1, 2. (a) Dlaczego czasem można stracić z oczu wizję przyszłego raju? (b) Co może nam pomóc umocnić wiarę w to, że Bóg spełni swoje obietnice?

 BRAT przyjeżdża na zebranie wyczerpany stresującym dniem. Ma wymagającego szefa, który źle go potraktował. Do tego dochodzą troski związane z utrzymaniem rodziny i chorobą żony. Kiedy zaczyna się zebranie i rozbrzmiewa muzyka, brat czuje, że narosłe w nim napięcie wreszcie opada. Cieszy się, że jest w Sali Królestwa w gronie duchowych przyjaciół. Pieśń mówi o nadziei na życie w raju — jej słowa zachęcają go, żeby oczami wyobraźni ujrzał siebie w rajskim otoczeniu. Brat bardzo lubi tę pieśń i gdy teraz śpiewa ją z całą rodziną, nadzieja na lepszą przyszłość staje się realniejsza.

² Czy znasz to uczucie? Większość z nas odpowie twierdząco. Trzeba jednak przyznać, że w tych „krytycznych czasach trudnych do zniesienia” wizja raju może się nam wydawać odległa. Przecież świat, w którym żyjemy, jest jego zupełnym przeciwieństwem (2 Tym. 3:1). Co może nam pomóc zachować żywą nadzieję? Przede wszystkim zastanówmy się, na czym w ogóle opieramy swoje przekonanie, że Królestwo Boże wkrótce obejmie władzę nad całą ludzkością. Rozważmy kilka obietnic Jehowy, które urzeczywistniły się na Jego ludzie już w starożytności. Potem omówimy, jak te i inne prorocze zapowiedzi spełniają się obecnie. Pokrzepieni tą analizą, na koniec zobaczymy, co te proroctwa będą oznaczać w przyszłości.

3. Z jakich obietnic czerpali pociechę żydowscy wygnańcy?

³ Wyobraź sobie, jak wyglądało życie żydowskich wygnańców w Babilonie w VI wieku p.n.e. W niewoli urodziło się i dorosło już drugie pokolenie Żydów i nie było im łatwo. Babilończycy drwili z ich wiary w Jehowę (Ps. 137:1-3). Ale mimo upływających dziesięcioleci lojalni słudzy Boży nie tracili z oczu nadziei. Jehowa obiecał przecież, że przyprowadzi swój lud z powrotem do ojczyzny. Co więcej,  zapowiedział, że będą tam panować wspaniałe warunki. Odrodzoną Judę przyrównał nawet do ogrodu Eden — do raju! (Odczytaj Izajasza 51:3). Takie obietnice miały pokrzepiać sług Bożych, rozwiewając wszelkie wątpliwości, jakie mogłyby się pojawić w ich sercach. Przyjrzyjmy się konkretnym przykładom.

4. Jak Jehowa zapewnił Żydów, że w odrodzonej ojczyźnie będą bezpieczni?

⁴ Bezpieczeństwo. Wygnańcy mieli wrócić nie do literalnego raju, ale do odległej krainy, która od 70 lat była opustoszała i którą na własne oczy widziało tylko niewielu z nich. W tamtych czasach w krajach biblijnych żyły lwy, wilki, lamparty i inne drapieżniki. Każdy, kto był głową rodziny, mógł się zastanawiać: „Jak zadbam o bezpieczeństwo żony i dzieci? A jak ochronię owce i bydło?”. Takie obawy byłyby zupełnie naturalne. Pomyślmy, jak pokrzepiająca musiała być w tej sytuacji obietnica Boża zapisana w Księdze Izajasza 11:6-9 (odczytaj). Pięknymi poetyckimi słowami Jehowa zapewnił wygnańców, że i oni, i ich zwierzęta będą bezpieczni. Zapowiedź, że lew będzie jadł słomę, oznaczała, że nie będzie pożerał bydła. Wierni Żydzi nie musieli obawiać się takich drapieżników. Jehowa przyrzekł, że Jego słudzy będą w odrodzonej Judzie bezpieczni, nawet na pustkowiu i w lasach (Ezech. 34:25).

