ตอน​ที่​ออก​จาก​แคว้น​ยูเดีย​เพื่อ​จะ​ไป​แคว้น​กาลิลี พระ​เยซู​และ​สาวก​เดิน​ทาง​ขึ้น​เหนือ​ผ่าน​แคว้น​สะมาเรีย ทุก​คน​รู้สึก​เหนื่อย​จึง​หยุด​พัก​ตอน​เที่ยง​ที่​บ่อ​น้ำ​ใกล้ ๆ เมือง​สิคาร์ ซึ่ง​เป็น​บ่อ​น้ำ​ที่​ยาโคบ​ขุด​ไว้​หรือ​จ้าง​คน​มา​ขุด​เมื่อ​หลาย​ร้อย​ปี​ก่อน ทุก​วัน​นี้​ยัง​มี​บ่อ​น้ำ​นั้น​อยู่​ใกล้ ๆ เมือง​นาบลุส ปาเลสไตน์

ตอน​พระ​เยซู​หยุด​พัก​ที่​บ่อ​น้ำ พวก​สาวก​ก็​ไป​ซื้อ​อาหาร​ที่​สิคาร์ มี​ผู้​หญิง​สะมาเรีย​คน​หนึ่ง​มา​ตัก​น้ำ พระ​เยซู​พูด​กับ​เธอ​ว่า “ขอ​น้ำ​ดื่ม​หน่อย​ได้​ไหม?”—ยอห์น 4:7

ปกติ​แล้ว​คน​ยิว​กับ​คน​สะมาเรีย​ไม่​ยุ่ง​เกี่ยว​กัน​เพราะ​ต่าง​ฝ่าย​ต่าง​มี​อคติ​กับ​อีก​ชาติ​หนึ่ง ผู้​หญิง​คน​นั้น​ประหลาด​ใจ​มาก​จึง​ถาม​พระ​เยซู​ว่า “คุณ​มา​ขอ​น้ำ​ฉัน​ดื่ม​ได้​ยัง​ไง? คุณ​เป็น​คน​ยิว ฉัน​เป็น​คน​สะมาเรีย” พระ​เยซู​ตอบ​ว่า “ถ้า​คุณ​รู้​ว่า​พระเจ้า​มี​อะไร​จะ​ให้​คุณ และ​รู้​ว่า​คน​ที่​ขอ​น้ำ​คุณ​ดื่ม​อยู่​นี้​เป็น​ใคร คุณ​คง​จะ​ขอ​จาก​เขา แล้ว​เขา​จะ​ให้​น้ำ​ที่​ให้​ชีวิต​กับ​คุณ” เธอ​ถาม​พระ​เยซู​ว่า “คุณ​คะ ถัง​ตัก​น้ำ​คุณ​ก็​ไม่​มี แถม​บ่อ​นี้​ก็​ลึก แล้ว​คุณ​จะ​ไป​เอา​น้ำ​ที่​ให้​ชีวิต​มา​จาก​ไหน​ล่ะ? คุณ​คง​จะ​ไม่​ยิ่ง​ใหญ่​ไป​กว่า​ยาโคบ​บรรพบุรุษ​ของ​พวก​เรา​ที่​ให้​บ่อ​น้ำ​นี้​กับ​เรา​หรอก​นะ?”—ยอห์น 4:9-12

พระ​เยซู​บอก​ว่า “ทุก​คน​ที่​ดื่ม​น้ำ​จาก​บ่อ​นี้​จะ​หิว​น้ำ​อีก แต่​คน​ที่​ดื่ม​น้ำ​ที่​ผม​ให้​จะ​ไม่​หิว​น้ำ​อีก​เลย แถม​น้ำ​นั้น​จะ​กลาย​เป็น​น้ำพุ​ใน​ตัว​เขา​ที่​ผุด​ขึ้น​มา​เรื่อย ๆ และ​ให้​ชีวิต​ตลอด​ไป​กับ​เขา” (ยอห์น 4:13, 14) ถึง​จะ​เหนื่อย​ล้า แต่​พระ​เยซู​ก็​ยัง​เต็ม​ใจ​สอน​ผู้​หญิง​สะมาเรีย​เรื่อง​ความ​จริง​ที่​ให้​ชีวิต

