Jest trzeci dzień, odkąd Natanael dołączył do grona pierwszych uczniów Jezusa. Przynajmniej niektórzy z tych uczniów udają się z Jezusem na północ, do Galilei, czyli w swoje strony. Celem podróży jest Kana, rodzinne miasteczko Natanaela, położone wśród wzgórz na północ od Nazaretu, gdzie dorastał Jezus. Zaproszono ich tam na ucztę weselną.

Na wesele to przychodzi też matka Jezusa, Maria. Jako przyjaciółka rodziny nowożeńców najwidoczniej pomaga zatroszczyć się o licznych gości. Szybko zauważa, że czegoś zabrakło, i mówi do Jezusa: „Nie mają wina” (Jana 2:3).

Maria sugeruje tym samym, żeby Jezus jakoś temu zaradził. Ale on odpowiada idiomem wyrażającym sprzeciw. Mówi: „Czy to moja albo twoja sprawa?” (Jana 2:4). Ponieważ jest Królem wyznaczonym przez Boga, jego poczynaniami powinien kierować niebiański Ojciec, a nie rodzina czy przyjaciele. Maria rozsądnie pozostawia tę sprawę synowi i jedynie zwraca się do służby: „Zróbcie wszystko, co wam powie” (Jana 2:5).

Stoi tam sześć kamiennych dzbanów na wodę, z których każdy ma pojemność przeszło 40 litrów. Jezus daje usługującym polecenie: „Napełnijcie te dzbany wodą”. Następnie mówi: „Teraz zaczerpnijcie trochę tego, co w nich jest, i zanieście gospodarzowi wesela” (Jana 2:7, 8).

Gospodarz wesela jest pod wrażeniem jakości wina, ale nie wie, że stał się cud. Woła pana młodego i chwali go: „Wszyscy inni najpierw podają dobre wino, a gdy goście sobie podpiją — gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do teraz” (Jana 2:10).

Jest to pierwszy cud Jezusa. Po tym zdarzeniu jego nowi uczniowie jeszcze bardziej w niego wierzą. Później Jezus, jego matka i przyrodni bracia podróżują do Kafarnaum, leżącego na północno-zachodnim brzegu Jeziora Galilejskiego.