5. Jakie proroctwa pomogły powracającym wygnańcom nabrać przekonania, że Jehowa obficie zaspokoi ich potrzeby?

⁵ Dostatek. Niejednemu żydowskiemu repatriantowi mogły się też cisnąć pytania: „Jak po powrocie do ojczyzny wyżywię bliskich? Gdzie zamieszkamy? Czy będę miał jakieś zajęcie i czy będzie to coś lepszego niż ta harówka pod okiem tyranów tutaj na wygnaniu?”. Również takie wątpliwości Jehowa życzliwie rozwiał, podając proroctwa o odrodzeniu. Obiecał, że swoim posłusznym sługom zapewni deszcze, dzięki czemu plonem ziemi będzie „chleb pożywny, z oliwą”, co oznaczało obfitość żywności (Izaj. 30:23). Jeśli chodzi o dach nad głową i pracę, Jehowa przyrzekł: „Pobudują domy i będą w nich mieszkać; zasadzą winnice i będą spożywać ich owoce. Nie będą budować, aby ktoś inny mieszkał; nie będą sadzić, aby ktoś inny jadł” (Izaj. 65:21, 22). Pod wieloma względami Żydom miało się żyć nieporównanie lepiej niż w pogańskim Babilonie. A co z ich największymi problemami — z tymi, przez które trafili na wygnanie?

6. Jakie problemy ze zdrowiem duchowym miał od dawna lud Boży i jaka obietnica Jehowy mogła dodać otuchy wracającym wygnańcom?

⁶ Zdrowie duchowe. Lud Boży zachorował duchowo na długo przed pójściem do niewoli. Jehowa powiedział o nim przez proroka Izajasza: „Cała głowa jest chora i całe serce słabowite” (Izaj. 1:5). W sensie duchowym Izraelici byli ślepi i głusi — zatykali uszy na rady Jehowy i zamykali oczy na oświecenie, które zapewniał (Izaj. 6:10; Jer. 5:21; Ezech. 12:2). Gdyby te same problemy miały trapić ich po powrocie,  czy byliby bezpieczni? Czy nie straciliby znowu uznania Jehowy? Jakże pocieszająco musiała brzmieć Jego obietnica: „W owym dniu głusi usłyszą słowa księgi, a z mroku i z ciemności nawet oczy ślepych będą widzieć” (Izaj. 29:18). Jehowa miał uleczyć duchowo swój skarcony i skruszony lud. Miał mu zapewnić życiodajne kierownictwo i oświecenie, pod warunkiem że okaże się on posłuszny.

7. Jak Żydzi, którzy wrócili do ojczyzny, przekonali się o prawdziwości obietnic Bożych i dlaczego umacnia to naszą wiarę?

⁷ Czy Jehowa dotrzymał słowa? Odpowiedzi udziela historia. Żydzi, którzy powrócili do ojczyzny, cieszyli się bezpieczeństwem, dostatkiem i zdrowiem duchowym. Na przykład Jehowa ochraniał ich przed okolicznymi narodami, które były silniejsze i liczniejsze. Dzikie zwierzęta nie dziesiątkowały ich stad. Oczywiście proroctwa zapowiadające rajskie warunki — zanotowane przez Izajasza, Jeremiasza czy Ezechiela — spełniły się wówczas w ograniczonym zakresie, ale to, czego doświadczyli tamci Żydzi, było naprawdę niezwykłe i doskonale trafiało w ich potrzeby. Kiedy rozmyślamy, jak Jehowa troszczył się wtedy o swój lud, nasza wiara rośnie. Skoro tamto pierwsze, ograniczone spełnienie proroctw było tak fascynujące, to co powiedzieć o ich spełnieniu na większą skalę? Zobaczmy, co Jehowa czyni dla nas dzisiaj.