ผู้​หญิง​สะมาเรีย​จึง​พูด​กับ​ท่าน​ว่า “คุณ​คะ ขอ​น้ำ​นั้น​ให้​ฉัน​ดื่ม​บ้าง​สิ​คะ ฉัน​จะ​ได้​ไม่​หิว​น้ำ​อีก​และ​ไม่​ต้อง​กลับ​มา​ตัก​น้ำ​ที่​นี่​อีก​เลย” ตอน​นี้​ดู​เหมือน​พระ​เยซู​จะ​เปลี่ยน​เรื่อง​โดย​บอก​ว่า “ไป​เรียก​สามี​คุณ​มา​ที่​นี่​หน่อย” เธอ​บอก​ว่า “ฉัน​ไม่​มี​สามี​หรอก​ค่ะ” เธอ​ต้อง​ตกใจ​มาก​แน่ ๆ เมื่อ​พระ​เยซู​พูด​ว่า “ก็​จริง​ของ​คุณ​ที่​บอก​ว่า​ไม่​มี​สามี เพราะ​คุณ​เคย​มี​สามี​มา 5 คน​แล้ว และ​คน​ที่​อยู่​ด้วย​ตอน​นี้​ก็​ไม่​ใช่​สามี​คุณ”—ยอห์น 4:15-18

ผู้​หญิง​คน​นี้​เข้าใจ​คำ​พูด​ของ​พระ​เยซู เธอ​ทึ่ง​มาก​และ​พูด​ว่า “ฉัน​เชื่อ​แล้ว​ว่า​คุณ​เป็น​ผู้​พยากรณ์” แล้ว​เธอ​ก็​ทำ​ให้​เห็น​ว่า​เธอ​สนใจ​ความ​รู้​ของ​พระเจ้า​โดย​พูด​ว่า “ปู่​ย่า​ตา​ยาย​ของ​เรา [คน​สะมาเรีย] นมัสการ​พระเจ้า​บน​ภูเขา​นี้ [ภูเขา​เกริซิม​ที่​อยู่​ใกล้ ๆ] แต่​พวก​คุณ​ที่​เป็น​คน​ยิว​บอก​ว่า​จะ​ต้อง​ไป​นมัสการ​ที่​กรุง​เยรูซาเล็ม​เท่า​นั้น”—ยอห์น 4:19, 20

แต่​พระ​เยซู​อธิบาย​ว่า​สถาน​ที่​นมัสการ​ไม่​ใช่​เรื่อง​สำคัญ ท่าน​บอก​ว่า “ใกล้​จะ​ถึง​เวลา​แล้ว​ที่​คุณ​จะ​ไม่​นมัสการ​พระเจ้า​บน​ภูเขา​นี้​หรือ​ที่​กรุง​เยรูซาเล็ม” และ​บอก​ด้วย​ว่า “เวลา​นั้น​เริ่ม​ต้น​แล้ว เมื่อ​คน​ที่​นมัสการ​พระเจ้า​อย่าง​ถูก​ต้อง​จะ​นมัสการ​โดย​ให้​พลัง​ของ​พระเจ้า​ชี้​นำ​และ​นมัสการ​อย่าง​ที่​สอดคล้อง​กับ​ความ​จริง พระเจ้า​มอง​หา​คน​อย่าง​นั้น​ให้​มา​นมัสการ​พระองค์”—ยอห์น 4:21, 23, 24

 สิ่ง​ที่​พระเจ้า​ถือ​ว่า​สำคัญ​ไม่​ใช่​สถาน​ที่ แต่​เป็น​วิธี​นมัสการ ผู้​หญิง​คน​นี้​ประทับใจ​มาก​และ​พูด​ว่า “ฉัน​รู้​ว่า​เมสสิยาห์​ที่​คน​เขา​เรียก​กัน​ว่า​พระ​คริสต์​กำลัง​จะ​มา เมื่อ​ท่าน​มา​แล้ว ท่าน​จะ​อธิบาย​ทุก​อย่าง​ให้​เรา​เข้าใจ”—ยอห์น 4:25

