Jezus wraz z czterema uczniami spędził w Kafarnaum pracowity dzień. Wieczorem mieszkańcy miasta przyprowadzali do niego chorych, żeby ich uzdrawiał. Jezus miał bardzo mało czasu dla siebie.

Następnego ranka, gdy jeszcze jest ciemno, Jezus wstaje i niepostrzeżenie wychodzi. Znajduje spokojne miejsce, gdzie może na osobności modlić się do swojego Ojca. Ale nie trwa to długo. „Szymon i ci, którzy z nim byli”, zauważają, że nie ma Jezusa, i idą go poszukać. Prawdopodobnie przewodzi w tym Szymon, czyli Piotr, gdyż Jezus gości w jego domu (Marka 1:36; Łukasza 4:38).

Kiedy go odnajdują, Piotr mówi: „Wszyscy cię szukają” (Marka 1:37). To zrozumiałe, że mieszkańcy Kafarnaum chcieliby zatrzymać Jezusa u siebie. Naprawdę cenią wszystko, co zrobił, dlatego próbują „go skłonić, żeby od nich nie odchodził” (Łukasza 4:42). Ale czy Jezus przyszedł na ziemię głównie po to, żeby dokonywać takich cudownych uzdrowień? I czy miałby ograniczyć działalność tylko do tej okolicy? Co on sam o tym mówi?

Wyjaśnia uczniom: „Chodźmy gdzie indziej, do pobliskich miejscowości, żebym i tam mógł głosić, bo właśnie po to przyszedłem”. Ludziom, którzy nalegają, by pozostał, oświadcza nawet: „Również innym miastom muszę głosić dobrą nowinę o Królestwie Bożym, bo po to zostałem posłany” (Marka 1:38; Łukasza 4:43).

Rzeczywiście, Jezus przyszedł na ziemię przede wszystkim po to, żeby głosić o Królestwie Bożym, które uświęci imię jego Ojca i na zawsze rozwiąże wszystkie problemy ludzkości. Cudownych uzdrowień Jezus dokonuje, by udowodnić, że jest posłany przez Boga. Podobnie setki lat wcześniej niezwykłych dzieł dokonywał Mojżesz, by potwierdzić, że faktycznie posłał go Bóg (Wyjścia 4:1-9, 30, 31).

Jezus opuszcza więc Kafarnaum, żeby głosić w innych miastach, i towarzyszy mu czterech uczniów. Są to Piotr i jego brat, Andrzej, a także Jan ze swoim bratem, Jakubem. Przed tygodniem Jezus zaprosił ich, by towarzyszyli mu w jego pierwszej podróży.

Kampania ewangelizacyjna po Galilei, jaką Jezus prowadził z czterema uczniami, okazała się niezwykle udana. O jego działalności opowiada się nawet w odległych miejscach. „Wieść o nim rozeszła się po całej Syrii”, również po regionie nazywanym Dekapolem, obejmującym 10 miast, oraz po drugiej stronie Jordanu (Mateusza 4:24, 25). Z tych obszarów, a także z Judei podążają za Jezusem i jego uczniami liczne rzesze. Wielu przyprowadza tych, którzy szukają uleczenia. I ludzie ci nie doznają rozczarowania — Jezus uzdrawia chorych, a z opętanych wypędza demony.