İsa oldukça küçük ve önemsiz bir kent olan Nasıra’da büyüdü. Bu kent Yahudiye’nin kuzeyinde bulunan büyük Celile Gölü’nün batısındaki Celile adlı dağlık bölgedeydi.

İsa herhalde iki yaşlarındayken Yusuf ve Meryem onu Mısır’dan buraya getirmişti. Anlaşılan o sırada onların tek çocuğuydu. Ancak daha sonra üvey kardeşleri, Yakup, Yusuf, Simun ve Yahuda doğdu. Yusuf ve Meryem’in kızları da oldu. Evet, İsa’nın erkek ve kız en az altı üvey kardeşi vardı.

Elbette İsa’nın başka akrabaları da vardı. Yahudiye’de oturan Elizabet ve oğlu Yahya’yı zaten biliyoruz. Onlar güneyde, epey uzakta yaşıyorlardı. Fakat daha yakınlarda, Celile’de, anlaşılan Meryem’in kız kardeşi, yani İsa’nın teyzesi olan Salome yaşıyordu. Salome Zebedi ile evliydi; bu durumda onların iki oğlu Yakup ile Yuhanna, İsa’nın birinci dereceden kuzeni oluyordu. İsa’nın büyürken bu çocuklarla çok vakit geçirip geçirmediğini bilmiyoruz, fakat onların daha sonra iki elçisi olarak hizmet ettiğini ve İsa’yla yakın arkadaş olduklarını biliyoruz.

Yusuf genişleyen ailesine bakmak için çok çalışmak zorundaydı. O marangozdu. İsa’yı öz oğlu gibi büyüttü, bu nedenle İsa “marangozun oğlu” diye adlandırıldı (Matta 13:55). Yusuf, İsa’ya marangozluğu öğretti; İsa bu mesleği çok iyi  öğrendi. Hatta daha sonraları insanlar ondan da “marangoz” olarak söz etti (Markos 6:3).

Yehova’ya tapınmak Yusuf’un aile yaşamında en önemli yerdeydi. Yusuf ve Meryem, Tanrı’nın Kanunuyla uyumlu olarak çocuklarını, ‘evlerinde otururken, yolda yürürken, yatarken ve kalkarken’ ruhi konularda eğitiyorlardı (Tekrar 6:6-9). Nasıra’da bir havra vardı ve Yusuf ailesini ibadet etmek için oraya mutlaka düzenli olarak götürüyordu. Daha sonra İsa hakkında “alışageldiği gibi Sebt günü havraya gitti” diye okuyoruz (Luka 4:16). Onlar Yehova’nın Yeruşalim’deki mabedine ailece düzenli olarak gitmekten büyük sevinç duyuyorlardı.