8. W jakim „kraju” przebywa dziś lud Boży?

⁸ Słudzy Jehowy nie są dziś literalnym narodem ani nie zamieszkują jednego konkretnego kraju. Chrześcijanie namaszczeni duchem tworzą naród duchowy, „Izrael Boży” (Gal. 6:16). Wraz z „drugimi owcami” przebywają w symbolicznym „kraju”, w którym wspólnie służą Jehowie Bogu. Służba ta jest ich drogą życiową (Jana 10:16; Izaj. 66:8). „Kraj”, który dał nam Jehowa, to inaczej raj duchowy. Właśnie w nim spełniają się w sensie duchowym Boże obietnice dotyczące rajskich warunków. Rozważmy kilka przykładów.

9, 10. (a) Jak dzisiaj spełnia się proroctwo z Izajasza 11:6-9? (b) Jakie można podać dowody, że wśród ludu Bożego panuje pokój?

⁹ Bezpieczeństwo. W proroctwie z Księgi Izajasza 11:6-9 znajdujemy piękny obraz — dzikie zwierzęta oraz ludzie i zwierzęta domowe żyją ze sobą w pokoju. Czy to proroctwo ma duchowe spełnienie? Tak. W wersecie 9 czytamy, skąd się bierze taka harmonia: „Gdyż ziemia będzie napełniona poznaniem Jehowy, tak jak wody pokrywają morze”. Czy wiedza o Bogu ma jakiś wpływ na zachowanie zwierząt? Oczywiście, że nie. To ludzie przeobrażają się, gdy poznają Boga Najwyższego i gdy uczą się naśladować Jego pokojowe usposobienie. Właśnie dlatego w naszym raju duchowym możemy z radością obserwować spełnianie się tego  proroctwa. Pod rządami Królestwa naśladowcy Chrystusa uczą się wyzbywać złych, zwierzęcych cech i żyją w zgodzie z duchowymi braćmi i siostrami.

¹⁰ Na przykład w tej książce omawialiśmy zasadę chrześcijańskiej neutralności — zarówno jej biblijne podstawy, jak i prześladowania, które spadają na sług Bożych za jej przestrzeganie. Czy to nie ciekawe, że w tym brutalnym świecie istnieje spory „naród”, który nawet pod groźbą śmierci nie bierze udziału w żadnej formie przemocy? To wyraźny dowód, że poddani mesjańskiego Króla naprawdę cieszą się pokojem opisanym przez Izajasza! Jezus zapowiedział, że jego naśladowcy będą znani z wzajemnej miłości (Jana 13:34, 35). Teraz w obrębie zboru za pośrednictwem „niewolnika wiernego i roztropnego” cierpliwie uczy wszystkich prawdziwych chrześcijan, by przejawiali pokojowe usposobienie, życzliwość i łagodność (Mat. 24:45-47).

11, 12. Jakiego rodzaju głód panuje w dzisiejszym świecie i jak Jehowa troszczy się o swój lud?

¹¹ Dostatek pokarmu duchowego. Świat głoduje pod względem duchowym. Biblia ostrzegała: „Oto idą dni — brzmi wypowiedź Wszechwładnego Pana, Jehowy — a ześlę na tę ziemię głód, nie głód chleba i nie pragnienie wody, lecz słuchania słów Jehowy” (Am. 8:11). Czy obywatele Królestwa  Bożego również cierpią taki głód? Jehowa zapowiedział, że Jego słudzy będą w zupełnie innej sytuacji niż wrogowie: „Moi słudzy będą jeść, lecz wy będziecie głodować. Oto moi słudzy będą pić, lecz wy będziecie pragnąć. Oto moi słudzy będą się radować, lecz wy będziecie doznawać wstydu” (Izaj. 65:13). Czy dostrzegasz, jak spełniają się te słowa?