แล้ว​พระ​เยซู​ก็​บอก​ความ​จริง​สำคัญ​กับ​เธอ​ว่า “คน​ที่​กำลัง​คุย​กับ​คุณ​อยู่​นี่​แหละ​คือ​ท่าน​ผู้​นั้น” (ยอห์น 4:26) คิด​ดู​สิ ผู้​หญิง​สะมาเรีย​คน​นี้​แค่​เดิน​ออก​มา​ตัก​น้ำ​ตอน​กลางวัน แต่​พระ​เยซู​บอก​เธอ​ตรง ๆ ว่า ท่าน​คือ​เมสสิยาห์! นี่​เป็น​เรื่อง​ที่​พิเศษ​มาก​เพราะ​ท่าน​ยัง​ไม่​เคย​บอก​เรื่อง​นี้​กับ​ใคร​เลย

สาวก​ของ​พระ​เยซู​ไป​ซื้อ​อาหาร​ที่​สิคาร์ พอ​พวก​เขา​กลับ​มา​ก็​ยัง​เห็น​พระ​เยซู​อยู่​ที่​เดิม​ตรง​บ่อ​น้ำ​ของ​ยาโคบ และ​กำลัง​พูด​กับ​ผู้​หญิง​สะมาเรีย ตอน​ที่​พวก​สาวก​ใกล้​จะ​ถึง​บ่อ​น้ำ ผู้​หญิง​คน​นั้น​ก็​ทิ้ง​ไห​น้ำ​ไว้​แล้ว​กลับ​เข้า​เมือง

พอ​กลับ​ไป​ถึง​สิคาร์ ผู้​หญิง​สะมาเรีย​ก็​เล่า​ให้​คน​อื่น​ฟัง​ว่า​พระ​เยซู​บอก​อะไร​เธอ แล้ว​พูด​อย่าง​หนักแน่น​ว่า “มี​ผู้​ชาย​คน​หนึ่ง​บอก​ได้​หมด​ว่า​ฉัน​เคย​ทำ​อะไร​มา​บ้าง มา​ดู​สิ” เธอ​กระตุ้น​ความ​อยาก​รู้​อยาก​เห็น​ของ​พวก​เขา​โดย​พูด​ว่า “เขา​จะ​ใช่​พระ​คริสต์​หรือ​เปล่า?” (ยอห์น 4:29) นี่​เป็น​คำ​ถาม​สำคัญ​ที่​ผู้​คน​อยาก​รู้​คำ​ตอบ​มา​ตั้ง​แต่​สมัย​โมเสส (เฉลย​ธรรมบัญญัติ 18:18) ผู้​คน​จึง​พา​กัน​ออก​จาก​เมือง​มา​หา​พระ​เยซู

ตอน​นั้น​พวก​สาวก​เอา​อาหาร​มา​ให้​พระ​เยซู​กิน แต่​ท่าน​บอก​ว่า “ผม​มี​อาหาร​ที่​พวก​คุณ​ไม่​รู้​จัก” พวก​เขา​รู้สึก​งง​และ​ถาม​กัน​ว่า “มี​ใคร​เอา​อะไร​มา​ให้​ท่าน​กิน​แล้ว​หรือ?” พระ​เยซู​จึง​อธิบาย​ด้วย​คำ​พูด​ง่าย ๆ ว่า “อาหาร​ของ​ผม​ก็​คือ​การ​ทำ​ตาม​ความ​ประสงค์​ของ​ผู้​ที่​ใช้​ผม​มา​และ​ทำ​งาน​ของ​พระองค์​ให้​สำเร็จ”—ยอห์น 4:32-34

