពួកគាត់ប្រឈមមុខការពិបាកផ្សេងៗក្ដី បងដារិនប្រាប់ថា៖ «ការរួមធ្វើការជាមួយនឹងបងប្អូនពីប្រទេសផ្សេងទៀតគឺជាឯកសិទ្ធិ។ ខ្ញុំឃើញថាសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលយើងទាំងអស់គ្នាមានចំពោះព្រះយេហូវ៉ា គឺដូចជាខ្សែមួយដែលព័ទ្ធជុំវិញផែនដីចងជាចំណងមិត្តភាពរវាងបងប្អូនរួមជំនឿ»។ បងសារ៉ាប្រាប់ថា៖ «ខ្ញុំបានរៀនច្រើនណាស់ពីបងប្អូនប្រុសស្រីដែលមានវប្បធម៌ផ្សេង! ពេលខ្ញុំឃើញការលះបង់របស់ពួកគេដើម្បីបម្រើព្រះយេហូវ៉ា នោះជំរុញចិត្តខ្ញុំឲ្យបន្តបម្រើលោកអស់ពីសមត្ថភាព»។
១៨. តើតាមរបៀបណាទំនាយនៅទំនុកតម្កើង ១១០:១-៣ កំពុងកើតឡើង?
១៨ ស្តេចដាវីឌបានប្រកាសទំនាយថា រាស្ត្រនៃរាជាណាចក្ររបស់ព្រះនឹង«ថ្វាយខ្លួនស្ម័គ្រពីចិត្ត» ទោះជាពួកគេប្រឈមមុខការពិបាកក៏ដោយ។ (សូមអាន ទំនុកតម្កើង ១១០:១-៣) បងប្អូនទាំងអស់គ្នាដែលចូលរួមក្នុងកិច្ចការដែលគាំទ្ររាជាណាចក្រ កំពុងជួយធ្វើឲ្យពាក្យនៃទំនាយនោះកើតឡើងពិតមែន។ (១កូ. ៣:៩) សាលសន្និបាតរាប់រយខ្នង សាលប្រជុំរាប់ម៉ឺនខ្នង និងការិយាល័យសាខាជាច្រើនទូទាំងពិភពលោកជាភ័ស្តុតាងច្បាស់ថា រាជាណាចក្ររបស់ព្រះមានពិតប្រាកដ ហើយកំពុងគ្រប់គ្រង។ យើងមានឯកសិទ្ធិដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ណាស់! គឺយើងអាចបម្រើលោកយេស៊ូគ្រិស្តជាស្តេច ដោយបំពេញកិច្ចការដែលនាំឲ្យព្រះយេហូវ៉ាទទួលសេចក្ដីសរសើរដែលលោកពិតជាសមទទួលនោះ!
a នៅឆ្នាំ២០១៣ ជនស្ម័គ្រចិត្តជាង២៣០.០០០នាក់បានត្រូវតែងតាំងឲ្យធ្វើការជាមួយនឹង១៣២គណៈកម្មាធិការខាងការសាងសង់តាមភូមិភាគនៅសហរដ្ឋអាម៉េរិក។ ជារៀងរាល់ឆ្នាំនៅប្រទេសនោះ គណៈកម្មាធិការទាំងនោះបានចាត់ចែងការសាងសង់សាលប្រជុំប្រហែលជា៧៥ខ្នង និងជួយជួសជុលកែលម្អសាលប្រជុំប្រហែលជា៩០០ខ្នង។
b តួលេខនេះមិនរួមបញ្ចូលសាលប្រជុំដ៏ច្រើនដែលបានត្រូវសង់នៅប្រទេសដែលមិនមានកម្មវិធីនេះទេ។
c អ្នកបម្រើអន្តរជាតិនិងជនស្ម័គ្រចិត្តចំណាយពេលភាគច្រើននៅការដ្ឋាន ប៉ុន្តែនៅចុងសប្ដាហ៍ឬនៅពេលល្ងាច ពួកគេគាំទ្រក្រុមជំនុំក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយ។