¹² Pokarm duchowy płynie do nas coraz szerszym i głębszym strumieniem. W tym wygłodniałym duchowo świecie możemy liczyć na stały i obfity dopływ pokarmu duchowego na zebraniach i większych zgromadzeniach, a także w postaci publikacji biblijnych — również w wersji audio i wideo — oraz materiałów zamieszczanych w naszym serwisie internetowym (Ezech. 47:1-12; Joela 3:18). Czy nie cieszysz się, gdy w swoim życiu codziennie dostrzegasz dowody, że Jehowa zgodnie ze swą obietnicą zapewnia ci dostatek pokarmu duchowego? Czy regularnie karmisz się z Jego stołu?

13. Opowiedz o kimś, komu zgodnie z obietnicą Jehowy otworzyły się oczy i uszy.

¹³ Zdrowie duchowe. Ślepota i głuchota duchowa przybierają w dzisiejszym świecie rozmiary pandemii (2 Kor. 4:4). Jednak wszystkie takie dolegliwości potrafi uleczyć Chrystus. Czy widziałeś, jak otwierają się komuś oczy i uszy? Jeżeli obserwowałeś, jak ktoś poznaje prawdę ze Słowa Bożego i odrzuca kłamstwa religijne, przez które wcześniej był na nią ślepy i głuchy, to byłeś świadkiem spełnienia się następującej obietnicy: „W owym dniu głusi usłyszą słowa księgi, a z mroku i z ciemności nawet oczy ślepych będą widzieć” (Izaj. 29:18). Takiego duchowego uleczenia zaznają co roku setki tysięcy ludzi na całym świecie. Każdy, kto wychodzi z Babilonu Wielkiego i zaczyna razem z nami wielbić Boga w raju duchowym, stanowi żywy dowód, że obietnice Jehowy się spełniają!

14. Nad czym powinniśmy rozmyślać, żeby wzmacniać swoją wiarę?

¹⁴ Każdy rozdział tej książki zawiera niezbite dowody, że w czasie końca Chrystus wprowadził swoich naśladowców do prawdziwego raju duchowego. Ciągle rozmyślajmy nad błogosławieństwami, jakich tu zaznajemy. Dzięki temu będzie wzrastać nasza wiara w obietnice Jehowy dotyczące przyszłości.

15. Skąd mamy pewność, że ziemia stanie się rajem?

¹⁵ Jehowa zamierzył, że cała ziemia będzie rajem. Umieścił Adama i Ewę w rajskim ogrodzie i polecił im zaludnić całą planetę oraz zatroszczyć się o zamieszkujące ją stworzenia (Rodz. 1:28). Tymczasem para ta przyłączyła się do buntu Szatana i sprowadziła na swoich potomków niedoskonałość, grzech i śmierć. Ale zamierzenie Boże wcale się  nie zmieniło. Kiedy Jehowa wypowiada jakieś słowa, każde z nich zawsze się spełnia (odczytaj Izajasza 55:10, 11). Możemy być zatem pewni, że potomkowie Adama i Ewy napełnią i opanują ziemię, troszcząc się o stworzenia Jehowy zamieszkujące ogólnoziemski raj. Właśnie wtedy ostatecznie spełnią się proroctwa dotyczące rajskich warunków skierowane pierwotnie do żydowskich wygnańców. Zobaczmy, jak będzie to wyglądało.

16. Jak Biblia opisuje bezpieczne warunki, którymi będziemy się cieszyć w raju?

¹⁶ Bezpieczeństwo. Piękny obraz słowny nakreślony w Księdze Izajasza 11:6-9 w końcu spełni się również w sensie literalnym. W każdym zakątku ziemi mężczyźni, kobiety i dzieci będą czuć się bezpiecznie. Żaden człowiek ani żadne zwierzę nie będzie stanowić zagrożenia. Wyobraź sobie, że cała planeta to twój dom: możesz bez strachu pływać w rzekach, jeziorach i morzach, przemierzać łańcuchy górskie i wędrować po stepach czy preriach. Nie zaczynasz się niepokoić nawet po zapadnięciu zmroku. Zgodnie z zapowiedzią z Księgi Ezechiela 34:25 możesz „bezpiecznie mieszkać na pustkowiu i spać w lasach”.

