နာဇရက်​မြို့မှာ အုတ်အုတ်သဲသဲ ဖြစ်နေတယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့​တစ်နှစ်ကျော်​လောက်​က နှစ်ခြင်း​ပေးသူ ယောဟန်ဆီမှာ နှစ်ခြင်း​ခံဖို့ ယေရှု မသွား​ခင် အဲဒီမြို့မှာ လက်သမား​လုပ်ခဲ့တယ်။ အခုတော့ သူ့ကို တန်ခိုးကြီး အံ့ဖွယ်​အမှုတွေ ပြုလုပ်​သူ​ဆိုပြီး သိနေ​ကြတယ်။ ဒီတော့ မြို့သားတွေ​က အံ့ဖွယ်အမှု​တချို့ကို မြင်​ချင်ကြတယ်။

ယေရှု​က သူ​လုပ်နေကျ​အတိုင်း နာဇရက်​မြို့ တရားဇရပ်​ကို သွားတယ်။ ဒီ​အခါ သူ​အံ့ဖွယ်အမှု​တစ်ခုခု လုပ်ပြ​မလား​ဆိုပြီး လူတွေ ပို​စိတ်ဝင်စား​လာကြတယ်။ “ဥပုသ်​နေ့တိုင်း တရား​ဇရပ်တွေမှာ” လုပ်​လေ့​ရှိသလို အဲဒီ​တရားဇရပ်မှာ​လည်း ဆုတောင်း​ကြတယ်၊ မောရှေ​ရဲ့ ပညတ်​ကျမ်းတွေ​ကို ဖတ်ရွတ်​ဟောပြော​ကြတယ်။ (တမန်တော် ၁၅:၂၁) ပရောဖက်​ကျမ်းတွေ​ထဲ​က တချို့​အပိုင်းတွေကို​လည်း ဖတ်​ကြတယ်။ ကျမ်းစာ​ဖတ်ဖို့ ယေရှု မတ်တတ်ရပ်​လိုက်တဲ့အခါ တရား​ဇရပ်​ကိုလာ​တဲ့​သူ အတော်များများကို သူ​မှတ်မိ​နေမှာ​ပဲ။ ဒါနဲ့ ပရောဖက် ဟေရှာယ​ရေး​တဲ့ ကျမ်းလိပ်​ကို လှမ်းပေး​ကြတယ်။ ကျမ်းလိပ်​ကို​ဖွင့်ပြီး ရှာ​တဲ့အခါ ယေဟောဝါရဲ့ စွမ်းအားတော်​နဲ့ ဘိသိက်​ပေးထား​သူ​အကြောင်း ဖော်ပြ​ထားတဲ့ ကျမ်းချက်ကို တွေ့တယ်။ အခု​ချိန်မှာတော့ အဲဒီ​ကျမ်းချက်ကို ဟေရှာယ ၆၁:၁၊ ၂ မှာ​တွေ့နိုင်တယ်။

ဘိသိက်​ပေးထား​သူဟာ သုံ့ပန်း​တွေ လွတ်လပ်ခွင့်​ရတော့မယ့်​အကြောင်း၊ မျက်မမြင်​တွေ ပြန်မြင်​တော့​မယ့်​အကြောင်း၊ ယေဟောဝါ​ဘုရားရဲ့ မျက်နှာသာ​ကို ရနိုင်​မယ့် အချိန်ကာလ​အကြောင်း ဟောပြော​လိမ့်မယ်​ဆိုပြီး ယေရှု ဖတ်ပြ​တယ်။ ဒီ​နောက် ကျမ်းစာကို​လိပ်၊ ဇရပ်မှူး​ဆီ​ပြန်ပေး​ပြီး ထိုင်​လိုက်တယ်။ လူတွေ​အားလုံး သူ့ကို အာရုံ​စိုက်​နေကြ​တယ်။ ဒါနဲ့ ယေရှု​က လူတွေကို စကား​ဆက်ပြော​ပြီး “ခင်ဗျားတို့ အခု​ကြားရတဲ့ ကျမ်းချက်ဟာ ဒီနေ့ ပြည့်စုံ​ပြီ” လို့​ပြောလိုက်​တယ်။—လုကာ ၄:၂၁။

