Носира шаҳрига қайтишнинг ўрнига, Юсуф билан Марям Байтлаҳмда қолишади. Тавротга биноан, саккизинчи куни Исони суннат қилишади. (Левилар 12:2, 3) Одатда ўғил болаларга суннат қилинадиган куни исм қўйишарди. Шу боис, улар фаришта Жаброилнинг амрига кўра болага Исо деб исм қўйишади.

Бир ойдан кўпроқ вақт ўтгач, Исо 40 кунлик бўлади. Ота-онаси энди уни қаерга олиб боради? Тўхтаган жойларидан атиги бир неча километр нарида бўлган Қуддусдаги маъбадга. Тавротга мувофиқ, ўғил фарзанд кўрган она 40 кун ўтгач, покланиш учун маъбадга қурбонлик олиб келиши керак эди. (Левилар 12:4–8)

Марям айнан шундай йўл тутади. У қурбонлик сифатида иккита ғурракни олиб келади. Бундан биз Юсуф билан Марямнинг моддий аҳволи қандай бўлганини билиб оляпмиз. Тавротга кўра, ёш қўчқорни ва қушни қурбонлик сифатида келтириш лозим эди. Аммо Марямнинг вазиятига ўхшаб, онанинг бунга қурби етмаса, иккита ғуррак ёки иккита каптар палапони келтирса етарли бўларди.

Маъбадда кекса бир киши Юсуф ва Марямнинг олдига келади. Унинг исми Шимўн. У Яҳова юборган Масиҳни кўрмагунча, ҳаётдан кўз юммаслиги ҳақида ваҳий олган эди. Ўша куни Шимўн муқаддас руҳ бошқаруви билан маъбадга келганда, Юсуф ва Марям олиб келган чақалоқнинг олдига боради. Шимўн чақалоқни қўлига олади.

Шимўн чақалоқ Исони қўлида ушлаб, Худони қуйидагича олқишлайди: «Эй Олий Ҳукмдор, айтган сўзингга мувофиқ энди қулингнинг тинчгина ҳаётдан кўз юмишига изн берасан. Зеро кўзларим нажот келтирувчи зотни, барча халқлар олдида тайёрлаган нажотингни кўрди. У халқларни қоплаб турган зулматни йўқ қилувчи нур ва Исроил халқининг улуғворлигидир». (Луқо 2:29–32)

Юсуф билан Марям бу сўзларни эшитиб, ҳайратда қолишади. Шимўн уларни дуо қилиб, Марямга унинг ўғли «Исроилда кўпларнинг қулашига ва кўпларнинг юксалишига сабабчи бўлиши» ва қайғу унинг юрагига қиличдай санчилиши ҳақида айтади. (Луқо 2:34)

Ўша ерда 84 ёшли Анна исмли бир пайғамбар аёл ҳам бўлади. У маъбадни ҳеч тарк этмасди. Шу пайт у ҳам Юсуф ва Марямнинг олдига келади. Анна Худога шукроналар айтиб, уни тинглаётганларнинг барчасига Исо ҳақида айта бошлайди.

Юсуф билан Марям маъбадда юз берган бу воқеалардан роса хурсанд бўлишганини бир тасаввур қилинг-а! Бу барча нарсалар, чақалоқ Тангри ваъда қилган Зот эканига уларни янада кўпроқ ишонтириши шубҳасиздир.