พระ​เยซู​ไม่​ได้​พูด​ถึง​งาน​เก็บ​เกี่ยว​พืช​ผล​ที่​จะ​เกิด​ขึ้น​ใน​อีก 4 เดือน​ข้าง​หน้า แต่​พูด​ถึง​งาน​เกี่ยว​ของ​พระเจ้า  ท่าน​พูด​ต่อ​ไป​ว่า “เงย​หน้า​มอง​ดู​ทุ่ง​นา​สิ รวง​ข้าว​เหลือง​อร่าม​พร้อม​จะ​เกี่ยว​ได้​แล้ว คน​เกี่ยว​ก็​กำลัง​รับ​ค่า​จ้าง​และ​กำลัง​รวบ​รวม​พืช​ผล พืช​ผล​นั้น​คือ​คน​ที่​จะ​ได้​ชีวิต​ตลอด​ไป ดัง​นั้น ทั้ง​คน​หว่าน​และ​คน​เกี่ยว​จะ​มี​ความ​สุข​ด้วย​กัน”—ยอห์น 4:35, 36

พระ​เยซู​ได้​เห็น​ว่า​การ​คุย​กับ​ผู้​หญิง​สะมาเรีย​ทำ​ให้​เกิด​ผล​ดี เพราะ​เมื่อ​หลาย​คน​จาก​เมือง​สิคาร์​ได้​ยิน​เธอ​พูด​ว่า “ท่าน​ผู้​นี้​บอก​ได้​หมด​ว่า​ฉัน​เคย​ทำ​อะไร​มา​บ้าง” พวก​เขา​ก็​เชื่อ​ว่า​พระ​เยซู​คือ​เมสสิยาห์ (ยอห์น 4:39) ตอน​ที่​คน​จาก​สิคาร์​ออก​มา​ที่​บ่อ​น้ำ พวก​เขา​จึง​ขอ​ให้​พระ​เยซู​อยู่​คุย​กัน​ต่อ ท่าน​ก็​อยู่​ที่​สะมาเรีย​อีก 2 วัน

เมื่อ​ได้​ฟัง​สิ่ง​ที่​พระ​เยซู​สอน คน​สะมาเรีย​หลาย​คน​ก็​เชื่อ​ใน​ตัว​ท่าน พวก​เขา​บอก​ผู้​หญิง​คน​นั้น​ว่า “ที่​พวก​เรา​เชื่อ​ไม่​ใช่​เพราะ​ได้​ยิน​จาก​คุณ​เท่า​นั้น แต่​เพราะ​ได้​ยิน​กับ​หู​ของ​เรา​เอง ตอน​นี้​เรา​รู้​แล้ว​ว่า ท่าน​ผู้​นี้​เป็น​ผู้​ช่วย​โลก​ให้​รอด​จริง ๆ” (ยอห์น 4:42) ผู้​หญิง​สะมาเรีย​วาง​ตัว​อย่าง​ที่​ดี​ให้​เรา​ใน​การ​ประกาศ​เรื่อง​พระ​คริสต์ เธอ​พยายาม​กระตุ้น​ผู้​ฟัง​ให้​อยาก​รู้​และ​อยาก​ได้​ข้อมูล​เพิ่ม​เติม

คุณ​คง​จำ​ได้​ว่า​การ​เก็บ​เกี่ยว​จะ​เริ่ม​อีก 4 เดือน พืช​ผล​ใน​บริเวณ​นี้​ก็​คง​เป็น​ข้าว​บาร์เลย์​ซึ่ง​จะ​เริ่ม​เกี่ยว​ใน​ฤดู​ใบ​ไม้​ผลิ ดัง​นั้น ตอน​นี้​คง​เป็น​ช่วง​เดือน​พฤศจิกายน​หรือ​ธันวาคม นี่​หมาย​ความ​ว่า​หลัง​จาก​เทศกาล​ปัสกา​ปี ค.ศ. 30 พระ​เยซู​กับ​สาวก​อยู่​ใน​ยูเดีย​ประมาณ 8 เดือน​เพื่อ​สอน​และ​ให้​บัพติศมา ตอน​นี้​พวก​เขา​กำลัง​เดิน​ทาง​ขึ้น​เหนือ​เพื่อ​กลับ​บ้าน​ที่​กาลิลี จะ​มี​อะไร​เกิด​ขึ้น​ที่​นั่น?