ယေရှု​ပြောတဲ့ “ယဉ်ကျေး​သိမ်မွေ့​တဲ့ စကားတွေကြောင့်” လူတွေ​အံ့သြ​ပြီး “ဒီ​လူဟာ ယောသပ်ရဲ့သား မဟုတ်လား” လို့​ပြော​ကြ​တယ်။​ ဒါပေမဲ့ သူတို့​ကြား​ထားတဲ့ တန်ခိုးကြီး အံ့ဖွယ်​အမှုတွေ​ကို လုပ်ပြ​စေ​ချင်ကြတယ်။ အဲဒါကို ယေရှု​သိတဲ့​အတွက် အခုလို ပြောတယ်– “ခင်ဗျားတို့​က ‘သမားတော်ကြီး၊ ကိုယ်တိုင် ကျန်းမာ​အောင် အရင်​လုပ်ပါ​ဦး’ ဆိုတဲ့ ဆိုရိုး​စကားကို ကိုးကား​ပြီး ကျွန်တော့်ကိုလည်း ‘ကပေရနောင်​မြို့မှာ ခင်ဗျား လုပ်ပြခဲ့​တာတွေကို ကျုပ်တို့ ကြား​ထားတယ်။ အခု ကိုယ့်​နေရင်းမြို့​မှာ အဲဒီအတိုင်း လုပ်ပြ​ပါ​ဦး’ ဆိုပြီး​ပြော​ချင်​နေမှာ​ပဲ။” (လုကာ ၄:၂၂၊ ၂၃) ယေရှု​အနေနဲ့ ကိုယ့်​နေရင်းမြို့​မှာ အရင်​ကုသ​ပေးသင့်တယ်၊ တစ်မြို့တည်းသား​တွေရဲ့​အကျိုးအတွက် အရင်​လုပ်ပေးသင့်တယ်လို့ သူတို့​ယူဆကြတယ်။ ဒါကြောင့် သူတို့ကို အဖ​က်​မတန်သလို သဘောထား​တယ်လို့ ထင်နေ​ကြတယ်။

ဒါကို ယေရှု​သိတဲ့​အတွက် အစ္စရေးသမိုင်း​မှာ ဖြစ်ပျက်​ခဲ့​တဲ့ အဖြစ်အပျက်​တချို့​အကြောင်း ပြောပြတယ်။ ဧလိယ​လက်ထက်​တုန်း​က အစ္စရေး​ပြည်မှာ မုဆိုးမ​အများကြီး ရှိပေမဲ့ ဘုရားက ဧလိယ​ကို အဲဒီ​မုဆိုးမ​တွေ​ဆီ မ​စေလွှတ်​ဘူး။ အစ္စရေး​လူမျိုး​မဟုတ်တဲ့ ဆိုင်ဒုန်​ပြည်၊ ဇ​ရ​တ္တ​မြို့သူ မုဆိုးမ​ဆီ​ကိုပဲ စေလွှတ်​တယ်။ အဲဒီမှာ ဧလိယဟာ အသက်ကယ်​ပေးတဲ့ အံ့ဖွယ်အမှု ပြုလုပ်ခဲ့​တယ်။ (၁ ဘုရင်များ ၁၇:၈-၁၆) ပရောဖက်​ဧလိရှဲ လက်ထက်​တုန်း​က​လည်း အစ္စရေး​ပြည်မှာ အနာကြီး​ရောဂါသည်​တွေ အများကြီး​ရှိပေမဲ့ ပရောဖက်​က ဆီးရီးယား​လူ နေမန်​တစ်ယောက်ကို​ပဲ ကုသ​ပေးခဲ့တယ်။—၂ ဘုရင်များ ၅:၁၊ ၈-၁၄။

အဲဒီ သမိုင်း​အဖြစ်အပျက်​တွေ​နဲ့ နှိုင်းယှဉ်​ပြီး သူတို့ရဲ့ တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်​မှု​နဲ့ ယုံကြည်ခြင်း​ကင်းမဲ့မှု​ကို ယေရှု​ဖော်ထုတ်​တဲ့အခါ ဘယ်လို တုံ့ပြန်​ကြသလဲ။ တရားဇရပ်မှာ​ရှိတဲ့​လူတွေ အကြီးအကျယ် ဒေါသ​ထွက်ပြီး ယေရှုကို မြို့ပြင် ဆွဲထုတ်​သွားကြတယ်။ ပြီးတော့ နာဇရက်​မြို့​တည်ရာ တောင်ထိပ်​စွန်း​ကနေ ဇော​က်​ထိုး​ကျသွား​အောင် တွန်း​ချပစ်​ဖို့ လုပ်ကြတယ်။ ဒါပေမဲ့ ယေရှု​က လူအုပ်​ကြားထဲ​ကနေ​ထွက်ပြီး ရှောင်တိမ်း​သွား​လိုက်တယ်။ အခု ယေရှု​က ဂါလိလဲ​အိုင် အနောက်​မြောက်ဘက် ကမ်းခြေ​မှာ​ရှိတဲ့ ကပေရနောင်​မြို့ကို ဆင်း​သွားတယ်။