17. Dlaczego możemy być pewni, że gdy Królestwo obejmie władzę nad całą ziemią, niczego nie będzie nam brakować?

¹⁷ Dostatek. Pomyśl o świecie bez ubóstwa, niedożywienia czy głodu, o świecie, w którym nie jest potrzebna pomoc społeczna. Dzisiejszy duchowy dobrobyt ludu Bożego jest gwarancją, że mesjański Król, Jezus, zaspokoi wszelkie potrzeby swoich poddanych. To, że potrafi spełnić takie obietnice, udowodnił na małą skalę podczas swej ziemskiej służby, gdy nakarmił tysiące głodnych kilkoma chlebami i rybami (Mat. 14:17, 18; 15:34-36; Marka 8:19, 20). Kiedy Królestwo obejmie władzę nad całą ziemią, w dosłownym sensie urzeczywistni się między innymi proroctwo: „[Bóg] da deszcz dla nasienia, którym obsiewasz ziemię, a jako plon ziemi — chleb pożywny, z oliwą. Twoje stada będą się paść w owym dniu na rozległym pastwisku” (Izaj. 30:23).

18, 19. (a) Czego wyczekujesz w związku ze spełnieniem się proroctwa z Izajasza 65:20-22? (b) W jakim sensie ‛nasze dni będą jak dni drzewa’?

¹⁸ Obecnie wiele osób może tylko pomarzyć o wygodnym domu albo o satysfakcjonującej pracy. W tym nieuczciwym świecie niejeden ma poczucie, że chociaż ciężko pracuje, nie jest w stanie zaspokoić potrzeb swojej rodziny, a cały zysk trafia do chciwych bogaczy. Pomyśl, jak wspaniale będzie, gdy na całym świecie spełni się proroctwo: „Pobudują domy i będą w nich mieszkać; zasadzą winnice i będą spożywać ich owoce. Nie będą budować, aby ktoś inny mieszkał; nie będą sadzić, aby ktoś inny jadł. Bo dni mego ludu będą jak dni drzewa; i moi wybrani będą w pełni korzystać z dzieła swoich rąk” (Izaj. 65:20-22).

¹⁹ Co to znaczy, że ‛nasze dni będą jak dni drzewa’? Kiedy stoisz pod ogromnym drzewem, możesz zastanawiać się,  od jak dawna ono tutaj rośnie. Niewykluczone, że zostało posadzone wiele lat przed narodzinami twoich pradziadków. Czy ta myśl nie napawa cię podziwem? Gdybyś miał być dalej skazany na niedoskonałość, drzewo to prawdopodobnie stałoby spokojnie jeszcze całe lata po twojej śmierci. Jak to dobrze, że Jehowa zapewnia nas, iż w nadchodzącym raju nasze życie będzie długie i spokojne! (Ps. 37:11, 29). Nadejdzie czas, gdy nawet długowieczne drzewa będą nam się wydawać tak przemijające jak trawa — będą wyrastać i obumierać, a my będziemy żyć wiecznie!

20. Jak dojdzie do tego, że lojalni poddani Królestwa będą się cieszyć doskonałym zdrowiem?

²⁰ Doskonałe zdrowie. Dzisiaj choroby i śmierć kładą się cieniem na życiu każdego człowieka. W pewnym sensie wszyscy chorujemy — jesteśmy zarażeni śmiertelną chorobą zwaną grzechem. Jedyne lekarstwo to ofiara okupu złożona przez Chrystusa (Rzym. 3:23; 6:23). W czasie swego Tysiącletniego Panowania Jezus i jego współwładcy pomogą wiernym Bogu ludziom w pełni skorzystać z tej ofiary, stopniowo oczyszczając ich z wszelkich śladów grzechu. Ostatecznie spełni się wtedy proroctwo Izajasza: „Żaden mieszkaniec nie powie: ‚Jestem chory’. Lud mieszkający w tej krainie dostąpi odpuszczenia winy” (Izaj. 33:24). Nie będzie więc osób niewidomych, niesłyszących ani poruszających się na wózkach inwalidzkich (odczytaj Izajasza 35:5, 6). Jezus poradzi sobie z każdą chorobą lub zaburzeniem — fizycznym, psychicznym czy emocjonalnym. Lojalni poddani Królestwa będą się cieszyć doskonałym zdrowiem!

21. Co się stanie ze śmiercią i dlaczego cię to pokrzepia?

²¹ A co z innym nieuniknionym następstwem grzechu, ze śmiercią? Śmierć to nasz „ostatni nieprzyjaciel” — wróg, z którym prędzej czy później przegrywa każdy niedoskonały człowiek (1 Kor. 15:26). Ale czy dla Jehowy jest ona równie trudnym przeciwnikiem? Zauważmy, co zapowiedział Izajasz: „Pochłonie on śmierć na zawsze i Wszechwładny Pan, Jehowa, otrze łzy z każdego oblicza” (Izaj. 25:8). Czy potrafisz to sobie wyobrazić? Nie będzie pogrzebów, cmentarzy ani żałoby! Będą natomiast łzy radości, gdy Jehowa zgodnie ze swą cudowną obietnicą przywróci zmarłym życie! (Odczytaj Izajasza 26:19). W końcu zagoją się niezliczone rany zadane przez śmierć.

22. Co się wydarzy, gdy mesjańskie Królestwo w pełni wykona wolę Bożą na ziemi?

²² Gdy upłynie tysiąc lat, Królestwo w pełni wykona wolę Bożą na ziemi i Chrystus przekaże władzę swojemu Ojcu (1 Kor. 15:25-28). Ludzkość, na powrót doskonała, będzie gotowa przejść ostateczną próbę, związaną z wypuszczeniem Szatana z otchłani nieaktywności. Następnie Chrystus unicestwi tego niegodziwego „węża” i wszystkich, którzy staną po jego stronie (Rodz. 3:15; Obj. 20:3, 7-10). Ale  przed każdym, kto z miłości będzie lojalnie trwać przy Jehowie, otworzą się wspaniałe perspektywy. To, czego takie wierne osoby wtedy dostąpią, chyba najlepiej oddają biblijne słowa: „chwalebna wolność dzieci Bożych” (Rzym. 8:21).

23, 24. (a) Dlaczego spełnienie obietnic Bożych jest pewne? (b) Co sobie postanawiasz?

²³ Omówione obietnice Jehowy to nie zwykłe mrzonki czy pobożne życzenia. Ich spełnienie jest pewne! Dlaczego? Przypomnijmy sobie słowa Jezusa, które omawialiśmy w pierwszym rozdziale tej książki. Swoich naśladowców uczył, by modlili się do Jehowy: „Niech przyjdzie twoje królestwo. Niech się dzieje twoja wola, jak w niebie, tak i na ziemi” (Mat. 6:9, 10). Królestwo Boże nie jest wytworem czyjejś wyobraźni. To rzeczywistość! Rząd ten panuje już w niebie. Od stu lat spełnia obietnice Jehowy, co jest wyraźnie widoczne w zborze chrześcijańskim. Możemy więc być pewni, że gdy Królestwo Boże przyjdzie i użyje pełnej władzy w stosunku do ziemi, urzeczywistni się wszystko, co Jehowa obiecał!

²⁴ Tak, nie mamy żadnych wątpliwości, że Królestwo Boże przyjdzie i że obietnice Jehowy spełnią się co do joty. Nie mamy żadnych wątpliwości, ponieważ KRÓLESTWO BOŻE PANUJE! Jednak każdy z nas powinien zadać sobie pytanie: „Czy to Królestwo panuje nade mną?”. Ze wszystkich sił starajmy się żyć tak, jak przystało lojalnym poddanym Królestwa. Dzięki temu będziemy mogli odnosić pożytek z jego doskonałych, sprawiedliwych rządów przez całą wieczność!